นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น ตอนที่ 620 ต้องหาเธอเจอแน่นอน
“เดี๋ยวเวลานี้ ฉันจะส่งเธอไปฝึกฝนที่ต่างประเทศ พอเธอกลับมา เธอก็จะมีงานดีๆ มากมาย แล้วพ่อแม่ของแฟนเธอก็อาจยอมรับเธอแล้วก็ได้”
ซูฉิงกล่าวเบา ๆ
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ดวงตาของหลิวเสี่ยวหนิงก็สว่างขึ้นมาทันที “คะ! ขอบคุณพี่เสี่ยวฉิงมากนะคะ ฉันจะพยายามคะ”
วันรุ่งขึ้น ซูฉิงก็จองตั๋วเครื่องบินและส่งหลิวเสี่ยวหนิงไปต่างประเทศ
เมื่อซูฉิงกลับมาที่บริษัท เธอก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เรื่องของหลิวเสี่ยวหนิงได้รับการคลี่คลายและเธอก็ไม่ต้องสนใจมันทุกวันอีกต่อไป
หลังจากที่เรื่องของหลิวเสี่ยวหนิงคลี่คลายแล้ว สิ่งต่อไปคือการจัดการเรื่องของฮ่อหยุนเฉิง
เธอขมวดคิ้ว และวิดีโอบนวีแชทก็ยังคงสดใสอยู่ในใจของเธอ ถ้าเธอไม่ไปหาเขาอีก เธอก็จะถูกคนอื่นปล้นไป
เธอกำลังจะหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเพื่อโทรหาฮ่อหยุนเฉิง ทันใดนั้น เสียงข่าวทางทีวีก็เข้ามาในหูของเธอ
“เครื่องบินไฟท์ 3-594 ตกที่เมือง F…”
เมื่อเสียงที่ชัดเจนของผู้สื่อข่าวดังขึ้นมา หัวใจของซูฉิงก็สั่นสะท้านไปเลย
เครื่องบินโดยสารลำนี้ ไม่ใช่ของหลิวเสี่ยวหนิงหรอกหรือ
เป็นเครื่องบินลำนั้นเหรอ?
ดวงตาของซูฉิงเบิกกว้าง และเธอก็ปลอบตัวเองในใจ ไม่ ไม่ ไม่ เป็นไปไม่ได้
เธอเปลี่ยนเป้าหมายของการโทรศัพท์ทันที ที่ครั้งแรกเธอกำลังจะโทรหาฮ่อหยุนเฉิง ก็กลับไปโทรหาหลิวเสี่ยวหนิง แต่เสียงที่เธอได้ยินจากอีกฝ่ายคือ ไม่ได้อยู่ในพื้นที่ให้บริการ
ไม่ได้อยู่ในพื้นที่ให้บริการ…
หัวใจของซูฉิงสั่นอย่างรุนแรง อุบัติเหตุเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว!
เธอโทรหาหลิวเสี่ยวหนิงติดต่อกันหลายครั้ง แต่ในท้ายที่สุด เธอก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ที่ถูกปิดไป
ซูฉิงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อมองไปที่หน้าจอที่ค่อยๆ มืดลง เธอก็รู้สึกตื่นตระหนก
“แย่แล้ว เราไม่สามารถติดต่อเสี่ยวหนิงได้แล้ว”
ผู้ช่วยรีบเข้ามาทันที และเห็นดวงตาที่หมองหม่นของซูฉิง เธอก็รู้ได้ในทันทีว่าซูฉิงรู้แล้ว
ตอนนี้ในสำนักงานตกอยู่ในภวังค์แห่งความหมองหม่น ในตอนเช้าหลิวเสี่ยวหนิงยังไล่ตามซูฉิง และเรียกพี่ของเธอว่าเสี่ยวฉิงๆ แต่ตอนนี้เธอกลับประสบอุบัติเหตุแล้ว
ผู้ช่วยสูดหายใจเข้าลึก ๆ และทำได้เพียงก้มศีรษะอย่างเงียบ ๆ
“หา ส่งคนไปหา”
ซูฉิงตื่นตระหนกและวิ่งออกจากบริษัทอย่างรวดเร็ว
“ตำรวจได้ส่งคนไปค้นหาแล้ว และต่อให้เราไปเราก็อาจจะไม่ได้มีประโยชน์อะไรมากนัก”
คำพูดของผู้ช่วยเบาลงเรื่อยๆ และเธอไม่สามารถพูดอะไรได้อีกเมื่อต้องเผชิญกับความเป็นความตาย
“งั้นเหรอ”
เมื่อซูฉิงสงบลง เธอก็โทรหาฮ่อหยุนเฉิงอีกครั้ง
โทรศัพท์ถูกรับทันที และฮ่อหยุนเฉิงก็รอสายของซูฉิงมาสองวันแล้ว
“ฮ่อหยุนเฉิง”
เสียงของซูฉิงเศร้ามากด้วยการสะอื้นเล็กน้อยซึ่งทำให้ฮ่อหยุนเฉิง
ฟังดูแล้ว น่าวิตกมาก
“เกิดอะไรขึ้น?”
