เทพสงครามพิทักษ์โลก – บทที่ 146

เห็นเย่เมิ่งเหยียนพูดด้วยความมั่นใจแบบนี้ เฟิงชิงหวูคิดๆแล้วก็พยักหน้า “ก็ได้!”
ตอนนี้เฟิงชิงหวูก็ไม่มีทางเลือกอื่น ทำได้แค่ฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่หยางเฟิง
……
สตาร์เอ็นเตอร์เทนเมนท์กรุ๊ป
มีดคมเล่มหนึ่งวางอยู่บนคอของหลิวซิง เขาตกใจจนหน้าซีด
เฉ่าปิงนั่งบนเก้าอี้เจ้านาย มองดูหลิวซิง พูดเย็นชา “จำไว้ แกมีเวลาสิบนาที ถ้าเฟิงชิงหวูไม่มาภายในสิบนาที แกก็รอตายได้เลย!”
“อย่า!”
“อย่า!”
หลิวซิงร้องไห้หน้าเศร้า ได้แต่อธิษฐานกับตัวเองในใจ ว่าเฟิงชิงหวูจะมาเร็วๆ
เฉ่าปิงมองดูนาฬิกา พูดเบาๆ “ยังเหลือเวลาอีกสามนาที เฮ้ย ตัดนิ้วของมันลงมาให้ฉัน!”
“ครับ!”
ทันใดนั้น ลูกน้องคนหนึ่งหยิบมีดคมออกมาเล่มหนึ่ง ก็เตรียมจะลงมือ!
หลิวซิงเห็นแบบนี้ ก็ตะโกนร้องด้วยความตกใจ “อย่า ช่วยด้วย!”
ตูม!
ในขณะนี้
เสียงดังใหญ่!
ประตูใหญ่สำนักงานถูกคนถีบเปิดออกแล้ว
จากนั้น เฟิงชิงหวูและคนอื่นๆก็เดินเข้ามา
“เจ้านาย!”
เฟิงชิงหวูเห็นว่าหลิวซิงถูกคนจับไว้ รีบวิ่งไปตะโกนเรียก
หลิวซิงมองไปที่เฟิงชิงหวู ร้องไห้ตะโกนเรียก “ชิงหวู เธอมาสักที ถ้าเธอมาช้าอีกนิดเดียว ฉันก็ไม่มีชีวิตอยู่แล้ว!”
เฟิงชิงหวูเงยหน้าขึ้นมองเฉ่าปิงและตะโกนว่า “เฉ่าปิง คนที่คุณต้องการจัดการคือฉัน รีบปล่อยเจ้านายของฉันไป!”
เฉ่าปิงเยาะเย้ย “หึหึ! เฟิงชิงหวู เธอมาสักทีนะ! เธอกล้าสาดเหล้าใส่ฉัน วันนี้ฉันจะเอาให้เธอตาย!”
ฮ่าฮ่าฮ่า!
ได้ยินแบบนี้ ลูกน้องที่อยู่รอบๆก็หัวเราะลั่นขึ้นมา
พวกเขาเข้าใจความหมายของคำพูดเฉ่าปิงเป็นธรรมดา
รอเฉ่าปิงพอใจแล้ว ไม่แน่พวกเขาก็จะได้ชิมสักหน่อย
เมื่อก่อนมีดาราหญิงหลายคนก็เคยถูกพวกเขาเล่นจนตายแบบนี้
แต่น่าเสียดาย บริษัทเอ็นเตอร์เทนเมนท์เหล่านั้นไม่กล้าพูดความลามกของแก๊งเขียวออกมา
เฟิงชิงหวูสีหน้าซีดขาว เธอไม่คิดว่าเฉ่าปิงจะชั่วร้ายได้ขนาดนี้
เธอเคยได้ยินการกระทำของเฉ่าปิงแน่นอนอยู่แล้ว
เธอเคยมีรุ่นพี่คนหนึ่ง โดนเฉ่าปิงหมายปองไว้ จากนั้นก็ขืนใจเธอ
พอวันที่สอง ผู้คนพบว่าเธอเปลือยกายตายอยู่บนเตียงในห้องพักของโรงแรม สภาพตายน่าสังเวชมาก
แต่ว่าเพราะเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเฉ่าปิง สุดท้ายก็ต้องจบลงไปแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น
แค่คิดว่า จุดจบของตัวเองจะน่าเศร้าแบบนี้ เฟิงชิงหวูจับกรรไกรที่ซ่อนอยู่ในแขนเสื้ออย่างแน่น
ถ้ามีวันนั้นจริงๆ เธอยอมฆ่าตัวตายดีกว่าถูกเฉ่าปิงแปดเปื้อน!
เฉ่าปิงจ้องไปที่เฟิงชิงหวูด้วยร่องรอยของไฟชั่วร้ายในดวงตา พูดอย่างใจร้อน “เฮ้ย จับมันให้ฉัน ตอนนี้ฉันจะเอาให้สาแก่ใจสักที!”
“ครับ!”
หึหึ!
จากนั้น ลูกน้องแก๊งเขียวสองสามคนเดินไปทางเฟิงชิงหวูด้วยใบหน้าที่ยิ้มลามก
“พวกแกอย่าเข้ามานะ!”
เฟิงชิงหวูพูดด้วยสีหน้าที่หวาดกลัว
“สาวน้อย เชื่อฟังดีๆ พวกเราจะทำกับเธออย่างอ่อนโยน ฮ่าฮ่าฮ่า!”
แค่คิดถึงนี่ เฟิงชิงหวูเป็นถึงดาราดัง เดี๋ยวก็จะกลายเป็นผู้ช่วยเป้าของพวกเขา คนเหล่านี้ก็หัวเราะอย่างพึงพอใจ
“ออกไป!”
ในขณะที่คนเหล่านั้นจะเอื้อมมือไปจับตัวเฟิงชิงหวูไว้ ก็มีเสียงดังขึ้น
ตูม!
ตูม!
ตูม!
เสียงดังไม่กี่ครั้ง ลูกน้องแก๊งเขียวเหล่านั้นก็ล้มบินออกไปทันที
“ฉันไม่พูด พวกแกก็คิดว่าเป็นคนตายงั้นเหรอ!”
หยางเฟิงนวดข้อมือของตัวเองแล้วเดินออกมาด้วยสีหน้าที่หมดหนทาง
แม่ง!
ตัวเองยืนอยู่ข้างนอกตั้งนาน คนกลุ่มเฉ่าปิงกลับเพิกเฉยตัวเองไปสักงั้น ทำเหมือนตัวเองเป็นคนตายจริงเหรอ?
เฉ่าปิงหรี่ตาและจ้องไปที่หยางเฟิงแล้วถาม “ไอ้น้อง แกเป็นใคร? ฉันขอบอกแกก่อนเลยอย่ายุ่งเรื่องคนอื่น!”