ตอนนี้ ความโมโหของฮ่อหยุนเฉิงรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ และหลายคนก็ต่างพูดถึงข่าวลือว่าฮ่อหยุนเฉิงแอบรักเฉินเจียว
และคำพูดเหล่านี้ก็เข้าหูของเฉินเจียว เธอกัดริมปากของเธอ แต่เธอไม่เคยคิดว่าฮ่อหยุนเฉิงจะเป็นผู้ชายปากแข็ง
เมื่อเห็นฮ่อหยุนเฉิงลงโทษผู้บริหารที่ไล่จีบเธอ ความคิดที่ว่าฮ่อหยุนเฉิงชอบพอตัวเองก็ได้หยั่งรากลึกในหัวใจของเฉินเจียว
วันรุ่งขึ้น เฉินเจียวหยิบกล่องอาหารกลางวันขึ้นมา และผู้คนรอบๆก็เข้ามาทีละคนๆ “ผู้บริหารคนไหนให้อาหารกลางวันมาส่งให้คุณเหรอ?”
เมื่อเห็นข่าวซุบซิบบนใบหน้าของเพื่อนร่วมงาน เฉินเจียวก็หน้าแดง “ไม่ใช่หรอก มันเป็นอาหารกลางวันที่ฉันทำให้หยุนเฉิง”
“โห เรียกว่าหยุนเฉิงด้วย เรียกซะสนิทสนมกันเลยทีเดียวนะ”
เพื่อนร่วมงานหลายคนกำลังซุบซิบกันและต้องการจะถามอย่างอื่น จากนั้นเฉินเจียวจึงรีบหยิบกล่องอาหารกลางวันและออกไป
เมื่อเห็นใบหน้าขี้อายของเฉินเจียว ทุกคนก็ปิดปากและหัวเราะเยาะ
ในอีกด้านหนึ่ง เฉินเจียวก็มาที่ห้องทำงานของฮ่อหยุนเฉิงพร้อมกล่องอาหารกลางวัน
ฮ่อหยุนเฉิงยังคงอยู่ในที่ประชุม ดังนั้นเธอจึงวางกล่องอาหารกลางวันไว้บนโต๊ะแล้วเธอก็จากนั้นเธอก็ออกไป
เป็นแบบนี้ติดต่อกันเป็นเวลาหลายวัน ทุกครั้งที่ฮ่อหยุนเฉิงกลับมา เขาพบกล่องอาหารกลางวันบนโต๊ะ เขาขมวดคิ้วและเรียกถามผู้ช่วยของเขาว่า “ของใคร?”
“ดูเหมือนว่าจะเป็นของคุณเฉิน” ผู้ช่วยพูด เรื่องซุบซิบเกี่ยวกับฮ่อหยุนเฉิงกับเฉินเจียวกำลังแพร่ไปทั่วในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา แม้แต่ผู้ช่วยเองก็ยังต้องเชื่อ
เมื่อพูดถึงเฉินเจียว ฮ่อหยุนเฉิงทำหน้ามืดมนลงทันทีและผลักกล่องอาหารกลางวันไปที่มือผู้ช่วยของเขา “ทิ้งซะ อย่าให้ฉันเห็นมื้อเที่ยงนี้อีก”
“นี่… ไม่ค่อยดีมั้งคะ” ขณะที่ผู้ช่วยกำลังจะพูดเขาก็ตกใจกับรูปลักษณ์ของฮ่อหยุนเฉิงทันที
“ถ้าพูดอีกคำ ฉันจะไล่คุณออกด้วย”
เมื่อเผชิญหน้ากับดวงตาที่รุนแรงของฮ่อหยุนเฉิง ผู้ช่วยจึงต้องทำตามที่เขาบอก
ต่อมาในทุกๆวัน เฉินเจียวก็มาที่ห้องทำงานของฮ่อหยุนเฉิงพร้อมกล่องอาหารกลางวันอีก และผู้ช่วยก็จะมาแต่เช้าเพื่อช่วยฮ่อหยุนเฉิงทิ้งกล่องอาหารกลางวัน
แต่ตอนนี้ ทุกคนในบริษัทคิดว่าอาหารกลางวันของฮ่อหยุนเฉิงในทุกวันนี้ถูกทำโดยเฉินเจียว และสถานะของเฉินเจียวในบริษัทก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก
ผู้บริหารหลายคนที่ไล่จีบเฉินเจียวก็รู้สึกรำคาญ ถ้าพวกเขารู้ว่านี่คือผู้หญิงของฮ่อหยุนเฉิง พวกเขาก็จะไม่กล้ายุ่งกับเธอมากกว่านี้แล้ว
มีคนหลายคนที่ไม่สามารถแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นต่อหน้าฮ่อหยุนเฉิง และพวกเขาก็ไม่สามารถดูถูกบริษัทได้ ซึ่งทำให้พวกเขาอับอายมากขึ้นไปอีก
และเฉินเจียวก็มีความสุขมากเช่นกัน โดยคิดว่าฮ่อหยุนเฉิงกำลังกินอาหารของตัวเองในวันนี้ และเห็นเขาในบริษัททุกวัน หัวใจของเธอก็ร่าเริงมากขึ้น
ทุกเช้าเมื่อเฉินเจียวเข้ามาในบริษัทพร้อมกับอาหารกลางวันแบบกล่อง เพื่อนร่วมงานหลายคนก็จะปรากฏตัวและแซวเธออยู่รอบๆ
“คุณนายฮ่อ วันนี้มาส่งอาหารให้คุณฮ่อเหรอคะ ”
“อืม…….”
