เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 546
พูดแบบนี้เสร็จ
ไป๋หลิงหลงใจแข็ง หันตัววิ่งหนีไป
ต่อมา
สาวกของสำนักหลิงหลงต่างตาย ต่างหนี
ผู้อาวุโสของสำนักหลิงหลงหลายคน ยอมต่อสู้กับสำนักหลิงหลงจนตายเพื่อปกป้องให้ไป๋หลิงหลงจากไป
แต่น่าเสียดายมาก
สุดท้ายแล้วพวกเธอตายกันหมด!
เวลาสั้นๆเพียงไม่กี่วัน
สำนักมังกรพยัคฆ์และสำนักหลิงหลงพังทลายในเวลาเดียวกัน
ทั้งโลกบู๊ภายใต้ของต้าเซี่ยสั่นสะเทือน
สำนักพรรคไม่น้อยต่างตื่นตระหนก
ในเวลานั้น
ตงไห่ เฟิงเมิ่งกรุ๊ป
“ที่รัก วันนี้ฉันได้รับจดหมายจากปู่น้อย ส่งให้คุณ!”
ในมือเย่เมิ่งเหยียนถือจดหมายไว้หนึ่งฉบับ ส่งให้หยางเฟิง
หยางเฟิงรับจดหมายมามองดูไป ด้วยสีหน้าที่อยากรู้อยากเห็น
“จู่ๆปู่น้อย หาฉันทำไม? ยังส่งจดหมาย? มันสมัยไหนแล้ว โทรมาหนึ่งสายก็ได้แล้ว!”
หยางเฟิงเคยไปที่หมู่บ้านตระกูลเย่แค่ครั้งเดียว
กับเย่หลง ก็แค่เคยเจอกันไม่กี่ครั้งเท่านั้น
นี่ไม่ใช่ปีใหม่หรือเทศกาลอะไร
เย่หลงเขียนจดหมายถึงตัวเองทำไม?
เย่เมิ่งเหยียนส่ายหัวแล้วพูด “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน!”
เย่เมิ่งเหยียนก็รู้สึกแปลกเหมือนกัน
ตามความสมเหตุสมผลแล้ว
ลุงน้อยจะเขียนจดหมาย ก็ต้องเขียนถึงพ่อตัวเอง หรือเป็นตัวเอง
ทำไมถึงเขียนถึงหยางเฟิง?
หยางเฟิงขี้เกียจคิดมากขนาดนั้น
แกะจดหมายออกมา อ่านไปหนึ่งรอบ
หลังจากอ่านจดหมายจบแล้ว
สีหน้าของเขาดูแปลกไปเล็กน้อย
“ที่รัก ทำไมเหรอ? ลุงน้อยพูดอะไรกับคุณในจดหมายบ้างเหรอ?”
เย่เมิ่งเหยียนถามด้วยความสงสัย
หยางเฟิงยื่นจดหมายให้เธอ พูดเบาๆ “ไม่มีอะไร ลุงน้อยบอกให้ฉันสองสามวันนี้ว่างๆไปที่หมู่บ้านตระกูลเย่ที!”
ห๊ะ?
เย่เมิ่งเหยียนอ่านจดหมายอีกครั้ง “จู่ๆลุงน้อยให้คุณไปที่หมู่บ้านตระกูลเย่ทำไม?”
หยางเฟิงส่ายหัว “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน!”
กริ๊ง!
เวลานี้นี่เอง
โทรศัพท์ของหยางเฟิงดังขึ้น
คือหม่าตง
เขาน้ำเสียงสั่นเครือ พูดอย่างรีบร้อน “ท่านครับ! แย่แล้ว เกิดเรื่องใหญ่แล้ว ท่านรีบมาที!”
“ได้! ฉันจะไปทันที!”
หยางเฟิงสีหน้าหยุดนิ่ง พูดกับเย่เมิ่งเหยียนว่า “ที่รัก ฉันมีเรื่องนิดหน่อยจะออกไปที!”
เขารู้ว่า
ไม่มีเรื่องใหญ่สำคัญอะไร หม่าตงจะไม่หาตัวเอง!
สิบนาทีต่อมา
วิลล่าจวู้เสียน
สีหน้าคิดหนักที่หายากของหม่าตง!
หยางเฟิงพูด “บอกมา สรุปว่าเรื่องอะไร?”
หม่าตงสีหน้าจริงจัง “ท่านครับ จู่ๆ ก็มีคนโลกบู๊มากมายปรากฏในตงไห่! และคนโลกบู๊เหล่านี้ ไปที่หมู่บ้านตระกูลเย่ทั้งหมด!”
“หมู่บ้านตระกูลเย่?”
หยางเฟิงขมวดคิ้ว “พวกเขาไปหมู่บ้านตระกูลเย่ทำไม?”
หม่าตงส่ายหัว “ข้าน้อยไร้ความสามารถ ยังสืบไม่ได้……”
หมู่บ้านตระกูลเย่ ในตงไห่ถือว่าเป็นสถานที่ที่นกยังไม่ขี้
ปกติไม่มีคนไปด้วยซ้ำ
ตอนนี้คนในโลกบู๊มากมายฆ่าคนโดยไม่กะพริบตากำลังไป นี่ทำให้หม่าตงแปลกใจมาก
หยางเฟิงขมวดคิ้ว เผยสีหน้าครุ่นคิด
คำพูดพื้นบ้านพูดได้ดี
เรื่องผิดปกติต้องมีอะไรแปลกๆแน่
ดูเหมือนว่า
หมู่บ้านตระกูลเย่มีอะไรที่คนในโลกบู๊ต้องการได้รับ!
เป็นอะไรกันแน่ ที่มีค่าให้คนในโลกบู๊มากขนาดนั้นมา?
สิ่งนี้ทำให้หยางเฟิงคิดยังไงก็คิดไม่ออก!
“ท่านแม่ทัพ!”
เวลานี้
เสือขาวเดินเข้ามาอย่างรีบร้อน “จางเทียนซาน ไป๋หลิงหลง ขอพบ!”
“จางเทียนซาน? ไป๋หลิงหลง? พวกเขามาหาฉันทำไม?”
หยางเฟิงตกตะลึง
เขาที่เป็นเจ้าพันธมิตรบู๊ใต้เป็นเพียงแค่ในนาม
ไม่ได้ควบคุมสำนักมังกรพยัคฆ์กับสำนักหลิงหลง
ทั้งสองคน ไม่อยากจะให้ตัวเองไปหาพวกเขาด้วยซ้ำ
จู่ๆมาตอนนี้
มันต้องมีอะไรแปลกแน่ๆ!
เสือขาวส่ายหัวแล้วพูด “ไม่รู้ครับ! แต่ดูจากท่าทางพวกเขา รูปลักษณ์ของพวกเขาแล้ว เหมือนจะไม่ดีสักเท่าไหร่!”
หยางเฟิงโบกมือแล้วพูด “เอาล่ะ ให้พวกเขาเข้ามาเถอะ!”
ไม่ว่าทั้งสองจะมีเรื่องอะไร
รอพวกเขาเข้ามาก็จะรู้เอง
