นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น

“ไม่ มันอันตรายเกินไป” ฮ่อหยุนเฉิงปฏิเสธ น้ำเสียงของเขาเย็นชา “จนกว่าเธอจะรู้ว่าใครอยู่เบื้องหลัง เธอต้องอยู่บ้าน ไม่ได้รับอนุญาตให้ไปไหน! ”
“ได้ยังไง?” ซูฉิงเม้มปาก “โห้วกงเฟิงเยว่” กำลังจะเริ่มถ่ายทำ และละครเรื่องใหม่จะมาล่าช้าเพราะฉันได้ไม่ได้”
เธอมีลางสังหรณ์ว่าคนที่อยู่เบื้องหลังที่ต้องการทำร้ายเธอจะดำเนินการในไม่ช้านี้ และเป็นไปได้มากว่าจะเป็นในระหว่างการถ่ายทำ
คนนั้นสามารถเลือกที่จะโจมตีเธอในวันเปิดกอง จะเห็นได้ว่าบุคคลนั้นคุ้นเคยกับเธอมาก
ซูฉิงไม่ต้องการซ่อนตัว ตราบใดที่บุคคลนั้นเคลื่อนไหว เธอก็จะสามารถจับบุคคลนั้นได้โดยเร็วที่สุด
“ให้คนอื่นถ่ายแทนไม่ได้เหรอ?” ฮ่อหยุนเฉิงขมวดคิ้ว ด้านหนึ่ง เขากังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของซูฉิง และในอีกด้านหนึ่ง เขาไม่ต้องการให้ซูฉิงและเฉินจุนเหยียน มีโอกาสอยู่ด้วยกันสองต่อสอง
ซูฉิงส่ายหัว “ฉันจะต้องรักษาคำพูดของฉัน”
เมื่อเห็นซูฉิงยืนกราน ใบหน้าของฮ่อหยุนเฉิงก็ไม่สบอารมณ์เล็กน้อย
เป็นเพราะซูฉิงยืนกรานที่จะถ่ายทำโดยที่เธอไม่ต้องการให้ภาพยนตร์เรื่องใหม่ล่าช้าใช่ไหม?
หรือ…อยากถ่ายกับเฉินจุนเหยียน?
แม้ว่าบทบาทของซูฉิงจะเป็นเพียงบทสมทบ แต่เธอมีฉากที่คมากมายที่ต้องถ่ายกับเฉินจุนเหยียน
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ฮ่อหยุนเฉิงรู้สึกอึดอัดในใจเล็กน้อย
ความคิดของเฉินจุนเหยียนที่มีต่อซูฉิงนั้นชัดเจนเกินไป แม้ว่าซูฉิงจะพูดด้วยความมั่นใจว่าเธอไม่สนใจ เฉินจุนเหยียน แต่ฮ่อหยุนเฉิงก็ยังหึงอยู่ดี
“เอาล่ะ สายมากแล้ว นายไปทำงานได้แล้วล่ะ” เมื่อเห็นท่าทางไม่พอใจของฮ่อหยุนเฉิง ซูฉิงก็ลุกขึ้นยืนและกระตุ้นให้ฮ่อหยุนเฉิงไปที่บริษัท
“ฉันจะอยู่บ้านกับเธอ” ฮ่อหยุนเฉิงนั่งนิ่ง ซูฉิงเป็นแบบนี้ทำให้เขากังวล
เขาแค่อยากอยู่กับเธอ อยู่กับเธอตลอดเวลา
“ฉันไม่เป็นไร พอทายาก็ดีขึ้นมากแล้ว” ซูฉิงแสร้งทำเป็นโกรธ “ถ้านายไม่ไป ฉันคงจะต้องไล่นายแล้วนะ”
“งั้นฉันไปล่ะ” ฮ่อหยุนเฉิงพยักหน้าและกำชับ “งั้นเธอก็อยู่พักผ่อนที่บ้านนะ”
“เข้าใจแล้ว” ชูชิงผลักฮ่อหยุนเฉิงออกจากประตู
ไม่นานหลังจากที่ฮ่อหยุนเฉิงจากไป ก็มีเสียงเคาะประตูห้องของซูฉิง
ซูฉิงมองไปที่ประตู เป็นไปได้ไหมว่าฮ่อหยุนเฉิงลืมอะไรบางอย่างและกลับมา?
