นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น ตอนที่ 575 ของขวัญพิเศษ
“โชคดี ที่กล่องนี้ไม่มีชุดที่นายให้ฉัน”
ซูฉิงมองไปที่ชุดที่ขาดเป็นเสี่ยง ๆ ในกล่อง ดวงตาของเธอฉายแววเฉียบคม
ก่อนหน้านี้ เธอจงใจพูดถึงเรื่องนี้ต่อหน้าสวีหว่านเอ๋อร์เพื่อทดสอบเธอ แต่เธอไม่คิดว่าเธอจะติดกับจริงๆ แต่โชคดีที่ซูฉิงเปลี่ยนชุดในกล่องก่อนล่วงหน้า
“นายไปงานเลี้ยงก่อนเลยนะ เดี๋ยวฉันจะรีบตามไป”
ซูฉิงลืมตาขึ้นและมองไปที่ฮ่อหยุนเฉิง แต่เธอก็ไม่ได้มีท่าทางใด ๆ ที่ต้องการจะเคลื่อนไหว แต่อย่างไรก็ตาม การแสดงดีๆยังไม่ได้เริ่มขึ้น ดังนั้นเธอจะไปปรากฏตัวธรรมดาๆได้อย่างไรกันล่ะ
“สวีหว่านเอ๋อร์ทำงั้นเหรอ?”
แต่ฮ่อหยุนเฉิงก็เปิดปากพูดชื่อนี้ทันที
การแสดงออกของซูฉิงดูไม่แปลกใจเลย เธอเพียงแค่ยิ้มและกระพริบตาที่แฝงความเจ้าเล่ห์ให้ฮ่อหยุนเฉิง
เธอวางข้อศอกบนเข่าของเธอ ใช้ฝ่ามือปิดที่แก้มแล้วยิ้ม จากนั้นก็มองมาที่ฮ่อหยุนเฉิง: “คุณฮ่อ คุณมีความคิดเห็นอย่างไรบ้าง?”
อย่างไรก็ตามฮ่อหยุนเฉิงไม่ได้พูดอะไร เมื่อเห็นว่าเขาไม่ตอบสนองซูฉิงก็ก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญและนั่งบนตักของเขา
“อย่างไรซะ สิ่งที่สวีหว่านเอ๋อร์ทำกับฉันก็เป็นเพราะคุณ”
“และฉันก็ได้ยินมาว่าสวีหว่านเอ๋อร์รู้จักกับคุณมาเป็นเวลานาน ถ้าฉันทำอะไรที่ร้ายแรงกับสวีหว่านเอ๋อร์ คุณฮ่อ จะไม่โกรธใช่ไหม?
คำพูดของซูฉิงเป็นเพียงเรื่องตลก อย่างไรก็ตาม ความคิดของสวีหว่านเอ๋อร์นั้นชัดเจนมาก ซูฉิงไม่คิดว่าฮ่อหยุนเฉิงจะไม่ทราบเกี่ยวกับเรื่องแบบนี้
แต่เมื่อได้ยินเช่นนี้ หน้าของฮ่อหยุนเฉิงก็ทรุดลงเล็กน้อย และมือที่วางอยู่บนเอวของซูฉิงก็ขยับออกไป และพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นว่า “ลงไป”
ซูฉิงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง และก็รู้ว่าเธอทำผิดพลาดไป เธอเม้มริมฝีปากแล้วนั่งลงอีกครั้ง เธอเหลือบมองที่หน้าของฮ่อหยุนเฉิงและกำลังจะพูดบางอย่าง แต่เธอไม่คิดว่าฮ่อหยุนเฉิงจะเข้ามาและ จูบเธอที่ด้านหลังของเธอ
จูบนั้นเต็มไปด้วยความก้าวร้าวและการครอบครอง ทำให้ซูฉิงไม่สามารถตอบสนองได้ชั่วขณะหนึ่ง
หลังจากเวลาผ่านไปนานฮ่อหยุนเฉิงก็ปล่อยซูฉิง ซูฉิงไม่สามารถหายใจได้เนื่องจากขาดออกซิเจน และมองฮ่อหยุนเฉิงด้วยดวงตาที่เป็นประกาย
นิ้วหัวแม่มือของฮ่อหยุนเฉิงลูบริมฝีปากสีดอกกุหลาบของซูฉิงเบาๆ และพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นว่า “ซูฉิง ฉันแคร์แค่เธอ ฉันไม่ต้องการหรือสนใจคนอื่น ฉันไม่ต้องการหรืออยากได้ยินคำเหล่านี้จากปากเธออีก
