นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น ตอนที่ 455 ทำไมเธอถึงได้ครอบครองหัวใจของเขา?
เมื่อมีคนที่มีความสุข คนที่กำลังจมกับความเจ็บปวดก็ถูกมองข้ามไปทันที
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีคนเจ็บปวดเพียงคนเดียว ซูซานมองภาพยินดีปรีดาตรงหน้าด้วยความโกรธแค้น
เมื่อเธอถูกตัดสิทธิ์จากการแข่งขัน ในตอนนั้นเธอตื่นตระหนกมาก หัวสมองของเธอมันหนักอึ้งและได้แต่ยืนมองซูฉิงเดินขึ้นไปบนเวทีเพื่อรับรางวัล ซูซานเม้มปากและขมวดคิ้วดวงตาของเธอแสดงความไม่พอใจออกมาอย่างเห็นได้ชัด เธอจ้องมองไปที่ผู้หญิงบนเวทีด้วยสายตาที่แฝงไปด้วยไฟโทสะ ถ้าไม่เกิดเรื่องบ้าๆแบบนี้ขึ้น ถ้วยรางวัลถ้วยนี้มันควรจะเป็นของเธอ…
“ลีโอ เธอกำลังหลอกฉัน!”
เมื่อซูฉิงและฮ่อหยุนเฉิงเดินออกจากการแข่งขันออกแบบไปก็เป็นเวลาเกือบหกโมงเย็นแล้ว ทั้งสองพูดคุยและหัวเราะกันอย่างมีความสุข ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินไปที่ที่จอดรถก็บังเอิญเจอเข้ากับซูฉิงที่ส่งสายตาจ้องเขม็งมายังซูฉิง “ลีโอ…โอ้ ไม่ใช่สิ ควรจะเรียกเธอว่าซูฉิงถึงจะถูก ทำไมเธอต้องใส่ร้ายฉัน? อันที่จริงรางวัลในวันนี้และถ้วยรางวัลในมือเธอควรเป็นของฉัน!”
เสียงของซูซานเริ่มควบคุมไม่ได้และใบหน้าของเธอกำลังบีบเกร็งยังน่าเกลียดน่ากลัว ผู้คนมากมายที่ผ่านไปมาก็ยืนหยุดดูสถานการณ์ตึงเครียดตรงหน้า ฮ่อหยุนเฉิงขมวดคิ้วและใช้แขนของเขาเพื่อปิดกั้นซูฉิงพลางผลักหญิงสาวให้หลบไปอยู่ข้างหลังเขา
ซูฉิงขมวดคิ้วและมองดูซูซานอย่างสมเพช เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่าความหมกมุ่นของผู้หญิงคนนี้จะทำให้เธอเดินมาถึงจุดปากเหวนี้ได้
ซูฉิงดึงแขนเสื้อของฮ่อหยุนเฉิงไว้แตะมือไปยังมือของฝ่ายชายเพื่อให้เขาไม่ต้องเป็นห่วง เธอก้าวเดินไปข้างหน้าและมองดูซูซานพลางอีกฝ่าย “เห็นได้ชัดว่าเธอเป็นคนใส่ร้ายฉัน คุณซูซาน ทุกคนเป็นดีไซเนอร์และฉันก็เคารพคู่ต่อสู้ทุกคนรวมถึงคุณด้วย ถ้าคุณทำผลงานออกมาได้ดีจริงผลรางวัลมันคงไม่ออกมาเป็นแบบนี้ และคุณยังกล้าลอกเลียนผลงานของคนอื่นอีก คุณรู้ไหมว่ากฎหมายที่ฝรั่งเศสสามารถเอาผิดการกระทำนี้ของคุณได้”
ขณะที่เธอพูดเธอโบกมือให้ฮ่อหยุนเฉิงโทรแจ้งตำรวจและพูดกับเขาว่า “อู๋ชิงหร่าน”
ฮ่อหยุนเฉิงเข้าใจในทันทีและพยักหน้าตอบรับหญิงสาว เขาหยิบมือถือออกมาและโทรแจ้งสถานีตำรวจ ชายหนุ่มพูดภาษาฝรั่งเศสอย่างคล่องแคล่วเกี่ยวกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นบริเวณนอกประตูสถานที่จัดงานประกาศรางวัล และเขาก็ได้เอ่ยปากแจ้งความที่ซูซานและอู๋ชิงหร่านทำการลอกเลียนแบบและขโมยแบบร่างชุดมา
