ตอนที่ 404 ลักพาตัวถังรั่วอิง
หลี่เทียนฉิงกำลังคุยกับเพื่อนอีกสองสามคน พอมองก็พบว่าเป็นโทรศัพท์จากฮ่อเฉียน เขาก็ดึงสติคืนมาทันทีและพูดอย่างผ่อนคลายว่า “เฉียนเฉียน มีอะไร?”
ตอนนี้ฮ่อเฉียนไม่มีความคิดที่จะรับมือกับเขา เธอคิดเพียงแต่ว่าเธอต้องการให้บทเรียนกับถังรั่วอิง พูดอย่างตรงไปตรงมาว่า: “ฉันต้องการให้นายทำเรื่องหนึ่ง ลักพาตัวถังรั่วอิง คุณน่าจะรู้ว่าเธอเป็นใครใช่มั้ย?”
หลี่เทียนฉิงชะงักไปเล็กน้อย พูดต่อไปว่า” รู้ จะไม่รู้ได้ยังไง ไม่ใช่ที่หมั้นหมายกับพี่ชายคุณหรือ ช่วงนี้ข่าวเต็มไปหมด”
“แต่ว่า…”
หลี่เทียนฉิงลังเลใจเล็กน้อย
เขาชอบฮ่อเฉียนมาโดยตลอด นั่นเป็นเหตุผลที่เขาเต็มใจทำทุกอย่างเพื่อเธอ รวมทั้งเรื่องของเซี่ยซิงซิง m;jkเขาก็ไม่พอใจเช่นกันกับการกระทำแบบนี้ พูดให้ดีหน่อยก็คือก็เรียกว่าเป็นการเฝ้ารอความรัก น่าเกลียดหน่อยก็คือประจบสอพลอ
ในทำนองเดียวกัน ท่าทางของฮ่อเฉียนก็ทำให้เขาแทบบ้า ทุกๆครั้งเขาคิดว่าเรื่องที่เขาทำเพื่อฮ่อเฉียน จะทำให้ระหว่างพวกเขาก้าวหน้าไปอีกขั้น หญิงสาวกลับปฏิบัติกับเขาอย่างเย็นชา
เขาไม่อยากเป็นแบบนี้อีกแล้ว
เขาอยากครอบครองฮ่อเฉียน
อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์หยุดชะงักไปนาน ฮ่อเฉียนที่กำลังร้อนใจในเวลานี้ก็เปลี่ยนเป็นหมดความอดทน “แต่อะไรล่ะ? มีอะไรก็พูดออกมาเร็วเข้า”
หลี่เทียนฉิงคิดไปเองว่าจับจุดของฮ่อเฉียนไว้ หากตนไม่ตกลง ผู้หญิงคนเดียวอย่างเธออยากจจะลักพาตัวถังรั่วอิงก็ไม่ได้มีฝีมือขนาดนั้น
หลี่เทียนฉิงดุนลิ้นไปที่กระพุ้งแก้มขวา น้ำเสียงก็เปลี่ยนเป็นผ่อนคลาย ทว่าท่าทางจริงจัง
“ลักพาตัวไม่ใช่เรื่องเล็ก อยากให้ฉันช่วยเธอลักพาตัวถังรั่วอิงน่ะได้ แต่ว่านะเฉียนเฉียน ฉันเสี่ยงอันตรายเพื่อเธอขนาดนี้ ถ้าสำเร็จล่ะก็ ฉันต้องการให้เธอเป็นแฟนฉัน”
“เงื่อนไขข้อเดียว เธอรับปากมั้ย?”
“……”
ฮ่อเฉียนเม้มริมฝีปาก คิ้วขมวดน้อยๆ ในตาปรากฏแววหมดความอดทนและดูถูก
ไม่ใช่เธอไม่รู้ว่าหลี่เทียนฉิงชอบเธอ แต่เธอไม่เคยชอบผู้ชายคนนี้เลย ตั้งแต่ต้นจนจบก็แค่ใช้เขาเป็นเพียงเครื่องมือเท่านั้น
ในสายตาของฮ่อเฉียน ใครก็เทียบฮ่อหยุนเฉิงไม่ได้ เธอชอบเพียงฮ่อหยุนเฉิงเท่านั้น
อย่างไรก็ตาม เงื่อนไขของหลี่เทียนฉิงทำให้เธอตกอยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ฮ่อเฉียนไม่อยากตอบรับเงื่อนไขของเขา แต่ตอนนี้ไม่มีทางเลือกอื่น
คนที่ยอมทุ่มเทชีวิตเพื่อเธอตอนนี้มีแค่หลี่เทียนฉิง
“เฉียนเฉียน?”
