นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น ตอนที่ 666 ยอมก้มหัวให้ซูฉิง
เธอเหลือบมองเหยียนถังหลินอย่างเฉยเมย จากนั้นก็บิดตัวหันไปทางซ้ายและเดินจากไป
อีกด้านหนึ่ง ทางบ้านตระกูลหลิน
“ทำไมคุณถึงทำเช่นนี้ บริษัทสตาร์เอ็นเตอร์เทนเมนท์เป็นบริษัทของฉัน พวกคุณทำแบบนี้แล้วแล้วเอาฉันไปไว้ที่ไหน”
หลินเจียวเจียวมองพ่อแม่ของเธออย่างเย็นชา ถ้าไม่ใช่เพราะก่อนหน้านี้ซูฉิงปิดเรื่องนี้ไว้ เธอก็คงจะยังไม่รู้ว่าครอบครัวหลินได้ทำแบบนี้อยู่
คิดไม่ถึงว่าพวกเขาไม่ลังเลที่จะทำลายทรัพย์สินสาธารณะของบริษัท เพราะความเห็นแก่ตัวของตัวเอง ซึ่งทำให้เธอรู้สึกโกรธมาก
“เรากำลังทำเพื่อประโยชน์ของลูกนะ บริษัทสตาร์เอ็นเตอร์เทนเมนท์มักมีเรื่องอยู่ตลอด ถ้าเราไม่สนใจ เราก็กลัวว่าลูกจะถูกถีบหัวส่ง!”
แม่หลินชักชวนเธอด้วยคำพูด เธอได้ให้โอกาสที่ดีแล้ว แต่เขาไม่เห็นด้วย และแม่หลินก็ตัดสินใจทำลงไปอย่างรวดเร็ว
“พวกคุณทำเรื่องแบบนี้เพื่อเพราะเหตุนี้ คุณคิดว่ามันถูกไหม?”
หลินเจียวเจียวสูดหายใจเข้าลึก ๆ และมองไปที่พ่อแม่ของเธอที่อยู่ข้างหน้าเธอ และทันใดนั้นก็รู้สึกว่าพวกเขากลายเป็นคนไม่คุ้นเคยเอาซะเลย
ชีวิตของเธออยู่ในมือของพ่อแม่ตั้งแต่เธอยังเป็นเด็ก ตอนนี้เธอออกไปทำงานแล้ว ตอนนี้พวกเขายังต้องการทำทุกอย่างเพื่อที่จะได้เป็นผู้ถือหุ้นในบริษัทเพื่อจัดการงานของเธออีก
และเป็นเพราะพวกเขาคือพ่อแม่ของเธอเอง หลินเจียวเจียวจึงอดทนมาหลายปีแล้ว แต่ไม่คาดคิดว่าพวกเขาจะยังทำสิ่งนี้อยู่อีก!
“แกไม่ต้องเสียอารมณ์ขนาดนั้นก็ได้ ทั้งหมดนี้ฉันบอกให้แม่แกทำเอง แม่แกพูดถูก ถ้าเราไม่ยุ่งกับเรื่องนี้ แกคงถูกพวกนั้นหลอกไปแล้ว! ”
ใครจะรู้ว่าพ่อหลินก็ยืนขึ้นปกป้องแม่หลินในเวลานี้เช่นกัน เมื่อเห็นคนสองคนข้างหน้าทั้งสองเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย เรื่องนี้ทำให้หลินเจียวเจียวรู้สึกยอมรับไม่ได้
“พวกคุณก็เป็นคนที่ทำธุรกิจเหมือนกัน คุณรู้ว่ามันยากแค่ไหน ตอนนี้คุณกับบอกว่าคุณทำทั้งหมดนี้ก็เพื่อฉัน ทำเรื่องแบบนี้โดยไม่ต้องละอาย มันทำให้ฉันมองพวกคุณผิดไปจริงๆ”
หลินเจียวเจียวจ้องมองอย่างเย็นชาและเหล่ไปที่พ่อแม่ “หัวใจปีศาจ” ของเธอ ที่อยู่ข้างหน้าเธอไม่รู้ว่าจะพูดอะไรอยู่พักหนึ่ง
“เห้อ นี่ใช่ลูกสาวที่ดีที่ฉันเลี้ยงมางั้นเหรอ ฉันเลี้ยงแกมามากกว่า 20 ปี และตอนนี้แกกลับช่วยพูดแทนคนนอก โดยไม่ช่วยพ่อแม่ของแก!”
