เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 322
แม้ว่าจะมีชีวิตอยู่ ก็เป็นเพียงคนพิการคนหนึ่ง!
ความตาย สำหรับเขาแล้ว อาจจะเป็นจุดจบที่ดีที่สุด!
พลั่ก!
กริชแทงไปที่หน้าอก
เลือดสดๆ ไหลทะลักออกมา
ดวงตาทั้งคู่ของเฉ่าปิง แสดงออกถึงความหลุดพ้น
ถึงแม้ว่าจะไม่ตาย เขาก็เหมือนตายทั้งเป็นอยู่ดี
เพียงแต่
ในดวงตาทั้งคู่ของเขา ยังคงไม่ยินยอมอย่างยิ่ง
ความแค้นที่ฝังลึก!
ความเกลียดชังที่ฝังแน่น!
สิ่งเหล่านี้ล้วนไม่มีการคืนสนอง!
ช่างน่าเสียดาย……
ไม่ว่าเขาจะไม่ยินยอมอย่างไร จุดจบของเขาก็ไม่ถึงวาระแล้ว
ดวงตาทั้งคู่ของเฉ่าปิง ค่อยๆ สูญสิ้นความมีชีวิตชีวาไป
ทิ้งความอาลัยอาวรณ์สุดท้ายเอาไว้บนโลกใบนี้
ตลอดจน ความอาฆาตพยาบาทที่ไม่มีวันลืมเลือนนั้นด้วย……
เฉ่าหวู่ฮู๋เห็นเช่นนั้น ก็ไม่ได้กล่าวอะไร!
แม้ว่าเฉ่าปิงจะตายแล้ว
แต่กริชในมือของเขา ยังคงทิ่มแทงต่อไป
แทงหนึ่งที แล้วก็แทงอีกหนึ่งที
เลือดแดงฉานร้อนผ่าว สาดกระเซ็นมาที่ใบหน้าของเขา
สาดกระเซ็น อยู่บนความเจ็บปวดจากการสูญเสียของเขา!
“พอได้แล้ว!”
เวลานี้
เสียงตะโกนดังทอดเข้ามา
เฉ่าหวู่ฮู๋จึงได้สติ
สีหน้าอันบ้าคลั่ง ค่อยๆ จางหายไป
เขาเงยหน้าขึ้น มองเห็นดวงตาที่เย็นชาคู่นั้นของหยางเฟิง
ตุบ!
ในฉับพลัน กริชของเฉ่าหวู่ฮู๋ ก็ตกลงบนพื้น……
“คุณหยาง……” เฉ่าหวู่ฮู๋กลัวจนตัวสั่นงันงก
ทันใดนั้น
หยางเฟิงจ้องมองเขาด้วยแววตาเยือกเย็น ในสายตาของเฉ่าหวู่ฮู๋ ดูราวกับเทพเจ้าอันสูงส่ง!
“เฉ่าหวู่ฮู๋ แกสร้างหายนะอยู่ในฉงโจวมาหลายปีแล้ว คำพังเพยกล่าวไว้ว่า สวรรค์ยุติธรรมทำผิดก็ต้องถูกลงโทษ วันนี้ เป็นวันประหารชีวิตของแก!”
“เอาคนมา ลากตัวเขาออกไป!”
น้ำเสียงตกลง
เจ้าหน้าที่คุ้มกันสองคนก้าวไปข้างหน้า และลากเฉ่าหวู่ฮู๋ออกไป
ตลอดเส้นทาง
เขาราวกับหมาตายแล้วตัวหนึ่ง ไม่ขยับเขยื้อนเคลื่อนไหว
เขารู้ว่าตนเองนั้นจบสิ้นแล้ว!
เขาไม่กล้าต่อต้านใดๆ
แม้แต่เฉ่าปิงที่บุกทะลวงแดนปรมาจารย์ ล้วนไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหยางเฟิงเลย
หากตนเองกล้าขัดขืน ต้องตายอย่างอนาถอย่างแน่นอน!
ทันใดนั้น
เฉ่าหวู่ฮู๋ราวกับตื่นจากฝัน ส่งเสียงกรีดร้องขึ้นมา : “คุณหยาง ไว้ชีวิตฉันด้วย! ฉันผิดไปแล้ว!”
