นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น

“การผ่าตัดประสบความสำเร็จดีครับ” หมอหนีดันแว่นขอบทอง ลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูด
ฮ่อหยุนเฉิงที่ได้ยินอย่างนั้นจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่แล้วได้ยินหมอหนีก็พูดอย่างระมัดระวัง “แต่ว่า…”
“แต่อะไร?” หัวใจของฮ่อหยุนเฉิงบีบรัดก่อนจะถามต่อ
“แต่ว่าสถานการณ์ของคุณท่านฮ่อยังคงไม่ดี” หมอหนีพูดอย่างระมัดระวัง “ผมไม่สามารถบอกได้ว่าจะฟื้นขึ้นมาหรือไม่”
ใบหน้าของฮ่อหยุนเฉิงทรุดลง ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง “เป็นไปไม่ได้! ปู่ต้องไม่เป็นไร!”
ไม่นานพยาบาลก็เข็นเตียงออกมา
“คุณปู่” ฮ่อหยุนเฉิงยืนอยู่หน้าเตียง ก้มมองลงไปที่ท่านผู้เฒ่าฮ่อที่หมดสติ ใจเจ็บราวโดนมีดแทง
ฮ่อเฉียนก้าวไปข้างหน้า “พี่ไม่ต้องกังวลมากนะ คุณปู่ดวงดี ต้องไม่เป็นอะไรแน่นอน”
ฮ่อหยุนเฉิงพยักหน้าเบาๆ
วันรุ่งขึ้น อากาศครึ้ม
ซูฉิงลืมตาขึ้นอย่างงุนงง
สิ่งที่ดึงดูดสายตาคือโคมไฟเคลือบสีขาว
เธออยู่ที่ไหน?
นวดขมับอยู่สักพัก ความทรงจำของเมื่อวานก็ค่อยๆ หวนกลับคืนมา
เมื่อวานควรจะเป็นวันที่เธอกับฮ่อหยุนเฉิงหมั้นกัน แต่ว่า…
ฮ่อหยุนเฉิงแอบไปอยู่กับถังถังลับหลังเธอ
เธอยกเลิกพิธีหมั้น และคุณปู่ฮ่อก็หมดสติเนื่องจากถูกกระตุ้น
ฉากเมื่อวานผุดขึ้นมาในหัวซูฉิงไม่หยุด
หัวใจของซูฉิงเจ็บปวดรวดร้าว
เธอกำลังจะลุกขึ้น ประตูห้องเปิดออกและเฉินจุนเหยียนก็เข้ามาพอดี
“ซูฉิง เธอตื่นแล้วเหรอ?” เฉินจุนเหยียนเดินไปที่เตียงและถามด้วยความเป็นห่วง
“นายเองเหรอ?” ซูฉิงมองไปรอบๆ “นี่บ้านนายเหรอ?”
“อื้ม” เฉินจุนเหยียนพูดเบาๆ “ฉันทำอาหารเช้าเสร็จแล้ว เธออยากกินหน่อยไหม?”
ซูฉิงส่ายหัว “ฉันไม่อยากอาหารน่ะ”
เมื่อมองไปที่ซูฉิงที่ซีดเผือด ดวงตาของเฉินจุนเหยียนเต็มไปด้วยความเป็นห่วง “จะไม่กินได้ไง? ฉันเอานมมาให้ เธอดื่มเข้าไปก่อนแล้วกันนะ”
“เฉินจุนเหยียน” ซูฉิงเรียกเขา “คุณปู่ฮ่อตอนนี้เป็นไงบ้าง?”