ประโยคที่ว่าคุณนายฮ่อทำให้เฉินเจียวหน้าแดง เธอรีบโบกมือ “อย่าพูดแบบนี้เลย ตอนนี้ยังไม่มีอะไรชัดเจนเลย”
“ฮิฮิ” เพื่อนร่วมงานหญิงเหล่านั้นยังคงยิ้มเยาะเธอ “อย่างที่ว่ากันว่าถ้าจะมัดใจชายต้องเริ่มจากท้องก่อน ตอนนี้มัดได้แล้ว อีกไม่นานชายคนนั้นก็จะถูกมัดจนอยู่หมัด”
“เกลียดที่สุด”
เฉินเจียวผลักเพื่อนร่วมงานสาวเบา ๆ แกล้งทำเป็นโกรธและเพื่อนร่วมงานหญิงก็รีบเกลี้ยกล่อมเธอ
“โอเค โอเค คุณนายฮ่อที่รักของฉันอย่าโกรธฉันเลย”
เฉินเจียวดีใจกับคำเรียกที่ว่าคุณนายฮ่อ เธอพยักทำหน้ามุ่ย “โอเค งั้นฉันจะไม่โกรธแล้ว”
หลายคนมองหน้ากันและยิ้ม ในช่วงเวลาหนึ่ง ทุกคนในบริษัทถือว่าเฉินเจียวเป็นคุณนายฮ่อ และ เฉินเจียวก็มีอำนาจที่สูงมากในบริษัท
เธอมีภูมิหลังทางครอบครัวที่ดี มีผู้สนับสนุน และมีใบหน้าที่มีเสน่ห์ าผู้ชายทุกคนจะต้องก้มตัวอยู่ใต้กระโปรงของเธอ
หลังอาหารกลางวัน ทุกคนก็นอนบนโต๊ะเพื่อพักผ่อน แต่มีเพียงเฉินเจียวเท่านั้นที่พลังเต็มเปี่ยม
เธอมองดูผู้คนรอบๆ ตัวเธอ และทุกคนต่างล้มลงเกือบทั้งหมด เมื่อไม่มีใครเห็นเธอ เฉินเจียวก็ลุกขึ้นตามลำพังและรีบไปที่ด้านบนสุดของบริษัท
เฉินเจียวยืนอยู่หน้าห้องทำงานของฮ่อหยุนเฉิง รออยู่สักครู่ หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็เคาะประตูสองครั้ง แต่ก็ไม่มีใครตอบ
จากนั้นเฉินเจียวก็เรียกถามไปสองครั้ง แต่ก็ยังไม่มีใครตอบเธอ เธอจึงเปิดล็อคประตูอย่างเงียบ ๆ และเข้าไปในห้อง
เมื่อมองผ่านผ้าม่านในห้องทำงานเฉินเจียวก็พบว่าฮ่อหยุนเฉิงกำลังงีบหลับอยู่ที่ด้านหลัง
จมูกโด่งๆของฮ่อหยุนเฉิงขยับขึ้นลงด้วยการหายใจของเขา เฉินเจียวรู้สึกทึ่งกับใบหน้าที่สง่างามนี้ในทันที
ฮ่อหยุนเฉิงเป็นผู้ชายที่ดูสมบูรณ์แบบที่สุดเท่าที่เธอเคยเห็นมา และไม่มีดาราศิลปินคนไหนเทียบเขาได้เลย
ไม่เพียงแต่เขาหน้าตาดี แต่เขายังมีความสามารถอีกด้วย เขาสืบทอดตระกูลฮ่อกรุ๊ป ซึ่งเป็นหนึ่งใน 100 บริษัทชั้นนำของโลกตั้งแต่อายุยังน้อย
และตอนนี้ผู้ชายคนนี้กำลังนอนอยู่ตรงหน้าเธอ
