นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น ตอนที่ 669 วีรบุรุษช่วยสาวงาม
เมื่อเขาพบว่าซูฉิงไม่ได้กลับบ้านและไม่ได้ส่งข้อความแจ้งเขาก่อน เขาก็รู้สึกทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขารีบไปที่ลานจอดรถเพื่อตรวจสอบ และแน่นอนว่าเขาพบเลือดของซูฉิงอยู่ไม่ไกล
ฮ่อหยุนเฉิงไปที่ห้องตรวจสอบกล้องวงจรปิดและพบเส้นทางของรถที่พาซูฉิงไป แล้วเขาก็ตามมาถึงที่นี่
ฮ่อหยุนเฉิงส่งสัญญาณไปยังคนสองสามคนที่อยู่ข้างหลัง และคนเหล่านั้นก็ลดฝีเท้าลงและรีบวิ่งตรงไป ใช้ประโยชน์จากคนไม่กี่คนที่ไม่สนใจ และจัดการพวกเขาลงไปกองกับพื้น
เมื่อเห็นอันธพาลหลายคนล้มลงกับพื้นทีละคนๆ ฮ่อหยุนเฉิงรู้สึกโล่งใจ เขาเดินเข้าไปในห้องมืดเล็กๆ และพบว่ามีคนสองคนอยู่ข้างในกำลังทะเลาะกัน
เมื่อทั้งสองทะเลาะกันจนถึงจุดที่เสียงฟังดูร้อนรน ประตูห้องสีดำก็เปิดออกทันที
ซูฉิงหลับตาลงเล็กน้อยเธอไม่สามารถปรับตัวให้เข้ากับแสงจ้าได้
ในทางกลับกันหมิงหยุนชางและตู้เจ๋อหรานต่างก็ตกตะลึง “ฮ่อ,ฮ่อหยุนเฉิง!”
ในขณะที่ดวงตาของซูฉิงเต็มไปด้วยแสง ทั้งสองก็ยังคงงุนงง เธอใช้กำลังเกือบทั้งหมดเพื่อลุกขึ้น แล้วเธอก็วิ่งไปทางฮ่อหยุนเฉิง
โชคดีที่ฮ่อหยุนเฉิงตอบโต้ทันทีและเขาก็รับซูฉิงไว้ในอ้อมแขนของเขา เมื่อตัวประกันหายไป หมิงหยุนชางและตู้เจ๋อหรานก็ยิ่งตื่นตระหนกมากขึ้นไปอีก
“แก แก หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”
เมื่อเห็นว่าซูฉิงกำลังจะถูกฮ่อหยุนฉิงนำตัวไป ตู้เจ๋อหรานก็ไม่เต็มใจและหยุดพวกเขาทั้งสองไว้ แต่สิ่งที่ได้รับมาคือฮ่อหยุนเฉิงที่มีรูปลักษณ์ที่เย็นชามาก อย่างไม่คาดคิด
สิ่งนี้ทำให้ตู้เจ๋อหรานกลัวจนไม่กล้าพูด เขาทำได้แค่กลืนน้ำลายและดูซูฉิงถูกฮ่อหยุนเฉิงเอาตัวไป
เพื่อป้องกันไม่ให้ตู้เจ๋อหรานและหมิงหยุนชางหลบหนี ฮ่อหยุนเฉิงขอให้คนของเขาดูพวกนั้นไว้ก่อนตั้งแต่แรกแล้ว
หลังจากที่ฮ่อหยุนเฉิงพาซูฉิงไปยังที่ปลอดภัย ตำรวจก็มาถึง
“คุณอยู่ที่นี่ก่อนนะและรอฉันกลับมา”
ฮ่อหยุนเฉิงสัมผัสผมของซูฉิงด้วยความรัก ทำให้ซูฉิงรู้สึกสบายใจ
เมื่อเห็นว่าฮ่อหยุนเฉิงกำลังจะหันหลังและออกไป ซูฉิงก็คว้ามือของเขาไว้
“อย่าไป…” ซูฉิงกอดฮ่อหยุนเฉิงจากด้านหลัง ด้วยเสียงสำลักเล็กน้อย “ฉันอยากอยู่กับนาย”
ฉากนี้หัวใจของฮ่อหยุนเฉิงสะเทือนมาก เขาจับมือของซูฉิงและยิ้ม “โอเค”
จากนั้นซูฉิงและฮ่อหยุนเฉิงก็ตามตำรวจไปที่ห้องมืดขนาดเล็ก และหมิงหยุนชางก็ล้มลงบนพื้น
“คุณตำรวจ ฉันบริสุทธิ์ ทั้งหมดนี้เป็นฝีมือเขา มันไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลยนะ”
หมิงหยุนชางคว้าขากางเกงของตำรวจชี้ไปที่ตู้เจ๋อหรานข้างๆเขาและปัดความรับผิดชอบออกจากตัวเอง
“แกนังผู้หญิงสารเลว ถ้าไม่ใช่เพราะแก ฉันจะจับซูฉิงมาเหรอ?” ตู้เจ๋อหรานก็ตื่นตระหนกเช่นกัน เขาไม่ได้คาดหวังว่าหมิงหยุนชางจะทรยศตัวเองเช่นนี้ ดังนั้นเขาจะไม่แสดงความเมตตาต่อเธออีกต่อไป
ซูฉิงมองไปที่คนสองคนที่อยู่ข้างหน้าเธอ และเพียงคิดว่าสามีภรรยาคู่นี้ช่างไร้สาระ
“ปล่อยมือซะ!”
