นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น ตอนที่ 532 ฉันโกรธมาก
ฮ่อหยุนเฉิงหน้านิ่ง แผ่รังสีน่ากลัวออกมาจนทำให้คนที่รู้สึกกลัวจนเข่าอ่อน
เวลานี้ซูฉิงที่อยู่ข้างๆ ก็ใช้เท้าเตะเก้าอี้ไปทางมัน
ผู้ชายคนนั้นก็ถึงกับเซที่โดนเตะเก้าอี้ใส่ ก็ตะโกนออกมาคิดจะหนีแต่กลับถูกซูฉิงเตะจนล้มกลิ้งลงไป
ทันใดนั้นกริ่งหน้าประตูก็ดังขึ้น ลูกน้องของฮ่อหยุนเฉิงที่มาถึงแล้วก็รีบเข้าไปจับคนที่อยู่ในร้าน
“นายเป็นยังไงบ้าง “ซูฉิงหันมาจับเข้าที่มือของฮ่อหยุนเฉิงดูแผลที่ฝ่ามือของเขา ด้วยสีหน้าสงสารจับใจ
“นายโง่รึไง ทำไมต้องเอามือเข้ามาขวางด้วย คิดว่ามือของตัวเองเป็นเหล็กรึไง”
ฮ่อหยุนเฉิงลูบแก้มของซูฉิงแล้วกระซิบเสียงเบา:”ดีที่จะได้เอายาพวกนั้นเอามาใช้ได้แล้วไง”
“ฮ่อหยุนเฉิง !”ซูฉิงได้ยินอย่างนั้นก็หน้านิ่งคิ้วขมวด
เธอไม่ชอบให้ฮ่อหยุนเฉิงไม่สนใจตัวเองอย่างนี้
ฮ่อหยุนเฉิงเห็นอย่างนั้นก็รีบคว้าเอวของซูฉิงไว้แน่นแล้วลูบไล้เบาๆ
ซูฉิงแหงนหน้ามองสุดท้ายก็ถอนหายใจออกมา แล้วฉีกผ้ามาห้ามเลือดให้กับฮ่อหยุนเฉิงไว้ก่อน
“พันไว้ก่อน กลับไปค่อยใส่ยา”
ได้ออกมาพักผ่อนฮันนีมูนตั้งหนึ่งเดือน แต่หลายวันมานี้ตั้งมาเจอเรื่องพวกนี้ ทำให้ซูฉิงอารมณ์เสียไปไม่น้อย
พอหลับมาถึงโรงแรมหน้าก็ยังนิ่งอยู่ หน้าบึ้งทำแผลให้ฮ่อหยุนเฉิง
เอาผ้าที่พันแผลออกก่อน จากนั้นซูฉิงก็จัดการทำแผล แต่วินาทีต่อมาก็เข้ามากอดเอวของเธอแน่น
ฮ่อหยุนเฉิงใช้แรงฉุดซูฉิงเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของตน
แล้วก้มลงมอง ซูฉิงพบว่าฮ่อหยุนเฉิงได้รับบาดเจ็บเพียงแค่มือเท่านั้นก็ถึงได้ถอนหายใจโล่ง
ฮ่อหยุนเฉิงไม่ได้พูดอะไร แค่ฝังหน้าลงที่ซอกคอแล้วหายใจรดของเธอ
ทั้งสองไม่ได้พูดอะไรกันจนทำให้เกิดบรรยากาศเงียบผิดปกติ
“ยังโกรธอยู่หรอ”เงียบอยู่นานฮ่อหยุนเฉิงถึงได้เอ่ยปากถาม
“ใช่ ฉันโกรธมาก”
เดิมทีซูฉิงนั้นหายโกรธเองไปแล้ว แต่ฮ่อหยุนเฉิงเอ่ยถึงอย่างนี้ ความอัดอั้นตันใจที่อยู่ในอกก็พรั่งพรูออกมา
เธอจับมือของฮ่อหยุนเฉิงเพื่อที่จะปลดแขนของเขาออก แต่ทว่าฮ่อหยุนเฉิงกับยิ่งกอดเธอแน่นกว่าเดิม
“ขอโทษ”
