นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น

ถังรั่วอิงมองเบื้องหลังซูฉิงที่เดินออกไปด้วยท่าทีเย็นชา ก็เผยแววตาร้ายออกมา
เธอตั้งใจเหมือนไม่ได้ยิน!
ถังรัวอิงสูดหายใจเข้าพยายามเก็บความรู้สึกริษยาเอาไว้ แล้วก็ทำหน้าแพรวพราวหันไปทางฮ่อหยุนเฉิง “พี่เฉิง เมื่อกี้พี่ซูพูดถึงเรื่องโปรเจคอ่าวเป๋ยไห่ คืออะไรหรอคะ”
“เป็นโปรเจคอสังหาริมทรัพย์ที่ตระกูลฮ่อกรุ๊ปกำลังทำอยู่ช่วงนี้ “ฮ่อหยุนเฉิงตอบอย่างใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
เดิมทีโปรเจคนี้เขาไม่ได้ตั้งใจจะยกให้ซูฉิงรับผิดชอบ เพราะตอนนี้เธอก็ยุ่งอยู่กับโปรเจคน้ำแข็งและไฟแล้ว
แต่ว่าเห็นหน้าซูฉิงที่ไม่สนใจเขา จะคุยเฉพาะเรื่องงาน เขาก็เลยต้องเอาเรื่องงานมาคุยกับเธอ
ถังรั่วอิงทำตาล่อกแล่ก”งั้นฉันเข้าร่วมได้มั้ย”
“ถังถัง ตอนนี้เธอพึ่งเข้ามาในบริษัท ฉันแนะนำว่าเธอเรียนรู้งานจากโปรเจคง่ายๆ ก่อน “ฮ่อหยุนเฉิงเหล่มองถังรั่วอิง แล้วก็พูดเสียงเรียบ
สำหรับงานของถังรั่วอิงนั้น ฮ่อหยุนเฉิงไม่ได้คาดหวังอะไรมาก
ตอนแรกที่ให้เธอเข้ามาทำงานในตระกูลฮ่อกรุ๊ป ก็แค่อยากให้เธอมีงานที่มั่นคงทำก็เท่านั้น
ไม่อยากให้เธอไปทำงานอยู่ในร้านบาร์อย่างนั้น แล้วก็ถูกคนทำร้าย
คิดไม่ถึงว่าตอนนี้ถังรั่วอิงจะตั้งใจทำงานอย่างนี้ ตั้งใจเรียนรู้ข้อมูลทุกอย่าง
“พี่เฉิง ตอนนี้ฉันก็เรียนรู้งานทั้งวัน งั้นให้ฉันเข้าไปร่วมกับงานจริง ฉันจะได้เรียนรู้งานเยอะ”ถังรั่วอิงเขย่าแขนฮ่อหยุนเฉิงไปมาพร้อมกับพูดอ้อน”ได้มั้ยคะ”
ฮ่อหยุนเฉิงที่ทนลูกอ้อนของถังรั่วอิงไม่ไหวสุดท้ายก็พยักหน้าตอบไป”งั้นก็ได้ เธอก็เข้าร่วมด้วยก็แล้วกัน”
“พี่เฉิง ใจดีจังเลย!”ถังรั่วอิงยิ้มตาหยี แล้วก็กระโดดขึ้นหอมแก้มฮ่อหยุนเฉิง
การกระทำที่อุกอาจของถังรั่วอิงทำให้ฮ่อหยุนเฉิงต้องตัวป้องกันไม่ทัน
พอเขาตั้งสติได้ ถังรั่วอิงก็ปล่อยเขาแล้ว “พี่เฉิง งั้นฉันกลับไปทำงานก่อนนะ พี่อย่าลืมดื่มกาแฟด้วยนะคะ”