เสียงที่ดึงดูด และอ่อนโยนของชายคนนั้นดังขึ้น ซึ่งทำให้ซูฉิงรู้สึกปลอดภัย
“หลิวเสี่ยวหนิงประสบอุบัติเหตุ เราไม่สามารถติดต่อเธอได้แล้ว”
ซูฉิงแทบจะกัดฟันพูดออกมาตรงๆ ถ้าเธอรู้ เธอคงไม่รีบส่งหลิวเสี่ยวหนิงไปต่างประเทศ
เมื่อได้ยินว่าเป็นหลิวเสี่ยวหนิงอีกครั้ง ใบหน้าของชายคนนั้นก็มืดลง แต่เมื่อเห็นซูฉิงเศร้า เขาก็ยังระงับความไม่พอใจไว้
“ข่าวเมื่อกี้บอกว่าเครื่องบินของหลิวเสี่ยวหนิงตก ฉันโทรหาเธอหลายครั้ง แต่ก็ไม่สามารถติดต่อได้ ตำรวจตามหาเธอแล้ว แต่ก็ยังไม่มีข่าว”
ซูฉิงสะอื้น ทำให้ฮ่อหยุนเฉิงเป็นทุกข์มากขึ้น
แม้ว่าเขาจะไม่ได้มีความประทับใจที่ดีต่อหลิวเสี่ยวหนิง แต่ชีวิตของเธอก็ตกอยู่ในอันตราย ดังนั้นเขาจึงต้องช่วยเธอในเวลานี้
ยิ่งไปกว่านั้น ซูฉิงเองก็รู้สึกเศร้ามาก
ฮ่อหยุนเฉิงขมวดคิ้ว เขาเองก็ไม่เคยเห็นซูฉิงเศร้ามากขนาดนี้
“โอเค ไม่ต้องเป็นห่วง ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉัน”
เสียงที่อบอุ่นและมั่นใจของฮ่อหยุนเฉิงทำให้หินก้อนใหญ่ในหัวใจของซูฉิงค่อยๆตกลงมา
เธอรู้ถึงพลังของฮ่อหยุนเฉิง เขามีผู้ใต้บังคับบัญชาอยู่ทั่วประเทศ ถ้าเขาเหล่านั้นถูกขอให้ตามหาหลิวเสี่ยวหนิง อาจมีความหวังอยู่บ้าง
“อืม!” ซูฉิงพยักหน้า: “ขอบคุณนะ”
“เธอเป็นภรรยาของฉัน และนี่คือสิ่งที่ฉันควรทำ”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หน้าของซูฉิงก็เปลี่ยนเป็นสีแดงเล็กน้อย
คิดไม่ถึงฮ่อหยุนเฉิงจะพูดแบบนั้นได้
หลังจากวางสายแล้ว ฮ่อหยุนเฉิงก็เริ่มให้คนตรวจสอบเรื่องนี้
ในเวลาเดียวกัน เขาก็ใช้พลังของตัวเองเพื่อค้นหาร่องรอยของหลิวเสี่ยวหนิงใกล้กับบริเวณที่เครื่องตก
ซูฉิงที่นั่งอยู่ในสำนักงาน เธอก็รู้สึกไม่สบายใจ และเธอก็ยังคงโทษตัวเองว่าทำไมเธอถึงให้หลิวเสี่ยวหนิงไปต่างประเทศเร็วเกินไป เพียงเพื่อที่เธอเองจะได้ไม่เดือดร้อนงั้นหรือ
“พี่เสี่ยวฉิง ไม่ต้องคิดมาก นี่คือกาแฟที่ฉันทำให้คุณ”
ผู้ช่วยไม่สามารถทนได้อีกต่อไป และเขาก็เข้ามาพร้อมกับกาแฟหนึ่งถ้วย แต่ซูฉิงก็ยังคงดูเหมือนคนหมดอะไรตายอยากอยู่เช่นเดิม
ไม่มีใครอยากให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้น หลิวเสี่ยวหนิงทำกำไรมหาศาลให้กับบริษัทเมื่อนานมาแล้ว และความสัมพันธ์ของเธอกับซูฉิงก็ดีมาเช่นกัน
ดังนั้นซูฉิงจึงเป็นแบบนี้ นี่เป็นเรื่องปกติ
จนกระทั่งตอนเย็น ซูฉิงได้รับโทรศัพท์จากฮ่อหยุนเฉิง
“เป็นยังไงบ้าน?”