เสียงของชายหนุ่มถามมาจากปลายสายของโทรศัพท์ฮ่อเฉียนจึงได้สติคืนมาจำใจพูดว่า : “นายไม่ได้พูดว่านี่เป็นเรื่องหลังจากที่ทำสำเร็จหรือไง…แน่นอนว่าต้องดูการกระทำของนาย หากถังรั่วอิงตกอยู่ในมือนายแล้วละก็…”
ฮ่อเฉียนกัดฟัน “ฉันก็ตกลง”
แม่ว่าคำตอบของเธอจะคลุมเครือ แต่สิ่งที่หลี่เทียนฉิงรอคอยอยู่ฝ่ายเดียวก็คือประโยคสุดท้ายของเธอ ความยินดีแสดงออกมาทั้งทางคิ้วและดวงตา รีบตอบตกลงว่า “นี่ถือว่าเธอตอบรับฉันแล้ว รอฟังข่าวจากฉันเถอะ”
หลังวางสายโทรศัพท์ ฮ่อหยุนเฉิงก็ผ่อนลมหายใจยาว แต่พริบตาเดียวก็แสดงความมีชัย
ถังรั่วอิง จะให้เธอรู้ถึงความร้ายกาจของฉัน
วันนี้ตอนเย็นจะต้องจัดพิธีหมั้นหมาย แน่นอนว่าถังรั่วอิงต้องกลับมาดูว่าเวดดิ้งสตูดิโอเตรียมชุดเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้สี่โมงเย็น เหลือเวลาอีกไม่กี่ชั่วโมง เอมี่กับคนอื่นๆ จึงกลับไปที่โรงแรม
เวลาสี่โมงครึ่ง ถังรั่วอิงก็ออกมาจากร้านด้วยความอิ่มเอม คาดไม่ถึงว่าจะมีผู้ชายสองสามคนโผล่ออกจากเงามืด คนหนึ่งปิดปากของถังรั่วอิงแน่นจากด้านหลัง และอีกสองคนก็ให้ความช่วยเหลือโดยมองหาว่ามีใครอยู่รอบๆ หรือไม่
ถังรั่วอิงสู้แรงผู้ชายไม่ได้ทำได้เพียงถูกพวกเขาพาตัวขึ้นรถไป
ขณะที่อยู่ในรถตู้ ถังรั่วอิงตะโกนด้วยความตื่นตระหนกว่า “พวกนายเป็นใคร? จะทำอะไร? นายรู้มั้ยว่าฉันเป็น… อื้อ!”
ก่อนที่เธอจะพูดจบ ปากของเธอก็ถูกชายฉกรรจ์คนหนึ่งใช้เทปสีดำปิดปากไว้ มือถูกพันเทปไว้แน่นข้างหลัง
“ต้องโทษที่เธอไปล่วงเกินคนที่ไม่ควรล่วงเกิน”
ถังรั่วอิงตื่นตระหนกอย่างมาก เธอไม่รู้ว่าจะเผชิญกับอะไร ต้องการจะพูดกลับทำได้เพียงส่งเสียงอู้อี้เท่านั้น
รถตู้ขับไกลออกไปเรื่อยๆ ไม่นานก็ขับรถไปที่โกดังร้างในเขตชานเมือง
ถังรั่วอิงถูกลากออกจากรถ ผลักจนเซเข้าไปในโกดัง ถูกโยนลงไปที่พื้นทันที ด้านหลังเธอพิงล้อยาง มองไปรอบๆ อย่างความกลัว พยายามถอยไปด้านหลัง
ฮ่อเฉียนออกมาจากมุมมืด มองไปที่ถังรั่วอิงด้วยรอยยิ้มมีชัย ส่งสายตาให้กับชายร่างบึกบึนที่ยืนอยู่ให้เขาฉีกเทปออกจากปากของถังรั่วอิง
ทันทีที่ถังรั่วอิงเห็นฮ่อเฉียนรูม่านตาของเธอก็หดเล็กลง เธอเข้าใจทุกอย่าง
เทปถูกดึงออกจากปากอย่างรุนแรง ถังรั่วอิงไม่สนใจความเจ็บปวดเพียงสักนิด เธอจับจ้องไปที่ฮ่อเฉียน ตะโกนอย่างดื้อรั้นว่า: “ฮ่อเฉียน! เธอบ้าไปแล้ว! รีบปล่อยฉันนะ! เธอจะทำอะไร!”
