นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ซูฉิงไปที่สถานีตำรวจอีกครั้ง ไปที่ทะเลสาบแห่งรักกับเจ้าหน้าที่ตำรวจสองคนเมื่อวาน เพื่ออธิบายสถานการณ์ในขณะนั้นอย่างละเอียด
นายตำรวจทั้งสองคนจนบันทึกอย่างละเอียด ไม่กล้าชักช้าแม้แต่น้อย
ถึงอย่างไรก็เป็นฮ่อหยุนเฉิงมากำชับด้วยตนเอง ต้องสืบหาความจริงคืนความบริสุทธิ์ให้ซูฉิง
รอจนซูฉิงกลับไปถึงฮ่อกรุ๊ปก็เกือบเที่ยงแล้ว
ซูฉิงลงจากรถ ขณะที่เธอกำลังจะเข้าบริษัท ก็มีคนสองสามคนพุ่งเข้ามาใส่ ล้อมเธอไว้อย่างดุดัน
“พวกคุณจะทำอะไร?” ซูฉิงถามอย่างระวังตัว
เธอไม่รู้จักคนพวกนี้ แต่ชัดเจนว่าพุ่งเป้ามาที่เธอแน่
หรือว่าในปีค.ศ.นี้ยังมีการกรรโชกทรัพย์กลางวันแสกๆอยู่อีก
“ซูฉิง เธอมันฆาตกร!” หญิงวัยกลางคนผมหงอกคนหนึ่งคว้าเสื้อของชูฉิงและตะโกนเสียงดัง “ทุกคน มาดูเร็ว เธอเป็นฆาตกร!”
ซูฉิงขมวดคิ้ว ผลักหญิงวัยกลางคนคนนั้นออก ถามเสียงเย็น “คุณป้าเป็นใครคะ?”
“เธอไม่รู้หรือว่าฉันเป็นใคร? เป็นเธอที่ทำให้ลูกฉันตาย!” หญิงวัยกลางคนโซเซ แล้วรีบพุ่งใส่ซูฉิง ดวงตาของเธอแดงก่ำ คร่ำครวญว่า “เธอ นางผู้หญิงใจร้ายที่ผลักลูกสาวฉันลงไปในทะเลสาบแห่งรัก ลูกสาวที่น่าสงสารของเพิ่ง25ปี ยังสาวอยู่แท้ๆ ตอนนี้นอนอยู่ในโรงพยาบาลไม่ได้สติ ไม่รู้ว่าจะฟื้นขึ้นมาไหม…”
อ่อ ที่แท้เป็นแม่ของเซี่ยซิงซิง
ซูฉิงตระหนักได้ทันทีว่าคนเหล่านี้เป็นญาติและเพื่อนพ้องของเซี่ยซินซิน มาโยนความซวยใส่เธอ
“คุณป้า ลูกสาวคุณป้ายังไม่ตาย คุณป้าก็มาร้องคร่ำครวญเหมือนร้องส่งศพแล้วหรือ?” ซูฉิงสองมือกอดอก ก้มมองเธออย่างเย็นชา
ลูกสาวตนเองนอนไม่ได้สติอยู่โรงพยาบาล เธอไม่อยู่เฝ้า กลับวิ่งมาที่ฮ่อกร๊ปโหวกเหวกโวยวาย น่าสนใจจริง
“เธอ เธอกล้าแช่งลูกฉัน?” เซี่ยชุนเฟิงแม่ของเซี่ยซิงซิงยากมือขวาขึ้น ตบเข้าไปที่ใบหน้าของซูฉิง “ซูฉิง เธอมันเลวไร้ยางอาย ฉันฆ่านางฆาตกรอสรพิษแบบเธอ!”
“คุณเป็นบ้าหรือ” ซูฉิงมองเซี่ยชุนเฟิงเหมือนคนโง่เง่า จับมือเธอที่จะฟาดลงมาเอาไว้ ใช้แรงผลัก
เซี่ยชุนเฟิงล้มลงกับพื้น ทำได้เพียงแค่นั่งอยู่กับพื้นแล้วตะโกนว่า “เจ้าข้าเอ้ย รีบมาดูเร็ว ฆาตกรกำลังจะฆ่าคนอีกแล้ว! คุณสามารถเห็นใบหน้าของเธอได้ชัดเจน อย่าได้หลงไหลกับฆาตกรคนนี้!”
