นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น ตอนที่ 474 เกือบทำร้ายคุณแล้ว
“คุณชอบฮ่อหยุนเฉิง?” โจเซฟถามขึ้นอีกรอบ เขาไม่รู้ว่าสวีหว่านเอ๋อร์เป็นใครกันแน่ แต่แค่เธอชอบฮ่อหยุนเฉิง เรื่องนี้ก็พอมีหนทางแล้ว!
สวีหว่านเอ๋อร์พยักหน้าอย่างใจกว้าง สองมือวางบนแขนทั้งสองข้าง “ใช่ ฉันชอบเขา และฉันก็รู้จัก Shu Qing ด้วย ดังนั้นฉันสามารถช่วยคุณให้จีบเธอติดได้ แล้วเราต่างก็จะได้สิ่งที่ต้องการ”
“ตกลง!” โจเซฟตกลงโดยไม่ลังเล เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและแลกเปลี่ยนข้อมูลติดต่อกับสวีหว่านเอ๋อร์
หลังจากที่โจเซฟเดินจากไป สวีหว่านเอ๋อร์ก็ปรากฏรอยยิ้มเย็น เธอมองที่หมายเลขโทรศัพท์บนหน้าจอและวางโทรศัพท์ลงด้วยความพึงพอใจ
[สวรรค์ช่วยฉันจริงๆ】
หลังจากกลับมาบ้าน สวีหว่านเอ๋อร์ก็จงใจมองไปรอบๆ พบว่าสวีมู่หยางยังไม่กลับมา นั่งบนโซฟา ทำเป็นไม่มีเรื่องอะไรรอเขา
ผ่านไปเกือบสี่สิบนาที สวีมู่หยางก็เดินเข้าประตูมา ตอนที่สวีหว่านเอ๋อร์กลับมาก็สองทุ่มแล้ว วันนี้สวีมู่หยางเป็นตัวแทนบริษัทไปทานข้าวสังสรรค์ทางธุรกิจพอดี บนสูธจึงเต็มไปด้วยกลินบุหรี่และเหล้า
“หว่านเอ๋อร์ วันนี้ไม่ออกไปผ่อนคลายเหรอ?”
ดูท่าว่าสวีมู่หยางชินกับการที่สวีมู่หยางมักจะไม่อยู่บ้าน ตอนที่เห็นน้องสาวจึงถามออกไปตามจิตใต้สำนึก
“เปล่าซะหน่อย ฉันเพิ่งออกไปช็อปปิ้งมาเมื่อวานนี้ เหนื่อยจะตายแล้ว” สวีหว่านเอ๋อร์ตอบอย่างเกียจคร้าน แล้วบีบไหล่ของตนเอง “พี่กลิ่นบนตัวพี่มันกลิ่นอะไรน่ะฉันนั่งบนโซฟายังได้กลิ่นเลย พี่รีบไปอาบน้ำเถอะ”
“จริงเหรอ?” สวีมู่หยางยกแขนขึ้น กลิ่นบุหรี่ก็พุ่งเข้ามาในจมูกจริงๆ “เหมือนจะเป็นอย่างนั้น วันนี้เถ้าแก่สองสามบริษัทชอบกินเหล้าเป็นพิเศษ พี่ไปอาบน้ำก่อน ถ้ามีคนโทรเข้ามา หว่านเอ๋อร์ช่วยพี่รับสายหน่อยนะ”
สวีหว่านเอ๋อร์ผงกศีรษะ หลังจากที่สวีมู่หยางวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะไม่นาน เธอก็ระวังเสียงจากชั้นบนเล็กน้อย หลังจากประตูปิด เธอก็หยิบโทรศัพท์เปิดประวัติการสนทนา พบแชทของซูฉิงจริงดังคาด
สวีหว่านเอ๋อร์เม้มริมฝีปาก ส่งไปหาซูฉิงว่า “คุณซู พรุ่งนี้สี่โมงเย็นไปพบกันที่โรงแรมจินเฮ่อ ห้อง309 ได้มั้ย? พูดถึงรายละเอียดการร่วมมือ”
ซูฉิงกำลังดูละครโทรทัศน์อยู่ ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น จึงหยิบขึ้นมาดู พบว่าเป็นข้อความจากสวีมู่หยาง เธอเห็นคำว่าโรงแรมจินเฮ่อสี่คำ ก็อดไม่ได้ที่จะสงสัย แต่เธอก็ยังตอบว่า “ได้”
สวีหว่านเอ๋อร์ยิ้มอย่างมีชัยเมื่อเห็นข้อความที่หญิงสาวส่งมา
ต่อไป มาดูกันว่าคนฝรั่งเศสจะใจกล้าหรือไม่
หลังจากที่ซูฉิงปิดโทรศัพท์ ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ ฮ่อหยุนเฉิงออกมาจากห้องหนังสือนั่งลงข้างเธอ พบว่าอารมณ์หญิงสาวไม่ค่อยปกติ จึงถามด้วยความเป็นห่วง “เป็นอะไรมั้ย?”