“ฉันจะทำอะไรน่ะเหรอ?” ฮ่อเฉียนแค่นเสียงเย็น เหมือนกับคำถามของถังรั่วอิงเป็นมุกตลกที่ไร้สาระ “แน่นอนว่าก็แค่อยากดู เธอที่ไม่มีพี่ชายฉันจะเป็นยังไงกัน?”
ดวงตาเธอมีแววความโหดร้ายวาบผ่าน มองถังรั่วอิงอย่างเย็นชา
ถงรั่วอิงได้คำพูดนี้ก็นึกถึงฮ่อหยุนเฉิงขึ้นมา ราวคว้าฟางช่วยชีวิตเส้นสุดท้าย อยากใช้ฮ่อหยุนเฉิงมาทำให้ฮ่อเฉียนปล่อยเธอ
“ใช่…พี่เฉิง ฮ่อเฉียน ฉันจะบอกเธอให้ ที่เธอลักพาตัวฉันน่ะมันผิดกฎหมาย ฉันกับพี่เฉิงเย็นนี้ก็จะจัดงานหมั้นแล้ว ถ้าเขาหาฉันไม่เจอต้องร้อนรนแน่! ฉันจะบอกเธอให้นะ ทางที่ดีที่สุดคือปล่อยฉันซะ!”
ฮ่อเฉียนเยาะเย้ยอย่างไม่แยแส “เธอคิดว่าเธอเป็นใคร ก็แค่เป็นคนนั่งบนเวทีในบาร์ ยังคิดจริงๆหรือว่าจะเข้าไปในบ้านพวกเราได้?”
พูดประโยคนี้จบ เธอก็เปลี่ยนสีหน้า จ้องไปที่ถังรั่วอิงอย่างอำมหิต ดวงตามีแววความบ้าคลั่งและลุ่มหลง
“ฉันจะบอกเธอให้ พี่ชายเป็นของฉัน ใครหน้าไหนก็แย่งเขาไปไม่ได้!”
เธอหยิบมีดออกมาจากด้านหลัง บนมีดสะท้อนความอำมหิต ฮ่อเฉียนมองไปที่มีดและพูดอย่างใช้ความคิด
“เธฮบอกสิ ถ้าหน้าเธฮเสียโฉม…”
เธอเงยสายตาขึ้น จ้องถังรั่วอิง บนใบหน้าปรากฏรอยยิ้มบ้าคลั่ง “พี่ชายฉันจะยังชองเธอมั้ย? หื้ม?”
เมื่อถังรั่วอิงเห็นมีด หัวใจของเธอก็เด้งมาอยู่ที่ลำคอ วิตกกังวลจนพูดไม่ออก อดไม่ได้ที่จะอยากซ่อนอยู่ด้านหลัง
“ฮ่อเฉียน! เธออย่างเข้ามานะ…เธอ เธอจะทำอะไร ฉันจะบอกเธอให้นะ แบบนี้มันผิดกฏหมาย!”
ฮ่อเฉียนเป็นบ้า เธอเสียสติไปแล้ว!
ฮ่อเฉียนเดินเข้ามาหาเธอทีละก้าว ดวงตาของเธอฉายแววอำมหิต “ฉันจะทำให้หน้าของเธอเสียโฉม พี่ชายก็จะเป็นของฉัน เขาจะเป็นของฉันคนเดียวตลอดไป!”
ด้านหลังถังรั่วอิงไม่เหลือทางถอยอีกแล้ว เพราะความกลัว ดวงตาของเธอจึงเปลี่ยนเป็นสีแดงเรื่อ เมื่อฮ่อเฉียนเดินไปข้างหน้าเธอ เธอก็หลับตาลงตามสัญชาตญาณ ในใจเต็มไปด้วยความตื่นตระหนกและหวาดกลัว