ซูฉิงหยิบขึ้นมาอย่างรวดเร็ว และเสียงของเธอก็เต็มไปด้วยความกระตือรือร้น
อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์เงียบไปครู่หนึ่ง ซึ่งทำให้ซูฉิงวิตกกังวลมากขึ้น
“ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวก็เจอ”
ประโยคนี้ทำให้ซูฉิงกระแทกศีรษะอย่างไม่ต้องสงสัย เธอจ้องไปที่เพดานอย่างว่างเปล่า
เมื่อคนที่ได้ยินว่าไม่มีการเคลื่อนไหว ฮ่อหยุนเฉิงก็ตื่นตระหนกเล็กน้อย
“อย่าเศร้าไปเลย เดี๋ยวก็หาเขาเจอ มันก็แค่ต้องใช้เวลา”
ฮ่อหยุนเฉิงเปิดปากของเขา และในขณะที่เขาไม่รู้ว่าจะปลอบโยนเธออย่างไร
“ฉันจะไปหาเธอ”
หน้าของซูฉิงเริ่มจริงจังและเธอก็วางสายไป
เธอลุกขึ้น หยิบเสื้อคลุมจากเก้าอี้แล้วสวม จากนั้นจึงวิ่งเหยาะๆ ออกจากบริษัท
เธอหยุดแท็กซี่และบอกถึงสถานที่ที่หลิวเสี่ยวหนิงเครื่องตก
เครื่องบินตกบนชายหาด และทันทีที่ซูฉิงลงจากรถ เธอก็ตรงเข้าไปทันที
ทะเลตรงนี้ถูกตำรวจล้อมไว้แล้ว และอีกสี่ทิศก็ถูกล้อมด้วยผู้คน
“เธอมาได้ยังไง?”
ฮ่อหยุนเฉิงเห็นซูฉิงวิ่งเหยาะๆจากระยะไกลและหน้าของเขาก็มืดมนลง
“ฉันนั่งนิ่งๆ ไม่ได้เลยจริงๆ เลยต้องมาหาด้วยตัวเอง”
ซูฉิงหอบเล็กน้อย วันนี้เธอทำงานหนักเกินไป และหลังจากวิ่งไปไม่กี่ก้าว ร่างกายของเธอก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย
เมื่อเห็นสิ่งนี้ ฮ่อหยุนเฉิงก็หยุดเธอ “ยังมีผู้คนมากมายที่กำลังมองหาอยู่ที่นี่ คนเยอะขนาดนี้ ถ้าฉันหาเธอไม่เจอ จะทำอย่างไร?”
“ฉันเองก็นั่งเฉยๆไม่ได้แล้วเหมือนกัน”
ซูฉิงเองก็ดื้อรั้นกับฮ่อหยุนเฉิง
“ที่นี่ใหญ่โตมาก และการค้นหาก็เหมือนการงมเข็มในมหาสมุทร และต่อให้เธอหา ก็อาจหามันไม่เจอก็เป็นไปได้”
เมื่อเห็นหน้าที่ไร้เลือดของซูฉิง หัวใจของฮ่อหยุนเฉิงก็เจ็บปวดราวกับถูกบีบ
“ถ้าไม่ลองจะรู้ได้ยังไง?”
ใครจะรู้ว่าซูฉิงเดินผ่านฮ่อหยุนเฉิงและรีบเดินไปที่ทะเล
คนรอบข้างส่วนใหญ่เป็นนักข่าว เดิมทีเรื่องที่เครื่องบินตกได้ดึงดูดผู้คนจำนวนมากแล้ว พวกเขาได้รับว่าฮ่อหยุนเฉิงมาถึงที่เกิดเหตุด้วย และส่งคนไปค้นหา ยิ่งดึงดูดนักข่าวเพิ่มขึ้นอีก
ฮ่อหยุนเฉิงอยู่ในสายตาของทุกคนในทุกวันนี้ และแม้แต่ครั้งนี้เขาก็ไม่ลังเลเมื่อมองดูหลังของซูฉิงค่อยๆ จากไป และเขาก็ครุ่นคิด
ในอีกด้านหนึ่ง ตระกูลจินซึ่งไม่พอใจหลิวเสี่ยวหนิงก็รีบมาเช่นกัน