เสียงฮ่อหยุนเฉิงเอ่ยขอโทษดังอยู่ข้างหูทำให้ซูฉิงนิ่งอึ้ง
“ต่อไปฉันจะไม่ทำให้เธอเป็นห่วงอย่างนี้อีกแล้ว”แววตาฮ่อหยุนเฉิงสั่นไหวระริก ริมฝีปากที่หายใจอุ่นๆ ออกมา
ซูฉิงบีบมือของฮ่อหยุนเฉิงแล้วหันกลับมาคร่อมตักฮ่อหยุนเฉิง:”หยุนเฉิง ฉันรักนายนะ”
พอพูดมาถึงตอนนี้ ซูฉิงก็หยุด แล้วพูดต่อว่า:”ดังนั้นพอเห็นนายได้รับบาดเจ็บฉันก็เป็นห่วง ฉันทุกข์ใจ หลายวันมานี้เกิดเรื่องมากมาย ฉันอยากจะบอกนายว่า ฉันไม่ใช่ลูกนกที่คอยรอให้นายปกป้อง ฉันสามารถปกป้องตัวเองได้ ฉันสามารถยืนอยู่ข้างๆ นายได้ และจะไม่หลบอยู่หลังของนาย”
ซูฉิงกอดลำคอฮ่อหยุนเฉิงแล้วพุ่งเข้าไปหอมแก้มของเขา
เธอที่มักทำตัวอ่อนโยนเวลาอยู่ต่อหน้าฮ่อหยุนเฉิง แต่ไม่ใช่ว่าเธอจะทำอย่างนี้ตลอด เธอไม่ต้องการพึ่งพาใครอะไร
“ฉันรู้”
ฝ่ามือของฮ่อหยุนเฉิงวางที่ท้ายทอยของซูฉิง แล้วลูบไล้เบาๆ”เธอเป็นคนพิเศษมาตลอด”
เหมือนกับโชคชะตากำหนดไว้แล้ว เขาฮ่อหยุนเฉิงรักซูฉิง รักมากมาย ตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว
ทั้งสองที่อยู่ใกล้กันในระยะประชิด จนจมูกชิดกันจนแววตาของอีกฝ่ายมองเห็นเงาตัวเองในแววตาของอีกฝ่ายอย่างชัดเจน
ซูฉิงเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย แล้วก็รับจูบของฮ่อหยุนเฉิง จูบที่ค่อยๆ เร่าร้อนขึ้น จนทำให้ทั้งสองหลอมละลาย
มือของฮ่อหยุนเฉิงก็ไม่อยู่นิ่ง สอดเข้าไปในเสื้อของฮ่อหยุนเฉิง ปลายนิ้วลูบไล้บนผิวของเธอ ทันใดนั้นซูฉิงก็เหมือนจะรู้ตัว จับเข้าที่มือของฮ่อหยุนเฉิง
“ไม่ได้นะ” ซูฉิงแตะที่หน้าผากของฮ่อหยุนเฉิง
ฮ่อหยุนเฉิงส่งเสียงอย่างสงสัย ท้ายเสียงแหบพร่าฟังแล้วเซ็กซี่มาก
“นายได้รับบาดเจ็บอยู่นะ “ซูฉิงพูดอย่างเป็นทำ
คิ้วเข้มของฮ่อหยุนเฉิงขมวด แววตาเข้มมองซูฉิงราวกับจะกลืนกิน :”ฉันจะระวัง”
“ไม่ได้นะ”ซูฉิงลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว แล้วยื่นมือจับเข้าที่ริมฝีปากของฮ่อหยุนเฉิง “ถือว่าเป็นการที่ฉันลงโทษนาย เชื่อฟังนะ”
ซูฉิงที่ทั้งพูดทั้งเบี่ยงตัวออก เหลือเพียงฮ่อหยุนเฉิงที่มีอาการรุ่มร้อนอยู่คนเดียว
“ซู๊ด……..”มือของฮ่อหยุนเฉิงสอดเข้าไปในผมนุ่มของเขาแล้วมองเบื้องหลังของซูฉิง
………..
