นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น ตอนที่ 580 คุณแสดงไม่เนียนเลย
ทว่าตอนที่ซูฉิงเดินไปนั้น ก็มีคนเดินเข้ามาขวางทาง
ซูฉิงเลิกคิ้วขึ้นเป็นปม เงยหน้ามองคนตรงหน้า
“ขอถามหน่อยใช่คุณซูฉิงมั้ยครับ”ผู้ชายคนหนึ่งถามออก ตอนที่มองซูฉิงแววตาเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์
“คุณคือ……..”ซูฉิงคิดสักครู่ เหมือนตนจะไม่รู้จักคนตรงหน้า
หลิวอู๋เห็นอย่างนั้นก็หยิบเอานามบัตรออกมาจากกระเป๋าเสื้อแล้วยื่นให้กับซูฉิง:”คุณซูฉิง ผมคือหลิวอู๋สำนักสื่อซินเท่อ”
ซูฉิงรับนามบัตรมาตามมารยาทหลังจากที่พูดแล้วก็พูด:”ไม่รู้ว่าประธานหลิวมีธุระอะไรหรอคะ”
ท่าทางของหลิวอู๋รู้สึกแปลกๆ เขากะพริบตามองสุดท้ายก็หัวเราะออกมา:”ผมแค่อยากจะเลี้ยงข้าวคุณซูฉิงสักมื้อ”
“ทานข้าวงั้นหรอ งั้นประธานหลิวมีเหตุผลอะไรที่จะเลี้ยงข้างดิฉันมั้ยคะ”ซูฉิงกะพริบตาถาม
หลิวอู่มีท่าทีลังเลอยู่สักครู่ แล้วถึงได้เอ่ย:”คือผมชื่นชมคุณซู ดังนั้นเลยอยากจะทำความรู้จักสักหน่อย”
“นามบัตรของคุณฉันจะรับไว้ แต่เรื่องทานข้าวคงจะไม่ได้ ตอนนี้ฉันรู้จักคุณแล้ว “ซูฉิงพูดตามตรงและมีท่าทางไม่อยากจะยุ่งกับคนที่ชื่อหลิวอู๋มาก อยากจะเดินหนีแล้ว
แต่หลิวอู๋กลับเดินเข้ามาขวางซูฉิงไว้:”คุณซูฉิง ขอให้คุณให้เกียรติผมไปทานข้าวกับผมด้วยนะครับ ผมชื่นชมคุณมากจริงๆ”
น้ำเสียงของหลิวอู๋ที่เต็มไปด้วยเร่งรีบ ซูฉิงได้ยินอย่างนั้นก็รู้สึกสงสัย
เธอคิดว่าคนนี้จะต้องมีเป้าหมายอะไรแน่
“คุณอยากเลี้ยงข้าวฉันจริงๆ หรอคะ”ซูฉิงเงยหน้ามองเขา
“ใช่สิครับ “อู่หลิวพยักหน้า “ได้รู้จักคุณซูฉิงถือว่าเป็นเกียรติกับผมมากแล้ว”
“งั้นก็โอเคค่ะ”ซูฉิงที่ยกแก้วดื่ม แล้วพูดช้าๆ เป็นการตกลงการร้องขอของหลิวอู๋”เมื่อถึงตอนนี้ฉันจะโทรหาคุณ ถ้าหากคุณว่างแล้ว คุณก็ค่อยเลี้ยงข้าวฉันก็แล้วกันค่ะ”
เธอที่ทั้งพูดเสียงเรียบทั้งโบกนามบัตรไปมา
แต่ว่าหลิวอู๋เม้มปากพูด:”งั้นเอาอย่างนี้มั้ยครับคุณซู ตอนนี้ไปเลี้ยงข้าวคุณตอนนี้เลย”