ใบหน้าของซูซานเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน เธออาศัยอยู่ที่ฝรั่งเศสมาหลายปีแล้ว แน่นอนว่าเธอรู้ว่าฮ่อหยุนเฉิงกำลังพูดถึงเรื่องอะไร แต่ก็สายเกินไปที่เธอจะสามารถหยุดเขาได้ ชายคนนั้นวางสายและใส่โทรศัพท์ลงในกระเป๋าเสื้ออย่างไร้ความปราณี
ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา รถตำรวจก็ได้ขับเข้ามายังสถานที่เกิดเหตุ ตำรวจทั้งสองนายเดินลงจากรถและเข้าคุมตัวซูซานกลับไปขึ้นรถ ซึ่งคืนนั้นถือว่าสภาพและชื่อเสียงของซูซานถูกเหยียบย่ำจนพังยับเยิน
ทางด้านอู๋ชิงหร่านที่กำลังดูการถ่ายทอดสดพิธีมอบรางวัลผ่านทางทีวีของห้องพักของโรงแรม เธอเองก็เกิดความกลัวตาย ขึ้นมา เธอกระสับกระส่ายเพราะคิดไม่ถึงว่าซูฉิงจะสามารถโต้กลับเธอได้เช่นนี้
เธอถือโทรศัพท์แน่นและอยากจะโทรหาซูซาน แต่ในใจก็มีความลังเลเป็นอย่างมาก
ทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น
หัวใจของอู๋ชิงหร่านเต้นไม่เป็นจังหวะ และจู่ๆ ก็รู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา เธอมองไปทางประตูอย่างไม่สบายใจ เธอพยายามเดินไปที่ประตูอย่างช้าๆ และเอ่ยถามคนด้านนอกประตู “ใครอยู่ข้างนอก?”
เธอหมุนที่จับประตูและค่อยๆเปิดมันออก
สิ่งที่อู๋ชิงหร่านไม่คาดคิดคือมีตำรวจสองคนยืนอยู่ หนึ่งในนั้นแสดงบัตรของเจ้าหน้าที่ตำรวจและพูดว่า “คุณแอนนา มีคนแจ้งข้อหาจับคุณในข้อหาลักทรัพย์และลักพาตัว หลังจากการสอบสวนเราพบว่าสถานการณ์ที่เกิดขึ้นนั้นเป็นความจริง และตอนนี้เราจะทำการสอบสวนคุณตามกฎหมาย และจะจับกุมและคุมขังตามที่ข้อกฎหมายกำหนด โปรดตามเรามาที่สถานีตำรวจ”
อู๋ชิงหร่านตกใจและต้องการหลบกลับเข้าไปภายในห้อง แต่เธอยังไม่ทันตั้งตัวก็ถูกกุญแจมือล็อกเข้าที่ข้อมือของเธอเรียบร้อยแล้ว
ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะคลี่คลายไปในทางที่ดี และข่าวการแต่งงานของซูฉิงและฮ่อหยุนเฉิงก็ได้รับการถ่ายทอดสดผ่านทางทีวีและเป็นที่สนอกสนใจในแวดวงต่างๆอย่างล้นหลาม
แต่ดูเธอกับฮ่อหยุนเฉิงไม่ได้สนใจเรื่องนี้ ทั้งสองใช้เวลาสองสามวันอย่างมีความสุขในฝรั่งเศสโดยไม่มีเรื่องงานเข้ามาเกี่ยวข้อง พวกเขาออกเดทและกลับมาพักในบ้านเพื่อใช้เวลาร่วมกันช่วงนี้ด้วยกันอย่างมีความสุข
หลังจากกลับมาที่เมือง A สิ่งแรกที่พวกเขาทำคือกลับไปที่บ้านเก่าเพื่อพบท่านผู้เฒ่าฮ่อ
ฮ่อหยุนเฉิงจับมือซูฉิงไว้แน่นราวกับกลัวว่าเธอจะหนีไป เขาเดินเข้าไปหาชายชราด้วยรอยยิ้ม “คุณปู่ ซูฉิงและฉันกลับมาแล้ว”
ท่านผู้เฒ่าฮ่อพูดถึงเด็กสองคนนี้มาทั้งวันแล้ว เมื่อเขาเห็นฮ่อหยุนเฉิงและซูฉิงกลับมา เขาก็เผยใบหน้าแห่งความสุขขึ้นมาทันที “ในที่สุดหลานทั้งสองก็กลับมา ปู่คิดถึงมากๆ”