“เบื้องหลังใหญ่ขนาดนี้เลยหรอ”ได้ยินฉู่เหยารายงาน ซูฉิงก็รับข้อมูลมาด้วยความรู้สึกแปลกใจ
ในเอกสารข้อมูลเป็นข้อมูลของคนที่จับได้มาก่อนหน้านี้ ซูฉิงเดิมทีที่คิดว่าเป็นพวกแก๊งเล็กๆ แต่คิดไม่ถึงว่าจะเชื่อมโยงไปหลายเรื่อง
“คนนี้ทำไมฉันรู้สึกคุ้นๆ จังนะ”
ซูฉิงชี้ไปที่รูปแล้วคิดไตร่ตรองอยู่สักครู่ แต่นอกจากหน้าตาคุ้นๆ แล้วก็เหมือนไม่มีข้อมูลอะไรอีก
“เขาคือตู้เจ๋อหราน เป็นหัวหน้าแก๊งที่ตาหามานาน”ฮ่อหยุนเฉิงชำเลืองมองรูปถ่ายแล้วพูดเสียงเบา
พอได้ยินชื่อตู้เจ๋อหราน ซูฉิงก็ทำหน้าตกใจ ก็นึกถึงข่าวก่อนหน้านี้
“พวกเราตัดแขนของมัน มันจะไม่มาหาถึงที่ใช่มั้ย”ซูฉิงหันไปมองฮ่อหยุนเฉิงและขณะเดียวกันก็แอบถอนหายใจในโชคชะตาของเธอ
ซูฉิงรู้สึกว่าตัวเองควรจะไปซื้อลอตเตอรี่ไว้สักใบ ไม่แน่อาจจะถูกรางวัลก็ได้
“นอกจากเขาใกล้จะถูกจับแล้ว ไม่งั้นมันคงไม่กล้ามาเสี่ยงอย่างนี้หรอก”
ฮ่อหยุนเฉิงไม่สนใจยุ่งเรื่องพวกนี้หรือเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับตน ถึงยังไงสุดท้ายก็ต้องจับตัวส่งให้ตำรวจ ทำความดีให้กับสังคมก็ดีแล้ว
ซูฉิงลูบแก้มตัวเองและมองรูปของตู้เจ๋อหราน แล้วเอาเอกสารข้อมูลวางไว้ข้างๆตัว
จากนั้นก็หยิบเอาโทรศัพท์ออกมาต่อสายโทรออกไป แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเนือย:”เรื่องข่าวเป็นเป็นมายังไง”
“เดิมทีแค่จะกลบข่าวเสียหายไว้แล้ว แต่ใครจะรู้ว่านักข่าวบันเทิงจะยังมีข้อมูลอะไรอีก น่าจะยังมีคนอยู่เบื้องหลังคอยส่งข่าวให้ ไม่งั้นเขาคงไม่แชร์ลงเวยป๋ออย่างนี้หรอก”ปลายสายคือผู้จัดการของหลิวเสี่ยวหนิง ไม่รู้ว่าเพราะอะไร น้ำเสียงถึงได้เต็มไปด้วยความโมโหด้วย
“สืบหน่อยว่ามีส่วนเกี่ยวข้องกับใครบ้าง งานแถลงข่าวยังไม่ต้องสนใจ ทางฝั่งงานละครเป็นยังไงบ้าง”
“การถ่ายทำยังปกติค่ะ”
“งั้นก็ดี นักข่าวบันเทิงเดี๋ยวฉันจัดการเอง”ซูฉิงที่พูดแล้วก็กดวางสายไป มองดูหน้าจอแล้วแฉะยิ้มออกมา
“เกิดเรื่องขึ้นกับสตาร์เอนเตอร์เทนเมนท์หรอ “ฮ่อหยุนเฉิงมองซูฉิงแล้วยื่นกาแฟที่ชงแล้วไปข้างๆ มือของเธอ
“ใช่แล้ว เป็นเรื่องของหลิวเสี่ยวหนิงกับเฉินจุนเหยียนที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ตอนแรกบริษัทปิดข่าวได้หมดแล้ว แต่ตอนนี้ยังมีบางคนที่ขุดขึ้นมาอีก”
ซูฉิงที่ทั้งพูดทั้งหมุนโทรศัพท์ไปอีกทางทำให้ฮ่อหยุนเฉิงมองเห็นประวัติการสนทนา
