เทพสงครามพิทักษ์โลก – บทที่ 270

บทที่ 270
เพราะหยางเฟิง

ทำให้เสียแก๊งฟ้าดิน

การไปจงโจวครั้งนี้ ยังไม่รู้ว่าท่านผู้นำจะลงโทษเขาอย่างไร?

หยางเฟิง!

ถ้ามีโอกาส ข้าเฉินป้าเซียนจะฆ่าเจ้าอย่างแน่นอน!

หลังจากนั้น

บูม!

มีเสียงดังขึ้น

เฮลิคอปเตอร์สิบลำหายไป

หยางเฟิงมองดูเฉินเป่ยเหอและคนอื่นๆ ออกไปอย่างไร้ความรู้สึก

เสือขาวถามด้วยความสงสัย “ท่านแม่ทัพ ทำไมท่านไม่หยุดเฉินเป่ยเหอและคนอื่นๆ ไว้?”

ด้วยพลังของหยางเฟิง

เฉินเป่ยเหอเท่ากับมดตัวหนึ่งเท่านั้น สามารถบีบให้ตายได้ด้วยมือเดียว

หยางเฟิงยิ้มเบา ๆ : “ปล่อยให้พวกเขาหยิ่งยโสไปสักพัก รอวันที่ข้าไปจงโจวในอนาคต มันจะเป็นจุดจบของพวกเขา!”

เมื่อได้ยินดังนั้น

เสือขาวตกใจ

ดูเหมือนว่าท่านแม่ทัพจะวางแผนระยะยาว และได้วางแผนจัดการจงโจวไว้ล่วงหน้าแล้ว

ในใจเขาแอบไว้อาลัยให้ตระกูลเฉิน

เมื่อตกเป็นเป้าหมายของท่านแม่ทัพแล้ว ตระกูลเฉินแห่งจงโจวดูเหมือนว่าจะมีช่วงเวลาดีๆได้อีกไม่นาน

และหยางเฟิงค่อยๆหายใจออก

ฆ่าเฉินเป่ยเหอและ เฉินป้าเซียนไม่ใช่เรื่องยาก

แต่หายนะทั้งหมดอยู่ในจงโจว

ตระกูลใหญ่ทุกตระกูลในจงโจวได้คุกคามความปลอดภัยของต้าเซี่ยอย่างรุนแรง

แต่เพื่อไม่ให้เกิดความวุ่นวายในต้าเซี่ย หยางเฟิงทำได้เพียงตัดปีกของพวกเขาออกก่อน

รอจนกว่าเขาจะมาที่จงโจว

เป็นวันที่ทุกอย่างจะเปลี่ยนไป!

…

ศูนย์แก๊งฟ้าดิน

ห้องโถงใหญ่

หยางเฟิงนั่งบนเก้าอี้หนังเสือที่เดิมทีเป็นของเฉินป้าเซียน

ด้านล่างมีจางเทียนซานและคนอื่นๆ ยิ้มแย้มแจ่มใส

แม้ว่าเฉินป้าเซียนจะหนีไปแต่แก๊งฟ้าดินถูกทำลาย และถึงเวลาเก็บเกี่ยวผลแห่งชัยชนะ

หยางเฟิงมองทุกคนด้วยรอยยิ้มและกล่าวว่า: “ขอบคุณความช่วยเหลือจากทุกคนในวันนี้ เราจึงสามารถทำลายหายนะอย่างแก๊งฟ้าดินได้ ตอนนี้แก๊งฟ้นดินถูกทำลายไปแล้ว ตามข้อตกลงก่อนหน้านี้ ธุรกิจในพื้นที่สีเทาของแก๊งฟ้าดินก็จะมอบให้ทุกคน.”

“ขอบคุณ เจ้าพันธมิตร!”

