นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น ตอนที่ 655 ตัดขาดจากโลกภายนอก
ซูฉิงซื้อตั๋วเครื่องบิน เพื่อบินไปต่างประเทศ
เธอได้รับเชิญให้มาร่วมงานแข่งขันแกะสลักซึ่งเธอก็ได้ตอบรับไปแล้ว
เพราะตอนนี้เธอก็ถือว่าเป็นคนศิลปินเต็มตัวแล้ว ก็ต้องแสดงฝีมือและผลงานออกมาบ้าง มิเช่นนั้นคงถูกคนดูถูกแน่ คนอื่นยังคิดว่าตนที่เป็นลูกศิษย์ของเหลยข่ายแล้วจะประมาท
ระหว่างทางตอนที่ซูฉิงอยู่บนเครื่องบิน ก็ได้ทบทวนเรื่องความรู้แกะสลักอย่างจริงจัง
และเธอที่พึ่งลงจากเครื่องบิน ผู้รับผิดชอบจัดงานแข่งขันการแกะสลักก็ได้มารอรับเธอที่สนามบินแล้ว พอเห็นซูฉิงลากกระเป๋าออกมา ก็มีกลุ่มคนกรูกันเข้ามาพร้อมกับมาช่วยลากกระเป๋า และช่วยถืออุปกรณ์แกะสลักให้กับซูฉิงและมีบางคนสอบถามซูฉิงถึงความรู้สึกที่ได้มาร่วมการแข่งขันงานแกะสลักครั้งนี้
ซูฉิงที่นั่งเครื่องมารู้สึกเหนื่อย ก็ทำได้เพียงตอบคำถามสั้นๆ จากนั้นก็ถูกคนพามาที่โรงแรมที่ทางผู้จัดได้เตรียมไว้ให้
อดที่จะชมไม่ได้ว่าการแข่งขันแกะสลักครั้งนี้ผู้จัดนั้นมีความใส่ใจมาก เชิญแต่คนที่มีความสามารถและมีชื่อเสียงในวงการมาแข่งขันดังนั้นการแข่งขันครั้งนี้ถือว่ายิ่งใหญ่มาก
หลังจากที่ซูฉิงพักผ่อนอยู่ในโรงแรมแล้ว เช้าวันต่อมาการแข่งขันก็เริ่มขึ้น
การแข่งขันครั้งนี้สำคัญมาก คนที่มาล้วนเป็นคนที่มีความสามารถเก่งกาจที่สุดในทั่วประเทศ ดังนั้นการแข่งขันครั้งนี้เข้มงวดและมีระเบียบเคร่งครัดมาก
ซูฉิงที่ถูกพนักงานพามาที่ห้องปิดสนิท มีสิ่งอำนวยความสะดวกที่ควรจะมี และก็มีอุปกรณ์แกะสลักพร้อมข้อมูลการใช้ แต่อุปกรณ์สื่อสารทุกชนิดไม่สามารถนำเข้าไปได้
เพื่อที่จะรับรองความยุติธรรมของการแข่งขัน ป้องกันการผู้เข้าร่วมการแข่งขันทำการทุจริตลอกเลียนแบบ ซึ่งจะส่งผลกระทบต่อความเป็นธรรมของการแข่งขัน
และที่นี่ก็เป็นห้องพักโรงแรมระดับห้าดาว ทุกวันจะมีพนักงานเข้ามาส่งอาหาร สภาพแวดล้อมสบายมาก หลังจากที่ซูฉิงเดินเข้าห้องไปมองดูรอบๆ ห้องก็พยักหน้าออกมาอย่างพอใจ
สถานที่จัดงานนั้นผู้รับผิดชอบมีความใส่ใจดีมาก และภายในห้องนี้ก็ไม่มีหน้าต่างกั้น ป้องกันผู้เข้าร่วมแข่งขันติดต่อกับคนอื่น
และสภาพแววล้อมที่นี่นั้นเงียบมาก ทำให้ซูฉิงมีสมาธิในการตั้งใจแกะสลัก
เธอมาที่ห้องแกะสลัก แล้วก็หยิบเอามีดแกะสลักขึ้นมาแล้วครุ่นคิดอย่างรองคอบ ปลายมีดที่แหลมคมกด ลงแรงในระดับกำลังดี จากนั้นซูฉิงก็พยักหน้าด้วยความพอใจ