ฮ่อหยุนเฉิงที่่มองเบื้องหลังของถังรั่วอิงที่เดินออกไป เขาเช็ดแก้มตรงที่ถังรั่วอิงหอมเมื่อกี้พร้อมกับคิ้วอดขมวดไม่ได้
ถังรั่วอิงกลับไปห้องแผนกเลขา แล้วก็เดินด้วยรองเท้าส้นสูงเข้าไปหาซูฉิง
ซูฉิงที่กำลังนั่งเปิดอ่านข้อมูลโปรเจคอ่าวเป๋ยไห่ที่ฮ่อหยุนเฉิงให้เธอมาเมื่อกี้ ทันใดนั้นก็เห็นเงาตะคุ่มอยู่หน้าโต๊ะของเธอ บดบังสายตาของเธอ
ซูฉิงเงยหน้าขึ้นมอง ก็เห็นว่าเป็นถังรั่วอิงมายื่นก้มมองเธอที่ไม่รู้ว่ามายืนตรงหน้าโต๊ะเธอตั้งแต่เมื่อไหร่
“ซูฉิง พี่เฉิงบอกฉันแล้วว่า โปรเจคอ่าวเป๋ยไห่ ให้ฉันเข้าร่วมด้วย เธอบอกรายละเอียดของโปรเจคนี้มาหน่อยสิ”ถังรั่วอิงพูดด้วยท่าทีที่เหนือกว่า
ซูฉิงถามอย่างเอือมระอา”ใช่หรอ”
“แน่นอนสิ “ถังรั่วอิงยกยิ้มกระหยิ่ม
“ต้องขอโทษด้วย ฮ่อหยุนเฉิงไม่ได้บอกฉัน “ซูฉิงนั้นไม่สนใจถังรั่วอิงแม้แต่น้อย แล้วก็ตั้งใจทำงานต่อ
ถังรั่วอิงที่ถูกเมินก็รู้สึกไม่พอใจมาก
ทำตาล่อกแลก แล้วก็หยิบโทรศัพท์โทรหาฮ่อหยุนเฉิง แล้วก็ทำหน้าเศร้า “พี่เฉิง เมื่อกี้พี่ไม่ใช่อนุญาตให้ฉันเขาร่วมโปรเจคอ่าวเป๋ยไห่หรอ ตอนนี้พี่ซูฉิงบอกว่าฉันไม่มีสิทธิ์ พี่พูดกับเธอหน่อย”
“ได้ ฉันเข้าใจแล้ว”เสียงชัดเจนจองฮ่อหยุนเฉิงดังมาตามสาย
ถังรั่วอิงที่พึ่งวางสายไป โทรศัพท์ของบนโต๊ะทำงานของซูฉิงก็ดังขึ้น
เบอร์ภายใน “888”เป็นฮ่อหยุนเฉิงที่โทรมา
ซูฉิงคิ้วขมวดเล็กน้อย แล้วก็ยกโทรศัพท์ขึ้นมา “ฮ่อหยุนเฉิงมีธุระอะไร”
“เรื่องโปรเจคอ่าวเป๋ยไห่ ให้ถังรั่วอิงเข้าร่วมด้วย เธอใช้ให้หล่อนทำงานง่ายๆ ก็ได้”ฮ่อหยุนเฉิงพูดเสียงเรียบ
“เข้าใจแล้ว “ซูฉิงส่งเสียงขรึม แล้ววางสาย
ฮ่อหยุนเฉิงให้ถังรั่วอิงทำโปรเจคร่วมกับเหมือน หมายความว่ายังไง
เขาตั้งใจจะแยกตัวจากหล่อนหรอ?!
“เป็นไงบ้าง ฉันไม่ได้หลอกเธอนะ “ถังรั่วอิงพูดอย่างได้ใจ “ตอนนี้เธอจะพูดเรื่องโปรเจคให้ฉันฟังได้รึยัง”
“คุณถังฉลาดขนาดนี้ ไม่จำเป็นให้ฉันพูดให้ฟังหรอกมั้ง”ซูฉิงเอาเอกสารข้อมูลตบลงไปบนโต๊ะ แล้วก็ยัดเข้าหน้าอกของถังรั่วอิง “เอาดูเองสิ!”
