นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น

“หลี่เทียนฉิง นายยังมัวยืนอึ้งอะไร ยังไม่รีบเข้ามาจับซูฉิง ยัยฆาตกรอีกอีก อย่าให้เธอหนีไปได้!”ฮ่อเฉียนรู้สึกเขินอายที่พยายามลุกขึ้นมาแล้วจ้องมองไปที่หลี่เทียนฉิง
หลี่เทียนฉิงนั้นบ้าตามจีบฮ่อเฉียน วันนี้ฮ่อเฉียนก็เลยตั้งใจพาเขามาด้วยคิดว่าน่าจะช่วยจัดการกับซูฉิงได้ง่าย
และตอนนี้ ก็ได้ใช้เขาจริงๆ
หลี่เทียนฉิงนั้นเห็นฮ่อเฉียนเป็นนางฟ้าในดวงใจมาตลอด พอได้ยินคำสั่งของฮ่อเฉียนเขาก็รีบเดินไปทางที่ซูฉิงเดินไปแล้วก็เข้าไปขวางทางซูฉิงไว้ “เธอซูฉิงใช่มั้ย ฆ่าคนแล้วคิดจะหนีใช่มั้ย”
ซูฉิงหมดคำจะพูด เธอขมวดคิ้วมองไปทางทะเลสาบ พูดเสียงเรียบ”ตอนนี้ช่วยเซี่ยซิงซิงก่อนเธอยังต้องการความช่วยเหลือ ถ้านายยังมัวแต่ขวางทางฉัน หล่อนได้จมน้ำตายจริงๆ แน่ นายคิดดูสิว่า เมื่อถึงตอนนั้นใครกันแน่ที่เป็นฆาตกร”
แม้ซูฉิงจะไม่ได้พูดเสียงดังมาก แต่กลับทรงพลัง ทำให้หลี่เทียนฉิงชะงักอึ้ง แล้วก็ขยับหลีกทางให้
แต่ฮ่อเฉียนกลับส่งเสียงขึ้นห้ามว่า”เทียนฉิง นายอย่าไปฟังเธอนะ พวกเราทั้งสองคนเห็นเต็มสี่ตาว่าซูฉิงผลักเซี่ยซิงซิงตกน้ำ แม้เซี่ยซิงซิงจะเป็นอะไรขึ้นมา ฆาตกรก็คือซูฉิง ไม่เกี่ยวข้องกับเราอยู่ดี ! นายขวางเธอไว้อย่าให้เธอวิ่งหนีไปได้นะ ฉันจะรีบโทรแจ้งความ”
หลี่เทียนหลานได้ยินฮ่อเฉียนพูดอย่างนั้นก็พูดประจบว่า”เฉียนเฉียน เธอวางใจเถอะ มีฉันอยู่ หล่อนไปไหนไม่ได้หรอก!”
จากนั้นฮ่อเฉียนหยิบเอาโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกด110 โทรออกไป “ฮัลโหล สวัสดีค่ะ ใช่110มั้ยคะ มีคนตกน้ำที่ทะเลสาบแห่งรัก ใช่ค่ะ อยู่ที่ทะเลสาบแห่งรัก พวกคุณรีบมาเลยค่ะ!”
ซูฉิงสีหน้าเรียบนิ่ง เซี่ยซิงซิงตกน้ำ ฮ่อเฉียนเข้ามาขวางไม่ให้เธอลงไปช่วย ตอนนี้กลับโทรหา110 ไม่โทรไปที่120 ฮ่อเฉียนคิดจะทำอะไรกันแน่
“ซูฉิง ฉันแจ้งความแล้ว เธอหนีไปไหนไม่ได้แล้ว!”ฮ่อเฉียนมองด้วยสายตาดุ
ขอแค่จัดการซูฉิงได้ ถึงเซี่ยซิงซิงจะจมน้ำตายก็แล้วยังไง
เซี่ยซิงซิงไม่ตาย อย่างมากซูฉิงก็ได้รับโทษเจตนาทำร้าย และหากเซี่ยซิงซิงตาย โทษของซูฉิงก็เป็นการเจตนาฆ่าคนตายแล้ว ไม่ว่าจะทางไหนก็ต้องได้รับโทษทั้งนั้น
ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าเซี่ยซิงซิงตายแล้ว คนตายแล้วก็ไม่มีหลักฐาน เมื่อถึงตอนนั้นตำรวจไม่ใช่ว่าจะฟังคำให้การจากปากเธอเท่านั้นหรอ
ขอแค่เธอให้การยืนยันว่าซูฉิงเป็นคนผลักเซี่ยซิงซิงตกน้ำ และพยานเห็นเหตุการณ์อย่างหลี่เทียนฉิง จะไม่สามารถทำให้ซูฉิงได้รับโทษจนติดคุกเลยหรอ
พอคิดมาถึงว่าจะกำจัดซูฉิงได้แล้ว แววตาของฮ่อเฉียนก็เผยความดีใจออกมาอย่างเก็บไม่มิด “ซูฉิง เธอมันเป็นฆาตกร! เธอรอไปนอนในคุกในชีวิตที่เหลือเถอะ!”