พ่อหลินตะโกนเสียงดัง ซึ่งทำให้หลินเจียวเจียวใจสลายมากขึ้น
พ่อแม่รักและทะนุมากมาโดยตลอด แต่ตอนนี้พวกเขาทำเรื่องแบบนี้แล้ว และพวกเขาก็บอกว่ามันเป็นความผิดของเธอ
หลินเจียวเจียวส่ายหัวด้วยความผิดหวัง กัดฟัน และเดินตรงเข้าไปในห้องทันที
“แกจะทำอะไร!”
พ่อหลินแม่หลินรีบวิ่งไปที่ประตูห้อง เห็นหลินเจียวเจียวถือกระเป๋าเดินทางของเธอและเก็บของใช้ทั้งหมดลงในนั้น
“ฉันอยู่ในบ้านหลังนี้ไม่ได้แล้ว ฉันอยากออกไปใช้ชีวิตคนเดียว”
“เอาสิ ถ้าออกไปแล้ว ก็ไม่ต้องกลับมา!”
พ่อหลินโกรธมาก เขาตะโกนให้หลินเจียวเจียวออกไป และรีบเดินไปข้างหน้าและคว้าสิ่งของที่อยู่ในมือของหลินเจียวเจียว “ฉันซื้อของพวกนี้ทั้งหมดนี้ให้แก ถ้าแกต้องการออกจากที่นี่ไปตอนนี้ ของพวกนี้เป็นของตระกูลหลินของฉัน แกเอาไปไม่ได้!”
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ หลินเจียวเจียวก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง เธอไม่คิดว่าพ่อหลินจะพูดแบบนี้กับเธอ
หลินเจียวเจียวพยายามกลั้นน้ำตาไว้ แต่เธอยังคงแสดงสีหน้าไม่พอใจ “โอเคค่ะ งั้นฉันไปล่ะ พวกคุณคงมีความสุขมากสินะคะที่ในที่สุดก็กำจัดฉันได้”
“รีบออกไปซะ ต่อจากนี้ไป ตระกูลหลินไม่เกี่ยวอะไรกับเธออีกต่อไป”
พ่อหลินก็คำรามเสียงดังเช่นกัน และแม่หลินอยากจะเกลี้ยกล่อมเขา แต่เขากลับตกใจเมื่อเห็นแววตาของพ่อหลิน
“ก็ได้ ตามที่คุณต้องการ”
หลินเจียวเจียวกัดริมฝีปากล่างของเธออย่างแรง และเดินผ่านพ่อแม่ของเธอและออกจากบ้านตระกูลหลินไป
หลินเจียวเจียวไม่ได้นำอะไรติดตัวไปด้วย เมื่อเธอออกมาในครั้งนี้ เธอจ้องเขม็งไปที่บ้านที่คุ้นเคยและส่ายหัวด้วยความผิดหวัง
เธอมองไปรอบ ๆ ถนนเป็นเวลานานและในขณะที่เธอไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน
สุดท้าย หลินเจียวเจียวก็เดินไปที่ประตูของบริษัทสตาร์เอ็นเตอร์เทนเมนท์ และเธอเองก็ไม่เคยคิดว่าเธอจะมาที่นี่
เมื่อนึกถึงสิ่งที่ครอบครัวหลินทำกับบริษัทสตาร์เอ็นเตอร์เทนเมนท์ หลินเจียวเจียวรู้สึกผิดมาก
สุดท้าย เธอทำได้แค่กัดฟัน แล้วเดินเข้าไป แผนกต้อนรับเห็นหลินเจียวเจียวและนึกถึงสิ่งที่ครอบครัวหลินเคยทำมาก่อน เธออยากจะห้ามไม่ให้เธอเข้าไป แต่ใครจะรู้ว่าเธอบังเอิญไปเจอซูฉิงเข้า
เมื่อเห็นรูปลักษณ์ของหลินเจียวเจียว ซูฉิงก็เห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติกับเธอ และเธอก็สั่งให้ผู้หญิงคนที่แผนกต้อนรับกลับไปก่อน จากนั้นจึงพาหลินเจียวเจียวเข้าไปที่ห้องทำงานของเธอ
“เกิดอะไรขึ้น? ทำไมตาถึงได้แดงแบบนี้ล่ะ”
ซูฉิงหยิบกระดาษทิชชูสองสามแผ่นแล้วยื่นให้หลินเจียวเจียว เธอคิดว่ามันต้องเป็นเพราะเรื่องตระกูลหลินแน่ๆ ใบหน้าของซูฉิงจึงดูเฉยเมย
“ฉันรู้ว่าสิ่งที่ตระกูลหลินทำเมื่อวันก่อนนั้นรุนแรงเกินไป นี่เป็นความผิดของตระกูลหลิน ฉันต้องขอโทษด้วยนะ”
หลินเจียวเจียวยืนขึ้นและโค้งคำนับให้ซูฉิง เธอไม่เคยถ่อมตัวขนาดนี้มาก่อนเลย
ซูฉิงตระหนักถึงความยากลำบากของหลินเจียวเจียวและรีบพูดเพื่อช่วยปลอบโยนเธออย่างรวดเร็ว “เรื่องนี้มันก็ผ่านไปแล้ว อย่าคิดถึงมันอีกเลย ฉันไม่โทษเธอหรอก”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ดวงตาของหลินเจียวเจียวก็เปล่งประกายอีกครั้ง “จริงเหรอ?”
