นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น ตอนที่ 672 ดูแลลูกสาวของคุณให้ดี
จนกระทั่งฮ่อหยุนเฉิงตื่นขึ้นและเดินออกจากสำนักงานไป ผู้คนรอบข้างเขาก็ต่างเงียบลง
มีเพียงไม่กี่คนที่มองใบหน้าจริงจังของฮ่อหยุนเฉิงและจดจำลักษณะที่ปรากฏของเขากับเฉินเจียวในตอนเที่ยงและพวกเขาก็ปิดปากและยิ้มเยาะ
หลังจากช่วงบ่ายฮ่อหยุนเฉิงก็รู้สึกแปลก ๆ เล็กน้อย ผู้คนรอบตัวเขา พอเขาเดินผ่านไปพวกเขาก็จะปิดปากเงียบและแอบหัวเราะเยาะ
ช่วงเวลาหนึ่งที่ทั้งบริษัทตกอยุ่ในภวังคืของการซุบซิบนินทา และหลายคนถึงกับเรียกเฉินเจียวว่าเป็นคุณนายฮ่อ
ฮ่อหยุนเฉิงได้ยินคำว่าคุณนายฮ่อในบริษัท และหลายครั้งมักจะคิดว่าเป็นซูฉิงที่มาที่บริษัท หลังจากมองไปรอบๆ เป็นเวลานาน เขาก็ไม่พบซูฉิง
กลับมาที่ห้องทำงาน ฮ่อหยุนเฉิงก็ส่งข้อความถึงซูฉิง “คุณได้มาที่บริษัทของฉันไหม?”
หลังจากส่งข้อความ ข้อมูลก็หายไป จนกระทั่งฮ่อหยุนเฉิงกลับจากการประชุมก็ได้รับข้อความว่า “ไม่”
สิ่งนี้ดึงดูดความสนใจของฮ่อหยุนเฉิงอย่างไม่ต้องสงสัย ดูเหมือนว่ามีใครบางคนในบริษัทกำลังแสดงละครอยู่
เขาหน้ามืดมนลงทันทีและมาที่สำนักงานพนักงาน แน่นอนว่า พนักงานที่แต่เดิมกำลังซุบซิบกันก็กลับมาทำหน้าจริงจังอีกครั้ง และมุมปากของเขาก็ไม่สามารถหยุดยกขึ้นได้เลย
“บริษัทจ้างพวกคุณมาคุยเรื่องซุบซิบกันงั้นหรือ?”
ฮ่อหยุนเฉิงคำรามแล้วเดินออกจากสำนักงานพนักงานไปทันที
พนักงานหลายคนมองหน้ากันด้วยความตกใจ และหลังจากที่ฮ่อหยุนเฉิงออกไป พวกเขาก็เรียกหาเฉินเจียวและตะโกนขอให้เธอดูแลฮ่อหยุนเฉิงดีๆ ไม่ให้เขาทำหน้าบูดบึ้งตลอดวันเช่นนี้
ระหว่างทางกลับไปที่สำนักงาน ฮ่อหยุนเฉิงได้พบกับผู้จัดการหลิวที่กำลังเดินเข้ามา
ท่าทางบนใบหน้าของผู้จัดการหลิวดูถ่อมตัวมากต่อหน้าของฮ่อหยุนเฉิง
“คุณฮ่อ เมื่อไม่กี่วันก่อน ฉันไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงเลย และวิ่งเข้าหาคุณหนูเฉิน โปรดยกโทษให้ฉันด้วย”
เมื่อฮ่อหยุนเฉิงได้ยินสิ่งนี้ เขาก็ขมวดคิ้ว “เฉินเจียว?”
“ใช่ครับ ใช่” ผู้จัดการหลิวพยักหน้าทันที จากนั้นก็กล่าวขอโทษฮ่อหยุนเฉิง “ในตอนนั้น ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าคุณหนูเฉินคือคุณนายฮ่อ ไม่อย่างนั้นแม้ว่าฉันจะยืมความกล้าหาญมาสิบครั้ง ฉันก็ไม่กล้าทำสิ่งนั้น”
“คุณนายฮ่อ?”
ฮ่อหยุนเฉิงยิ่งโกรธมากขึ้นเมื่อได้ยินเรื่องนี้ เขาไม่เคยคิดว่าเฉินเจียวจะเป็นแบบนี้ในบริษัท
“เอ๋?” ผู้จัดการหลิวมองเส้นสีดำบนใบหน้าของฮ่อหยุนเฉิงและตกตะลึง “เฉินเจียว ไม่ใช่คุณนายฮ่ออย่างนั้นหรือ?”
