เทพสงครามพิทักษ์โลก – บทที่ 380

เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 380
นี่มันบ้าไปแล้วจริงๆ!

หยางเฟิงเดินเข้ามาทีละก้าวๆ

ทุกๆ ก้าว

ล้วนเหยียบลงบนใจของเหอเซิ่งหง!

กึก! กึก! กึก!

ทำให้เหอเซิ่งหงอดไม่ได้ที่จะตัวสั่นสะท้าน!

เหอเซิ่งหงตะโกนอย่างหวาดกลัวขึ้นมาทันที : “หยางเฟิง แกอย่าเข้ามานะ! แกอย่าเข้ามา!”

ในขณะนี้

เขาหวาดกลัวจริงๆ!

เขาทำทุกอย่างที่ทำได้

สุดท้ายแล้วยังคงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหยางเฟิงอยู่ดี

เรื่องราวมาจนถึงตอนนี้

เขาไม่มีไพ่ไม้ตายใดๆ อีกแล้ว

เขาในเวลานี้ ราวกับลูกแกะตัวหนึ่ง ที่รอการถูกเชือกจากหยางเฟิงเท่านั้น!

หยางเฟิงมองเหอเซิ่งหง แสยะยิ้มมุมปาก เผยรอยยิ้มออกมา

เมื่อเห็นรอยยิ้มนี้

เหอเซิ่งหงอดไม่ได้ที่ตัวสั่นระริกไปทั้งตัว!

เพราะนี่คือรอยยิ้มของปีศาจ!

จนถึงขั้นกับ น่ากลัวซะยิ่งกว่าปีศาจด้วยซ้ำ!

หยางเฟิงยิ้มพร้อมกล่าวว่า : “เหอเซิ่งหง ฉันจะให้โอกาสคุณเป็นครั้งสุดท้าย!”

“จริงเหรอ?”

เหอเซิ่งหงเงยหน้าขึ้น มองหยางเฟิงอย่างไม่อยากจะเชื่อ

หยางเฟิงตรากตรำลำบากเช่นนี้

จะยอมไว้ชีวิตของตนเองจริงๆ เหรอ?

หยางเฟิงกล่าวด้วยใบหน้าเย็นชา : “ขอเพียงแค่คุณส่งทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลเหอ มอบให้แก่คลังของรัฐ จากนั้นฉันจะปล่อยคุณไปก็ได้!”

ทรัพย์สินของตระกูลเหอมีมากมายมหาศาลจริงๆ!

ทรัพย์สินมหาศาลเช่นนี้ ขาดหายไม่ได้เลยแม้แต่น้อย

โดยกลอุบายของเหอเซิ่งหง

ถึงแม้ว่าจะฆ่าเขา ก็ไม่สามารถจะขุดทรัพย์สมบัติของตระกูลเหอออกมาได้หมด

แทนที่จะเป็นเช่นนี้

ปล่อยเขาไปเสียดีกว่า

ขอเพียงเหอเซิ่งหงร่วมมืออย่างเชื่อฟัง ส่งมอบทรัพย์สินทั้งหมด!

ได้ยินเช่นนี้

ใบหน้าของเหอเซิ่งหง ก็เผยใบหน้าที่สองจิตสองใจ

เขามองออกถึงความคิดของหยางเฟิง

เขาต่อสู้ฟันฝ่ามาทั้งชีวิต จึงจะได้ความมั่งคั่งนี้มา ตอนนี้จะให้ส่งมอบไปทั้งหมด เขาไม่ยอมหรอก!

แต่เมื่อเทียบกับชีวิตของตนเองแล้ว

เงินทองมากมาย ก็ไม่มีความหมายอะไรอีกแล้ว!

ตอนนี้

หยางเฟิงจะปลดปล่อยความทุกข์ของตนเอง ได้ลิ้มรสชาติของความสุข แต่ตนเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหยางเฟิง ฉะนั้นจึงกัดฟันที่แตก และกลืนมันลงไปในท้องเท่านั้น!