“ฉันจะยอมมอบทรัพย์สินทั้งหมด ขอเพียงแค่ให้คุณยกโทษให้ด้วยฉันด้วย!”
ภายใต้ความกลัวตาย
เฉ่าหวู่ฮู๋ คร่ำครวญจะเป็นจะตายด้วยความหวาดกลัว!
หยางเฟิงมีใบหน้าไร้ความรู้สึกตั้งแต่ต้นจนจบ
เพราะเฉ่าหวู่ฮู๋ สมควรได้รับกรรมจริงๆ!
ต่อให้เป็นความรักของเขาที่มีต่อลูก……เคยมีช่วงเวลาแบบนั้น ทำให้หยางเฟิงรู้สึกตื้นตันใจก็ตาม……
ทันทีหลังจากนั้น
หยางเฟิงเหลือบมองสองศพบนพื้น กล่าวอย่างเรียบๆ ว่า : “เสือขาว ที่นี่ก็ส่งให้แกจัดการแล้วกัน!”
กล่าวจบ
เขาจูงมือของเย่เมิ่งเหยียนแล้วออกจากตระกูลเฉ่าไป
รอหลังจากที่หยางเฟิงออกไป
เสือขาวมองศพเฉ่าปิงกับเฉ่าเจินด้วยความรังเกียจ
สองคนนี้ กล้าลักพาตัวนายหญิงท่านแม่ทัพอย่างคาดไม่ถึง
ไม่คุ้มที่เขาจะต้องไปเก็บศพเลยสักนิด
เขากล่าวด้วยใบหน้าเย็นชา : “เผาเลย!”
ครืนๆ!
ฮัมเมอร์สีเขียวทหารหลายร้อยคัน ออกไปอย่างรวดเร็วจนฝุ่นตลบอบอวล
และตระกูลเฉ่า ก็จมอยู่ในทะเลเพลิง……
วันต่อมา
ข่าวที่ออกมาเป็นที่น่าตกตะลึงไปทั้งฉงโจว
ตระกูลอันดับหนึ่งของฉงโจว ตระกูลเฉ่าซึ่งก่อกรรมทำเข็ญมานานหลายปี ถูกทำลายย่อยยับในชั่วข้ามคืน!
ผู้นำตระกูลเฉ่า เฉ่าหวู่ฮู๋ยอมรับโทษประหาร!
เนื่องจากว่าเป็นคดีใหญ่ จึงมีประกาศวันพิจารณาคดีอย่างเป็นทางการ
รอคอยให้เฉ่าหวู่ฮู๋ ถูกลงโทษอย่างเฉียบขาดตามกฎหมาย!
และในเวลาเดียวกันนี้
เมืองหลวง
ตระกูลหยางผู้มั่งคั่งและทรงอิทธิพล
ตระกูลหยางผู้มั่งคั่งและทรงอิทธิพลอย่างแท้จริงเคยขับไล่หยางเฟิงออกจากตระกูลไป!
ตระกูลหยาง
อาศัยอยู่ในเรือนสี่ประสานหลังหนึ่งอายุนับร้อยปี
คฤหาสน์แห่งนี้ เล่าลือกันว่าในราชวงศ์เก่า ยังเป็นจวนของท่านอ๋องพระองค์หนึ่งอีกด้วย
ต่อมา ถูกบรรพบุรุษของตระกูลหยางซื้อมาด้วยราคาสูง!
เวลานี้
ในห้องหนังสือหลังคฤหาสน์ของตระกูลหยาง
ชายวัยห้าสิบกว่าปีคนหนึ่ง มองดูรูปภาพบนผนังรูปหนึ่งอย่างเงียบๆ
ในรูปภาพ เป็นสาวสวยคนหนึ่งดูนุ่มนวลอ่อนโยน และงดงามอย่างมาก
ชายคนนั้นมองผู้หญิงในรูปภาพ ด้วยสีหน้าที่แสดงถึงความผิดหวัง
![จอมมารแค่อยากเป็นคนดี [反派少爷只想过佛系生活]](https://i3.wp.com/novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137048.jpg?resize=151,215 "จอมมารแค่อยากเป็นคนดี [反派少爷只想过佛系生活]")