ซูฉิงยื่นโทรศัพท์ให้เขา “สวีมู่หยาง ขอให้ฉันพบกันที่ห้องพักในโรงแรมตอนสี่โมงเย็นวันพรุ่งนี้ บอกว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับความร่วมมือ”
ฮ่อหยุนเฉิงขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเรื่องนี้ ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยติดต่อกับสวีมู่หยาง แม้ว่าเขาจะรักทะนุถนอมสวีหว่านเอ๋อร์ แต่ถ้าพูดถึงเรื่องธุรกิจ จะไม่นัดพบที่ห้องพักในโรงแรม
เขาเหลือบมองที่ซูฉิง “แล้วคุณจะทำอย่างไร”
“พลิกแพลงตามสถานการณ์” ซูฉิงส่ายศีรษะ คิดพิจารณาต่อ
บ่ายวันถัดมา ซูฉิงมาถึงโรงแรมตรงเวลา ทันทีที่เธอเคาะประตูห้อง ก็เกิดการเคลื่อนไหวขึ้นภายในห้อง ประตูเปิดออกต้อนรับ แต่ใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสของโจเซฟปรากฏขึ้น
“โจเซฟ?”
ซูฉิงรู้สึกงงงวยเล็กน้อย แต่ในขณะเดียวกันก็ระแวดระวังก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัว “ทำไมคุณถึงมาที่นี่?”
จริงดังคาด
“ผมควรอยู่ที่นี่ไม่ได้เหรอ?” โจเซฟชะงัก ถามโดยไม่รู้ตัว แต่ในไม่ช้าเขาก็นึกถึงสิ่งที่สวีหว่านเอ๋อร์บอกเขา กล่าวว่า “ใช่สิ ผมมาที่นี่เพื่อพบคุณ คุณผู้ชายคนนั้นบอกว่าเขาจะออกไปโทรศัพท์ แต่ในเมื่อคุณอยู่ที่นี่แล้ว ก็มาดื่มน้ำก่อนเถอะ”
ขณะที่เขาพูด เขาจงใจเดินด้านข้างตู้ทีวี ถือน้ำที่วางอยู่ด้านข้างเดินเข้ามา สวีหว่านเอ๋อร์ติดต่อหาเขา บอกให้โจเซฟเทน้ำแก้วนี้ด้วยตนเอง
แน่นอนว่าโจเซฟทำตามอย่างเชื่อฟัง
“…ได้” ยิ่งคิดซูฉิงก็ยิ่งรู้สึกว่าไม่ถูกต้อง นั่งลงบนขอบเตียง ตอนที่โจเซฟส่งน้ำมาให้ เธอรับมาดมก่อนเล็กน้อย จิบอย่างระมัดระวังอย่างมาก พบว่ารสหวานของน้ำแก้วนี้ไม่เหมือนเดิม เป็นรสหวานที่ออกมัน
ดวงตาของซูฉิงมืดลง ไม่แตะน้ำแก้วที่อยู่ในมืออีก หันศีรษะไปถามโจเซฟอย่างเคร่งขรึมว่า “ทำไมคุณต้องทำถึงขนาดนี้?”
