นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น ตอนที่ 563 ความสามารถไม่เท่าคนอื่นก็ต้องยอมรับ
เฉินเจียวรีบวิ่งไปเกือบจะในทันทีด้วยใบหน้าที่ประหลาดใจ
เธอจ้องไปที่หินแน่นิ่ง แม้แต่ปลายนิ้วของเธอที่อยู่บนโต๊ะก็ยังสั่นเพียงเล็กน้อย
ไม่น่าเชื่อว่าจะพบหยกขนาดใหญ่เช่นนี้ในหินก้อนหนึ่ง แต่ตอนนี้ในขยะของเสียกลับมีสมบัติล้ำค่าซ่อนอยู่
เดิมทีเฉินเจียวไม่อยากที่จะเชื่อ เธอไม่เคยเห็นเรื่องแบบนี้ในวงการค้าหยกมาหลายปีแล้ว
ซูฉิงไม่ได้บอกว่าเธอไม่ค่อยเข้าใจไม่ใช่เหรอ?ทำไมเธอถึงโชคดีอย่างนี้!
เป็นไปได้ไหมว่า… ซูฉิงซ่อนความสามารถที่แท้จริงของเธอตั้งแต่แรกเริ่ม?
“เป็นยังไงบ้าง? โชคดีมากใช่ไหมล่ะ?”
ในอีกด้านหนึ่ง ซูฉิงกลับเพิกเฉยมาก เธอเดินไปข้างหน้าฮ่อหยุนเฉิงและโอบแขนรอบเอวของเขา
ฮ่อหยุนเฉิงหยิกแก้มของซูฉิงอย่างเสน่หาและพูดด้วยน้ำเสียงที่ลึกซึ้งว่า “โชคดีแบบนี้ของคุณชักทำให้ผมกลัวละสิ”
ในความเป็นจริง เมื่อผ่าออกเมื่อสักครู่นี้ก็ทำให้ฮ่อหยุนเฉิงรู้สึกประหลาดใจอยู่ครู่หนึ่ง
ซูฉิงก้มมุมริมฝีปากของเธอ แสงส่องประกายในดวงตาของเธอ: “อย่างไรก็เถอะ เรื่องแบบนี้ยังไงก็ต้องใช้โชคชะตามาเป็นตัวตัดสิน”
เพียงแค่เธอใช้กลอุบายเล็กน้อย
“เป็นไปไม่ได้!”
ทันใดนั้นเฉินเจียวก็ตะโกนออกมา เธอก็หันไปมองที่ทางซูฉิงอย่างรวดเร็ว “คุณคิดว่าคุณใช้วิธีนี้! เป็นไปไม่ได้หรอกนะ! บนตัวคุณไปพกอุปกรณ์ตรวจจับส่วนผสมมาใช่ไหม!”
พูดจบ เฉินเจียวกำลังจะเอื้อมมือออกไปและดึงซูฉิง เพียงแค่ซูฉิงยังไม่ได้เคลื่อนไหวใด ๆ การจ้องมองอันเยือกเย็นของฮ่อหยุนเฉิงทำให้เฉินเจียวตะลึงในภาพนั้น
“กล้าพนันก็ต้องกล้ารับผลเท่านั้นเอง” ซูฉิงมีรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ “ดูเหมือนว่านี่จะเป็นครั้งแรกที่คุณเฉินพ่ายแพ้”
“นี่เธอ!” เฉินเจียวไม่ชอบสายตาของซูฉิงมากนัก เธอรู้สึกว่าเกมนี้อยู่ภายใต้การควบคุมของซูฉิงอย่างสมบูรณ์แบบ
ราวกับว่า… เธอรู้ว่าตัวเองจะเลือกอะไร และรู้ผลลัพธ์สุดท้าย
“ดูเหมือนฉันจะชนะนะ”
ฮ่อหยุนเฉิงมองขึ้นไปที่เฟิงไป่โจวซึ่งไม่มีรอยยิ้มของความถือดีบนใบหน้าของเขาอีกต่อไป
เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดพร้อมกับหัวเราะเบาๆ “คุณซูฉิงนี่คมในฝักจริงๆ มันทำคนให้ตาสว่างเลย ไม่ทราบว่าคุณซูฉิงจะให้เกียรติ ช่วยผมเลือกหินสักสองสามก้อนได้ไหม?”
