นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น

แต่ในเมื่อฮ่อหยุนเฉิงพูดมาอย่างนี้แล้ว ซูฉิงก็ทำได้เพียงพูดความจริง “ความคืบหน้าของงานทั้งหมดปกติดี ฉันกำลังตรวจสอบกำลังทำตารางกำลังการผลิตและเงินทุนของการผลิตคอลเลคชั่นน้ำแข็งและไฟ ”
“หรอ ไหนเอามาให้ฉันดูหน่อย “ฮ่อหยุนเฉิงพูดด้วยสีหน้านิ่ง
“ได้สิ “ซูฉิงที่ทั้งชี้ไปที่หน้าจอพร้อมทั้งพูดอธิบายไปด้วย “นี่คือตารางรายการที่ฝ่ายผลิตเอามาให้ฉัน ฉันยังคำนวณไม่เสร็จเลย”
“อืม “ฮ่อหยุนเฉิงเพียงแค่พ่นลมหายใจออกมาทางจมูกแล้วก็เดินอ้อมโต๊ะมายืนอยู่ด้านหลังซูฉิง
เขาก้มตัวลงมา มือข้างหนึ่งจับที่เก้าอี้ ส่วนมืออีกข้างโอบอ้อมไปทางด้านหลังของซูฉิงแล้วชี้ไปตรงหน้าจอที่อยู่ตรงหน้า “ตรงนี้ต้องเขียนให้ละเอียดสักหน่อย”
ท่าทางเหมือนคนรักกันอย่างนี้ ทำให้ซูฉิงรู้สึกเหมือนกับว่าถูกเขากอดก็ไม่ปาน
ทั้งสองที่อยู่ในระยะประชิดอย่างนนี้ทำให้ซูฉิงได้กลิ่นบุหรี่จางๆ บนตัวเขา เธอก็รู้สึกใจเต้นแรงขึ้นมาแปลกๆ
“งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้ให้ฝ่ายผลิตใส่เพิ่มเติมเข้าไป “ซูฉิงตัวแข็งทื่อหันไปพูด
แววตาที่ไม่ทันระวังเข้ากับแววตานิ่งลึกยิ่งกว่าใต้ท้องมหาสมุทรของฮ่อหยุนเฉิง ก็ทำให้ซูฉิงหน้าแดงระเรื่อ “ถ้าหากไม่มีปัญหาอะไรแล้ว ฉันจะไปคำนวณต่อแล้ว”
“ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว พรุ่งนี้ค่อยทำต่อ ฉันจะไปส่งเธอ”ฮ่อหยุนเฉิงยกแขนขึ้นดูเวลา ตอนนี้ก็สี่ทุ่มแล้ว
ซูฉิงปฏิเสธ “เรื่องของวันนี้ ฉันไม่ชอบที่จะเอาไว้ทำพรุ่งนี้”
“งั้นก็ได้ “ฮ่อหยุนเฉิงปลดเนกไทออกเล็กน้อย สื่อว่ายังจะไม่กลับไป
“นายคงไม่ได้จะอยู่ควบคุมงานหรอกใช่มั้ย”ซูฉิงเห็นฮ่อหยุนเฉิงที่ยังยืนอยู่ที่เดิมและยังเหมือนกับโอบหล่อนอยู่ด้านหลัง ซูฉิงก็รู้สึกประหม่าขึ้นมา
ฮ่อหยุนเฉิงเห็นหล่อนที่มีท่าทีอึดอัดก็คิ้วขมวด พูดอย่างเป็นการเป็นงานว่า “ฉันคอยดูอยู่ตรงนี้ ถ้าหากว่ามีปัญหาอะไรจะได้ช่วยปก้ไขให้ถูก”
“ช่วยแก้ไขบ้านนายสิ!”
ซูฉิงเบะปาก นายเป็นถึงประธานฮ่อมาอยู่ใกล้ๆ อย่างนี้ จะให้เธอทำงานยังไงล่ะ
เธอรีบปิดคอมทันที “ช่างเถอะ พรุ่งนี้ฉันค่อยมาทำก็ได้!”