ขณะที่เธอกำลังจะเปิดประตู เธอได้ยินเสียงของแม่หวาง”คุณซูคะ”
ที่แท้ก็เป็นแม่หวาง ซูฉิงลุกขึ้นยืนและเปิดประตูห้อง
พบว่าแม่หวางถือจานอาหารเช้ามากมายหลายอย่าง
“นี่คือ?” เมื่อมองไปที่อาหารเช้ามากมายที่อยู่ตรงหน้าเธอ ซูฉิงรู้สึกงงงวยเล็กน้อย
แม่หวางยิ้มแล้ววางจานลง “นี่คืออาหารเช้าที่คุณฮ่อขอให้ดิฉันเตรียมให้ ท่านบอกว่าคุณเป็นโรคภูมิแพ้จำเป็นต้องกินเบา ๆ จึงขอให้ดิฉันทำให้เป็นพิเศษ คุณซูลองดูนะคะ ว่าชอบหรือไม่”
ฮ่อหยุนเฉิงขอให้แม่หวางทำเพื่อเธอเป็นพิเศษ?
ซูฉิงรู้สึกอบอุ่นหัวใจ “ขอบคุณนะคะ ฉันชอบมาก”
“คุณฮ่อยังบอกด้วยว่าคุณควรพักผ่อนให้มากๆ คุณสุขภาพไม่ดี ฉันจะไม่รบกวนคุณแล้วนะคะ ถ้าคุณมีอะไร โทรหาฉันได้เลย” แม่หวางพูดพร้อมด้วยยิ้ม
แต่ไหนแต่ไร เธอไม่เคยเห็นฮ่อหยุนเฉิงห่วงขนาดนี้
คุณซูเป็นคนแรกและคนเดียว
ก่อนหน้านี้เมื่อซูฉิงย้ายออกไป ฮ่อหยุนเฉิงมีใบหน้าบูดบึ้งทุกวันและบรรยากาศที่บ้านก็หดหู่เช่นกัน
ตอนนี้คุณซูกลับมาแล้ว และใบหน้าของฮ่อหยุนเฉิงก็ยิ้มอีกครั้ง
แม่หวางเลี้ยงฮ่อหยุนเฉิงตั้งแต่เล็กจนโต และหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเขาจะสามารถใช้ชีวิตอย่างมีความสุขกับผู้หญิงที่เขารักได้
“ขอบคุณมากๆนะคะ แม่หวาง” ซูฉิงกล่าวขอบคุณ
แม่หวางหันหลังกลับออกไป ซูฉิงก็รับประทานอาหารเช้าไปด้วย พร้อมกับเล่นโทรศัพท์ไปด้วยตามความเคยชิน
งานเปิดกอง “โห้วกงเฟิงเยว่”เมื่อวานนี้ติดฮ๊อตเสิร์ทแล้ว
ภาพถ่ายอาการแพ้ของซูฉิงได้ถูกเผยแพร่ออกมา
คอมเมนต์ข้างล่างนี้
“โอ้ ซูฉิงซีอีโอของสตาร์เอ็นเตอร์เทนเมนท์น่าเกลียดขนาดนี้ได้ยังไง?”
“มันน่าอายเกินไปแล้ว!!”
“เธอเป็นแบบนี้แล้ว เธอยังต้องถ่ายกับเฉินจุนเหยียนอีกเหรอ? ฉันอยากจะอาเจียนสักพัก!”
……
และอื่นๆ ที่ว่าร้ายเธอ
ซูฉิงค่อย ๆ คอยมุมริมฝีปากของเธอและปล่อยให้กระสุนบินไปครู่หนึ่ง
จนถึงตอนบ่าย ส่วนที่แพ้ในร่างกายของซูฉิงก็ได้กลับมาหายเป็นปกติแล้ว
ดูเหมือนว่ายาของเธอยังคงมีประสิทธิภาพมาก หลังจากทาไปสองสามครั้งก็เกือบจะหายเป็นปกติแล้ว
ซูฉิงไปที่ห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ ล้างยาที่ทาเดิมออกก่อน แล้วทาใหม่ผลจะดียิ่งขึ้น
เธอนอนเล่นในอ่างอาบน้ำอย่างเกียจคร้าน เพลิดเพลินกับการอาบน้ำฟองสบู่ ทำให้ซูฉิงรู้สึกสบายตัวมาก
เพียงว่าคนที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืดที่ต้องการทำร้ายเธอไม่มีเงื่อนงำในขณะนี้
ชูฉิงเหล่ดวงตาที่สวยงามของเธอ ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม ที่จ้องจะทำร้ายเธอแบบนี้ ชีวิตอยากอยู่แบบร้อนรนใช่ไหม?