ซูฉิงได้ยินย่างนั้นก็หัวเราะออกมา “คุณเข้ามาขวางทางฉันไว้ เพื่อยื้อเวลาหรอ”
อู่หลิวที่เหมือนจะรู้ตัวว่าแผนแตกแล้วก็แววตาไหวระริก แต่วินาทีต่อมาก็พูดหนักแน่นว่า:”คุณซูฉิง คุณพูดอะไรครับ ผมไม่เข้าใจ”
ซูฉิงยกแขนขึ้นมากอดอกมองเขา
“คุณไม่รู้หรอคะ ว่าฉันเป็นเจ้าของสตาร์เอนเตอร์เทนเมนท์ ”
คำพูดที่ซูฉิงพูดออกมานั้น ก็ทำให้หลิวอู๋ไม่เข้าใจ พร้อมกับทำหน้าร้อนใจ
“ฉันเห็นนักแสดงมามากมาย แต่สำหรับคุณ แสดงได้ไม่เนียนมากเลยนะ”ซูฉิงหัวเราะพูด
หลิวอู๋หน้าแข็งทื่อ ทว่าซูฉิงก็ไม่สนใจเขาอีก เดินแยกจากหลิวอู๋ไปหาฮ่อหยุนเฉิง
ตอนที่เธอเดินไปถึง ก็ได้ยินเฉินเจียวคุยกับฮ่อหยุนเฉิง
“ไม่รู้ว่าคุณฮ่อมีเวลาว่างเมื่อไหร่คะ ฉันจะได้ไปหาคุณ คุณฮ่อจะให้เกียรติฉันเลี้ยงข้าวคุณสักมื้อมั้ยคะ”
เฉินเจียวที่พูดอยู่ แล้วยื่นจะยกแก้วขึ้นมาหมายจะชนแก้วกับฮ่อหยุนเฉิง
ซูฉิงคิ้วขมวด เธอเดินไปข้างหน้า แล้วยกแก้วของตัวเองขึ้นชนกับแก้วของเฉินเจียว
“คุยอะไรกันอยู่หรอคะ ดูคุณเฉินจะสนุกจังเลยนะ”
เฉินเจียวแอบด่าหลิวอู๋อยู่ในใจที่ยื้อเวลาได้ไม่นาน แต่ก็ยังทำหน้ายิ้มอยู่
“ก็แค่เรื่องทำความร่วมมือทางธุรกิจก็เท่านั้น”เฉินเจียวยิ้มพูด”แต่มองท่าทางร้อนรนของคุณซู หรือว่าคุณเข้าใจอะไรผิดหรอคะ”
เธอที่พูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย ก็ไม่รู้ว่าเฉินเจียวตั้งใจมั้ย เพราะเธอหันไปส่งสายตาให้กับฮ่อหยุนเฉิง แต่ฮ่อหยุนเฉิงไม่สนใจเลย
ซูฉิงเห็นอย่างนั้น ก็อดจะหัวเราะออกมา:”เข้าใจผิดงั้นหรอ ฉันคงไม่เข้าใจผิดอะไรหรอกค่ะ เพราะว่าหยุนเฉิงไม่ชอบคุณหรอก”
เฉินเจียวที่นัยน์ตาสั่นระริก ถือแก้วที่อยู่ในมือแน่น “คุณซูจะพูดโดยพลการไม่ได้นะคะ คุณจะรู้ได้ยังไงว่าคุณฮ่อจะไม่ชอบคนอย่างฉัน”
“ก็อย่างที่คุณถามคำถามตลกออกมา”ซูฉิงหัวเราะเยาะ แล้วก็ขยับเข้าไปใกล้เฉินเจียวแล้วกะพริบตามองเธอ
“คุณเฉินเจียวยังจำได้มั้ยว่าตอนแรกพนันหินครั้งแรกได้มั้ยว่าคุณเคยพูดอะไรไว้”
“อะไรนะ”เฉินเจียวเลิกคิ้วขึ้นปม เธอไม่ได้รับ?