ตำรวจขู่และดึงมือของหมิงหยุนชางออกจากขากางเกง จากนั้นขอบคุณฮ่อหยุนเฉิง “ขอบคุณที่ช่วยครับ ส่วนเขาเดี๋ยวฉันจะพาไปเอง สำหรับผู้หญิงคนนั้น เธอไม่ได้มีส่วนร่วมในอาชญากรรมทั้งหมด ฉันเกรงว่าอาจจะไมง่าย”
“ขอบคุณ คุณตำรวจ”
หมิงหยุนชางดูเหมือนจะเสียสติและล้มลงกับพื้นดูงุนงง
“ไม่ใช่ ทำไม!” ตู้เจ๋อหรานไม่พอใจและตะโกนเสียงดัง “ทั้งๆที่เธอเป็นผู้บงการ แต่ฉันก็แค่ถูกเธอบังคับเท่านั้น!”
“หุบปาก!” ตำรวจดุอีกครั้ง ชี้ไปที่คนสองคน “คุณสองคนต้องไปสถานีตำรวจ”
ซูฉิงรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย แต่เนื่องจากตำรวจพูดแบบนี้ จึงไม่ง่ายเลยที่จะถามคำถามต่อไป
“โอเค”
ฮ่อหยุนเฉิงพยักหน้าแล้วมองดูตำรวจนำทั้งสองคนออกไป
“ไม่เป็นไร”
ฮ่อหยุนเฉิงกอดเอวของซูฉิง ส่งสัญญาณให้เธอไม่ต้องกังวล
แต่ในขณะที่ตำรวจพาตู้เจ๋อหรานออกไป จู่ๆก็มีเสียงกรีดร้องออกมาจากด้านนอกประตู
“อ่ะ ตู้เจ๋อหราน ตู้เจ๋อหรานหนีไปแล้ว!”
หมิงหยุนชางตะโกนเสียงดัง ดึงดูดความสนใจของทุกคนอย่างไม่ต้องสงสัย
ถ้าตู้เจ๋อหรานหนีไป เธอก็จะเป็นคนเดียวในสถานการณ์นี้ และเธอไม่สามารถรับแรงกดดันนี้ได้
ในเวลานี้ตู้เจ๋อหรานที่เพิ่งจะหลีกหนีจากสายตาของตำรวจได้ ก็ถูกทรยศโดยหมิงหยุนเฉิง เขารู้สึกไม่เต็มใจมาก แต่เขาก็ยังไม่หันหลังกลับและวิ่งไปข้างหน้าอย่างสิ้นหวัง
“นังตัวดีพวกนี้ ฉันจะกลับมา แล้วจัดการกับพวกแกซะ!”
ตู้เจ๋อหรานพึมพำเบาๆ ความเร็วที่ขาของเขาเร็วขึ้นเรื่อยๆ
ตำรวจยังคงไล่ตามไป แต่ตู้เจ๋อหรานวิ่งเร็วเกินไป และที่นี่ก็อยู่ห่างไกลมาก ชั่วขณะหนึ่งผ่านไปก็ไม่มีใครรู้ว่าตู้เจ๋อหรานวิ่งไปที่ไหน
“แค่นี้ แล้วก็ปล่อยเขานี้ไปงั้นเหรอ?”