ซูฉิงลูบขมับ ฮ่อเฉียนบ้ารึเปล่า……..
ซูฉิงที่กำลังคิดจะผลักหลี่เทียนฉิงให้หลบไป ก็เห็นร่างสูงใหญ่วิ่งเข้ามา ถามด้วยเสียงเรียบ”เกิดอะไรขึ้น”
เสียงที่ดังก้องขึ้นก็ปรากฏตัวต่อสายตาของซูฉิงก็คือเฉินจุนเหยียน
เขาเห็นซูฉิงเดินออกมานานแล้ว ก็รู้สึกเป็นห่วง ทนรอถ่ายจนเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ถึงได้เดินออกมาตามหาเธอ
คิดไม่ถึงว่าจะเห็นฮ่อเฉียนกับหลี่เทียนฉิงเข้ามายุ่งกับซูฉิง และยังเหมือนจะได้ยินว่าอะไร”ฆาตกร”
“เฉินจุนเหยียน เธอนายมาก็ดีแล้ว เซี่ยซิงซิงตกน้ำแล้ว”ซูฉิงชี้ไปที่ทะเลสาบ แล้วพูดเสียงนิ่ง”ฉันจะลงไปช่วยเธอ นายรีบโทรไปที่120เร็ว ”
“ฉันจะไป!”ซูฉิงพูดยังไม่ทันจบ เฉินจุนเหยียนก้าวเดินไปข้างหน้า เสื้อผ้ายังไม่ทันได้ถอดก็พุ่งลงในแม่น้ำแล้ว
ซูฉิงมองเฉินจุนเหยียนที่กระโดดลงไปในทะเลสาบ ถ้าหากเธอจำไม่ผิดละก็ เหมือนเฉินจุนเหยียนจะว่ายน้ำไม่ค่อยแข็ง
ดีที่ไม่กี่นาที เฉินจุนเหยียนก็หาเซี่ยซิงซิงที่ตกน้ำจนเจอแล้ว
ซูเฉียนรีบโทรหา120 “สวัสดีค่ะ มีคนตกน้ำที่ทะเลสาบแห่งรัก ขอให้ส่งรถพยาบาลมาด้วยค่ะ”
เฉินจุนเหยีนนพยายามลากตัวของเซี่ยซิงซิงขึ้นมา ต้องใช้แรงมากกว่าจะว่ายมาใกล้ถึงฝั่ง ซูฉิงรีบลงน้ำลงไปรับ
“เฉินจุนเหยียน นายไม่เป็นไรใช่มั้ย “เฉินจุนเหยียนที่ดูเหนื่อย ซูฉิงว่ายน้ำไปหาเขาแล้วก็ลากซูฉิงขึ้นมาด้วยกันกับเขา
เฉินจุนเหยียนส่ายหน้า แล้วก็ระบายยิ้มออกมา”ไม่เป็นไร”
ทั้งสองที่รวมพลังช่วยกัน ลากเซี่ยซิงซิงมาถึงฝั่ง ลากไปริมฝั่งที่พื้นหญ้า
“เซี่ยซิงซิง เธอเป็นยังไงบ้าง”ซูฉิงตบเข้าที่หน้าเซี่ยซิงซิงเบาๆ
แต่เซี่ยซิงซิงกลับยังหลับตา สีหน้าซีดเผือด ปากเริ่มเป็นสีม่วง ไม่มีปฏิกิริยาโต้ตอบแล้ว
ซูฉิงจับเส้นชีพจรของเซี่ยซิงซิง ก็พบว่าไม่มีการเต้นแล้ว
“ซูฉิง เซี่ยซิงซิงตายแล้ว! ” ฮ่อเฉียนก้าวขึ้นมา ชี้ไปที่ซูฉิงพูดเสียงเครียด”เธอผลักหล่อนตกน้ำ ทำให้หล่อนตายแล้ว! เธอมันเป็นฆาตกร!”
เสียงของฮ่อเฉียน เหมือนกับแมลงวันตอม พูดรบกวนข้างหูของซูฉิงไม่หยุดจนทำให้ซูฉิงรู้สึกรำคาญ เธอหันไปมองแล้วก็จ้องฮ่อเหยียนเขม็ง ” หุบปาก!”
