นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น

“แน่นอนว่าได้ครับ” ดวงตาของโจนส์ฉายแววยั่วยุมองไปยังซูฉิง จากนั้นใบหน้านิ่งขรึม และสาบานว่า “เดิมทีผมควรจะเสร็จสิ้นการแถลงข่าววันนี้หลังจากอ่านคำชี้แจงของตระกูลฮ่อกรุ๊ปแล้ว
แต่ทว่า ผมไม่อยากฝังจิตสำนึกของตัวเอง เพราะอย่างนั้นผมจึงเลือกที่จะเปิดเผยความจริงในงานแถลงข่าวในวันนี้ครับ”
“จิตสำนึก? ฉันว่าจิตสำนึกคุณถูกสุนัขกินไปแล้วล่ะมั้ง” รอยยิ้มประชดประชันปรากฏขึ้นที่มุมปากของซูฉิง
เมื่อเห็นซูฉิงพูดอย่างนั้น เหล่านักข่าวก็ทยอมเข้ามาล้อมซูฉิงและเริ่มโจมตีเธอ
“คุณซูฉิงครับ ไม่ทราบว่าสิ่งที่คุณโจนส์พูดนั้นจริงหรือไม่ครับ?”
“ตระกูลฮ่อกรุ๊ปเลือกใช้วัตถุดิบด้อยคุณภาพเพื่อผลกำไร และยังทำให้ผู้บริโภคถูกพิษใช่ไหมครับ?”
“ถ้าอย่างนั้นผู้จัดการคลังสินค้าสองคนเป็นแพะรับบาปจริงเหรอครับ?”
“หลังจากที่เรื่องต่างๆเกิดขึ้น ตระกูลฮ่อกรุ๊ปได้สั่งดำเนินการเพื่อวางแผนการระเบิดครั้งนี้หรือไม่ครับ?”
ซูฉิงยิ้มบาง และพูดอย่างสงบ “แน่นอนว่าไม่ใช่ค่ะ ทุกสิ่งที่โจนส์พูดเป็นเท็จ พูดขึ้นมาเองลอยๆ และจงใจใส่ร้ายตระกูลฮ่อกรุ๊ปค่ะ”
“คุณมีหลักฐานอะไรที่ว่าสิ่งที่โจนส์บอกว่าเป็นเท็จครับ?” นักข่าวชี้ไมโครโฟนไปทางซูฉิง “ทำไมเขาถึงทำแบบนั้นและทำแบบนั้นไปก็ไม่มีประโยชน์ต่อเขาเลยนะครับ!”
ซูฉิงแสยะยิ้ม “ถ้าเป็นอย่างที่โจนส์พูดว่าตระกูลฮ่อกรุ๊ปวางแผนการระเบิดครั้งนี้จริง ถ้าอย่างนั้นขอถามหน่อยว่าทำไมฉันและฮ่อหยุนเฉิงถึงได้รับบาดเจ็บจากการระเบิดด้วยล่ะคะ?”
ซูฉิงม้วนแขนเสื้อขึ้น บนผิวขาวสะอาดละเอียดอ่อนมีบาดแผลสีแดงเข้มที่เด่นชัดสะดุดตา
เธอตวัดสายมองอย่างโจนส์ “ถ้าฉันกับฮ่อหยุนเฉิงรู้ว่ามันจะระเบิด แล้วจะไปคลังสินค้าหมายเลข 1 ในเวลานั้นทำไม? และตอนนี้ฮ่อหยุนเฉิงก็นอนโคม่าอยู่ที่โรงพยาบาล เขาจะเอาชีวิตออกมาล้อเล่นกับอันตรายเลยงั้นเหรอคะ?”