ได้ยินดังนั้น

จางเทียนซานและคนอื่นๆ ต่างคุกเข่าลงบนพื้นอย่างตื่นเต้น

แก๊งฟ้าดินสืบทอดมาเป็นเวลาห้าร้อยปี มีธุรกิจนับไม่ถ้วนทั้งในจินหลิงและทุกภูมิภาค

เค้กชิ้นใหญ่ขนาดนี้มันมากพอที่ทุกคนที่จะดื่มกิน

เมื่อเห็นฝูงชนตื่นเต้นอย่างที่สุด

หยางเฟิงกล่าวอย่างเย็นชา: “แต่ข้าอยากจะเตือนทุกคนด้วยว่า ถ้าพวกเจ้าคนใดกล้าที่จะทำสิ่งผิดกฎหมาย บทเรียนของแก๊งฟ้าดินในวันนี้ก็จะเป็นของพวกเจ้า!”

เมื่อได้ยินดังนั้น

ทุกคนกลัวจนตัวสั่น

หลังจากที่ได้เห็นฝีมือการของหยางเฟิงก็ไม่มีใครกล้าโต้แย้ง

“ข้ากำลังรอคำสั่งอยู่!”

ทุกคนตะโกนเสียงดัง

หยางเฟิงพยักหน้าและพูดว่า: “เอาล่ะ พวกเจ้าทุกคนออกไปก่อน!

เมื่อได้ยินสิ่งนี้

จางเทียนซานและคนอื่นๆค่อยๆออกไป

หยางเฟิงมองเงาด้านหลังของ จางเทียนซานและคนอื่นๆที่ออกไป และเหล่ตาของเขา

ในบรรดาคนเหล่านี้เขาไม่รู้ว่ามีกี่คนที่เชื่อฟังคำสั่งของเขาจริงๆ!

แต่ถ้าคนพวกนี้กล้าขัดคำสั่ง

มีเพียงทางเดียวเท่านั้นที่รอพวกเขาอยู่—

ตาย!

หลังจากที่ทุกคนออกไปแล้ว

เฉินตงยืนอยู่ที่เดิมอย่างลังเล

เขาไม่กล้าออกไปไหน

แม้ว่าแก๊งฟ้าดินจะถูกทำลายไปแล้ว

แต่ว่ารากเหง้าของเขาอยู่ที่หู้ไห่

ในภาคใต้ ผลประโยชน์ที่เขาจะได้รับมีน้อย

หากไม่สามารถกู้หู้ไห่กลับคืนมาได้ เขาจะสูญเสียอย่างหนัก

หยางเฟิงถามเบาๆ “เฉินตง เจ้ามีเรื่องอะไรอีก?”

เฉินตงพูดด้วยอย่างหวาดหวั่น: “คุณหยาง แก๊งฟ้าดินถูกทำลาย แล้วข้าจะได้กลับหู้ไห่เมื่อไหร่”

หยางเฟิงหัวเราะเบา ๆ “ไม่ต้องกังวล เราจะกลับหู้ไห่ในวันพรุ่งนี้”

หืม?

เมื่อได้ยินดังนั้น

เฉินตง อดไม่ได้ที่จะตะลึง

ด้วยอารมณ์ตอนนี้ของเขา แทบรอไม่ไหวที่จะกลับไปหู้ไห่ทันทีและทำลายสี่ตระกูลใหญ่!

แต่เมื่อหยางเฟิงกล่าวเช่นนั้นเฉินตงไม่กล้าสังสัยอะไร!

เขาทำได้แค่แสร้งทำเป็นขอบคุณอย่างมากและออกมาเงียบๆ!

หลังจากที่เฉินตงออกไป

หยางเฟิงมองไปที่เสือขาวและถามว่า “จัดการทุกอย่างเรียบร้อยดีไหม?”

ใบหน้าของเสือขาวดูเคร่งขรึม: “ทุกอย่างเป็นไปตามคำสั่งของท่านแม่ทัพ ข้าน้อยได้เตรียมพร้อมทุกอย่างไว้นานแล้ว”