เธอจะไม่มีวันปล่อยคนคนนี้ไปแน่!
หลังจากอาบน้ำอย่างสบาย ๆ ซูฉิงก็ตระหนักว่าเธอลืมนำเสื้อผ้าเข้ามาเปลี่ยนด้วย
ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องห่อด้วยผ้าขนหนูก่อนแล้วจึงออกไปเปลี่ยน
ซูฉิงห่อผ้าเช็ดตัวอย่างระมัดระวัง เปิดประตูห้องน้ำ และเดินไปที่ห้อง
ทันทีที่เธอเข้ามาในห้อง เธอก็ต้องประหลาดใจ เมื่อพบร่างสูงและผอมเพรียวนั่งอยู่บนโซฟา
ฮ่อหยุนเฉิง!
“อ่ะ!!!” ซูฉิงอุทานออกมาโดยไม่รู้ตัว
ฮ่อหยุนเฉิงไม่ไปทำงานเหรอ?ทำไมจู่ๆเขาก็มาโผล่ที่ห้องเธอ?
แย่แล้ว!
ซูฉิงจับผ้าเช็ดตัวด้วยมือทั้งสองข้าง และมองไปยังชายที่นั่งบนโซฟาด้วยท่าทางระมัดระวัง “ฮ่อหยุนเฉิง นายไม่ได้อยู่ในบริษัทเหรอ นายมาที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่?”
ฮ่อหยุนเฉิงเป็นห่วงซูฉิง ทำให้ขาดสติตลอดทั้งวัน ดังนั้นเขาจึงเลิกงานเร็ว
เมื่อเขากลับถึงบ้าน ซูฉิงกำลังอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำ ดังนั้นเขาจึงนั่งบนโซฟาในห้องของซูฉิงและรอเธอ
แต่ใครจะไปรู้ ทันทีที่เงยขึ้น เขาจะเห็นหญิงงามที่มีกลิ่นหอมออกมาจากห้องน้ำเช่นนี้
หญิงสาวที่อยู่ข้างหน้ามีผมเปียกและมีหยดน้ำหยด เธอมีเพียงผ้าขนหนูสีขาวคลุมร่างกายของเธอ ผิวของเธอขาวกว่าหิมะ แม้ว่าจะมีรอยผื่นแดงเล็กน้อยบนหน้าอกของเธอ แต่ก็ทำให้ดูมีเสน่ห์ยิ่งขึ้นไปอีก
ฮ่อหยุนเฉิงสัมผัสได้ถึงเลือดที่พลุ่งพล่านทั่วร่างกาย เขาลุกขึ้นยืนทันที นัยน์ตาสีดำเข้มของเขาปั่นป่วนด้วยประกายไฟที่แผดเผา จ้องมองตรงไปที่ผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าเขา
เขาเป็นผู้ชายธรรมดาๆ ที่มีเรี่ยวแรงสูง ผู้หญิงคนนี้แต่งตัวแบบนี้ อยากทำอะไร…
เมื่อรู้สึกถึงดวงตาที่ร้อนแรงของฮ่อหยุนเฉิง ซูฉิงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเขิน ทำไมเขาถึงกลับมาอย่างกะทันหันแบบนี้!
ตัวเองในสภาพแบบนี้……ชั่งน่าอายจริงๆ
“ฮ่อหยุนเฉิง นายรีบออกไปเร็ว!” ซูฉิงหน้าแดง เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ และดุเขา
แต่แทนที่จะออกไป ฮ่อหยุนเฉิงยื่นมือออกมาแล้วดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขนของเขา
“ซูฉิง เธอสวยมาก” ฮ่อหยุนเฉิงก้มศีรษะลง ลูกกระเดือกสุดเซ็กซี่ของเขากลิ้งไปมา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ต่ำและแหบแห้งข้างๆ หูของเธอ
“เอ่อ ปล่อยฉันนะ!” ซูฉิงพยายามดิ้น แต่ไม่กล้าที่จะออกแรงเพราะกลัวว่าผ้าเช็ดตัวจะหลุดออกมา
ฮ่อหยุนเฉิงเพิกเฉยต่อคำพูดของเธอ ประกายไฟในดวงตาของเขากำลังลุกไหม้ และเมื่อเขาก้มศีรษะลง เขาก็จูบริมฝีปากสีแดงของเธอที่งดงามราวกับดอกซากุระ…