นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น – ตอนที่ 168 ซูฉิงกำลังตกอยู่ในอันตราย

เด็กสาวที่นั่งบนที่นั่งเงยศีรษะขึ้นและพูดเบา ๆ “พี่เฉิง?”
แท้จริงแล้วเป็นถังถัง ไม่ใช่ซูฉิง
ดวงตาที่ลึกล้ำของฮ่อหยุนเฉิงไม่สามารถซ่อนความผิดหวังของเขาได้ “ถังถัง ทำไมเป็นเธอล่ะ? เย็นขนาดนี้แล้วเธอทำอะไรอยู่?”
ถังรั่วอิงยืนขึ้น คิ้วของเธอยกโค้งขึ้น “พี่เฉิง ฉันเพิ่งเข้ามาร่วมเป็นส่วนหนึ่งของฮ่อกรุ๊ป มีอะไรหลายอย่างเลยที่ฉันยังไม่เข้าใจ แน่นอนว่าฉันต้องตั้งใจเรียนให้หนัก เพื่อที่จะได้ไม่มีใครเอาไปนินทา ไม่อยากให้พี่เสียหน้า ”
“ดึกมากแล้ว กลับไปพักผ่อนก่อนเถอะ” ฮ่อหยุนเฉิงเหลือบมองถังรั่วอิงแล้วพูดเบาๆ
ถังรั่วอิงหลับตาลง “แล้วพี่ล่ะ ทำไมพี่ยังไม่กลับไปอีก เมื่อกี้นี้พี่ก็เข้าใจผิดว่าฉันคือคุณซู พี่คงยังคิดถึงเธออยู่ใช่หรือเปล่า?”
“เปล่า แค่ที่ตรงนี้เคยเป็นที่นั่งของซูฉิงมาก่อน ฉันก็เลยคิดว่าเป็นเขา” ฮ่อหยุนเฉิงกล่าวอย่างใจเย็น
“ที่แท้ก็เป็นอย่างนี้นี่เอง” ถังรั่วอิงหยิบถ้วยน้ำขึ้นมาจิบ “ฉันอ่านบนอินเทอร์เน็ตว่าซูฉิงและเฉินจุนเหยียนอยู่ด้วยกัน พี่เฉิง อย่าไปคิดถึงเธออีกเลย”
ฮ่อหยุนเฉิงขมวดคิ้วที่คมเข้มของเขา “ถังถัง ฉันจะไปส่งเธอกลับบ้าน”
เมื่อเห็นว่าฮ่อหยุนเฉิงหลีกเลี่ยงการพูดถึงเรื่องนี้ ถังรั่วอิงก็เงียบลง
สิ่งที่เธอต้องทำตอนนี้คือต้องพยายามไม่ทำให้ชื่อเสียงของซูฉิงเสื่อมเสียต่อหน้าฮ่อหยุนเฉิง และทำให้เขาเกลียดซูฉิง
สักวันหนึ่งฮ่อหยุนเฉิงจะต้องตกหลุมรักเธอ
ท้ายที่สุดแล้ว เธอก็คือคนที่ฮ่อหยุนเฉิงตามหามาตลอด
เธอมีความมั่นใจเช่นนี้ สิ่งที่ถังรั่วอิงอยากได้ เธอไม่เคยได้สิ่งที่เธอต้องการเลย!
ฮ่อหยุนเฉิงขับรถโดยไม่พูดอะไรเลยตลอดทาง
ถังรั่วอิงแอบมองเขาอย่างลับๆ และเห็นฮ่อหยุนเฉิงกำพวงมาลัยด้วยมือทั้งสอง ใบหน้าของเขาเคร่งเครียด คิ้วดาบของเขาย่นเล็กน้อย ริมฝีปากบางของเขาถูกเม้มแน่น ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขามีความแปลกแยกเล็กน้อย และ เธอไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่
หัวใจของถังรั่วอิงดิ่งลง
ทำไมฮ่อหยุนเฉิงถึงรักษาระยะห่างกับเธอเสมอ?
แน่นอนว่าเธอควรจะเป็นคนที่อยู่ในหัวใจของเขา!