“ซูฉิงบอกว่าเธอต้องการกลับมาพบคุณปู่หลังจากการแข่งขันจบลง ฉันคิดว่าเธอเหนื่อยเกินไป ฉันเลยพาเธออยู่เที่ยวที่ฝรั่งเศสอีกสองสามวัน และเมื่อเรากลับมาเราก็จะดำเนินการจัดพิธีหมั้นให้เร็วที่สุด ฉันขอซูฉิงแต่งงานในพิธีมอบรางวัลและเธอก็ตอบตกลงเป็นที่เรียบร้อย”
คุณปู่ฮ่อมองมาที่ซูฉิงด้วยความประหลาดใจ และแน่นอนว่ามีรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา “ฉิงฉิง ในที่สุดเธอก็ตกลงที่จะแต่งงานกับหลานไม่ได้เรื่องคนนี้ของฉัน โอ้ เยี่ยมมาก ถ้าอย่างนี้ฉันก็วางใจได้—”
ซูฉิงพยักหน้าอย่างเขินอาย “ใช่ ฉันตกลงตามข้อเสนอของหยุนเฉิงและเราก็ซื้อแหวนแต่งงานกันแล้ว คุณปู่ไม่ต้องกังวล”
นิ้วกลางของมือขวามีแหวรนเพชรวงโตสวมอยู่ ฮ่อหยุนเฉิงพาเธอไปที่ร้านขายเครื่องประดับในวันที่สองหลังจากเข้าร่วมพิธีมอบรางวัลเพื่อซื้อแหวนแต่งงาน ซึ่งแหวนแทนใจวงนี้เป็นแหวนเพชรที่ทำขึ้นด้วยมือและมีรูปลักษณ์ไม่เหมือนใครเป็นแน่นอน
ขณะที่ปู่และหลานชายกำลังคุยกัน แม่ฮ่อและฮ่อเฉียนก็มาถึงบ้านเก่าเช่นกัน ทันทีที่ทั้งสองเข้ามาที่ประตู พวกเขาเห็นซูฉิงและฮ่อหยุนเฉิงนั่งข้างท่านผู้เฒ่าฮ่อ การแสดงออกทางสีหน้าท่าทางของฮ่อเฉียนก็เปลี่ยนไปในทันใด
หน้าของแม่ฮ่อค่อนข้างปกติ เพราะอย่างไรก็ตามเธอถือว่าเธอมีความคุ้นเคยกับคนเหล่านี้มากกว่าฮ่อเฉียน เธอยิ้มและพูดกับท่านผู้เฒ่าฮ่อว่า “พ่อ เฉียนเฉียนและฉันมาที่นี่เพื่อพบคุณ”
ฮ่อหยุนเฉิงได้ยินเสียง จึงมองขึ้นไปที่ผู้หญิงสองคนที่ยืนอยู่ข้างหน้าเขา รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาค่อยๆ หายไป และถามอย่างเงียบขรึม “พวกคุณมาทำอะไรที่นี่ ฉันไม่ต้อนรับพวกคุณ ได้โปรดออกไป ”
ซูฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อยและกระซิบกับอีกฝ่ายอย่างแผ่วเบา “หยุนเฉิง”
เธอไม่ต้องการให้ฮ่อหยุนเฉิงมีความขัดแย้งโดยตรงกับแม่ฮ่อและฮ่อเฉียน เพราะท้ายที่สุดเขาจะดูไม่ดี
“แกจะโมโหอะไรนักหนา พวกเราแค่มาหาคุณปู่ พวกเราไม่ได้คิดจะทำอะไรทั้งนั้น” ฮ่อเฉียนพูดกับฮ่อหยุนเฉิงด้วยรอยยิ้มและจึงทำหูทวนลมไม่สนใจอีกฝ่าย เธอวางขวดอาหารเสริมในมือลงบนโต๊ะตรงหน้า
“คุณปู่ นี่เป็นอาหารเสริมที่ป้ากับฉันซื้อมาให้คุณ คุณต้องเก็บมันไว้นะ”
ท่านผู้เฒ่าฮ่อเม้มปากและพูดสองสามคำ “พวกคุณตั้งใจเอามาให้ก็ต้องรับไว้อยู่แล้ว”
“คุณเพิ่งกลับมาถึงจีนด้วยนี่ ฉันดูการแข่งขันและพิธีมอบรางวัลของคุณอยู่” ฮ่อเฉียนพูดออกมาพลางลุกขึ้นยืนและเดินมาหยุดมองซูฉิงด้วยสายตาหยิ่งยโส
เธอดูพิธีมอบรางวัลการแข่งขันการออกแบบและรู้ว่าซูฉิงชนะการแข่งขัน และเธอก็เห็นฉากที่ฮ่อหยุนเฉิงขอซูฉิงแต่งงาน ซึ่งฮ่อเฉียนเองรู้สึกอิจฉาผู้หญิงตรงหน้าเป็นอย่างมาก
ผู้หญิงคนนี้เอาชนะใจของฮ่อหยุนเฉิงได้อย่างไร?