คนที่เป็นพวกเดียวกับเซี่ยชุนเฟิง ก็ร่วมกันเปิดปากด่าซูฉิง พวกเขายังชูป้ายขึ้นมา บนนั้นเขียนไว้ว่า ฆาตกรซูฉิง! เลือดล้างด้วยเลือด!
คนกลุ่มนี้ตะโกนโหวกเหวกโวยวายอยู่หน้าจางกรุ๊ป ผู้คนรอบๆที่สอดรู้สอดเห็นก็มาที่นี่เพื่อดูความครึกครื้น ชี้ไม้ชี้มือมาที่ซูฉิง ถกเถียงกันว่า
“ผู้หญิงสวยขนาดนี้จะเป็นฆาตกรได้ยังไงMW
“คุณนี่ไม่รู้อะไรผู้หญิงยิ่งสวยยิ่งอำมหิต”
“เพ่ยๆๆ ดูไม่ออกจริงๆ”
“……”
เห็นผู้คนรอบกายมากขึ้น การแสดงของเซี่ยชุนเฟิงก็ยิ่งทุ่มเทมากขึ้นไปอีก นั่งบนพื้นน้ำมูกน้ำตาไหลชี้ไปที่ซูฉิงคร่ำครวญว่า
“ซิงซิงเอ้ย ลูกสาวที่อาภัพของฉัน ทำไมลูกอาภัพขนาดนี้ เจอผู้หญิงสารเลวอย่างซูฉิง ผลักลูกลงน้ำ คนที่สมควรตายเป็นซูฉิง! ซิงซิงถ้าลูกไปแล้ว แม่ก็คงไม่อาจมีชีวตอยู่ต่อไป!!”
เจอผู้หญิงปากร้ายที่หนึ่งก็ร้องไห้สองโวยสามแขวนคอตนเอง ไม่สนใจเหตุผล ซูฉิงก็รู้สึกหนักใจขึ้นมา
ชูฉิงหลับตาลง ก่อนจะมองไปที่เซี่ยขุนเฟิงอย่างเย็นชา “ออกไปให้พ้น!”
เซี่ยชุนเฟิงจ้องซูฉิงอย่างอาฆาต “วันนี้พวกเรามาทวงความยุติธรรมให้ซิงซิง พวกเราจะทำให้ทุกคนรู้จักใบหน้าที่แท้ของฆาตกรอย่างเธอ!”
รปภ.ที่ได้ยินการทะเลาะวิวาทเดินออกจากฮ่อกรุ๊ปมาดู ก็เห็นว่าซูฉิงถูกคนกลุ่มนี้ล้อมอยู่ เขาจึงรีบร้อนเข้าไป “เชิญพวกคุณออกไปเดี๋ยวนี้ อย่าขวางประตูบริษัท อย่าทำลายความเป็นระเบียบเรียบร้อยของบริษัท!”
“รปภ.สหายเอ๋ย มาถูกเวลาพอดีเลย ฆาตกรคนนี้ เธอเจตนาเอาชีวิตลูกฉัน คุณรีบจับเธอเร็วเข้า!” เซี่ยชุนเฟิงดึงแขนรปภ.
“ถ้ายังไม่ไป ฉันจะแจ้งตำรวจแล้วนะ” ซูฉิงโบกโทรศัพท์ในมือ พูดเสียงเย็นว่า “จงใจใส่ร้ายผู้อื่น ก่อกวนความสงบเรียบร้อย จงใจยั่วยุให้เกิดความเดือดร้อน คุณอยากจะติดคุกใช่ไหม? ”
ดวงตาของเซี่ยชุนเฟิงกรอกไปมา “เธอ นังฆาตกรกล้าข่มขู่ฉัน?!”
หลังจากหยุดไปครู่หนึ่ง เธอมองดูคนสองสามคนที่มากับเธอ “พวกเธอหยุดทำไม? ยังไม่รีบไปล้างแค้นให้ซิงซิงล่ะ?”