เธอหยิบกระดาษขึ้นมาหนึ่งใบแล้วนำมีดแกะสลับไปวางไว้ข้างบน หยิบเอาดินสอออกมาแล้วก็ร่างภาพให้เป็นเรื่องราวออกมา
ซูฉิงวาดภาพสาวน้อยในชุดราตรีสวนบนกระดาษ ถึงแม้เครื่องประดับจะราคาแพง แต่ดูแล้วก็เต็มไปด้วยความรักอันบริสุทธิ์ ภาพนี้ให้ความรู้สึกสองแบบ
เธอวาดภาพนั้นจนผ่านช่วงเช้าไป ซูฉิงก็ยิ้มพอใจออกมา จากนั้นเธอได้เลือกเอาท่อนไม้ชิ้นหนึ่งขึ้นมาพร้อมกับหยิบมีดแกะสลักขึ้นมาด้วย แล้วก็แกะสลักมีดไปตามแบบที่เธอร่างไว้บนกระดาษ
ฝีมือการใช้มีดของซูฉิงนั้นร่ำเรียนมาได้อยู่ในระดับขั้นเทพ ท่อนไม้ที่อยู่ในมือของเธอแกะสลักออกมาได้เหมือนจริงมาก และใบหน้าเธอนิ่งมาก ในหัวของเธอคิดถึงแต่เรื่องที่อาจารย์และเนื้อหาในหนังสือที่เธอเคยร่ำเรียนมา
รูปคนคร่าวๆ นั้นซูฉิงก็ร่างออกมาได้เสร็จแล้ว แม้แต่รายละเอียดของกรีบกระโปรงก็ไม่ต้องพูดถึง จนสุดท้ายเธอวาดดวงตาของคน
แววตาของคนถือว่าเป็นตำแหน่งที่สะเก็ดภาพออกมาได้ยากที่สุด อารมณ์ที่ถ่ายทอดออกมานั้นแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง
ซูฉิงไม่ได้ตื่นเต้นแม้แต่น้อย มีดแกะสลักที่อยู่ในเมื่อยังคงจับอยู่อย่างมั่นคง ตอนที่แกะสลักดวงตานั้น เธอก็ลงแค่ครั้งเดียวก็สื่อสารออกมาได้อย่างชัดเจน
แววตาที่แสดงถึงความกังวลและมั่นใจของหญิงสาวที่เข้าร่วมงานเลี้ยงเป็นครั้งแรก ชูฉิงมองผลงานนี้แล้วพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ
หลังจากที่เธอได้เก็บรายละเอียดผมของเด็กสาวเสร็จแล้วนั้น ก็ได้ยินเสียงกริ่งของโรงแรมดังขึ้น
ซูฉิงมองไปทางนอกหน้าต่าง ก็เห็นว่าตอนนี้มืดค่ำแล้ว เลยหยุดพักไว้แค่นี้
เพียงไม่นานพนักงานการแข่งขันก็มาเคาะประตู แล้วนำผลงานไปให้กับทีมกรรมการ
พนักงานนำรถเข็นเข้ามานั้นก็เห็นผลงานของซูฉิงวางอยู่บนโต๊ะแล้ว ผลงานที่อยู่ตรงหน้าก็ส่องแสงวาวออกมา
เธอที่ทึ่งกับผลงานนี้ เลยยืนอึ้งอยู่นานไม่ขยับไปไหน
ซูฉิงเอามือปิดปากหัวเราะ สื่อว่าให้เธอระวังหน่อย ซูฉิงเห็นว่ารถเข็นของพนักงานที่เข็นเข้ามานั้นยังคงเต็มไปด้วยสิ่งของที่มีขนาดเล็กใหญ่ไม่เท่ากัน ปกคลุมด้วยผ้าสีแดงอีกชั้น
คิดว่าน่าจะเป็นผลงานของคู่แข่งคนอื่น เพื่อที่จะรักษาไม่ให้ใครเห็นเลยต้องนำผ้าสีแดงมาคลุมไว้
พนักงานค่อยๆ ยกผลงานของซูฉิงใส่รถเข็นอย่างระมัดระวัง แล้วก็นำผ้าสีแดงมาปกคลุมแววตาของเด็กสาวที่ดูตื่นเต้นนัั้นไว้