“พี่เฉิง ที่พักฉันอยู่ข้างหน้าค่ะ” ถังรั่วอิงชี้ไปที่สถานที่ที่เธอเช่า
นี่เป็นย่านที่เก่าแก่มากและสภาพแวดล้อมโดยรอบก็ทรุดโทรมมากเช่นกัน
“ถังถัง พรุ่งนี้ฉันจะให้คนหาบ้านให้เธอ” ฮ่อหยุนเฉิงหยุดรถและพูดพร้อมกับขมวดคิ้ว
ถังรั่วอิงดีใจมากเมื่อเธอได้ยินคำพูดนั้น
ดูเหมือนว่าฮ่อหยุนเฉิงยังมีเธออยู่ในใจ อย่างน้อยเขาก็ห่วงใยเธอมาก
ถังรั่วอิงซ่อนอารมณ์ของเธอไว้ แล้วพูดว่า “ไม่ต้องหรอกค่ะพี่เฉิง ฉันอยู่ที่นี่ได้สบายมาก”
ฮ่อหยุนเฉิงไม่พูดอะไร เพียงแค่เปิดประตูและลงจากรถ
แสงไฟส่องถนนส่องมาที่เขา ราวกับเขาถูกชุบด้วยทองทั่วทั้งตัว สูงส่ง สง่า และอบอุ่นหัวใจ
เมื่อมองไปที่ชายผู้โดดเด่นตรงหน้า ดวงตาของถังรั่วอิงก็หมกมุ่นอยู่เล็กน้อย
“พี่เฉิง ขึ้นไปนั่งพักสักพักหนึ่งไหมคะ” ถังรั่วอิงเม้มริมฝีปากและพูดคำเชิญออกไป
“ไม่ล่ะ ดึกมากแล้วเธอควรรีบพักผ่อนนะ” ฮ่อหยุนเฉิงกล่าวอย่างไม่แสดงท่าทีอะไร
เมื่อถูกฮ่อหยุนเฉิงปฏิเสธ ถังรั่วอิงก็็็็็ดึงนิ้วของเธอข้าง ๆ อย่างลับๆ แต่เธอก็ยังคงมีรอยยิ้มที่สดใสบนใบหน้าของเธอ “อืม พี่เฉิงก็ควรรีบกลับไปพักผ่อนนะคะ ขอบคุณที่มาส่งฉันกลับบ้าน ฝันดีนะคะ”
ฮ่อหยุนเฉิงยืนดูถังรั่วอิงขึ้นบันไดไป จากนั้นเขาก็กลับไปที่รถหันรถแล้วขับออกไป
เขาไม่ได้กลับไปที่เมืองใหม่สุ่ยเยว่ แต่ไปที่สวนตะวันออก
ภาพที่ถ่ายโดยนิตยสารเอ็นเตอร์เทนเมนต์กอสซิป คือที่สวนตะวันออก
และฮ่อหยุนเฉิก็งรู้ว่าเฉินจุนเหยียนเคยซื้ออพาร์ตเมนต์ที่นี่บนชั้นที่สิบแปด
เขาจอดรถไว้ชั้นล่างและมองขึ้นไปที่หน้าต่างบนชั้นที่สิบแปด
ห้องของเฉินจุนเหยียนเปิดไฟ
ซูฉิงน่าจะอยู่ที่นั่นในตอนนี้ใช่ไหม?
ฮ่อหยุนเฉิงนั่งอยู่ในรถและจุดบุหรี่ด้วยใบหน้าที่หล่อเหลาและสิ้นหวัง ล้อมรอบด้วยควัน มองดูควันจะเยอะเป็นพิเศษ
สิบนาทีต่อมา เขาดับก้นบุหรี่ เปิดประตูรถ ก้าวออกจากรถด้วยขายาว แล้วขึ้นลิฟต์ตรงไปยังชั้นที่สิบแปด
เมื่อกริ่งประตูดังขึ้น เฉินจุนเหยียนก็เป็นคนเปิดประตู
ทันทีที่เขาเห็นเฉินจุนเหยียนใบหน้าของฮ่อหยุนเฉิงก็หน้าเสีย
ถ้าอย่างงั้น ซูฉิงก็อยู่ด้วยกันกับเฉินจุนเหยียนจริงๆ เหรอ?
“ฮ่อหยุนเฉิง นายมาทำอะไรที่นี่?” เฉินจุนเหยียนขมวดคิ้วกับแขกที่ไม่ได้รับเชิญที่อยู่ข้างหน้าเขา
ฮ่อหยุนเฉิงพูดด้วยสีหน้าซีดเผือก “ข่าวออนไลน์นั้นเป็นเรื่องจริงเหรอ นายอยู่กับซูฉิง?”
“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับนาย” เฉินจุนเหยียนพูดอย่างเย็นชา
ฮ่อหยุนเฉิงคว้าเสื้อผ้าบนหน้าอกของเฉินจุนเหยียน “ซูฉิงอยู่ที่ไหน ให้เธอมาหาฉัน!”
เขาอยากให้เธอบอกคำตอบด้วยตัวเอง!