หลังจากที่ได้ยินคำพูดของซูฉิง ทุกคนต่างทยอนกระซิบกระซาบ
ตามข่าวของทางโรงพยาบาล ฮ่อหยุนเฉิงโชคไม่ดีโดนเพดานตกลงทับระหว่างการระเบิดจนได้รับบาดเจ็บสาหัส เขาอยู่ในอาการโคม่ามาหลายวันแล้ว และอาจมีแนวโน้มเป็นเจ้าชายนิทรา
แสงสว่างที่มืดมนส่องประกายในดวงตาของโจนส์ “นั้นพวกคุณทำตัวเองทั้งนั้น เพียงแค่บังเอิญเกิดอุบัติเหตุจนฮ่อหยุนเฉิงได้รับบาดเจ็บ”
“บังเอิญ? ฉันบอกว่ามันเป็นฝีมือมนุษย์!” ใบหน้าของซูฉิงเย็นชา ทั้งยังมุมริมฝีปากเต็มไปด้วยการเสียดสี
“การระเบิดในวันนั้น ช่างเป็นเรื่องบังเอิญมากที่ตั้งนานไม่ระเบิด แต่มาระเบิดในตอนที่ฉันกับฮ่อหยุนเฉิงกำลังไปคลังสินค้า แต่คุณนั่นแหละโจนส์ คุณกลับเดินออกไปรับโทรศัพท์ในช่วงที่กำลังจะระเบิดจนไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้น!”
“ที่คุณพูดหมายความว่ายังไงน่ะ?” โจนส์ขมวดคิ้ว
ซูฉิงมองเขาอย่างเย็นชา “ที่ฉันจะสื่อก็คือคุณนั่นแหละโจนส์ ที่เป็นผู้บงการเบื้องหลังการระเบิด! และเป็นคุณที่เป็นคนริเริ่มวัสดุกัมมันตภาพรังสี ในน้ำแข็งและไฟ !”
“คุณพูดมั่ว!” โจนส์โต้กลับอย่างเย็นชา “เพราะผมพูดความจริง คุณซูถึงได้คิดหนีความผิดและโยนความผิดมาให้ผมใช่ไหมล่ะ?”
“เกรงว่าคนที่หนีคือคุณมากกว่าล่ะมั้ง” ซูฉิงยิ้มบาง “คุณจงใจผสมธาตุกัมมันตรังสีลงไปในวัตถุดิบ ส่งผลให้ผลิตภัณฑ์ ‘น้ำแข็งและไฟ’ ที่ผลิตในฝรั่งเศสนั้นมีธาตุกัมมันตภาพรังสีจนเกิดพิษกับผู้บริโภค
หลังจากนั้นคุณก็จงใจให้ฉันและฮ่อหยุนเฉิงไปที่คลังสินค้าหมายเลข 1 คุณวางระเบิดในโกดัง และสายที่คุณรับนั้นแท้จริงแล้วคือที่จุดชนวนระเบิด!
คุณจัดสถานการณ์แบบนี้อย่างระมัดระวังเพื่ออะไร? ”
“เรื่องที่คุณซูพูดนี่ช่างน่าคล้อยตามนะครับ แต่น่าเสียดายที่มันเป็นเรื่องที่คุณแต่งขึ้นมาทั้งหมด” โจนส์โบกมือและพูดกับนักข่าวว่า “พวกคุณอย่าไปเชื่อคำพูดของเธอเลยครับ”
ซูฉิงกระตุกมุมปากยิ้มเย็นชา “จะเป็นเรื่องจริงหรือไม่นั้น เดี๋ยวก็รู้แล้วล่ะค่ะ”
สายตาของซูฉิงอดไม่ได้ที่จะมองไปทางประตูห้องประชุม
เธอหรี่ตาลงเล็กน้อย ทำไมฮ่อหยุนเฉิงยังไม่มาอีก?
พูดตามหลักแล้ว หลินเหยียนเฟิงน่าจะได้รับหลักฐาน คำนวณเวลาแล้วฮ่อหยุนเฉิงก็น่าจะมาถึงพอดีสิ
คงจะไม่ได้ไปเจอเรื่องฉุกเฉินอะไรใช่ไหม?
ทำอะไรไม่ได้ จึงทำได้แค่เอาที่แอนโธนี้ส่งให้เธอมาถ่วงเวลาไว้ก่อน
ซูฉิงเก็บความคิดก่อนจะกระแอมในลำคอและมองไปยังโจนส์อย่างเฉียบขาด “โจนส์ ฉันมีบันทึกการสนทนาทางโทรศัพท์อยู่ คุณอยากฟังสักหน่อยไหมคะ?”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น โจนส์ก็ตกใจ “บันทึกอะไร?”