ฮ่อหยุนเฉิงที่ยืดตัวขึ้นยืน อมยิ้มมองหล่อน “ไม่ใช่ว่า เรื่องของวันนี้ก็ต้องทำให้เสร็จในวันนี้ไม่ใช่หรอ”
ซูฉิงหยิบกระเป๋าบนโต๊ะขึ้นมาถืออย่างรวดเร็ว แล้วก็ลุกขึ้น เดินไปทางหน้าประตู “เหนื่อยแล้วไง”
ฮ่อหยุนเฉิงหัวเราะเบาๆ แล้วก็ก้าวเท้ายาวๆ ตามไป “ฉันจะกลับพร้อมเธอ”
ซูฉิงหมดคำจะพูด”………”
ทั้งสองเดินมาถึงลานจอดรถที่อยู่ชั้นใต้ดิน ฮ่อหยุนเฉิงที่เตรียมจะหยิบกุญแจรถมาเปิดประตู ภายใต้แสงไฟในความมืด ทันใดนั้นก็มีคนพุ่งเข้ามาจับเข้าที่แขนของฮ่อหยุนเฉิง “หยุนเฉิง ในที่สุดฉันกเจอคุณจนได้ !”
ซูฉิงจ้องตามองและก็เห็นว่าเป็นเซี่ยซิงซิง
ฮ่อหยุนเฉิงชักมือกลับอย่างรังเกียจ พูดด้วยสีหน้าเย็นชาว่า”เซี่ยซิงซิง เธอยังมายังที่นี่อีกทำไม ฉันบอกแล้วไม่ใช่หรอว่าไม่อยากเจอหน้าเธออีก ยังไม่รีบไปอีก”
“หยุนเฉิง ฉันขอร้องคุณล่ะ อย่าไล่ฉันออกเลย ” เซี่ยซิงซิงที่ตอนนี้กรอบตาแดง น้ำตาไหลอาบแก้มลงมาไม่หยุด “จะให้ฉันเป็นแม่บ้านทำความสะอาดก็ยอม อย่าไล่ฉันออกเลยนะ ให้ฉันอยู่ที่ตระกูลฮ่อกรุ๊ปต่อเถอะนะ ขอให้ฉันได้อยู่ข้างๆ คุณ……….”
เซี่ยซิงซิง พูดยังไม่ทันจบ ก็ถูกฮ่อหยุนเฉิงที่หมดความอดทนพูดแทรกขึ้น”ฉันบอกให้เธอไป ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องรึไง ตระกูลฮ่อกรู๊ปไม่เอาคนอย่างเธอที่เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตัวทำให้บริษัทเสียประโยชรน์หรอกนะ ”
“หยุนเฉิง ฉันผิดไปแล้ว ฉันรู้แล้วว่าฉันผิดไปแล้ว!”เซี่ยซิงซิงที่ร้องไห้ราวกับฟ้ารั่ว ร้องจนน้ำตานองหน้า”ฉันไม่ควรทำเรื่องที่ส่งผลเสียต่อผลประโยชน์ของบริษัท แต่ก็เพราะว่าฉันรักคุณ ถึงได้ทำเรื่องผิดไป หยุนเฉิง ฉันขอร้องคุณเถอะนะ อย่าไล่ฉันไปเลย!”
คุณรู้มั้ยว่าฉันรักคุณมากแค่ไหน ขอแค่ให้ฉันได้อยู่ข้างๆ คุณ จะให้ฉันทำอะไรฉันก็ยอม……….”
