นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น

“วันเกิดของผมครั้งก่อน พี่ฉิงไม่สบายขอตัวไปก่อน หมดสนุกเลย พอดีเย็นวันนี้ผมมีเวลาพอดี ไม่สู้ให้ผมเลี้ยงข้าวเป็นยังไง?”
หลินหนานพูดชวนอย่างกระตือรือร้น
“โอเค ไม่มีปัญหา”
ซูฉิงรับปากทว่าไม่ได้มองใบหน้าของชายตรงหน้าที่มืดขึ้นเรื่อยๆ
ส้นบนใบหน้าฮ่อหยุนเฉิงตึงแน่น ปากเม้นจนเป็นเส้นตรง แสดงออกชัดเจนว่าเขาไม่พอใจ
ซูฉิงถึงกับกล้าหัวร่อต่อกระซิกกับผู้อื่นต่อหน้าเขา??
ที่เธอไม่ชอบเขา เป็นเพราะหลินหนานหรือ?
มีท่าทางต่อเขาไม่เต็มใจ เป็นเจ้านาย แต่กับหลินหลานยิ้มจนจะเป็นดอกไม้?
ซูฉิงชอบลูกหมาปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมอย่างหลินหนานนี่หรือ?
“ถ้าก็ตกลงตามนี้ พี่ฉิงดีมาก รักพี่จะตายแล้ว! เย็นนี้หนึ่งทุ่มผมไปรับนะ” หลินหนานวางสายไปอย่างเบิกบาน
ซูฉิงลุกขึ้นวางโทรศัพท์ดีๆ ใครจะรู้ว่านั่งคุกเข่านานๆทำให้เท้าเธอชา ไม่ทันระวังล้มใส่ฮ่อหยุนเฉิง
บังเอิญกับที่มือของเธอไปคว้าบาดแผลของฮ่อหยุนเฉิงพอดิบพอดี
หลังมือของฮ่อหยุนเฉิงเจ็บขึ้นมา ร้องเสียงเบา
“ขอโทษ ฮ่อหยุนเฉิง นายไม่เป็นไรใช่มั้ย?” ซูฉิงอับอายรีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว
“เธอชอบหลินหนาน?” ใบหน้าฮ่อหยุนเฉิงเขียวคล้ำ ตอบไม่ตรงคำถาม
ชอบหลินหนาน?
ซูฉิงชะงักไปชั่วครู่
เธอเห็นหลินหนานเป็นแค่น้องชายเท่านั้น ฮ่อหยุนเฉิงคงไม่เข้าใจความสัมพันธ์พวกเธอผิดใช่ไหม?
เข้าใจผิดก็เข้าใจผิดสิ เธอเองก็ขี้เกียจอธิบายเหมือนกัน
“ใช่มั้ง” ซูฉิงตอบกำกวม
ใช่มั้ง?
นี่ก็หมายความว่าชอบ?
ใบหน้าของฮั่วหยุนเฉิงมืดครึ้ม เขาพูดอย่างเย็นชาว่า “คุณลืมไปหรือไงว่าตอนนี้คือเวลาก่อตั้ง ‘น้ำแข็งและไฟ’ เย็นนี้ทำโอทีและปรับปรุงแผน”
“แต่ตอนเย็นฉันมีธุระ” ซูฉิงขมวดคิ้ว “ยิ่งไปกว่านั้นฉันคิดว่าแผนตอนนี้ก็สมบูรณ์แบบแล้ว บรูซเองก็ยอมรับทั้งหมด”
ฮ่อหยุนเฉิงยืนขึ้นก้มหน้ามองซูฉิง ทั่วทั้งกายแผ่ไอเย็นยะเยือก “ฉันเป็นเจ้านายเธอ พูดว่าได้ต้องได้!”
เมื่อเห็นใบหน้าที่มืดมนของฮ่อหยุนเฉิง น้ำเสียงแข็งกร้าว ในที่สุด ซูชิงก็ยอมแพ้อย่างไม่เต็มใจ “เอาล่ะ คุณเป็นหัวหน้า คำพูดนายถือเป็นที่สุด”
ตอนนี้เธอเป็นลูกจ้างของตระกูลฮ่อ และฮ่อหยุนเฉิงถือเป็นเจ้านาย ไม่ว่ายังไงถ้าเจ้านายให้เธออยู่ทำงานโอที เธอก็ได้แต่ทำเท่านั้น นี่คือจรรยาบรรณของวิชาชีพ
ออกมาจากห้องทำงานประธานบริษัท ซูฉิงโทรหาหลินหนาน บอกเขาว่าเย็นนี้มีธุระ ไปไม่ได้แล้ว
หลินหนานผิดหวังอย่างชัดเจน “พี่ฉิง พี่ไม่ได้รับปากผมไปแล้วเหรอ? ทำไมอยู่ๆมีธุระขึ้นมาล่ะ?”