คิ้วของซูฉิงขยับเล็กน้อย แต่เธอไม่ได้ตอบสนองทันที แต่หันไปมองฮ่อหยุนเฉิงแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม: “วันนี้ฉันเพียงแค่ขาดการพิจารณาให้ดีเท่านั้น จนกระทั่งช่วยประธานเฟิงเลือกหิน หยุนเฉิงนายคิดว่ายังไงบ้าง?”
ฮ่อหยุนเฉิงไม่ได้ไว้หน้าเฟิ่งไป่โจวแม้แต่น้อย เขาโอบแขนไว้รอบเอวของซูฉิงหันกลับมา แล้วโบกมืออย่างยั่วยุ
“วันนี้ฉันชนะธุรกิจใหญ่ ถ้าคุณไม่กลับไปจัดการตอนนี้ มันก็คงไม่ดีถ้ามีคนเอาไป คุณเฟิง ฉันขอให้คุณมีความสุข”
เฟิงไป่โจวหลับตาลง และหลังจากเห็นการเคลื่อนไหวของบอดี้การ์ดจากหางตา เขายกมือขึ้นเพื่อส่งสัญญาณให้หยุด
“ต้องมีโอกาสหน้าแน่ ประธานฮ่อ”
เมื่อเห็นหลังการจากไปของทั้งสองคน ในที่สุดเฉินเจียวก็อดไม่ได้ และมองไปที่เฟิงไป่โจวอย่างตำหนิ: “แกปล่อยพวกเขาสองคนไปได้ยังไง! พวกเขาคงใช้วิธีบางอย่างแน่! กล้าดียังไง …”
“นายคิดว่าตัวเองเก่งขนาดนั้นเลยเหรอ?”
เฟิงไป่โจวแทงใจดำเรื่องในอดีต และเสียงของเขาก็เย็นชาอย่างมากในทันที
“ความสามารถไม่เท่าคนอื่นก็ต้องยอมรับสิ”
“ฉัน…” เฉินเจียวสูญเสียอาการในทันใด เธอกัดริมฝีปากล่างของเธอ และในที่สุดเธอก็ทำได้เพียงจ้องเฟิงไป่โจว
เฟิงไป่โจวเพิกเฉยต่อปฏิกิริยาของเฉินเจียวและหันหลังกลับ
“ทำไมคุณไม่ปล่อยวางทิ้งฮ่อหยุนเฉิงไว้ข้างหลังล่ะ” เฉินเจียวตามมา แต่ก็อดไม่ได้ที่จะถาม
“ฮ่อหยุนเฉิงเป็นใคร? ถ้ามันง่าย ทำไมฉันถึงต้องเสียเวลาเชิญเขามาที่นี่?”
เฟิงไป่โจวจุดบุหรี่ ควันสีขาวทำให้ดวงตาของเขาหรี่ลงทันที
“ฉันคิดว่าประธานเฟิงแข็งแกร่งมากจนไม่กลัวอะไรอีกแล้ว นึกไม่ถึงว่าจะมีคนที่ทำให้คุณกลัว”
อารมณ์ของเฉินเจียวเป็นแบบนี้ เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้ ความโกรธได้เดือดพล่านอยู่ในใจของเธอ และเมื่อเธอได้ยินเฟิงไป่โจวพูดแบบนี้ในตอนนี้ เธอก็อดที่จะเยาะเย้ยไม่ได้
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เฟิงไป่โจวก็หันหน้าของเขา แล้วก็ยื่นมือออกมาบีบคางของเฉินเจียวและนิ้วของเขาที่ถือบุหรี่ก็เข้ามาใกล้แก้มของเฉินเจียว
อุณหภูมิที่แผดเผาทำให้เฉินเจียวหวาดกลัวครู่หนึ่ง พยายามอย่างยิ่งที่จะหดคอของเธอกลับ
“เฟิงไป่โจว…แกจะทำอะไร!”