“ได้ยินมาว่าทำการผ่าตัด ยังไม่ฟื้นเลยน่ะ” เฉินจุนเหยียนพูดพลางถอนหายใจ
ใบหน้าของซูฉิงตึงเครียดขึ้น “ฉันอยากไปเยี่ยมคุณปู่ฮ่อ”
“ถ้าอย่างนั้นเธอก็กินข้าวเช้าดีๆ แล้วฉันจะพาไปนะ” เฉินจุนเหยียนตบไหล่ของซูฉิงเบาๆ ก่อนจะพูดอย่างลังเล “เธอกับฮ่อหยุนเฉิง…”
หากซูฉิงอยากไปเยี่ยมท่านผู้เฒ่าฮ่อที่โรงพยาบาล ก็ต้องได้เจอฮ่อหยุนเฉิงอย่างแน่นอน
เฉินจุนเหยียนกลัวว่าซูฉิงจะเจ็บ
“เฉินจุนเหยียน ตอนนี้ฉันไม่อยากพูดถึงเรื่องนั้น” ซูฉิงสูดหายใจเข้าลึกๆ และพูดเบาๆ
เมื่อพูดถึงฮ่อหยุนเฉิง หัวใจของเธอก็เจ็บมาก
ตอนนี้ซูฉิงไม่อยากคิดถึงสิ่งที่ทำให้เธอเสียใจ เธอเพียงต้องการยืนยันความปลอดภัยของคุณปู่ฮ่อ
เธอกินอาหารเช้าไปสองสามคำอย่างไม่เต็มใจ และแทบรอไม่ไหวที่จะเร่งให้เฉินจุนเหยียนพาเธอไปส่งที่โรงพยาบาล
นั่งอยู่บนรถ ซูฉิงเปิดโทรศัพท์อ่านข่าวอย่างเคยชิน
ข่าวเกี่ยวกับการยกเลิกพิธีหมั้นของเธอและฮ่อหยุนเฉิงนั้นแพร่กระจายไปทั่วอินเทอร์เน็ต
[ประธานตระกูลฮ่อกรุ๊ปและซูฉิงได้ยกเลิกงานหมั้น และคุณท่านฮ่อมีอาการหัวใจวายและกำลังตกอยู่ในความอันตราย!]
[ฮ่อหยุนเฉิงประธานตระกูลฮ่อกรุ๊ปออกเดทกับผู้หญิงลึกลับคนหนึ่ง ซูฉิงที่ถูกทิ้งและไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยกเลิกงานหมั้น!]
มีแม้กระทั่งรูปถ่ายของฮ่อหยุนเฉิงและถังถังบนอินเทอร์เน็ตด้วยซ้ำ!
หัวใจของซูฉิงนั้นเต้นอย่างรุนแรง
พวกปาปารัสซี่เหล่านี้นี่ช่างสามารถจริงๆ แม้แต่ถังถังก็ยังถ่ายมาได้
เมื่อมองไปที่รูปถ่าย ฮ่อหยุนเฉิงที่กำลังประคองถังถัง ถังถังที่ซบอยู่ในอ้อมแขนเขา ท่าท่างทั้งสองที่ดูสนิทสนมกัน ความชาก็ค่อยๆ แผ่ซ่านไปทั้งใจซูฉิง
หลังจากหายใจเข้าลึกๆ ซูฉิงถึงสงบลง
ความคิดเห็นของประชาชนนั้นแรงมาก มีทั้งเยาะเย้ย ด่าทอซูฉิงบนอินเทอร์เน็ตทุกแขนง
[ซูฉิงเป็นผู้หญิงเลวจอมวางแผน ตัวเองถูกเทพฮ่อทิ้งแล้วยังแกล้งทำเป็นหยิ่งยกเลิกงานหหมั้น จนทำให้คุณท่านฮ่อป่วยหนัก ช่างไร้ยางอายจริงๆ!]
[ยัยบ้านนอกก็เป็นยัยบ้านนอกอยู่วันยังค่ำ จะไปคู่ควรกับเทพฮ่อได้ยังไง สมน้ำหน้าแล้วที่ถูกทิ้ง!]
[มีใครรู้บ้างว่าคนรักคนใหม่ของเทพฮ่อคือใคร?]
เมื่อเห็นใบหน้าดูไม่ดีของซูฉิง เฉินจุนเหยียนก็เหลือบมองเธอ “ซูฉิง เธอไม่เป็นไรใช่ไหม?”