ฮ่อเฉียนไม่เคยได้ยินซูฉิงพูดด้วยน้ำเสียงเครียดจริงจังอย่างนี้มาก่อน เสียงตวาดของเธอ ทำให้ฮ่อเฉียนตกใจอึ้ง แล้วก็ก้าวถอยลงไป
ซูฉิงคุกเข่าลง สองมือประสานวางไว้ที่หน้าอกเซี่ยซิงซิง กดลงไปไม่หยุด เพื่อทำCPRให้เธอ
อาการของเซี่ยซิงซิงตอนนี้อยู่ในข้างวิกฤต ถ้าหากมัวรอ120มา เกรงว่าจะช้าเกินไป เมื่อถึงตอนนั้น แม้แต่เทวดาก็ช่วยไม่ทันแล้ว
และตอนนี้ ซูฉิงก็ไม่ได้สามารถที่จะช่วยเซี่ยซิงซิงให้ฟื้นได้
เพราะว่าเซี่ยซิงซิงตกน้ำนานแล้ว
เดิมทีเธอคำนวณไว้แล้วที่จะช่วยเซี่ยซิงซิง ก็จะไม่เป็นอะไร แต่ว่าถูกฮ่อเฉียนกับหลีเทียนฉิงเข้ามายุ่งวุ่นวาย เลยเสียเวลาที่จะลงไปช่วย
ตอนนี้ ซูฉิงก็ทำได้ตามสุดกำลัง
การCPR จะต้องใช้แรงมาก ทำมาเป็นเวลาสิบนาที แม้ซูฉิงจะกำลังดีมาก ก็ค่อยๆ หมดกำลังลง
“ซูฉิงต้องการความช่วยเหลือมั้ย “เฉินจุนเหยียนคุกเข่าข้างๆ ซูฉิง เห็นเธอเหนื่อยจนเหงื่อชุ่มหน้าผาก ก็รู้สึกสงสาร
ซูฉิงส่ายหน้า “ไม่ต้อง นายรีบโทรเร่งรถพยาบาลเร็ว”
เฉินจุนเหยียนลุกขึ้นโทรศัพท์ ฮ่อเฉียนพูดพูดเสียดสี “ซูฉิง เธออย่ามาทำเป็นแสดงละคร เซี่ยซิงซิงตายแล้ว เธอยังจะมาแสดงละครให้ใครดูอีกละ เธออย่าคิดว่าตอนนี้แสดงละคร ก็สามารถว่าเธอเป็นฆาตกรคือเรื่องจริง!”
ซูฉิงทำเป็นหูทวนลม เธอตั้งใจทำCPR ต่อไป
ฮ่อเฉียนที่กำลังจะเอ่ยปากพูดขึ้นอีก ก็ได้ยินเสียงรถตำรวจ
รถตำรวจหนึ่งคันก็วิ่งมาทางทะเลสาบ
ฮ่อเฉียนแทบจะเก็บอารมณ์ดีใจไม่อยู่ มองดูซูฉิงที่กำลังทำคุกเข่าทำCPR ด้วยสายตาเย็นชา “ซูฉิง ตำรวจมาแล้ว! เธอมันฆาตกรฆ่าคนตาย หนีไปไหนไม่ได้แล้ว!”
เฉินจุนเหยียนวางสาย ที่พอได้ยินคำพูดของฮ่อเฉียน ก็คิ้วขทวดทั้งสองข้าง “ฉันขอเตือนเธอนะ อย่ามาใส่ร้ายซูฉิง!”
“ฉันใส่ร้ายเธองั้นหรอ? ฮ่าๆ ฉันเห็นกับตานะ!”ฮ่อเฉียนแววตาล่อกแล่ก มองไปที่เฉินจุนเหยียน “เธอกับซูฉิงมีความสัมพันธ์อะไรกัน ทำไมถึงได้ดูเป็นห่วงเธอขนาดนี้”
“ไม่เกี่ยวกับเธอ “เฉินจุนเหยียนพูดเสียงเย็นชา ไม่สนใจฮ่อเฉียนอีก แล้วเดินไปข้างๆ ซูฉิง ยื่นมือไปเช็ดเหงื่อที่อยู่บนหน้าผากแทนเธอ “ซูฉิง ไม่เป็นไรใช่มั้ย 120ใกล้จะมาถึงแล้ว”
“อืม ” ซูฉิงพยักหน้าเบาๆ ตอนนี้เธอ นอกจากจะช่วยทำCPR อย่างสุดกำลังแล้ว จนไม่ได้สนใจอะไร
และเซี่ยซิงซิงก็ยังคงสีหน้าไม่ดีขึ้น…….