ซูฉิงโบกโทรศัพท์ในมือ และนัยน์ตาที่สวยงามของเธอพลัยสว่างวาบ “คุณฟังก็รู้ว่าเป็นการบันทึกอะไร”
ภายใต้การจับตามองของทุกคน ซูฉิงหาไฟล์ที่แอนโธนี่ส่งให้เธอ ก่อนจะวางโทรศัพท์ไว้หน้าไมโครโฟน และกดปุ่มเล่น
ไม่นานก็มีบทสนทนาระหว่างคนสองคนดังขึ้น
“ฮัลโหล ทุกอย่างพร้อมหรือยัง?” เสียงนี้เป็นของโจนส์
เสียงของผู้หญิงอีกคนดังขึ้น “พร้อมแล้วค่ะ ระเบิดได้ทุกเมื่อค่ะ”
“ดีมาก” น้ำเสียงของโจนส์ดูน่ากลัวเล็กน้อย “อีกหนึ่งนาทีกดระเบิดได้เลย”
“ไม่มีปัญหาค่ะ!” เสียงของหญิงสาวดังขึ้นอีกครั้ง
จากนั้นเสียงฝีเท้าที่รีบร้อนก็ดังขึ้น ราวกับว่าโจนส์กำลังวิ่งไปยังที่ปลอดภัย
นาทีต่อมา เสียงของผู้หญิงคนนั้นถามว่า “กดระเบิดได้เลยไหมคะ?”
“โอเค!”
หลังจากนั้นก็เกิดเสียงดัง ถึงแม้จะได้ยินจากเสียงที่บันทึกไว้ทางโทรศัพท์ ทุกคนที่อยู่ในงานก็สามารถรู้สึกใจเต้นไปกับฉากระเบิดได้
“ทำได้ดีมาก!” โจนส์พูดด้วยความพอใจ
เสียงบันทึกการโทรสิ้นสุดลงตรงนี้ ทุกคนที่อยู่ในงานต่างพากันตกตะลึง
หรือว่าการระเบิดของคลังสินค้าตระกูลฮ่อกรุ๊ปนั้นไม่ใช่อุบัติเหตุแต่อย่างใด แต่มีคนจงใจวางระเบิด?
ตามเสียงบันทึกนี้ คนที่วางระเบิดน่าจะเป็นโจนส์
เมื่อเผชิญกับข้อสงสัยของทุกคน โจนส์กำนิ้วแน่นและขึ้นเสียงเล็กน้อย “เป็นแค่เสียงบันทึกที่มาจากไหนไม่รู้ สามารถพิสูจน์อะไรได้?
คุณมีหลักฐานอะไรว่าคนในโทรศัพท์คือผม? แล้วมีหลักฐานอะไรที่แสดงได้ว่าการระเบิดนี้เกี่ยวข้องกับคลังสินค้าหมายเลข1?”
โจนส์ถามกลับติดๆ กันด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน
ซูฉิงเก็บโทรศัพท์ก่อนจะมองไปรอบๆ พร้อมอธิบายด้วยท่าทางนิ่งๆ “บทสนทนานี้เริ่มต้นเมื่อเวลา 15:20 น. ในวันที่ 30 มิถุนายน และอีกหนึ่งนาทีต่อมา คือเวลา 15:20 น. สิบเอ็ดนาทีเป็นเวลาที่คลังสินค้าหมายเลข 1 ของตระกูลฮ่อกรุ๊ประเบิด
ส่วนคนที่พูดนั้นจะเป็นคุณหรือไม่นั้นง่ายมาก แค่ตรวจเสียงก็จะรู้ได้ในทันที”
“ฉันได้เชิญผู้ประเมินการตรวจเสียงมาแล้ว โจนส์ คุณกล้าทำการประเมินไหมล่ะคะ?” ซูฉิงเยาะเย้ย มองตรงไปที่โจนส์ด้วยสายตาที่เฉียบคม
สีหน้าของโจนส์เปลี่ยนไป ทำไมเขาถึงนึกไม่ถึงว่าซูฉิงจะมีเสียงบันทึกนี่ได้
ทำไมกัน?
ตอนนั้นซูฉิงและฮ่อหยุนเฉิงเดินไปทางคลังสินค้าหมายเลข 1 และไม่มีทางได้ยินที่เขาคุยนี่
ซูฉิงไปได้เสียงบันทึกมาจากไหน?