“คุณพูดว่าถ้าหากคุณชนะ ให้ฉันไปจากฮ่อหยุนเฉิง แต่ถ้าคุณแพ้ฉันจะเอาชีวิตคุณ ไม่รู้ว่าคุณเฉินจะยังจำได้มั้ย”
ซูฉิงยิ้มพูด แต่สายตาไม่ยิ้มเลย เธอเกลียดที่สุดก็คือคนอย่างเฉินเจียว และยังกล้าที่จะมาอ่อยฮ่อหยุนเฉิง เธอจะไม่ยอมเด็ดขาด
“ถึงแม้จะพูดอย่างนี้ ถ้าเรื่องพนันละก็ ตอนนี้คุณเฉินคงไม่ได้มายืนอยู่ตรงนี้”
“ซูฉิง เธออย่าให้มันมากเกินไปนะ!”เฉินเจียวเงยหน้ามองซูฉิงทันที
แต่ซูฉิงกลับทำหน้าเรียบเฉย เธอแกว่งแก้วไวน์ไปมา จนเกิดฟองขึ้นมา
“ดังนั้นฉันต้องการรู้จักว่าคนอย่างคุณเฉินจะรู้จักขีดจำของคน ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น ฉันไม่รู้ด้วยนะ”
พอได้ยินอย่างเฉินเจียวมือที่สางผมก็หยุดชะงัก เฉินเจียวเงยหน้าขึ้นมองซูฉิงจนไม่รู้ว่าควรจะยิ้มหรือไม่
“ซูฉิง เธอหมายความว่ายังไง เธอกำลังขู่ฉันหรอ ฉันเป็นคนของตระกูลเฉิน เธอกล้าทำอะไรฉันหรอ”
“งั้นฉันจะต้องกลัวจริงๆ “ถึงแม้จะพูดอย่างนี้ แต่สีหน้ากลับไม่เปลี่ยนไปเลย
เฉินเจียวเอียงหน้าพร้อมกับก้าวขึ้นมาใกล้กับซูฉิง หัวเราะเบาๆ แล้วพูด:”ซูฉิง ฉันจะต้องได้ฮ่อหยุนเฉิงมาแน่”
เธอที่พูดจบก็หันหลังเดินออกมา
ซูฉิงยังคงนิ่งขรึม เธอมองแผ่นหลังขอเฉินเจียว ข้อนิ้วถูกบีบเล็กน้อย
และทันใดนั้นเองซูฉิงก็ถูกดึงเข้าไปอยู่ในอ้อมกอด สองแขนที่กอดเข้าที่เอวแน่น ซูฉิงหันไปมองก็เห็นหน้าของฮ่อหยุนเฉิง
“หยุนเฉิง ฉันหึงแล้ว”ซูฉิงพูดออกไปตรงมาก
“ช่วงนี้บริษัทของฉันได้ทำธุรกิจร่วมกับตระกูลเฉิน แต่ฉันไม่ได้คุยอะไรกับเฉินเจียวเลยนะ”
ฮ่อหยุนเฉิงพูดเสียงเรียบ แล้วซบหน้าลงตรงซอกคอของซุฉิง พร้อมกับกดจูบเบาๆ
ซูฉิงที่อยู่ในอ้อมกอดของฮ่อหยุนเฉิงซูฉิงหันไปเผชิญหน้ากับฮ่อหยุนเฉิงแล้วยกแขนสอดเข้าที่คอของเขา
“จะทำยังไงดี หยุนเฉิง ฉันเจอศัตรูหัวใจที่เย่อหยิ่งยโสมากเป็นครั้งแรก”
ฮ่อหยุนเฉิงนิ่งขรึมแล้วพูดอย่างจริงจัง:”มีวิธีหนึ่ง”
“วิธีอะไรหรอ”ซูฉิงกะพริบตาถาม
ฮ่อหยุนเฉิงเหลือบมอง แววตานิ่งขรึมของเขาสะท้อนสีหน้าซูฉิง เขายกนิ้วมือขึ้นนวดหว่างคิ้วของซูฉิงแล้วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“แต่งงานกับฉันไง”