ฮ่อหยุนเฉิงมองไปที่ผู้จัดการหลิวด้วยดวงตาเย็นเยียบ กัดฟันและพูดว่า “ใครบอกคุณว่าเฉินเจียวคือคุณนายฮ่อ?”
เขาคว้าคอเสื้อของผู้จัดการหลิว “ฉันขอเตือนว่าอย่าพูดไร้สาระแบบนี้อีก มีคุณนายฮ่อเพียงคนเดียว นั่นก็คือซูฉิง”
“ครับ ครับ”
ผู้จัดการหลิวตกใจมากจนไม่กล้าพูดเรื่องไร้สาระอะไรอีก และเขาก็ตอบกลับ “ฉันเข้าใจผิดเพราะทุกคนในบริษัทพูดอย่างนั้น นี่คือความประมาทของฉันเอง”
คนในบริษัท?
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฮ่อหยุนเฉิงก็ปล่อยคอเสื้อของผู้จัดการหลิวและปล่อยเขาไป
และผู้จัดการหลิวก็จากไปเหมือนสุนัข ถ้าเขาอยู่ที่นี่อีกต่อไป เขาคงจะฉี่ใส่กางเกงของเขา
ฮ่อหยุนเฉิงตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติและมาที่ห้องบันทึกภาพกล้องวงจรปิดเพื่อตรวจสอบทุกการเคลื่อนไหวของเฉินเจียวตลอดทั้งวัน
ในวิดีโอเฉินเจียวได้พูดคุยกับพนักงานตลอดทั้งวันและไม่มีความตั้งใจที่จะทำงาน แต่ฮ่อหยุนเฉิงได้อดทนกับสิ่งเหล่านี้ทั้งหมดเพื่อเห็นแก่ครอบครัวเฉิน
ตอนเที่ยง เขาพบว่าเมื่อทุกคนงีบหลับ มีเพียงเฉินเจียวเท่านั้นที่เดินออกจากสำนักงานเพียงลำพัง
และฮ่อหยุนเฉิงก็ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขาจึงเรียกดูภาพนั้นในที่ทำงานของเขาอีกครั้ง และเห็นเฉินเจียวแตะหน้าผากของเขา ซึ่งทำให้เขารู้สึกเสียวท้องมาก
ต่อมา ผู้หญิงแซ่เฉินก็ไปนั่งที่หน้ากระจก และในพริบตา ก็เห็นว่าการกระทำของเธอจงใจทำให้คนอื่นเข้าใจผิด
ฮ่อหยุนเฉิงหลับตาลง เขาไม่ได้คาดหวังว่าเฉินเจียวจะทำท่าทางแบบนี้ ดูแล้วเขาคงจะทนไม่ไหวอีกต่อไป
เขามาที่แผนกบุคคลและสั่งหัวหน้าแผนก “ไล่เฉินเจียวออกซะ”
จากนั้นฮ่อหยุนเฉิงก็จากไปโดยไม่หันหลังกลับ เหลือเพียงการแสดงออกเชิงคำถามบนหัวหน้าของแผนกบุคคล
วันนี้ฮ่อหยุนเฉิงและเฉินเจียวมีข่าวลือกันทั้งวัน ในชั่วพริบตาเดียวฮ่อหยุนเฉิงกลับไล่เฉินเจียวออกอย่างนั้นเหรอ?
ทำอะไรไม่ได้ เพราะคำสั่งของฮ่อหยุนเฉิงใครกันจะกล้าไม่ทำ และหัวหน้าแผนกบุคลากรก็ส่งจดหมายไล่ออกให้เฉินเจียวในตอนบ่าย
“อะไรกัน?”
เฉินเจียวมองไปที่จดหมายไล่ออก ด้วยท่าทางที่ไม่ต้องสงสัย “ฮ่อหยุนเฉิง ไล่ฉันออกงั้นเหรอ?”
