นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น ตอนที่ 520 พิธีหมั้น (๓)
แต่แล้ว ห้องแต่งตัวก็เงียบไปทันที
“เกิดอะไรขึ้น?”
รอยยิ้มของถังรั่วอิงค่อยๆเปลี่ยนเป็นแข็งทื่อขึ้น เธอมองไปที่รีโมทคอนโทรลในมือแล้วกดลงอย่างไม่อยากเชื่อสายตา
“เป็นไปไม่ได้!” ถังรั่วอิงกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง
“น่ารำคาญจริงๆ”
ซูฉิง ถอนหายใจอย่างเย็นชา ยกมือขึ้น และตบหน้าถังรั่วอิงอีกครั้ง คราวนี้ เธอใช้กำลังทั้งหมดของเธอตบจนถังรั่วอิงโซเซไปมา
เมื่อเห็นสิ่งนี้ ฮ่อหยุนเฉิงดึงฝ่ามือของซูฉิงขึ้นมาดู ปลายนิ้วของเธอเป็นสีแดง เขาจึงเอื้อมมือออกไปถูเบาๆ
“เธอมันหน้าด้านเกินไปแล้ว ฉันตบเธอจนเจ็บไปหมดแล้ว” เมื่อเห็นสิ่งนี้ ซูฉิงก็ทำหน้ามุ่ยและทำท่าเหมือนเด็กนิสัยเสีย และฮ่อหยุนเฉิงก็ดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขนของเขาโดยตรง
“ทำไมเธอต้องทำให้มือของเธอสกปรกด้วย” ฮ่อหยุนเฉิงพูดเบา ๆ ขณะที่เขาบีบปลายนิ้วของซูฉิงและเขาก็จูบมันเบา ๆ
สิ่งที่ต่างออกไปจากความอบอุ่นของทั้งสองคน นั่นก็คือถังรั่วอิงที่อยู่บนพื้นกำลังปิดแก้มของเธอ มองดูรีโมทควบคุมราวกับเป็นคนบ้า และพูดว่าเป็นไปไม่ได้อยู่ตลอดเวลา
ทันใดนั้น เธอก็เงยหน้าขึ้นดูซูฉิงที่มีรอยยิ้มเล็ก ๆ บนปากของเธอและมองลงมาที่ตัวเอง
“เป็นไปได้อย่างไร… เป็นไปได้อย่างไร?” ถังรั่วอิงตัวสั่นเล็กน้อย ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ
ทำไม!
แน่นอนว่านี่คือระเบิดขั้นสูงสุดที่หลี่เฉิงหยางมอบให้เธอ มันจะไม่มีปฏิกิริยาใดๆ เกิดขึ้นได้อย่างไร!
“ไม่งั้นคนอย่างเธอจะสามารถแอบเข้ามาในนี้ได้อย่างสบายๆและหาห้องแต่งตัวของฉันได้อย่างนั้นเหรอ?” ริมฝีปากสีแดงของซูฉิงแยกจากกันเบา ๆ แต่คำพูดที่เรียบง่ายของเธอทำให้ถังรั่วอิงโดนโจมตีอย่างหนัก
เธอกับฮ่อหยุนเฉิงสังเกตเห็นการเคลื่อนไหวเล็กน้อยของถังรั่วอิงแล้ว ฮ่อหยุนเฉิงต้องการจัดการกับบุคคลนั้นโดยตรง หลังจากที่ถังรั่วอิงปรากฏตัวในวันนี้ แต่ซูฉิงได้หยุดไว้
ในเมื่อนี่เป็นเกม เธอก็จะเล่นเป็นเพื่อนเขาให้ถึงที่สุด
“แกหลอกฉันเหรอ? แกกล้าหลอกฉันจริงๆ เหรอ?” ดวงตาของถังรั่วอิงแตกร้าว และการแสดงออกที่น่าเกลียดของเธอก็น่ากลัวมากขึ้นเรื่อยๆ
แต่แล้ว ซูฉิงก็แสดงสีหน้าท่าทางไร้เดียงสา เธอกางมือออกและพูดเบา ๆ ว่า “ฉันไม่ได้หลอกเธอ ฉันแค่อยากให้เธอตายอย่างชัดเจน”
ประโยคนี้กระตุ้นถังรั่วอิงอย่างสมบูรณ์ เธอกรีดร้องและลุกขึ้นจากพื้น พยายามคว้าตัวซูฉิง แต่ผู้คุ้มกันที่รออยู่ด้านข้างคว้าเธอไว้โดยตรง
“เอาตัวไป” ฮ่อหยุนเฉิงหันหน้าหนี เขาไม่อยากทำให้ตาของเขาสกปรกเพราะผู้หญิงคนนี้จริงๆ
“ซูฉิง! นังคนสารเลว! ฉันขอสาปแช่งแก! แกต้องตาย! แกต้องตาย!”