โจเซฟเห็นซูฉิงไม่ดื่มน้ำ ก็อดไม่ได้ที่จะแปลกใจขึ้นไปอีก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงประโยคนั้นของซูฉิง สำหรับเขาเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ “ทำไมล่ะ?ผมไม่ได้รินน้ำให้คุณเองเหรอไง?”
ซูฉิงชะงักไป มองโจเซฟอย่างละเอียดถี่ถ้วน หลังจากฉุกคิดได้ว่าอีกฝ่ายไม่รู้ว่าน้ำมีปัญหาอะไร ก็ผ่อนลมหายใจ ดูท่าเธอกับโจเซฟคงถูกคำนวณไว้หมดแล้ว
ถึงขนาดที่รู้ว่าคนของเธอคือใคร ก็ชัดเจนแล้ว
“น้ำแก้วนี้มีปัญหา” ซูฉิงวางแก้วลงบนโต๊ะ ดันไปให้โจเซฟดู “ถูกคนใส่ยาลงไป”
“อะไรนะ?!”
โจเซฟมองแก้วน้ำอย่างตกใจ ดวงตาปรากฏแววไม่อยากจะเชื่อ
ซูฉิงพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม ถามว่า “คุณบอกฉันได้มั้ย ใครเป็นคนใส่น้ำแก้วนี้? คุณเพิ่งมาจีน รู้จักแค่ฉันกับหยุนเฉิง ฉันไม่เชื่อว่าคุณจะทำเรื่องแบบนี้”
โจเซฟนิ่งงัน เล่าเรื่องตั้งแต่หลังเขาสวีหว่านเอ๋อร์ที่สตาร์เอนเตอร์เทนเมนท์ เรื่องที่เธอบอกว่าต้องระวังทีละเรื่องอย่างไม่เข้าใจ ซูฉิงยิ่งฟังก็ยิ่งรู้สึกว่าไม่ถูกต้อง
สวีหว่านเอ๋อร์นี่หัวรั้นหัวชนฝาจริงๆ เธอได้แต่ใช้คำนี้บรรยายอีกฝ่ายแล้ว
“คุณถูกเธอหลอกแล้ว ผู้หญิงคนนี้อยากได้หยุนเฉิงมาตลอด ดังนั้นจึงเกลียดฉันเข้ากระดูกดำ ที่คุณพบเธอเป็นเรื่องบังเอิญ…” ซูฉิงจ้องไปแก้วน้ำตรงหน้า หัวเราะออกมา “แต่แก้วน้ำนี่คงไม่ใช่”
ในใจคิดว่าโจเซฟคงจะไม่รู้ความแค้นระหว่างเฮและสวีหว่านเอ๋อร์ ซูฉิงจึงอธิบายกับเขาคร่าวๆ
“ผู้หญิงคนนี้ชื่อสวีหว่านเอ๋อร์ เป็นน้องสาวของหุ้นส่วนฉัน คุณอยู่ห่างเธอหน่อยจะดีที่สุด”
ตอนนั้นเองที่โจเซฟรู้ว่าสิ่งที่สวีหว่านเอ๋อร์เรียกว่าความช่วยเหลือที่และที่เธอรู้จักซูฉิงมีความเป็นมายังไง ก็แสดงท่าทางดูถูกทันที เขายังเด็กมาก เป็นนักศึกษาวิทยาลัยที่เพิ่งสำเร็จการศึกษาเหมือนมิเชล ไม่รู้ว่าจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น
แม้ว่าเขาจะชอบซูฉิง แต่จะไม่ใช้วิธีที่น่ารังเกียจเช่นนี้เพื่อให้ได้ครอบครองคนที่ชอบ
“ที่แท้ก็เป็นอย่างนี้!” โจเซฟจ้องซูฉิง ใบหน้าโกรธแค้นต่อความไม่เป็นธรรม ทำเอาซูฉิงอดไม่ได้ที่ยิ้มออกมา “ผมคิดว่าเธอช่วยผมอย่างจริงใจ ซูฉิง ขอโทษจริงๆ เกือบทำร้ายคุณแล้ว”