ฮ่อหยุนเฉิงคิ้วขมวดเป็นปม ใบหน้าหล่อเหลาเต็มไปด้วยความรักเกลียดและหมดความอดทน
ผู้หญิงคนนี้ยังตื๊อไม่เลิกอีกรึไง
ฮ่อหยุนเฉิงที่เตรียมจะต่อสายหาหลินเหยียนเฟิง ให้เขาเรียกรปภ.มาเอาตัวเซี่ยซิงซิงออกไป ซูฉิงก้าวมาข้างหน้า ยกยิ้มกระหยิ่ม “เซี่ยซิงซิง ฮ่อหยุนเฉิงไม่อยากเจอหน้าเธอ ทำไมเธอยังหน้าด้านตื๊อไม่เลิกอีก นึกว่าสนุกนักรึไง”
“ซูฉิง เธอทำไมถึงอยู่ที่นี่!” สายตาของเซี่ยซิงซิงที่มัวแต่ฮ่อหยุนเฉิงไม่สนใจสิ่งรอบข้าง จนถึงตอนนี้ถึงได้เห็นว่ามีซูฉิงอยู่ด้วย แววตาที่มองมาเต็มไปด้วยความเกลียดแค้นริษยา
“ฉันกับว่าที่สามีอยู่ด้วยกัน มีปัญหาอะไรหรอ” ซูฉิงพูด พร้อมทั้งตั้งใจเข้าไปคล้องแขนของฮ่อหยุนเฉิง
ริมฝีปากเซ็กซี่ของฮ่อหยุนเฉิงก็ยกยิ้มขึ้น แล้วก็ยื่นมืออีกข้างของเขาไปจับเข้าที่มือของซูฉิงที่คล้องแขนเขาอีกชั้นหนึ่ง
ปลายนิ้วร้อนผ่าวแผ่ซ่านสัมผัสกับผิวของเธอ หน้าของซูฉิงก็เริ่มร้อนผ่าวขึ้นมา
แต่ว่าก็แค่เล่นละครไล่เซี่ยซิงซิงไปก็เท่านั้น ฮ่อหยุนเฉิงไม่ต้องทำเป็นเนียนขนาดนี้ก็ได้มั้ง……
เซี่ยซิงซิงมองภาพบาดตาบาดใจที่อยู่ตรงหน้า ก็เผยแววตาเคียดแค้นออกมา
“ซูฉิง แก แกมาแย่งหยุนเฉิงไปจากฉัน! ถ้าไม่มีแก หยุนเฉิงก็คงไม่ไล่ฉันออก ถ้าหากไม่มีแก หยุนเฉิงจะต้องรักฉันแน่!”
“เซี่ยซิงซิง เธอตื่นได้แล้ว! หยุนเฉิงจะรักเธอได้ยังไง ” ซูฉิงหมดคำจะพูด เซี่ยซิงซิงนี่มีปัญหาอะไรนักหนา
เซี่ยซิงซิงที่เห็นฮ่อหยุนเฉิงปฏิบัติต่อซูฉิงอย่างอ่อนโยน แต่ปฏิบัติตนในคนแบบอย่างเห็นได้ชัด เสียใจ หมดหวัง ริษยา เกลียดแค้น…..ตอนนี้ความรู้สึกเหล่านี้มาหลอมรวมเข้าด้วยกัน
แววตาเคียดแค้นมองไปที่ซูฉิง แล้วก็หยิบเอามีดพับสวิสออกมาจากกระเป๋า แล้วก็พุ่งไปทางซูฉิงสุดแรง!
ใบหน้าบูดเบี้ยวที่เต็มไปด้วยความแค้นของหล่อน ตะโกนขึ้น “ซูฉิง ไปลงนรกซะเถอะ!”
สถานการณ์ที่ที่เกิดขึ้นกะทันหัน
ใครต่างก็คาดไม่ถึง ทันใดนั้นเซี่ยซิงซิงก็ควักเอามีดออกมา
จับมีดสีขาวสะท้อนแสงวาวพุ่งเข้าไปหมายจะแทงซูฉิง
แววตาของซูฉิงที่สั่นระริก และขณะที่เตรียมตัวจะเหวี่ยงขาเตะมีดออกไป ทันใดนั้นฮ่อหยุนเฉิงก็เบี่ยงตัวเข้ามา ใช้ร่างของเขามาบังซูฉิงไว้
“อันตราย ระวัง!” ฮ่อหยุนเฉิงพูดเสียงเบาที่เต็มไปด้วยความตกใจและเป็นห่วง พร้อมกับมือข้างหนึ่งที่เข้ามากอดซูฉิงเอาไว้ ส่วนอีกข้างก็จับเข้าที่ข้อมือที่ถือมีดของเซี่ยซิงซิง
ซูฉิงคิดไม่ถึงว่า ชั่วเวลาอย่างนี้ฮ่อหยุนเฉิงจะเข้ามาปกป้องหล่อน
หล่อนที่หยุดขาของตัวเองไว้ไม่ทันแล้ว ก็เตะเข้าที่ต้นขาของฮ่อหยุนเฉิงไปเต็มๆ
ฮ่อหยุนเฉิงถึงกับเซเล็กน้อย ขณะเดียวกัน ปลายแหลมของใบมีดที่คมกริบก็เฉือนเข้าที่มือของฮ่อหยุนเฉิง จนทำให้ฝ่ามือของเขาได้รับบาดเจ็บ
“ฉีก……….”