ถังรั่วอิงที่ถูกลากออกไป ไม่ได้พอใจอย่างมากและสาปแช่งซูฉิงเสียงดัง เมื่อบอดี้การ์ดเห็นสิ่งนี้ เขาก็รีบปิดปากของเธอไว้
ซูฉิงถอนหายใจด้วยความโล่งอกและในที่สุดก็ขจัดปัญหานี้ได้
เธอเหลือบมองฮ่อหยุนเฉิงและมุมริมฝีปากของเธอก็โค้ง
เหลียงเฉิงหนิงที่อยู่ข้างๆ รู้สึกหวาดกลัวกับที่เกิดเหตุในตอนนี้ และต้องใช้เวลาสักครู่ก่อนที่เขาจะเรียกสติกลับมาได้
เธอเหลือบมองที่ซูฉิงงและก้าวไปข้างหน้า: “คุณหนูซู ผมของคุณ … ”
เมื่อมองไปที่ผมยาวที่กระจัดกระจายอยู่บนหน้าอกของเธอ ซูฉิงก็ส่ายหัวไปทางเหลียงเฉิงหนิง “ไม่เป็นไร แบบนี้ก็ดีแล้ว”
เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ ไม่มีผลกระทบใด ๆ และพิธีหมั้นก็ดำเนินต่อไปอย่างราบรื่น
เวลาแปดนาฬิกา พิธีหมั้นเริ่มขึ้นตรงเวลา
เสียงเพลงอันไพเราะดังขึ้น และแขกทุกคนในห้องจัดเลี้ยงต่างก็จ้องมองไปที่คู่บ่าวสาว
ซูฉิงจับแขนของฮ่อหยุนเฉิงและทั้งสองคนก็เปิดตัวในงาน
ในพิธี ทุกคนต่างส่งคำอวยพรทีละคนๆ มองดูผู้คนรอบข้างที่เต็มไปด้วยความอิจฉา แล้วยิ้มอย่างอ่อนหวาน
“เยี่ยมมากเลย” เมื่อเห็นสิ่งนี้ คุณปู่ฮ่อซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ เขาก็แสดงรอยยิ้มอย่างพอใจบนใบหน้าของเขา
“แน่นอน ไม่รู้เหรอว่าหลานสาวของใคร” ท่านผู้เฒ่าซูพยักหน้า สีหน้าเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ “ทั้งฉลาด ทั้งสวย”
“หลานๆของเราช่างวิสัยทัศน์ดีจริงๆ” เมื่อท่านผู้เฒ่าฮ่อได้ยินเรื่องนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะหยอกล้อ
“เหอะ เป็นการต่อรองราคาที่คุ้มจริงๆ” เมื่อมองดูทั้งคู่ที่อยู่ไม่ไกล คุณปู่ซูก็อดไม่ได้ที่จะพูดออกมา
“มองแบบนั้น ก็อย่าพูดว่าหลานของพวกเรามันไร้ประโยชน์ โอเคไหม?” ท่านผู้เฒ่าฮ่อเหลือบมอง และชายชราสองคนก็เริ่มพูดคุยกัน
ในขณะนี้ซูฉิงและฮ่อหยุนเฉิงก็เข้ามาในพิธี
“คุณปู่คะ”
ซูฉิงโยนตัวเองเข้าไปในอ้อมแขนของท่านผู้เฒ่าซูและพูดอย่างสุภาพ
“ยัยเด็กน้อยรู้ว่าต้องเข้ามาหาคุณปู่อยู่เหรอ ปู่คิดว่าหนูลืมคนแก่คนนี้ไปแล้ว” ท่านผู้เฒ่าซูลูบหัวของซูฉิง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเอ็นดู
“คุณปู่ คุณปู่พูดแบบนี้กับหนูได้อย่างไร หนูโกรธนะ” ซูฉิงพูดพร้อมกับสูดลมหายใจเบาๆ
“สาวน้อย ปู่ไม่พูดแล้ว” ซูฉิงพยักหน้า ท่านผู้เฒ่าซูยิ้ม แล้วหันไปมองฮ่อหยุนเฉิง
ฮ่อหยุนเฉิงพยักหน้าอย่างสุภาพต่อท่านผู้เฒ่าซู
เมื่อเห็นเช่นนี้ ท่านผู้เฒ่าซูก็กระแอมเบา ๆ “ถ้าเธอกล้ารังแกหลานสาวของฉัน ฉันจะเป็นคนแรกที่จะไม่ให้อภัยคุณ รู้ไหม?”