ซูฉิงขมวดคิ้วขณะที่เธอมองไปที่ร่างที่หายไป เธอไม่ใช่แม่พระ เนื่องจากตู้เจ๋อหรานทำสิ่งนี้กับเธอ เธอจึงรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก
“ขอโทษนะครับ ทางคุณตำรวจได้ออกหมายจับแล้ว ไม่ต้องห่วงนะครับ เรื่องแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นอีกแน่นอนครับ”
ในขณะนี้ ตำรวจเข้ามาพร้อมกับรายงาน เขาปลอบซูฉิงไม่ให้กังวลและให้ความมั่นใจกับเธอ แต่ถึงตอนนั้น หัวใจของซูฉิงก็ยังไม่สามารถสงบลงได้เป็นเวลานาน
“เราจะส่งคนไปค้นหาด้วยกำลังทั้งหมดของเรา คุณไม่ต้องกังวลไป ฉันเชื่อว่าจะต้องหาเจอในไม่ช้านี้”
หลังจากที่ตำรวจจากไป ร่างกายของซูฉิงก็อ่อนลง
หลังจากผ่านการลักพาตัวในรอบนี้ ซูฉิงได้ยึดร่างกายของเธอไว้ เพื่อไม่ให้แสดงข้อบกพร่องของเธอต่อหน้าทั้งสองคน
ฮ่อหยุนเฉิงเป็นทุกข์มากและกอดซูฉิงไว้ในอ้อมแขนของเขา สิ่งที่ซูฉิงไม่รู้ก็คือความทรมานใจของฮ่อหยุนเฉิง เมื่อรู้ว่าเธอหายไป
“ไม่เป็นไร ไม่ต้องกลัว”
เสียงอันสุขุมของฮ่อหยุนเฉิงเข้ามาในหูของเธอ ทำให้เธอรู้สึกสบายใจ
เธอรักษาจิตใจให้เข้มแข็งมาตลอด มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นในช่วงสองสามวันนี้ และร่างกายของเธอก็อ่อนล้าไปชั่วขณะหนึ่ง
“ต้องหาตู้เจ๋อหรานเจออย่างแน่นอนและกฎหมายจะลงโทษเขา ต่อฉันจะส่งคนอีกสองสามคนมาปกป้องเธอ ไม่ต้องกลัวนะ”
ฮ่อหยุนเฉิงหลับตาและคอยปลอบซูฉิง
“อืม…” ซูฉิงพยักหน้า ลมหายใจของผู้ชายคนนี้ก็ผ่านเข้ามา ซึ่งทำให้นางรู้สึกสบายใจ “ขอบคุณนะ หยุนเฉิง”
ถ้าไม่ใช่เพราะฮ่อหยุนเฉิง ซูฉิงก็ยังไม่รู้ว่าต้องทำยังไงตอนนี้ เธอคิดว่าเธอคงจะตายไปนานแล้ว และเมื่อถึงเวลาที่อันตรายที่สุด เธอถึงจะรู้ว่าใครคือคนที่ดีที่สุด
ตอนนี้เธอชัดเจนมากแล้ว และเธอโชคดีมากที่ได้พบเขา!
หากรอให้ทั้งสองคนรู้ตัว เธอเองก็ไม่รู้ว่าจะต้องทรมานแบบไหนแล้ว
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ซูฉิงก็รู้สึกตัวสั่นไปทั้งตัว แต่ฮ่อหยุนเฉิงอยู่เคียงข้างเธอซึ่งทำให้เธอรู้สึกสบายใจ
“เด็กโง่ ขอบคุณอะไร” ฮ่อหยุนเฉิงมองที่ซูฉิง ดวงตาที่เย็นชาแต่เดิมของเขาเต็มไปด้วยความอ่อนโยน “เธอคือภรรยาของฉัน การปกป้องเธอคือสิ่งที่ฉันควรทำในฐานะลูกผู้ชาย”
จากนั้นทั้งสองก็กอดกันแน่น ราวกับเวลานี้ยากที่จะแยกจากกันได้