จากนั้นพนักงานก็เข็นรถเล็กนำผลงานไปส่งให้กับเหล่ากรรมการ ซูฉิงนั่งรออยู่ในห้องมองดูดาวที่สว่างระยิบระยับเต็มท้องฟ้า
ท้องฟ้ายามค่ำคืน นานแล้วที่เธอไม่รู้สึกไม่สบายใจ
ภายในโรงแรมนั้นมีบริการนวดSPAด้วย หลังจากที่ซูฉิงได้ไปใช้บริการแล้วก็อาบน้ำแล้วก็นอนหลับสบาย
เช้าวันต่อมา ก็ถึงเวลาประกาศผลของการแข่งขัน เหล่าผู้เข้าร่วมการแข่งขันก็ทยอยกันเข้ามาในงาน
ตอนนี้มีผู้ชมเข้ามาชมจำนวนมาก เพราะการแข่งขันครั้งนี้ยิ่งใหญ่มาก เมื่อมองผู้คนที่มาจากทั่วสารทิศเธอก็รู้สึกตื่นเต้นอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน
ซูฉิงกับเพื่อนผู้เข้าร่วมการแข่งขันเดินขึ้นไปบนเวที วันนี้เธอสวมชุดกระโปรงยามสีขาว ม้วนผมเป็นลอนดูมีสง่ามาก ไหล่กว้างยิ่งทำให้เธอดูมีความนิ่งและมั่นใจ
ซูฉิงที่เกิดมาพร้อมกับมีใบหน้ารูปไข่ วันนี้เธอแต่งหน้าบางๆ ยืนอยู่ตรงตำแหน่งไฟเวทีส่องลงมาทำให้ดึงดูดสายตาของทุกคนให้มองมาทางเธอ
ซูฉิงที่มีแรงดึงดูดสายตาของทุกคนอยู่แล้ว เธอค่อยๆ เสยผมขึ้นเล็กน้อยก็ยิ่งทำให้พวกผู้ชายรู้สึกหลงใหล
พิธีกรก็ได้ยืนอยู่บนเวทีแล้วก็เริ่มประกาศพิธีมอบรางวัล กล้องหลายสิบตัวก็จ่อไปทางผลงานของผู้เข้าร่วมการแข่งขัน
ผู้เข้าร่วมการแข่งขันต่างก็กลั้นหายใจลุ้น รางวัลของการแข่งขันครั้งนี้ได้เยอะมาก ถ้าหากชนะกลับประเทศไป ตนก็จะยิ่งมีชื่อเสียงขึ้นกว่าเดิม
“แขกผู้มีเกียรติทุกท่าน ขออย่าได้กะพริบตา ผ้าคลุมกำลังจะเปิดออกแล้ว!”
เสียงของพิธีกรดังเข้าไปในโสดประสาทของผู้ชมทุกคน จากนั้นมือข้างซ้ายของเขาก็ค่อยๆ ขยับขึ้น ผ้าคลุมก็หายลอยไปในพริบตา
ผลงานของผู้เข้าร่วมการแข่งขันที่ไม่มีขอบเขตความคิด แต่สายตาของทุกคนก็ต้องไปทางผลงานแกะสลักของซูฉิง
“เหมือนว่าทุกคนจะมีคำตอบอยู่ในใจแล้วว่ารางวัลของวันนี้จะเป็นของใคร แต่อย่าพึ่งตื่นเต้นไป คำตอบกำลังจะประกาศ ณ บัดนี้แล้ว”
พิธีกรที่ถือไมค์อยู่พร้อมกับยิ้มตาหยีพูด
ซูฉิงสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ถึงแม้ว่าเธอจะเคยร่วมการแข่งขันมามากมาย แต่ครั้งนี้เป็นการแข่งขันระดับประเทศ เธอก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา
จากนั้นก็เห็นบนหน้าจอปรากฏรายชื่อของผู้เข้าร่วมการแข่งขัน ซูฉิงใจเต้นแรง เห็นว่าพิธีกำลังจะประกาศรายชื่อแล้ว เธอเบิกตากว้าง จ้องไปที่ตัวเลขบนหน้าจอ