เฉินเจียวรู้สึกตัวและมุมปากของเธอก็กระตุกเบา ๆ จากนั้นเธอก็ค่อย ๆ มาที่ฮ่อหยุนเฉิงและลูบเบา ๆ ที่จมูกสูงของเขา
ทันใดนั้นฮ่อหยุนเฉิงก็ขมวดคิ้ว เฉินเจียวคิดว่าเขากำลังจะตื่นและรีบหาที่ที่เธอสามารถนอนลงได้
หลังจากนั้นเป็นเวลานาน ฮ่อหยุนเฉิงก็กลับสู่สภาวะเดิมซึ่งทำให้หัวใจที่ห้อยอยู่ของเฉินเจียวโล่งใจ
เธอลูบกล้ามเนื้อหน้าอกแข็งๆ ของชายคนนั้นเบาๆ
บางครั้ง แม้แต่เฉินเจียวก็รู้สึกด้อยกว่าเล็กน้อย ถ้าเธอยืนอยู่ข้างฮ่อหยุนเฉิงแสงบนร่างกายของเธอจะถูกปกคลุมโดยเขาอย่างแน่นอน
จากนั้น เธอก็มองดูนาฬิกาแขวนบนผนังและพบว่าช่วงพักกลางวันกำลังจะหมดลง และเธอก็มองดูฮ่อหยุนเฉิงงีบหลับเป็นเวลานานโดยไม่รู้ตัว
เธอลูบหน้าผากของฮ่อหยุนเฉิงเบา ๆ จากนั้นบิดกระดุมบนหน้าอกของเธอ และวาดลิปสติกบนคอของเธอที่หน้ากระจกสองสามจุด
รอยแดงเหล่านั้นทำให้เฉินเจียวมีเสน่ห์ยิ่งขึ้น และเธอก็จงใจทำให้ผมของเธอที่ถักเปียในตอนเช้าดูยุ่งเหยิง และทำให้รอยยับก็ปรากฏบนเสื้อที่เรียบร้อยของเธอ
เธอยิ้มอย่างพอใจ และเมื่อได้ยินเสียงข้างนอกดังขึ้นเรื่อยๆ เธอก็รู้ว่าทุกคนตื่นแล้ว
เอจึงใช้ประโยชน์จากเวลานี้ เมื่อเห็นว่าฮ่อหยุนเฉิงยังไม่ตื่น เฉินเจียวจึงเดินออกจากห้องทำงานทันทีและตั้งใจลงบลัชออนให้ทั่วหน้า
ผู้คนในบริษัทสังเกตเห็นได้อย่างรวดเร็วว่าเฉินเจียวออกจากห้องทำงานของฮ่อหยุนเฉิงด้วยความยุ่งเหยิง ผู้คนจึงอดคิดดีไม่ได้
“แย่จริงๆ แอบออกไปเดทกันระหว่างที่เรางีบหลับ และยังไม่จัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อนจะออกมาอีก”
เพื่อนร่วมงานหญิงเหล่านั้นก็ใจดีพอที่จะช่วยเฉินเจียวจัดระเบียบเสื้อผ้าของเธอ พอคอเสื้อเปิดออกก็พบว่ามี “รอยแดง” อยู่ข้างใน
เพื่อนร่วมงานหญิงมองหน้ากันแล้วยิ้มอีกครั้ง “โอ้ ฉันนึกไม่ถึงเลยว่าคุณฮ่อจะเป็นคนแบบนี้”
เฉินเจียวแสร้งทำเป็นอาย “หยุดหัวเราะเยาะฉันได้แล้ว”
ในเวลานี้ข่าวที่เฉินเจียวใช้เวลาตอนเที่ยงในห้องทำงานของฮ่อหยุนเฉิงก็แพร่กระจายไปทั่วทั้งบริษัท และเป็นข่าวลือที่ได้รับการยืนยันมากขึ้น