ขอเพียงแต่ตนเองได้มีชีวิตต่อไป!

ไม่ช้าก็เร็ว

ทุกสิ่งทุกอย่างนี้ ตนเองจะต้องทวงคืน เป็นร้อยเท่าพันเท่าเลย!

นึกถึงตรงนี้แล้ว เหอเซิ่งหงก็เงยหน้าขึ้น : “ฉันจะมอบทรัพย์สินทั้งหมดให้ก็ได้ แต่แกจะต้องรับประกันความปลอดภัยของฉัน และส่งฉันออกจากต้าเซี่ยไป!”

เรื่องมาถึงตอนนี้แล้ว

เหอเซิ่งหงรู้ดีว่า ตนเองไม่สามารถอยู่ที่เมืองกาสิโนได้ และถึงขั้นกับว่าอยู่ในต้าเซี่ยไม่ได้อีกด้วย

เขาทำได้เพียงไปต่างประเทศเท่านั้น

ตระกูลเหอมีทรัพย์สินมหาศาลเช่นนี้

รอให้ถึงต่างประเทศ เขาก็จะได้ใช้ชีวิตที่เสพสุขดังเดิม!

หยางเฟิงส่ายหัว : “เป็นไปไม่ได้! คุณก่อกรรมทำชั่ว หลายปีมานี้ไม่รู้ว่าทำผิดกฎหมายมาเท่าไหร่แล้ว! ฉะนั้นชีวิตต่อจากนี้ของคุณ สามารถใช้มันอยู่แค่ในคุกเท่านั้น ส่วนทรัพย์สินของคุณในต่างประเทศ ก็จะต้องถูกยึดเข้าหลวงทั้งหมด!”

“หยางเฟิง แกจะรังแกกันเกินไปแล้วนะ!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เหอเซิ่งหงก็จ้องเขม็งไปที่หยางเฟิง และกล่าวอย่างโหดเหี้ยมว่า : “ถ้าแกไม่ตกลงตามเงื่อนไข เช่นนั้นฉันยอมตายดีกว่า และไม่ส่งมอบทรัพย์สินให้ด้วย!”

ติดคุกตลอดชีวิต

สำหรับเหอเซิ่งหงแล้ว ทุกข์ทรมานซะยิ่งกว่าตายอีก!

เขาไม่มีวันยอมรับจุดจบเช่นนี้อย่างแน่นอน!

หยางเฟิงหัวเราะเยาะ : “ตอนนี้คุณ ก็เหมือนหมาข้างถนนตัวหนึ่ง ไม่มีสิทธิ์มาต่อรอง! ถ้าไม่ยินยอม ก็ต้องตาย!”

เมื่อพูดคำพูดสุดท้าย

ทั้งตัวของหยางเฟิงเต็มไปด้วยความดุร้าย

“ฮ่าๆๆ!”

เหอเซิ่งหงหัวเราะเสียงดัง

เขาลุกขึ้นยืน จ้องมองหยางเฟิงด้วยความโกรธ : “หยางเฟิง ถึงแม้ว่าฉันจะตายไปแล้ว ก็จะไม่ให้แผนการชั่วร้ายของแกนั้นสำเร็จลุล่วงหรอก! บอกตามตรงนะ ลูกชายของฉันออกจากเมืองกาสิโน ไปถึงต่างประเทศแล้ว ทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลเหอเรา ถูกเคลื่อนย้ายไปยังต่างประเทศแล้ว แกจะไม่ได้รับแม้แต่เหมาเดียว!”

ก่อนที่หยางเฟิงจะมาถึง

เหอเซิ่งหงได้วางแผนชั่วร้ายที่สุดเอาไว้แล้ว

เขาได้ส่งเหอเจียหาวออกไป ก็คือหลักประกันความมั่นคงที่สอง!