ได้ยินดังนั้น เมื่อได้ยินเช่นนั้น ชายร่างกำยำเหล่านั้นก็เข้ามาใกล้ซูฉิง ชายร่างสูงคนหนึ่งก็เอื้อมมือไปจับซูฉิง
ชูฉิงมองพวกเขาอย่างระแวดระวัง ขณะกำลังจะโต้กลับ จู่ ๆ เสียงของชายผู้เย็นชาและเข้มงวดก็ดังขึ้น “ปล่อยเธอ!”
ซูฉิงเงยหน้าขึ้นก็เห็นฮ่อหยุนเฉิงเดินเข้ามาหาเธอด้วยก้าวที่มั่นคง
ออร่าของฮ่อหยุนเฉิงแข็งกร้าว ตัวของเขาแผ่ไอเย็นออกมา ทำให้คนอย่างจะก้มหัวให้
กลุ่มคน พากันแหวกออกให้ทางเดิน
แม้แต่เซี่ยชุนเฟิงที่กำลังร้องไห้โวยวายเองก็ถูกทำให้ตกใจจนหยุดส่งเสียงไป
ฮ่อหยุนเฉิงเดินมาถึงตรงหน้าซูฉิง ชะงักฝีเท้า กุมมือเธอเบาๆ นัยน์ตาปรากฏความอบอุ่นอันหาได้ยาก “เธอไม่เป็นไรใช่ไหม?” ความอบอุ่นที่ถูกส่งมาจากฝ่ามือของเขา ทำให้ใจของซูฉิงอบอุ่นขึ้นมา
เธอผงกศีรษะ “ไม่มีอะไร”
หลินเหยียนเฟิงที่ตามมาด้านหลังฮ่อหยุนเฉิงเอ่ยเสียงเย็น “หมาบ้าที่หน มาร้องโวยวายที่นี่?”
ฌซี่ยชุนเฟิงตอบดวยเสียงสั่นๆ “ซูฉิงผลักลูกฉันตกน้ำ เธอเป็นฆาตกร”
ดวงตาหลินเหยียนเฟิงก็ปรากฏแววรังเกียจ “พวกคุณกล้าใส่ร้ายคุณหนู
เขาหันไปสั่งรปภ.ด้านข้าง “รีบไล่พวกเขาไป”
ฮ่อหยุนเฉิงจูงมือซูฉิง พาเธอเข้าไปในฮ่อกรุ๊ป “เจอเรื่องแบบนี้ ทำไมไม่โทรหาฉัน?”
ถ้าเมื่อครู่เขาไม่มองเห้นจากบนตึกแล้วมาไม่ทัน ซูฉิงจะไม่ถูกคนบ้ากลุ่มนั้นรังแกหรือ?
ซูฉิงหัวเราะเบาๆ “เรื่องเล็กแค่นี้ ฉันจัดการได้”
ฮ่อหยุนเฉิงพยักหน้าเล็กน้อย เดินเข้ามาใกล้เธอ กระซิบข้างหูของเธอว่า “อย่าแบกทุกอย่างไว้คนเดียว คราวหน้าเธอมีอะไรต้องบอกฉัน ฉันจะไม่ปล่อยให้ใครรังแกเธอ”
ผู้ชายคนนี้ ไม่ต้องเจ้าชู้ขนาดนี้ก็ได้มั้ย?
ใบหน้าซูฉิงแดงขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ “ฉันไปทำงานแล้ว”
พูดจบ เธอก็รีบเหาะไปห้องทำงานแผนกเลขานุการทันที
มองด้านหลังของซูฉิงที่วิ่งหนีไป ฮ่อหยุนเฉิงก็ยกยิ้ม
ท่าทางเขินอายของเธอช่างทำให้คนหลงใหลจริง
ซูฉิงกลับมานั่งที่ ก็รับภาพตัวอย่างการโปรโมทจากช่างภาพ เธอเปิดดูทีละภาพและมองดูอย่างละเอียด
ภาพถ่ายในสตูดิโอที่ถ่ายครั้งล่าสุดนั้นไม่เลวเลย ซูฉิงเม้มปากด้วยความพอใจ
ขณะที่ซูฉิงกำลังจดจ่ออยู่กับงาน ไป่เสี่ยซู่ที่งนั่งอยู่ข้างๆเธอก็อุทานออกมาว่า “สวรรค์ เลขาซู นี่คือเธอเหรอ? คุณกำลังขึ้นเทรนด์ฮอทเสิร์ช!”