“ขอโทษจริงๆ พอดีมีเรื่องด่วนน่ะ ครั้งหน้าฉันเลี้ยงนายแล้วกันนะ” ซูฉิงเองก็ไม่มีทางเลือก ถ้าไม่ใช่เพราะผู้ชายใจดำอย่างฮ่อหยุนเฉิง เธอจะต้องอยู่ทำโอทีกะทันหันทำไม?
กลับไปนั่งที่ ซูฉิงก็แก้ไขแผนทั้งหมดอย่างจริงจัง
ยังแก้ไปได้ไม่เท่าไร ซูฉิงก็ได้รับโทรศัพท์จากฮ่อหยุนเฉิง
“มีเรื่องอะไร?” ซูฉิงหยิบโทรศัพท์ขึ้น เปิดปากถาม
เสียงทุ้มต่ำของฮ่อหยุนเฉิงดังมาจากปลายสายของโทรศัพท์ “เธอไม่ได้บอกว่าเธอจะรายงานการประชุมให้ฉันดูเหรอ ฉันรอเธอมาครึ่งชั่วโมงแล้วนะ”
ไม่ใช่มั้ง เพิ่งจะครึ่งชั่วโมงก็ทวงแล้ว
ผู้คนนี้จะไม่จบไม่สิ้นเลยใช่ไหม? ช่วงนี้โจมตีเธอไม่เลิกไม่ลา?
ซูฉิงแขวะในใจ พูดอย่างขัดเคืองว่า” ยังทำไม่เสร็จ”
“เธอทำงานด้วยประสิทธิภาพแบบนี้เหรอ?” น้ำเสียงฮ่อหยุนเฉิงเย็นชา หมดความอดทน
ซูฉิงกล่าวอย่างอดทนว่า “รอเดี๋ยว หลังฉันแก้แผนเสร็จจะเอารายงานการประชุมกับแผนไปให้นายดูพร้อมกัน”
“ได้” ฮ่อหยุนเฉิง ตอบรับเบาๆหนึ่งคำ
ถึงเวลาเลิกงานอย่างรวดเร็ว ซูฉิงยังก้มหน้าทำงานอยู่
จัดการรายงานประชุมเสร็จเรียบร้อย ก็เก็บรายละเอียดแผน จนซูฉิงคิดว่าไม่มีข้อผิดพลาดแล้ว จึงนำรายงานการประชุมกับแผนมาที่ห้องของประธาน
“ทำเสร็จหมดแล้วหรือ?” เห็นซูฉิงเข้ามา ฮ่อหยุนเฉิงก็เงยหน้าขึ้นมอง มองเธอด้วยใบหน้าเรียบเฉย
ซูฉิงผงกศีรษะ เดินไปข้างหน้าฮ่อหยุนเฉิง ส่งรายงานกับแผนให้เขา
ฮ่อหยุนเฉิงกวาดสายตามองรายงานการประชุม พูดเรียบๆ “ไม่พูดรายละเอียดให้ฉันฟังหน่อยเหรอ?”
“ฉันเขียนไว้ชัดเจนหมดแล้ว ข้อของการประชุมคือหารือเกี่ยวกับจำนวนการผลิตน้ำแข็งและไฟ และการเตรียมการในอนาคต” ซูฉิงชี้ไปที่รายงานการประชุมและอธิบายให้ฮั่วหยุนเฉิงฟังทีละส่วน
ผู้ชายคนนี้ต้องตั้งใจแน่ๆ ฌะอจำได้ว่าไม่กี่วันก่อนสวีหว่านเอ๋อนำแผนการทำสัญญากับสวีกรุ๊ปมาให้ฮ่อหยุนเฉิงดู
ฮ่อหยุนเฉิงสักตาก็ไม่มอง ก็ให้สวีหว่านเอ๋อวางไว้ พูดว่าเขาจะอ่านเอง
ทำไมพอถึงคราวเธอ ฮ่อหยุนเฉิงให้เธออธิบายทุกประโยค ทุกคำกัน?