ซูฉิงโอบแขนของเธอไว้รอบคอของฮ่อหยุนเฉิง และเอนศีรษะของเธอลงบนไหล่ของเขาเบา ๆ : “นายกลับไปก่อน อีกสักครู่ฉันจะตามไป”
ฮ่อหยุนเฉิงพยักหน้า ลุกขึ้น และจากไป งานเลี้ยงต้อนรับด้านนอกเริ่มขึ้นแล้ว เมื่อทุกคนเห็นฮ่อหยุนเฉิงเดินออกไป ทุกคนก็เข้ามาทักทายเขาทันที
ดวงตาของเขากวาดไปทั่วแผนกต้อนรับ และบังเอิญไปเห็นที่โซฟาตรงมุมห้อง ซึ่งฮ่อเฉียนและสวีหว่านเอ๋อร์นั่งอยู่ข้างๆกัน
ดูเหมือนว่าสวีหว่านเอ๋อร์ได้มองดูด้านข้างของฮ่อหยุนเฉิงอย่างเงียบ ๆ หลังจากสบตาฮ่อหยุนเฉิงแล้ว สวีหว่านเอ๋อร์ก็มีใบหน้าที่มีความสุขและยกเท้าขึ้นเดินตรงมา
ฮ่อหยุนเฉิงเมิน และหันกลับมา เขาเดินกลับมาที่ด้านข้างของท่านผู้เฒ่าฮ่อ แม่ฮ่อที่ยืนอยู่ตรงนั้นก็ไม่รู้จะพูดอะไรกับท่านผู้เฒ่าฮ่อ
“หยุนเฉิง ฉันไม่ได้ขอให้แกไปตามเสี่ยวฉิงหรือ? ทำไมยังไม่เห็นเธอลงมาอีก?”
ท่านผู้เฒ่าฮ่อครุ่นคิดเรื่องซูฉิงมาเป็นเวลานานแล้ว และตอนนี้เขาก็ยังไม่เห็นเธอ จึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกสงสัยเล็กน้อยว่า “สาวน้อยคนนี้ไปอยู่ที่ไหน?”
ขณะนั้นเขาก็เหลือบไปเห็นสวีหว่านเอ๋อร์เดินเข้ามา ฮ่อหยุนเฉิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดเบา ๆ ว่า “อีกสักครู่เธอก็มาแล้วครับ”
สวีหว่านเอ๋อน์กระพริบตา นัยน์ตาของเธอฉายแววภาคภูมิใจ
ชุดของซูฉิงเสียหาย และมันเป็นไปไม่ได้ที่จะออกมาได้ในตอนนี้
และแม่ฮ่อที่อยู่ถัดจากท่านผู้เฒ่าฮ่อก็ได้ยินและพูดอย่างรวดเร็วว่า “วันนี้เป็นวันเกิดของคุณพ่อ แต่นี่อะไร พวกเราทุกคนต้องมารอให้ซูฉิงมาก่อนงั้นหรือ มันจะเกเรเกินไปแล้วนะ”
ในเวลานี้สวีหว่านเอ๋อร์และฮ่อเฉียนก็ได้เข้ามา ฮ่อเฉียนกอดอกและพูดเสียงดังว่า “ซูฉิงเป็นใครกัน พวกเราทุกคนไม่ใช่ว่ารู้กันอยู่แล้วเหรอคะ ? คุณเห็นไหม ใบหน้าของฉันถูกเธอทำร้าย”
แก้มขวาของฮ่อเฉียนยังคงแดงระเรื่อ แม้จะแต่งหน้าจัดมากแค่ไหนก็ตาม แต่ก็ยังสามารถเห็นมันได้ ซึ่งทำให้ดูตลกเล็กน้อย
“น้องฮ่อเฉียน คุณไม่ได้บอกก่อนหน้านี้เหรอว่าอาการบาดเจ็บที่ใบหน้าของคุณ เป็นเพียงเพราะว่าไม่ระวัง? ทำไมถึง…”
สวีหว่านเอ๋อร์เปิดปากของเธอ แต่ดูเหมือนจะตระหนักถึงบางสิ่งบางอย่าง เธอมองไปรอบ ๆ และปิดปากของเธอทันที
แม่ฮ่อจ้องไปที่เธอทันทีเมื่อได้ยินว่า “ไม่ระวังอะไรกัน! ซูฉิงนั้นนั่นแหละทั้งที่ยังไม่ได้แต่งงานเข้ามาก็รังแกฮ่อเฉียนแล้ว ถ้าต่อไปแต่งงานเข้ามาในตระกูลฮ่อของเรา จะอวดดีมากขนาดไหนกัน ? ตอนนี้เธอก็ไม่อยู่ในงานเลี้ยงของคุณพ่ออย่างไม่มีเหตุผลอีก มันช่างไม่เหมาะสมเอาซะเลย ”