ฮ่อหยุนเฉิงที่รู้สึกเจ็บทั้งต้นขาและฝ่ามือในเวลาเดียว ก็ส่งเสียงซีดออกมา
เดิมทีเขานั้นจับเข้าที่ข้อมือของเซี่ยซิงซิงได้แล้ว แต่ก็คิดไม่ถึงว่า ซูฉิงจะเตะเข้าที่ขาของเขากะทันหัน
ฮ่อหยุนเฉิงก็รู้สึกอึ้งงง
“ฮ่อหยุนเฉิง นายเป็นไงบ้าง ” ซูฉิงที่เห็นฮ่อหยุนเฉิงแสดงสีหน้าเจ็บปวดออกมา ก็เอ่ยถามอย่างเป็นห่วง
เมื่อกี้ที่หล่อนเหวี่ยงขาเตะออกไป หมายจะเตะเซี่ยซิงซิง
แต่ฮ่อหยุนเฉิงที่เอาตัวเข้ามาบังหล่อนไว้ ซึ่งหล่อนก็ตั้งใจคิดจะชักเท้ากลับ แต่ฮ่อหยุนเฉิงนั้นเร็วกว่า ทำให้เท้าที่เหวี่ยงออกไปโดนเขาเข้าให้
และมือข้างขวาของฮ่อหยุนเฉิงก็ถูกปลายมีดแหลมคมกรีดจนเป็นแผล เลือดไหลซิบออกมา ทำให้ตกใจ
“ฉันไม่เป็นไร ” ฮ่อหยุนเฉิงหน้านิ่งขรึม ใช้มือข้างซ้ายปิดปากแผล แต่ว่าต้นขาที่ถูกซูฉิงเตะนั้นรู้สึกเจ็บมาก
“หยุนเฉิง ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันคิดไม่ถึงว่าจะทำร้ายคุณ ” เซี่ยซิงซิงที่เห็นภาพตรงหน้าก็ตกใจอึ้งตาค้าง
เธอทำร้ายฮ่อหยุนเฉิงได้ยังไง
ก็เห็นอยู่ว่าคนที่หล่อนคิดจะทำร้ายคือซูฉิง!
ทำไมฮ่อหยุนเฉิงกล้าที่จะเอาชีวิตมารับมีดแทนซูฉิงด้วยนะ!
ล้วนเป็นเพราะยัยแพศยาซูฉิง! ถ้าหากไม่มีแก ฮ่อหยุนเฉิงก็ไม่ต้องได้รับบาดเจ็บ!
“ซูฉิง แกมันนังแพศยา! ทำร้ายหยุนเฉิงจนได้รับบาดเจ็บ!”
เซี่ยซิงซิงระเบิดอารมณ์ด่าทอออกมา และกำลังคิดจะทำร้ายซูฉิงอีกครั้ง แค่ก็ได้ยินเสียงรปภ.เดินเข้ามาอย่างรีบเร่ง “ประธานฮ่อ คุณเป็นอะไรมั้ยครับ ”
ซูฉิงชี้ไปที่เซี่ยซิงซิง ” เธอทำร้ายประธานฮ่อ พวกคุณรีบไปจับเขาไว้เลย”
“ฉันไม่ได้ทำ ” เซี่ยซิงซิงที่เห็นรปภ.เข้ามาจับก็รีบวิ่งหนี