หัวหน้าแผนกบุคคลก็อายเช่นกัน “นี่เป็นการตัดสินใจของคุณฮ่อ คุณเฉินอย่าทำให้ฉันลำบากใจเลย”
จากนั้นภายใต้สายตาที่ประหลาดใจของทุกคน เฉินเจียวก็ถูกบังคับให้เก็บสัมภาระออกไป
บ่ายนี้เฉินเจียวยังคงหมกมุ่นอยู่กับความสุขของคุณนายฮ่อ ใครจะรู้ว่าฮ่อหยุนเฉิงจะไล่เธอออกจากงานในทันที
เมื่อดูเฉินเจียวออกไป พนักงานก็ได้รับข่าวการทำงานล่วงเวลา และมาที่ห้องประชุมใหญ่เพื่อเข้าร่วมการประชุม
ด้วยใบหน้าที่จริงจัง ฮ่อหยุนเฉิงเริ่มวิเคราะห์ความไม่สงบในบริษัทในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา
“ฉันหวังว่าจะไม่มีการนินทาและพูดคุนถึงข่าวลือในบริษัทอีกต่อไป จากนี้ไป มีเพียงคุณนายฮ่อคนเดียวและนั่นก็คือซูฉิง”
คำเตือนของฮ่อหยุนเฉิงทำให้เฉินเจียวเสียหน้าอย่างไม่ต้องสงสัย และพนักงานทุกคนต่างตระหนักว่าพวกเขานินทาผิดคนและก้มศีรษะและไม่กล้ามองตรงไปที่ดวงตาของฮ่อหยุนเฉิง
นอกจากนี้ ฮ่อหยุนเฉิงยังจัดแผนจัดการบริษัทอย่างจริงจัง และไล่พนักงานที่พูดเรื่องไร้สาระออก ในช่วงเวลานี จึงไม่มีใครในบริษัทกล้าพูดเรื่องไร้สาระง่ายๆอีกต่อไปแล้ว
หลังจากประชุมฮ่อหยุนเฉิงกลับบ้านและได้รับโทรศัพท์จากท่านผู้เฒ่าฮ่อ
มุมปากกระตุกเล็กน้อย ไม่คิดว่าข่าวครอบครัวเฉินจะเร็วขนาดนี้ หลังจากเลิกงาน เขาก็ส่งข่าวไปให้ท่านผู้เฒ่าฮ่อเลยหรือ
“ฮัลโหลครับ”
“เจ้าเด็กเหลือขอ ทำไมแกถึงได้ไล่เสี่ยวเจียวออก แกอาตระกูลเฉินไปไว้ที่ไหน!”
เมื่อฮ่อหยุนเฉิงรับสาย เสียงที่เข้มงวดของท่านผู้เฒ่าฮ่อก็มาจากอีกฝั่ง
ฮ่อหยุนเฉิงรออย่างเงียบ ๆ เพื่อให้ท่านผู้เฒ่าฮ่อดุเสร็จ
“เฉินมู่ลู่มาหาฉันตอนนี้ ฉันละอายใจจริงๆ กับใบหน้าแก่ๆของฉันนี้ ฉันรู้ว่าแกไม่ชอบเสี่ยวเจียว แต่แกไล่ลูกสาวของเขาไปโดยไม่พูดอะไรเลย แกได้คำนึงถึงความรู้สึกของครอบครัวเฉินไหม แกทำเช่นนี้ เราจะกล้ามองหน้าพวกเขาในแวดวงธุรกิจในอนาคตได้อย่างไร!”
เมื่อฟังการดุของท่านผู้เฒ่าฮ่อ ฮ่อหยุนเฉิงก็ทนไม่ไหวอีกต่อไปและปฏิเสธออกไปโดยตรง
“พวกที่ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมอง ไม่ใช่เราครับ”
คำพูดของฮ่อหยุนเฉิงทำให้ท่านผู้เฒ่าฮ่อตกตะลึงเล็กน้อย
“แกหมายความว่าอะไร?”
“คุณปู่ ในฐานะลูกสาวของตระกูลเฉินนั้น เฉินเจียวไม่มีศักดิ์ศรีหรือความละอายเลย ก่อนที่เธอจะเข้ามาทำงานที่บริษัท เธอก็เข้ามาที่ห้องทำงานของฉันครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อมาสร้างปัญหา ถ้าไม่ใช่เพราะตระกูลเฉิน ฉันคงจะหยาบคายกับเธอไปนานแล้ว ”
ฮ่อหยุนเฉิงพูดขึ้นในลมหายใจเดียว ทำให้ท่านผู้เฒ่าฮ่อดูเหลือเชื่อเล็กน้อย
“ที่แกพูดจริงหรือเปล่า?”
“แน่นอนว่ามันเป็นเรื่องจริงครับ” ฮ่อหยุนเฉิงยอมรับ “เธอมาบริษัทของเราวันนี้ ก็มีข่าวลือว่าเธอคือคุณนายฮ่อ และบริษัทที่ทำงานอยู่ ก็ดูไม่ได้งานเลย วันนี้เธอมาที่ห้องทำงานของฉันโดยที่ไม่มีใครอยู่ที่นั่น ตั้งใจทำให้เสื้อผ้าเลอะเทอะและออกไปในขณะที่มีคนเยอะอีกด้วย ”
ตอนที่ 671 เขาเปลี่ยนใจไปแล้วจริงๆ
ตอนที่ 673 ประจบ