เป็นไปได้ไหมที่ผู้ชายคนนี้ยังอารมณ์เสียเพราะเธอเผลอเตะเขาเมื่อวานนี้
นี่จะใจแคบแล้วมั้ง
ซูฉิงตำหนิอยู่ในใจไม่หยุด
ซูฉิงอธิบายรายงานการประชุมให้เขาฟังทั้งหมดอย่างไม่ง่าย ซูฉิงก็เปิดแผน เพิ่งจะเปิดปากพูดอธิบายให้ฮั่วหยุนเฉิงฟัง ก็ถูกเขาตัดบท
“กินข้าวเย็นหรือยัง?” ฮ่อหยุนฌฉิงเอ่ยถามด้วยใบหน้านิ่งเฉย
“ยังไม่ได้กิน” ซูฉิงส่ายศีรษะ ยุ่งอยู่ตลอดทั้งบ่าย เอาเวลาที่ไหนไปกิน?
ฮั่วหยุนเฉิงยืนขึ้นอย่างกระทันหัน ก้มมองเธอ “ไปเถอะ”
ซูฉิงประหลาดใจเล็กน้อย “ไปไหน?”
“แน่นอนว่าไปกินข้าว” ฮ่อหยุนเฉิงพูดอย่างเฉยเมย
ผู้หญิงคนนี้ทำงานหนักจนไม่รู้จักสนใจสุขภาพตนเอง
สิ้นเสียงพูด ฮ่อหยุนก็คว้าสูทที่อยู่ด้านข้างขึ้นมาสวม ก้าวขายาวๆออกไปข้างนอก
ซูฉิงรีบตามไป “นายเลี้ยง?”
“ไร้สาระ” ฮั่วหยุนเฉิงขมวดคิ้ว
ซูฉิงรู้สึกสงสัย “ทำไมจู่ๆ นายถึงใจดีแบบนี้ล่ะ อยากเลี้ยงข้าวฉันขึ้นมา?”
ฮั่วหยุนเฉิงชะงักของเขาและมองกลับมาที่เธอ “ฉันเป็นเจ้านายที่ไร้มนุษยธรรมอย่างนั้นเหรอ?”
ซูฉิงอยากจะตอบตรงๆว่าใช้ แต่พอเงยหน้าสบตากับดวงตาที่เย็นชาและลึกล้ำของฮ่อหยุนเฉิงก็อดทนไว้ไม่ได้พูดออกไป
ฮ่อหยุนเฉิงขับรถพาซูฉิงไปที่ร้านอาหารญี่ปุ่นระดับไฮเอนด์
“ประธานฮ่อ เชิญด้านใน” ผู้จัดการร้านอาหารเห็นฮ่อหยุนเฉิง ก็เข้ามาต้อนรับอย่างกระตือรือร้น
ฮ่อหยุนเฉิงมีห้องส่วนตัวสุดพิเศษที่ร้านอาหารแห่งนี้
บางครั้งหลังทำโอทีเขาก็มากินมื้อค่ำที่นี่และพาลูกค้ามาเป็นครั้งคราว
แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาพาผู้หญิงมา
ผู้จัดการร้านอดไม่ได้ที่จะมองประเมินซูฉิงหลายๆรอบ เห็นแค่เธอรูปร่างสูงโปร่ง ผิวขาวราวหิมะ ดวงตาสดใสมีเสน่ห์ ทั้งยิ้มทั้งขมวดคิ้วล้วนทำให้คนประทับใจ เป็นผู้หญิงที่งดงามจริงๆ
เมื่อเห็นผู้จัดการร้านอาหารจ้องมองที่ซูฉิงอย่างตั้งใจ ฮั่วหยุนเฉิงก็ขมวดคิ้ว สายตาเย็นชาวาดผ่านไป ผู้จัดการร้านอาหารอดไม่ได้ที่จะตัวสั่น รีบร้อนย้ายสายตาไป
” ประธานฮ่อ เชิญทางนี้” ผู้จัดการร้านใส่ใจเป็นอย่างมาก พาฮ่อหยุนเฉิงและซูฉิงไปที่ชั้นบนสุดด้วยตนเอง
ประตูลิฟต์เปิดออก ซูฉิงเตรียมจะเดินออกไป ทันใดนั้นเงาร่างสูงใหญ่ก็ผ่านสายตาเธอ คุ้นเคยอย่างมาก
เฉินจวิ้นเหยียน?
เธอเป็นดาราชายอันดับต้น ๆ ของสตาร์เอ็นเตอร์เทนเมนท์ และยังเป็น… คนที่จีบเธอด้วย
เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?