“เธอ!”ถังรั่วอิงหน้าเคร่งขรึม
“ทำไม อย่าบอกฉันนะว่าเธออ่านไม่เข้าใจ”ซูฉิงยิ้มเยาะ
“ใครบอกว่าฉันอ่านไม่เข้าใจ “ถังรั่วอิงจ้องหน้าซูฉิงเขม็ง แล้วกลับไปนั่งที่โต๊ะตัวเอง
ซูฉิงที่ได้อ่านข้อมูลพวกนั้นแล้ว ก็พอจะเข้าใจโปรเจคอ่าวเป๋ยไห่แล้วบ้าง
เธอที่กำลังจะสืบค้นอินเทอร์เน็ตหาของมูลเกี่ยวกับโปรเจคอ่าวเป๋ยไห่เพิ่มเติม เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
ซูฉิงก้มมองดู ก็เห็นว่าเป็นยวี๋น่าโทรมา
“ยวี๋น่า โทรหาฉันมีธุระอะไรหรอ”ซูฉิงกดรับสาย
เสียงอ่อนโยนของยวี๋น่าดังมาตามสาย “เพื่อนสาวสุดที่รัก ฉันคิดว่าจะกลับปารีสคืนนี้”
“ทำไมถึงได้กลับกะทันหันละ ที่ห้องเสื้อleoมีปัญหาหรอ “ซูฉิงนวดขมับแล้วเอ่ยถาม
“ไม่ใช่หรอก “ยวี๋น่ายิ้ม “ฉันออกมานานแล้ว รู้สึกไม่ค่อยวางใจเท่าไหร่ เลยจะรีบกลับไปช่วยเธอดูแลน่ะ”
เดิมทียวี๋น่าจะอยู่ร่วมงานหมั้นของซูฉิงกับฮ่อหยุนเฉิง คิดไม่ถึงว่าจะเกิดเรื่องมากมาย ต่อมาซูฉิงก็หายตัวไปท่ามกลางหิมะ ยวี๋น่าก็รีบมาช่วย
ดีที่ซูฉิงไม่เป็นอะไร
ตอนนี้เรื่องทั้งหมดก็กลับมาสู่สภาพปกติแล้ว เพียงแต่ว่าระหว่างซูฉิงกับฮ่อหยุนเฉิงยังมีถังถังเข้ามาขั้นกลางอยู่
แต่เรื่องความรักอะไรอย่างนี้ เธอก็ช่วยไม่ได้ด้วย
ตอนนี้เป็นห่วงเรื่องห้องเสื้อleo ยวี๋น่าเลยคิดว่าควรจะรีบกลับฝรั่งเศส
ซูฉิงพยักหน้าเบาๆ “อืม แล้วบินกี่โมง คืนนี้ฉันจะไปส่งเธอที่สนามบิน”
“คืนนี้ทุ่ม “ยวี๋น่ามองดูตั๋วเครื่องบินแล้วตอบ
“ได้ รอให้ฉันเลิกงานแล้วจะไปรับเธอที่โรงแรม
เมื่อถึงเวลาเลิกงาน ซูฉิงก็ขับรถไปรับยวี๋น่าที่โรงแรม
“ทางนี้ “ยวี๋น่าที่รอซูฉิงอยู่น่าโรงแรม แล้วโบกมือใกล้เธอ
ซูฉิงขับมาจอดตรงหน้ายวี๋น่า “ขึ้นรถเถอะ!”
ยวี๋น่าก็เข้าไปนั่งตำแหน่งข้างคนขับ แล้วมองไปรอบๆ “รถคันนี้ไม่เลว เป็นของเฉินจุนเหยียนหรอ”
“อืม เขาให้ฉันยืมน่ะ”ซูฉิงพยักหน้าตอบเบาๆ
เดิมทีซูฉิงคิดจะซูฉิงรถให้ตัวเองสักคัน เพราะเธอคิดว่าจะอยู่ที่เมืองa สักพัก แต่เฉินจุนเหยียนกลับเอารถของเขามาให้ซูฉิงยืม
“หรอ ฉันว่าเขาตั้งใจซื้อให้เธอนะ “ยวี๋น่ายิ้มล้อ “สไตล์ที่เธอชอบ ดูท่าเฉินจุนเหยียนจะรู้ดีนะ”
พอยวี๋น่าพูดจบ โทรศัพท์ของซูฉิงก็ดังขึ้นมา
มองดูหน้าจอที่สว่างวาบ เป็นชื่อของเฉินจุนเหยียน ยวี๋น่าก็แลบลิ้นออกมา”พูดถึงก็โทรมาพอดี”
ซูฉิงกดรับสาย แล้วก็ใส่หูฟัง “เฉินจุนเหยียน มีอะไรหรอ”
“ซูฉิง เลิกงานแล้ว “เสียงหล่อของเฉินจุนเหยียนดังมาตามสาย
“อืม ตอนนี้ฉันกำลังไปส่งยวี๋น่าที่สนามบินน่ะ”ซูฉิงตอบเสียงเรียบ “นายโทรหาฉันมีธุระอะไรหรอ”
“อีกสองวันก็จะเป็นวันเกิด เธอยังจำได้มั้ย “เฉินจุนเหยียนเอ่ยถาม”ฉันคิดว่าจะจัดงานวันเกิด เธอจะมาร่วมงานมั้ย”