เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 483
เมื่อได้ยิน
เย่เมิ่งเหยียนก็ขมวดคิ้ว
เธอพูดด้วยสีหน้าเย็นชา : “แม่คะ ฉันบอกกับแม่หลายรอบแล้วนะ ฉันจะไม่หย่ากับหยางเฟิง! และเหตุการณ์ครั้งนี้ก็โทษหยางเฟิงไม่ได้ โจวห้าวเป็นคนฆ่าลุงต่างหาก เกี่ยวอะไรกับหยางเฟิงกัน?”
“เธอ เธอ เธอ……”
เมื่อเห็นเย่เมิ่งเหยียนไม่ฟังคำพูดของเธอ
หลันซินพูดดุด้วยความโมโห: “ยัยเด็กนี่ คำพูดของแม่ก็ไม่ฟังงั้นเหรอ? ไอ้ขยะ หยางเฟิงนี่มีดีอะไร? ไม่ใช่แค่เขยที่แต่งเข้าบ้านผู้หญิงเหรอ? ด้วยสถานะตอนนี้ของเธอ ไม่รู้เหรอว่ามีตระกูลร่ำรวยกี่ตระกูลเต็มใจที่จะไล่ตามเธอ?”
“แม่ พอได้แล้ว คุณอย่าสร้างปัญหาได้ไหม!”
เย่เมิ่งเหยียนพูดด้วยความรำคาญ: “แม่รู้ไหมว่าแม่กำลังพูดอะไรอยู่? หยางเฟิงเป็นพ่อของพั่นพั่นนะ ฉันจะไม่ยอมให้พั่นพั่นสูญเสียครอบครัวที่สมบูรณ์หรอกนะ!”
“ถ้าแม่บังคับให้ฉันหย่า งั้นฉันก็ทำได้แค่ตัดสายสัมพันธ์แม่ลูกกับแม่!”
แม่ของตัวเองเป็นคนชอบชวนทะเลาะเรื่องไร้สาระจริง ๆ ช่างเข้าใจยาก
“ยัยเด็กนี่! ตอนนี้ปีกกล้าขาแข็งแล้วเลยไม่ฟังคำพูดของแม่เหรอ!”
เมื่อได้ยินว่าเย่เมิ่งเหยียนจะตัดสายสัมพันธ์แม่ลูกก็พูดออกมา
หลันซินทำได้แค่พูดด้วยความโกรธเคือง
เธอไม่กล้าบังคับเย่เมิ่งเหยียนมากเกินไป
ทุกสิ่งที่เธอมีตอนนี้ล้วนเป็นเพราะเย่เมิ่งเหยียนนำมา
หากเย่เมิ่งเหยียนตัดสัมพันธ์แม่ลูกกับเธอจริง ๆ
เธอก็จบเห่นะสิ!
ชีวิตของภรรยาร่ำรวยนะ เธอไม่ยอมแพ้หรอกนะ!
ขณะนั้นเอง
หยางเฟิงพูดด้วยสีหน้าเย็นชา: “คุณแม่ ฉันของเตือนคุณอีกครั้ง อย่ายุ่งกับความสัมพันธ์ของฉันกับเมิ่งเหยียน! มิฉะนั้น แม้ว่าคุณจะเป็นแม่ของเมิ่งเหยียนก็อย่าโทษที่ฉันหยาบคายละกัน!”
ได้ยินดังนั้น
หลันซินก็ระเบิดทันที
เธอจ้องมองหยางเฟิงอย่างเย่อหยิ่งและพูด: “หยางเฟิง แกก็ต้องการฆ่าฉันด้วยงั้นเหรอ?”
หลันซินไม่เชื่อว่าหยางเฟิงจะกล้าฆ่าตัวเธอ
ถ้าหยางเฟิงฆ่าตัวเธอละก็
เย่เมิ่งเหยียนไม่ให้อภัยเขาตลอดชีวิตแน่นอน
สำหรับความหยาบคายและไร้เหตุผลของหลันซิน
หยางเฟิงปวดหัวจริง ๆ
แต่หลันซินขอให้เย่เมิ่งเหยียนหย่ากับตัวเขาหลายต่อหลายครั้ง
แม้ว่าตุ๊กตาดินเผาก็โกรธเป็น
ยิ่งไปกว่านั้นคือตัวเขาที่เป็นถึงเทพเจ้าแห่งสงครามองค์แรกของต้าเซี่ยละ?
หยางเฟิงพูดหัวเราะเยาะเย้ย: “คุณแม่ เป็นไปไม่ได้หรอกที่ฉันจะฆ่าคุณ……”
“เหอะ ฉันรู้ว่าไอ้ขยะอย่างแกไม่กล้าฆ่าฉัน!”
เมื่อได้ยินคำพูดนั้น
หลันซินมีสีหน้าพออกพอใจ ใบหน้าเต็มไปด้วยความหยิ่งผยอง
“แต่……”
หยางเฟิงเปลี่ยนเรื่องอย่างรวดเร็วและพูดด้วยเสียงเย็น:
“แต่คุณแม่ คุณแม่อย่าลืมนะ ว่าฉันเป็นคนซื้อวิลล่าหยุนติ่งนี่ โฉนดก็เป็นชื่อของฉัน ถ้าคุณแม่ทำให้ฉันไม่พอใจ ฉันก็ไล่คุณออกจากวิลล่าหยุนติ่งได้ทุกเมื่อ!”
“หา!”
เมื่อได้ยินสิ่งนี้
หลันซินก็ตกใจกลัว
เธอลืมเรื่องนี้ไปได้ยังไง
ถ้าหยางเฟิงต้องการไล่ตัวเธอออกไปจริง ๆ ตัวเธอจะทำยังไง?
หลันซินอยู่ที่วิลล่าหยุนติ่งจนเคยชินแล้ว
หากให้เธอย้ายออกไป
เธอไม่ยอมหรอกนะ!
ยิ่งไปกว่านั้น ที่นี่มีคนใช้พิเศษคอยดูแลตัวเธอ
ทุกวันมีความสุขยิ่งกว่าเซียนเสียอีก
แม้ว่าจะตีเธอจนตาย
เธอก็จะไม่ย้ายออก
คิดถึงจุดนี้
หลันซินอดไม่ได้ที่จะคิดในใจ
เมื่อไหร่ที่หาโอกาสพูดคุยกับเย่เมิ่งเหยียนได้
ให้เธอขอให้หยางเฟิงเปลี่ยนชื่อในโฉนดเป็นชื่อเย่เมิ่งเหยียน
ดังนั้น
ไอ้สารเลว หยางเฟิงนี่จะได้ไม่มีคุณสมบัติไล่ตัวเธอออกไป
เห็นหลันซินไม่พูดอะไร
หยางเฟิงก็ขี้เกียจที่จะคุยเรื่องไร้สาระกับเธอ
ไม่ข่มขู่เธอสักหน่อย
เธอยังไม่รู้ว่าตัวเธอไม่ได้รังแกกันง่าย ๆ!
หลังจากที่ตัดสินใจแล้ว
หลันซินแอบมองหยางเฟิง
เธอตอนนี้ไม่ควรจะมีเรื่องกับหยางเฟิงชั่วคราว
รอหลังจากวิลล่าหยุนติ่งถูกโอนเป็นชื่อเย่เมิ่งเหยียน
ถึงตอนนั้น
เธอจะมาคิดบัญชีกับหยางเฟิงอีกครั้ง!