ฮ่อหยุนเฉิงฟัง สายตาของเขาดูเคร่งขรึม เขาหันไปมองแม่ฮ่อ เสียงของคนข้างหลังเงียบลง เขามองออกไปและไม่กล้าพูดอะไร
“ยังไงงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นแล้ว อย่าพูดถึงมันอีกเลย คุณปู่ฮ่อคะ วันนี้ฉันเตรียมของขวัญพิเศษสำหรับท่านไว้แล้ว คุณปู่จะต้องชอบมันแน่ๆค่ะ ”
เมื่อพูดอย่างนั้น สวีหว่านเอ๋อร์ก็เดินไปข้างหน้าท่านผู้เฒ่าฮ่อและยิ้ม
คนรอบข้างท่านผู้เฒ่าฮ่อฟังและหันมามอง ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของสวีหว่านเอ๋อร์ เธอสั่งให้คนใช้เอาของที่เตรียมไว้ให้
เมื่อเห็นสิ่งนี้ คนรับใช้ในบ้านพักก็เปิดหน้าจอฉายภาพและเล่นวิดีโอที่สวีหว่านเอ๋อร์เตรียมไว้ก่อนนี้แล้ว
หลังจากเล่นวิดีโอวันเกิดเพียงไม่กี่วินาที ทันใดนั้นหน้าจอก็กะพริบ ราวกับว่าเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน ทำให้คนที่อยู่ในเหตุการณ์อุทานและสีหน้าของพวกเขาเปลี่ยนไป
สวีหว่านเอ๋อร์หันหลังให้กับหน้าจอ มองไปที่ปฏิกิริยาของฝูงชน เธอก็อดไม่ได้ที่จะโค้งมุมปากของเธอ
อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอหันศีรษะไป เธอก็เห็นการแสดงออกที่น่าประหลาดใจของฮ่อเฉียนที่ด้านข้าง ฮ่อเฉียนมองไปที่สวีหว่านเอ๋อร์และชี้ไปที่เธอ และเธอก็พูดอะไรไม่ออก
“นี่มันอะไรกัน?”
“มันไร้ยางอายเกินไปแล้ว”
“งานเลี้ยงวันเกิดของท่านผู้เฒ่าฮ่อยังจะเอาสิ่งนี้มาเปิดเผยได้อีก สวีหว่านเอ๋อร์ต้องการทำอะไรของเธอกัน?”
“ฉันได้ยินมาว่าสวีหว่านเอ๋อร์คนนี้ชอบฮ่อหยุนเฉิงมาตลอด เป็นไปได้ไหมว่าเธอจะเสียสติหลังจากรู้ว่าฮ่อหยุนเฉิงหมั้นกับซูฉิง?”
มีการพูดคุยกันมากมาย และยิ่งฟังสวีหว่านเอ๋อร์ก็รู้สึกแปลกๆมากขึ้น เธอก็ยิ่งรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เธอหันไปมองที่หน้าจอ แต่เมื่อเห็นภาพด้านบน เธอก็กรีดร้องออกมาเสียงดัง
เธอเตรียมรูปถ่ายของซูฉิงไว้อย่างชัดเจน แต่ทำไมตอนนี้ถึงกลายเป็นของเธอล่ะ!
ในภาพผู้หญิงคนนั้นดูเหมือนจะเมามาก นอนอยู่บนโซฟาในบาร์ ล้อมรอบด้วยผู้ชายมากมาย และบางคนก็เริ่มสัมผัสเธอ และผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ใครอื่นไกล เธอก็คือสวีหว่านเอ๋อร์
หน้าของสวีหว่านเอ๋อร์ซีดลงในทันที เป็นเพราะเธอกับฮ่อเฉียนออกไปดื่มที่บาร์เมื่อไม่กี่วันก่อน และเมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ เมื่อสวีหว่านเอ๋อร์ตื่นขึ้น เธอมองดูความยุ่งเหยิงรอบๆ เธอจึงกระวนกระวายใจ เธอจึงทำได้เพียงรีบออกไป
แต่ทำไมรูปในวันนั้นถึงมาโผล่ที่นี่ได้!
