บทที่ 298
“แกคอยฉันไว้ ฉันจะไม่ปล่อยแกไปแน่!”
หลังจากทิ้งคำพูดโหดเหี้ยมไว้หนึ่งประโยค
เฉาเจินจึงจากไปอย่างจนตรอก
เขากลัวว่าขืนตัวเองอยู่ที่นี่อีก จะถูกหยางเฟิงต่อยจนตายเข้าจริง ๆ
เถ้าแก่สาวตกตะลึงโดยสมบูรณ์แล้ว
เขานึกไม่ถึงว่า หยางเฟิงจะถึงขนาดที่โหดร้ายเช่นนี้
แม้กระทั่งคุณชายแห่งตระกูลเฉา ก็กล้าต่อย ?
นี่เป็นผู้มีอิทธิพลที่มาจากไหนกัน !
“คิดเงิน!”
หลังจากไล่แมลงวันน่ารำคาญไปแล้ว หยางเฟิงจึงยื่นบัตรธนาคารให้
“อ้อ ๆ ได้เลยค่ะ!”
เถ้าแก่สาวจึงได้สติ รีบไปคิดเงินให้หยางเฟิง
จากนั้น ห่อชุดแต่งงานไว้ให้เรียบร้อย แล้วยื่นให้หยางเฟิงด้วยความนอบน้อม
หากว่า ก่อนหน้าเถ้าแก่สาวดูถูกหยางเฟิงเข้าหน่อยละก็
ในใจของเธอในตอนนี้คงเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
แม้กระทั่งเฉาเจินยังกล้าต่อยอย่างโหดเหี้ยม ทำไมจะให้เถ้าแก่ร้านชุดแต่งงานเล็ก ๆ ดูถูกได้ล่ะ ?
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง
เมื่อครู่เธอเห็นจำนวนเงินคงเหลือที่อยู่ในบัตรธนาคารของหยางเฟิง จึงตกใจเป็นอย่างมาก
หนึ่งหมื่นล้าน！
นั่นเป็นหนึ่งหมื่นล้านถ้วนเลยเชียวนะ !
คนแบบไหน ถึงได้มีเงินมากขนาดนี้กัน ?
เถ้าแก่สาวเอ่ยโน้มน้าวด้วยความปรารถนาดี : “คุณผู้ชาย คุณล่วงเกินเฉาเจินไป เขาจะไม่ปล่อยคุณไว้อย่างแน่นอน ฉันแนะนำให้คุณรีบไปจากที่นี่ดีกว่าค่ะ ที่ฉงโจว ตระกูลเฉาก็คืออันธพาลท้องที่ !”
ได้ยินคำพูดนี้
หยางเฟิงจึงขมวดคิ้วถาม : “ทำไมตระกูลเฉานี้ถึงได้มีอิทธิพลมากที่ฉงโจวล่ะ ?”
จึงเอ่ยเสียงต่ำ ๆ อย่างระมัดระวัง : “ตระกูลเฉามิใช่แค่มีอิทธิพลมากในท้องที่เท่านั้น เป็นเผด็จการเลยก็ว่าได้
“หากกล้าฝ่าฝืนและต่อต้าน ตระกูลเฉาก็จะลงมือไล่พวกเขาออกไป ดังนั้น คนท้องที่อย่างพวกเราล้วนทำได้แต่โกรธตระกูลเฉาแต่ไม่กล้าพูด……”
ได้ยินดังนั้น
หยางเฟิงจึงเผยสีหน้าเย็นชา
“ขอบใจ !”
เขาก็ไม่ได้พูดอะไรเพิ่ม
จูงมือเย่เมิ่งเหยียน แล้วหยางเฟิงก็ออกไปจากร้านชุดแต่งงาน
เห็นแผ่นหลังของหยางเฟิงจากไป เถ้าแก่สาวส่ายหน้า พลันถอนหายใจโล่งอกเฮือกหนึ่ง
ผู้มีอิทธิพลคนนี้
ไม่ว่าเป็นสถานะอะไร
ล่วงเกินตระกูลเฉาแล้ว เขาต้องตายแน่นอน
……
หลังจากกลับถึงโรงแรม
เย่เมิ่งเหยียนไปพักผ่อนก่อน
หยางเฟิงมาที่ล็อบบี้ นั่งบนโซฟา
“เสือขาว นายไปตรวจสอบตระกูลเฉาฉงโจวหน่อย !”
จู่ ๆ หยางเฟิงเอ่ยปาก
เสือขาวที่ยืนอยู่กลางมุม จึงพยักหน้า : “ครับ ท่านแม่ทัพ!”
ไม่นานนัก เสือขาวก็จากไป
หลังจากเสือขาวจากไป หยางเฟิงก็หรี่ตาเล็กน้อย
วันนี้เขาต่อยเฉาเจินไปสามครั้ง
ด้วยนิสัยคุณชายลูกผู้ดีประเภทนี้ จะไม่วางมืออย่างแน่นอน
ในเมื่อเป็นเช่นนี้ หยางเฟิงก็ไม่ถือสาที่จะขุดรากถอนโคนทั้งตระกูลเฉานี้จากฉงโจว !
……
ตระกูลเฉา
ตระกูลอันดับหนึ่งแห่งฉงโจว
ที่เขตชานเมือง มีคฤหาสน์หรูหราขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง
ในเวลานี้
เฉาเจินกลับมาถึงในบ้านด้วยใบหน้าน้อยใจ
ที่ ฉงโจว
ยังไม่เคยมีใครกล้าต่อยเขาเลย
เรื่องเรื่องนี้ เขาต้องแก้แค้น !
ต้องให้คนที่ลงมือกับตัวเอง ตายทั้งเป็น !
“พี่ชาย !”
ในเวลานี้
มีผู้ชายคนหนึ่งเดินมา
เฉาเจินเงยหน้าเหลือบมองอีกฝ่าย พลันเอ่ยด้วยสีหน้าไม่เป็นธรรมชาติ: “เฉ่าปิง เป็นนายนี่เอง!”
เฉ่าซือไห่พ่อของเฉ่าปิง เป็นพี่น้องกับพ่อของเฉาเจิน
เมื่อก่อนตอนที่เฉ่าปิงยังเป็นนายน้อยของแก๊งเขียว คนตระกูลเฉาเรียกได้ว่าเกรงใจเขาอย่างสุดขีด !
นับตั้งแต่เฉ่าซือไห่ถูกประหารชีวิต
แก๊งเขียวล่มสลาย
เฉ่าปิงก็กลายเป็นสุนัขที่เหมือนหมาข้างถนนตัวหนึ่ง !
โดยเฉพาะอย่างยิ่งศึกที่ตงไห่ เฉ่าปิงหลบหนีเพียงตัวคนเดียวอย่างจนตรอก
ภายใต้สถานการณ์ที่เข้าตาจนนั้น เขาจึงทำได้แต่มาที่ฉงโจวเพื่อขอพึ่งพาอาศัยลุงใหญ่ของตัวเอง
เมื่อคนอยู่ใต้ชายคา จึงจำเป็นต้องก้มหัว !
ตอนนี้คนตระกูลเฉา มองเขาด้วยสีหน้าที่ไม่ดีเท่าไรนัก
เฉ่าปิงเหลือบมองเฉาเจิน พบว่าใบหน้าของเฉาเจินบวมแดงเหมือนหัวหมู
