บทที่ 224
เมื่อเห็นการแสดงออกที่ใจร้อนของ หยางเฟิง จางเทียนซานก็รู้สึกหงุดหงิดมากขึ้น
เขาคำราม: “แล้วคุณรู้ไหมว่าสำนักปาจี๋เป็นสำนักในเครือของสำนักมังกรพยัคฆ์ของฉัน?”
ทุกสำนักชั้นหนึ่งจะมีสำนักชั้นรองที่แนบมาหลายพรรค
ในหมู่พวก สำนักปาจี๋เป็นสำนักในเครือของสำนักมังกรพยัคฆ์!
การทำลายสำนักปาจี๋เป็นการสูญเสียครั้งใหญ่สำหรับสำนักมังกรพยัคฆ์
เป็นเวลานานที่ สำนักปาจี๋ได้ส่งทรัพยากรจำนวนมากไปยังสำนักมังกรพยัคฆ์จาก มณฑลเจียงหนาน
ในช่วงเวลานี้ สำนักมังกรพยัคฆ์ได้ออกตามหาฆาตกรที่ทำลายสำนักปาจี๋มาตลอด
โดยไม่คาดคิดว่าฆาตกรจะอยู่ที่นี่แล้ว
หยางเฟิงพูด : “รู้จะเป็นไรไป ไม่รู้แล้วจะเป็นไร? สำนักพรรคไหนที่ฉันอยากจะทำลาย สำนักพรรคไหนจะถูกทำลาย”
หยิ่ง!
หยิ่งมาก!
ทันใดนั้นจางเทียนซานรู้สึกหงุดหงิดกับการแสดงออกของหยางเฟิง
“หาที่ตาย!”
คำรามเสียงดัง จางเทียนซานดึงดาบยาวออกจากเอวของเขาและฟันไปทางหยางเฟิง
ความเร็วของ จางเทียนซานนั้นเร็วมาก
ตัวเขาเป็นเหมือนสายฟ้าแลบ
ทุกคนคาดไม่ถึงว่า จางเทียนซานจะทำอย่างนั้นทันทีที่เขาพูด
อย่างไรก็ตาม สำนักมังกรพยัคฆ์เป็นสำนักชนชั้นหนึ่ง และเป็นสำนักระดับสูงในภาคใต้มาโดยตลอด
ในฐานะผู้นำของสำนักมังกรพยัคฆ์ จางเทียนซานจะยอมให้คนอื่นท้าทายเขาได้อย่างไร?
แสงดาบสั่นไหว
ความอยากสังหารที่น่าสะพรึงกลัวได้ห่อหุ้ม หยางเฟิง
จะพูดเลยว่า
จางเทียนซานสมกับเป็นผู้นำ สำนักมังกรพยัคฆ์
แค่ท่าเดียวก็เอาถึงตาย!
เป็นไปไม่ได้ที่จะหลบเลี่ยง!
ทุกคนมองไปที่ หยางเฟิงราวกับว่าพวกเขากำลังดูคนตาย
เพราะในสายตาของพวกเขา หยางเฟิงจะต้องตายอย่างแน่นอน
ใบหน้าของเฉินป้าเซียนปรากฏประสบความสำเร็จในการสมคบคิด
เหตุผลที่เขาบอกว่า หยางเฟิงเป็นฆาตกรที่ทำลาย สำนักปาจี๋ก็คือการยั่วยุให้ สำนักมังกรพยัคฆ์ต่อสู้กับหยางเฟิง
เห็นได้ชัดว่าตอนนี้
เป้าหมายของเขาสำเร็จแล้ว
ถ้าหยางเฟิงต้องตายไปจะไม่เป็นอันตรายต่อเขาเลยแม้แต่น้อย!
เฉ่าซือไห่มีสีหน้าเย้ยหยันบนใบหน้าของเขา
ในความเห็นของเขา วันนี้หยางเฟิงตายทางเดียว!
ฆ่า หยางเฟิงเท่ากับการล้างแค้นครั้งใหญ่ของเขาเอง!
“คุณหยาง!”
เมื่อเห็นสิ่งนี้ เฉินตงก็กรีดร้อง
เขาต้องการห้ามไว้ แต่ความเร็วของ จางเทียนซานนั้นเร็วเกินไป เขาไม่สามารถหยุดได้เลย
ดาบยาวของ จางเทียนซาน
ห่างจากหยางเฟิงไม่ถึงหนึ่งเมตรแล้ว!
จางเทียนซานดูเหมือนจะเห็นภาพที่ หยางเฟิงถูกแทงแล้ว
ในความเห็นของเขา ไม่มีใครหยุดดาบของเขาได้
เมื่อเห็นว่าดาบยาวของ จางเทียนซานกำลังจะแทงมา หยางเฟิงก็ชกต่อย
ไม่มีการเคลื่อนไหวแฟนซีใด ๆ
ไม่มีโมเมนตัมที่ทำให้โลกแตก
แค่หมัดธรรมดา
“หาที่ตาย!”
เมื่อเห็นปฏิกิริยาของ หยางเฟิงนี่เป็นความคิดแรกในใจของทุกคน
แต่ไม่มีใครสังเกตเห็นว่า จางเทียนซานมีท่าทีหวาดกลัวบนใบหน้าของเขา
บูม!
ในที่สุดทั้งสองฝ่ายก็ปะทะกันดังลั่น
บูม!
ในทันที จางเทียนซานก็บินออกไปข้างหลัง
เขาถอยหลังไปห้าหรือหกก้าวก่อนที่จะหยุดตัวเองแทบไม่ทัน
ต่อจากนั้น
จางเทียนซานมองไปที่ หยางเฟิงด้วยความสยองขวัญ
เขาอยู่ในแดนปรมาจารย์กลางแล้ว แต่ยังสู้ท่าเดียวของ หยางเฟิงไม่ได้?
หยางเฟิงกำหมัดของเขาด้วยความไม่พอใจ
ในความเห็นของเขา
ท่านี้ของ จางเทียนซานนั้นไม่ดีเท่าท่าของเจี้ยนเฟิง
แน่นอน เจี้ยนเฟิงเป็นการเผาแก่นโลหิตของเขาเองจนไปถึงแดนปรมาจารย์กลาง แล้วใช้กำลังทั้งหมดเพื่อแสดงท่านั้น
และ จางเทียนซานก็เป็นปรมาจารย์ที่แท้จริงในแดนปรมาจารย์กลาง!
แต่ด้วยการฟันของเจี้ยนเฟิงมีความรักและความชอบธรรม!
การฟันของ จางเทียนซานเต็มไปด้วยพลังแต่ไม่มีความรู้สึก
คนโบราณสร้างดาบด้วยเลือด และเลี้ยงดาบด้วยความชอบธรรม!
ดาบที่มีพลังเพียงอย่างเดียวไม่สมควรที่จะถูกเรียกว่าดาบ!
ทันใดนั้น
เงียบ!
อากาศเงียบสงัด!
“นี้……นี่……”