เธอสูดลมหายใจเข้า “สิ่งที่พ่อแม่ของฉันทำเป็นสิ่งที่ยกโทษให้ไม่ได้จริงๆ ฉันเคยพูดไปแล้ว แต่…”
ซูฉิงตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติ เธอขมวดคิ้ว “นี่เธอทะเลาะกับครอบครัวของเธออย่างนั้นเหรอ? ”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ หลินเจียวเจียวก็รู้สึกเขินอายเล็กน้อย เธอไม่สามารถร้องไห้กับซูฉิงที่นี่ได้ เพราะครอบครัวเธอได้ทำเรื่องดังกล่าวไว้
“ไม่เป็นไร บอกมาเถอะ ฉันจะช่วยเธอเอง”
สุดท้าย ซูฉิงเลือกที่จะให้อภัยหลินเจียวเจียว เรื่องนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับหลินเจียวเจียวแม้แต่น้อย
“ใช่” หลินเจียวเจียวพยักหน้าเบา ๆ และนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในครอบครัวหลิน “ฉันทะเลาะกับพ่อแม่ครั้งใหญ่เลยล่ะ และตอนนี้ฉันได้ตัดสัมพันธ์กับครอบครัวหลินไปแล้ว”
เมื่อเห็นการแสดงออกที่ดูเขิลอายของหลินเจียวเจียว มันทำให้ซูฉิงรู้สึกลำบากใจ
หลินเจียวเจียวตัดขาดความสัมพันธ์กับพ่อแม่ของเธอเพื่อบริษัท นี่คือสิ่งที่ไม่มีใครสามารถทำได้
“ไม่เป็นไร ถ้าเธอยังโทษฉัน ฉันก็ทำได้แค่คิดว่าตัวเองโชคร้ายแล้ว”
“ไม่ ฉันไม่โทษเธอหรอก” ซูฉิงตบไหล่หลินเจียวเจียวและให้ความมั่นใจกับเธอ “เธอไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถพูดได้ว่าเป็นความผิดของเธอ แต่ตอนนี้มันถึงจุดนี้ มันก็เป็นเรื่องที่พวกเราเองก็ต่างคิดไม่ถึง”
หลินเจียวเจียวหรี่ตาและมองไปที่ซูฉิง “เธอไม่โทษฉันจริงๆเหรอ?”
“เด็กโง่” ซูฉิงยิ้มอย่างอบอุ่นและลูบไหล่ของหลินเจียวเจียว “คุณตัดขาดกับครอบครัวของเธอเพื่อประโยชน์ของบริษัท ฉันจะตำหนิเธอเรื่องอะไรได้อีกล่ะ?”
“ขอบคุณมากนะ…” หลินเจียวเจียวแสดงรอยยิ้มที่ได้หายไปนาน ซึ่งทำให้ซูฉิงดูสบายใจมากขึ้น
“ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาพูดถึงเรื่องนี้ เธอทะเลาะกับครอบครัวของเธออยู่ ตอนนี้ดูเหมือนว่าเธอจะไปไหนไม่ได้แล้ว”
ซูฉิงตระหนักถึงปัญหานี้ในทันที ไม่เช่นนั้นเธอจะไม่ได้พบหลินเจียวเจียวที่นี่แน่นอน”เอางี้นะ ฉันจะไปหาที่ให้เธอพักก่อน และเธอก็อาศัยอยู่ที่นั่นก่อน”
หลินเจียวเจียวรู้สึกเขินเล็กน้อย เธอไม่คิดว่าเธอจะสร้างปัญหาให้กับซูฉิงอีกครั้ง แต่เพื่อไม่ให้ตัวเองนอนบนถนน ในที่สุดเธอก็ตัดสินใจตกลง