“เฉินเจียว เรื่องของฉัน ไม่ต้องให้ผู้หญิงอย่างแกจะชี้นิ้วสั่งและคิดว่าแกเป็นใคร ถ้ามีเวลาพูดเรื่องไร้สาระที่นี่ ทำไมแกไม่ลองดูหินอีกสองสามก้อนล่ะ อย่าลืมสิว่าแกยังคงเป็นหนี้ชีวิตซูฉิงอยู่”
เฟิงไป่โจวเห็นว่าดวงตาของเฉินเจียวแดงก่ำด้วยความตกใจ และเขาก็อดไม่ได้ที่จะพ่นลมหายใจและส่ายแก้มของเธอออกไป
ตราบใดที่ฮ่อหยุนเฉิงยังคงอยู่ที่นั่นหนึ่งวัน ครอบครัวฮ่อนี้ก็เป็นกระดูกที่ยากที่สุดที่จะแตกออก
แต่สิ่งที่เขาไม่คาดคิดก็คือซูฉิงคนนี้
เฉินเจียวยืนอยู่ข้าง ๆ ราวกับว่าเธอได้เกิดใหม่ และดวงตาของเธอก็อดไม่ได้ที่แสดงถึงความโหดร้าย
ในอีกด้านหนึ่งซูฉิงและฮ่อหยุนเฉิงได้ขึ้นรถและกำลังจะจากไป
ในรถ ซูฉิงซุกอยู่ในอ้อมแขนของฮ่อหยุนเฉิงและมองขึ้นไปที่เขา: “วันนี้คุณจะได้ข้อตกลงนั้นอย่างแน่นอน”
ฮ่อหยุนเฉินเหยียดมือออกและลูบผมยาวของซูฉิงเบา ๆ หลับตาลงและพูดเบา ๆ ว่า “ตอนนี้เฟิงไป่โจวไม่มีความกล้าที่จะฉีกหน้าผม แม้ว่าเขาจะดูแลตระกูลเฟิงแล้วก็ตาม รากฐานยังไม่เข้มแข็งพอ ”
ในความเป็นจริงเมื่อเขาพาซูฉิงไปที่บาร์เฉิงปี้ ฮ่อหยุนเฉิงได้จัดเตรียมทุกอย่างไว้แล้ว ดังนั้นไม่ว่ายังไงเขาก็จะไม่แพ้
“แล้ววันนี้คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม?” ซูฉิงเอียงศีรษะและมองที่ฮ่อหยุนเฉิงด้วยความสงสัยในทันใด
“คุณเคยบอกไว้ไม่ใช่เหรอ ว่าคุณต้องการเล่นหินเสี่ยงโชค ดังนั้นผมจึงพาคุณมาที่นี่” ฮ่อหยุนเฉิงตอบเบา ๆ
เมื่อได้ยินประโยคนี้ ซูฉิงก็ตกตะลึงชั่วครู่ นึกถึงตอนที่เธอพูดถึงเรื่องนี้
ทันใดนั้น เธอก็นึกขึ้นได้ ตบหน้าผากของเธอแล้วโอบแขนรอบคอของฮ่อหยุนเฉิง: “ฉันพูดไปโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่คุณกลับได้ยินฉันเหรอ?”
ในเวลานั้น ฉันเพิ่งจะจัดการใครสักคน และพูดอะไรบางอย่างอย่างไม่ตั้งใจ แต่ไม่คิดว่าในตอนนี้ฮ่อหยุนเฉิงจะจำมันได้
“ตราบใดที่มันเป็นเรื่องของคุณ ผมจะจำมันไว้” ฮ่อหยุนเฉิงจูบหน้าผากของซูฉิงและพูดด้วยรอยยิ้ม
ทันใดนั้น ดูเหมือนเขาจะคิดอะไรบางอย่าง และถามต่อไปว่า “แต่หินเสี่ยงโชคของวันนี้ คุณรู้ได้อย่างไรว่ามีหยกอยู่ในขยะพวกนั้น”
การผ่าหินออกมาในครั้งนี้ซูฉิงทำเงินได้มากมายให้เขา
“อันที่จริง ฉันแค่… ทำพลาด” ซูฉิงหันไปมองอย่างเจ้าเล่ห์ มองดูท่าทางงงงวยของฮ่อหยุนเฉิง และอธิบายอย่างรวดเร็ว
“แต่ฉันไม่ได้ใช้อุปกรณ์ทดสอบเลยจริงๆ ฉันนึกถึงคนคนหนึ่งแล้วถามเขา”
อันที่จริงในตอนแรก ซูฉิงเลือกหินที่ ที่เฉินเจียวผ่าออกมาในภายหลัง แต่เธอก็ถูกแย้งไปในที่สุด
นอกจากนี้ยังมีบางสิ่งที่บุคคลนั้นขอให้ทำ
ฮ่อหยุนเฉิงเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย เมื่อซูฉิงเห็นดังนี้ และเมื่อกำลังจะพูดออกมา กลับได้ยินฮ่อหยุนเฉิงพูดออกมาว่า “อาจารย์เฉิน?”