บรรยากาศเริ่มตึงเครียด
เฉินจุนเหยียนมองไปที่ดวงตาที่โกรธของฮ่อหยุนเฉิงและพูดอย่างเย็นชาว่า “ฮ่อหยุนเฉิง นายมีสิทธิ์อะไรที่จะได้เห็นเธอ นายมีถังถังอยู่แล้ว ทำไมนายถึงยังพัวพันอยู่กับซูฉิง อย่าลืมสิ ว่าสัญญาการแต่งงานของนายกับซูฉิงถูกยกเลิกแล้ว ต่อให้สิ่งที่พูดในอินเทอร์เน็ตจะเป็นเรื่องจริง แล้วยังไงล่ะ นายจัดการได้ไหม”
คำตอบสำหรับเขาคือหมัดที่พุ่งจากฮ่อหยุนเฉิง
เฉินจุนเหยียนเซเล็กน้อย ฮ่อหยุนเฉิงใช้โอกาสนี้ผลักเขาออกไปและเดินเข้าประตูไป
“ซูฉิง ออกมาหาฉัน!” ฮ่อหยุนเฉิงมองไปรอบ ๆ ด้วยใบหน้าบูดบึ้ง แต่ก็ไม่พบซูฉิง
เฉินจุนเหยียนเช็ดเลือดจากมุมริมฝีปากของเขา และมองไปที่ฮ่อหยุนเฉิงอย่างเย็นชา “ประธานใหญ่ของฮ่อกรุ๊ปบุกรุกบ้านส่วนตัวของคนอื่น นายต้องการให้ฉันโทรแจ้งตำรวจไหม?”
ใบหน้าที่หล่อเหลาของฮ่อหยุนเฉิงนั้นเย็นชาราวกับน้ำแข็ง เขาถามอีกครั้งว่า “ซูฉิงอยู่ที่ไหน!”
“เธอไม่ได้อยู่ที่นี่” เฉินจุนเหยียนพูดไล่อย่างหยาบคาย “ฮ่อหยุนเฉิง ออกไปซะ!”
เมื่อไม่พบซูฉิง ฮ่อหยุนเฉิงก็จากไปด้วยความโกรธ
เมื่อเขาคิดทบทวนอีกรอบ การหายไปของซูฉิงหมายความว่าพวกเขาไม่ได้อยู่ด้วยกันจริงๆ หรือ?
เช้าวันรุ่งขึ้น
ยวี๋น่ากังวลเกี่ยวกับเรื่องของซูฉิง จึงตื่นขึ้นแต่เช้า ตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่าง
“คุณยวี๋ ตอนนี้ยังเช้าอยู่” พี่หลิวหาวและเดินไปที่ห้องครัว “ฉันจะทำอาหารเช้า เธอนอนต่ออีกหน่อยเถอะ ยังเช้าอยู่เลย”
“ฉันไม่นอนแล้วล่ะ” ยวี๋น่าส่ายหัว เมื่อเปิดประตู หิมะที่ตกหนักก็ลอยเข้ามา
“เมื่อคืนหิมะตกหนักมาก” ยวี๋น่ามองไปทางป่าและพูดอย่างกังวล “ฉันสงสัยว่าซูฉิงจะได้พบกับอาจารย์ฉีหรือยัง?”
ถ้าทุกอย่างเป็นไปด้วยดี ซูฉิงน่าจะกลับมาได้ในวันนี้ แต่ตอนนี้หิมะตกหนักมาก… ยวี๋น่ากังวลมาก
พี่หลิวกำลังจะพูด ทันใดนั้นมีชายสองสามคนรีบวิ่งเข้ามาด้วยอาการประหม่า “ไม่ดีแล้วครับ มีหิมะถล่มบนภูเขา!!”
“อะไรนะ!” ยวี๋น่าหัวเสียและถามโดยไม่รู้ตัว “หิมะถล่ม?”
“ใช่! พี่หลิว ไม่มีใครในครอบครัวของคุณขึ้นไปบนภูเขาใช่ไหม” ชายคนหนึ่งถาม พวกเขากำลังไปที่บ้านพร้อมกับประกาศข่าวนี้
“เพื่อนของฉันไปที่ภูเขาเมื่อบ่ายวานนี้!” เสียงของยวี๋น่าสั่นเล็กน้อยอย่างประหม่า “เธอกำลังมุ่งหน้าไปยังยอดเขายวี่ปี่”
“แย่แล้ว” ผู้ชายหลายคนมองหน้ากัน และที่ที่เกิดหิมะถล่มก็อยู่ในบริเวณนั้น
ทุกคนรู้ดีว่าการเผชิญหิมะถล่มบนภูเขาและในป่านั้นโชคร้ายนัก
ใจของยวี๋น่าเป็นห่วงอย่างมาก
ซูฉิงกำลังตกอยู่ในอันตราย!