“ใช่ ถ้าแกกล้าที่จะรังแกซูฉิงละก็ คอยดูนะว่าฉันสั่งสอนแกยังไง” เมื่อเห็นสิ่งนี้ ท่านผู้เฒ่าฮ่อที่อยู่ข้างๆ ก็รีบเข้าไปช่วย และแม้แต่ชายชราที่เพิ่งทะเลาะวิวาทกันเมื่อกี้ก็กลายเป็นแนวร่วมทันที
ซูฉิงหัวเราะและจ้องมองไปทางฮ่อหยุนเฉิงอย่างมีเล่ห์เหลี่ยม
เมื่อเห็นสิ่งนี้ฮ่อหยุนเฉิงก็มองไปที่ซูฉิงอย่างช่วยไม่ได้และยื่นมือออกมาดึงเธอให้แน่นยิ่งขึ้น
“ฉันจะดูแลเธอไปตลอดชีวิต จนกว่าฉันจะตาย” ฮ่อหยุนเฉิงมองไปที่ซูฉิงและพูดทุกคำอย่างจริงจัง
ซูฉิงเม้มริมฝีปากด้วยรอยยิ้มที่มีความสุขที่มุมปากของเธอ
เมื่อเห็นเช่นนี้ ชายชราทั้งสองคนก็พยักหน้าอย่างพึงพอใจ
ถึงแม้อีกด้านหนึ่งจะสนุกสนานชื่นมื่น แต่อีกด้านหนึ่งก็ไม่ได้เป็นแบบนั้นเลย
แม่ฮ่อที่มุมห้องจ้องไปที่ซูฉิง และในที่สุดก็เยาะเย้ย คิดหาวิธีจัดการกับซูฉิง อยู่เช่นเดิม
เมื่อฮ่อเฉียนที่อยู่ข้างๆ เห็นสิ่งนี้ เขาก็แสดงสีหน้าไม่พอใจ เธอหันไปมองสวีหว่านเอ๋อร์ที่อยู่บนโซฟา บิดกระโปรงของเธอแล้วเดินไป
“มันเป็นแค่การหมั้น เป็นสิ่งที่น่าภาคภูมิใจตรงไหนกัน”
สุดท้ายประโยคดังกล่าวทำให้สวีหว่านเอ๋อร์ตื่นเต้นยิ่งขึ้นและแม้แต่ข้อนิ้วที่จับถ้วยแก้วอยู่ก็ขาวจาง ๆขึ้นมาทันที
เธอกัดริมฝีปากล่าง ดวงตาที่มีพิษของเธอตกลงไปที่ซูฉิง และเธอต้องการที่จะรีบเร่งและฉีกใบหน้าของเขาเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
ไม่ช้าก็เร็วเธอจะเอาฮ่อหยุนเฉิงคืนมา!
บางคนที่มาอวยพรก็ไม่ได้คุ้นเคยกับซูฉิง ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สนใจที่จะแสร้งยิ้มอยู่ข้างๆฮ่อหยุนเฉิง ดังนั้นพวกเขาจึงหาที่สำหรับถอนหายใจอย่างโล่งอก
เมื่อเธอลังเลว่าจะกินเค้กชิ้นเล็กๆ หรือไม่ ก็มีเสียงที่คุ้นเคยดังมาจากด้านหลัง
“ซูฉิง……”
ทันทีที่เธอหันศีรษะไปมอง ซูฉิงก็เห็นเฉินจุนเหยียนยืนอยู่ข้างหลังเธอด้วยรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้า
“ยินดีด้วยนะ”
แม้ว่าเขาจะพูดแบบนี้ แต่มือของเฉินจุนเหยียนที่อยู่ข้างกายก็รัดแน่นขึ้น ไม่มีใครรู้ว่าเขาต้องใช้ความกล้าหาญมากแค่ไหนในการพูดประโยคนี้และยิ้มต่อหน้าเธอเช่นนี้
“ขอบคุณมากนะ คุณไม่ได้บอกว่าคุณมีประกาศในวันนี้เหรอ ฉันคิดว่าคุณจะไม่มาแล้วซะอีก” ซูฉิงพยักหน้าไปทางเฉินจุนเหยียน
“ฉันจะไม่มางานหมั้นของเธอได้ยังไงล่ะ” เฉินจุนเหยียนสูดหายใจเข้า และแสร้งทำเป็นว่าผ่อนคลาย
“วันนี้เธอสวยมากเลย”
เขาจ้องไปที่ซูฉิงที่อยู่ข้างหน้าเขา ราวกับว่าเขาต้องการประทับคนที่อยู่ข้างหน้าเขาไว้ในความทรงจำของเขาตลอดไป