“ฉันไม่เป็นไร” ซูฉิงได้สติก่อนจะล็อคหน้าจอโทรศัพท์
ตั้งแต่เด็กจนโต ซูฉิงไม่เคยถูกกระทำขนาดนี้
แม้ว่าซูฉิงจะเตือนตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าอย่าไปคิดถึงเรื่องพวกนั้น แต่เมื่อเธอเผชิญกับข้อกล่าวหาของคนนับพัน เธอก็ยังสงบจิตสงบใจไม่ได้
“ซูฉิง ถึงแล้วล่ะ” คำพูดของเฉินจุนเหยียนทำให้สติของเธอกลับมา
ซูฉิงเปิดประตูและลงจากรถ “เฉินจุนเหยียน นายรอฉันอยู่ที่นี่นะ”
“ฉันจะไปเป็นเพื่อน” เฉินจุนเหยียนพูดอย่างกังวล
ซูฉิงพูดเสียงเรียบ “ไม่ต้อง นายรอฉันที่นี่แหละ”
ตอนนี้เธออยู่ในช่วงพีคแล้ว ในช่วงเวลาสำคัญนี้ เธอก็ไม่อยากถูกถ่ายว่าเธออยู่กับเฉินจุนเหยียน
ท้ายที่สุดแล้ว ความนิยมของเฉินจุนเหยียนก็แรงมาก ปาปารัสซี่หลายคนก็พยายามเพื่อจพถ่ายเขาให้เป็นข่าว
เมื่อเห็นซูฉิงยืนกราน ดวงตาของเฉินจุนเหยียนก็หรี่ลง “ถ้าอย่างนั้นก็ระวังตัวด้วย มีอะไรโทรหาฉันนะ”
“อืม” ซูฉิงพยักหน้าเบาๆ
ทันทีที่เธอเดินเข้าไปในโรงพยาบาล ก็พยาบาลสองคนชี้มาที่เธอราวกับว่าได้ค้นพบโลกใหม่:
“ดูสิ ไม่ใช่คนนั้นเหรอ?”
“ใช่ๆๆ ซูฉิง! คนที่ถูกประธานฮ่อทิ้งไง เธอมาทำอะไรที่โรงพยาบาลน่ะ?”
“คงไม่ได้มาเยี่ยมคุณท่านฮ่อใช่ไหม?”
“จึ๊ๆ เธอยังมีหน้ามาอีกเหรอ ฉันคิดว่า 80% ที่พวกเขาจะไม่ให้เข้าไปรบกวนประธานฮ่อ…”
“ไร้ยางอายเกินไปแล้วมั้ง!”
พยาบาลสองคนเข้ากันได้เป็นปี่เป็นขลุ่ยและจ้องซูฉิงด้วยความดูถูก
ซูฉิงเดินตรงไปข้างหน้าด้วยใบหน้าไร้อารมณ์จนถึงแผนกผู้ป่วยใน
“ไม่ทราบว่าคุณท่านฮ่ออยู่ห้องไหนเหรอคะ” ซูฉิงมาถามที่แผนกต้อนรับ
พยาบาลที่แผนกต้อนรับมองขึ้นมาที่ซูฉิงก่อนจะชี้ไปข้างหน้า “ห้อง VIP ชั้นแปดค่ะ”
“ขอบคุณค่ะ”
ซูฉิงขึ้นลิฟต์ไปที่ชั้นแปด ก่อนจะมองเข้าไปข้างใน เห็นว่าห้องที่อยู่ด้านในสุดได้รับการคุ้มกันอย่างแน่นหนา โดยมีบอดี้การ์ดสองคนยืนเฝ้าตรงประตู
คุณปู่ฮ่อน่าจะอยู่ในห้องนั้น
ชูฉิงเดินไปข้างหน้า และทุกย่างก้าว ความรู้สึกของเธอก็หนักขึ้น
ตอนนี้ฮ่อหยุนเฉิงน่าจะอยู่ในห้องใช่ไหม?
เขายังคงคิดว่าเธอทำร้ายคุณปู่ฮ่อหรือเปล่า?
ซูฉิงขมวดคิ้วก่อนจะสงบสติอารมณ์
ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องนี้ สิ่งสำคัญที่สุดคือร่างกายของคุณปู่ฮ่อ
ขณะที่ซูฉิงกำลังคิด ทันใดนั้นก็มีเสียงแหลมของหญิงสาวดังขึ้นมาจากด้านหลัง “ซูฉิง เธอมาทำอะไรที่นี่?!”
ชะงักฝีเท้า ซูฉิงก็หันกลับไปจนเห็นฮ่อเฉียนและแม่ฮ่อที่กำลังเดินเข้ามาอย่างหาเรื่อง
พวกเธออีกแล้ว…
ซูฉิงขมวดคิ้ว ไม่สนใจผู้หญิงสองคนนี้ที่ไม่รู้เรื่องก่อนจะก้าวเดินต่อ แต่กลับถูกฮ่อเฉียนคว้าแขนเอาไว้
“ซูฉิง เธอทำร้ายคุณปู่จนนอนหมดสติอยู่แต่บนเตียงยังไม่พอ? ยังมีหน้ามาที่นี้อีกเหรอ?” ฮ่อเฉียนทั้งด่าทอและจ้องซูฉิงอย่างดุเดือด