เทพสงครามพิทักษ์โลก – บทที่ 634

เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 634
ได้ยินหยางเฟิงพูดมากขึ้นมา

สองคนต่างก็ไม่พูดแล้ว

พวกเขาก็เคยได้รับการสั่งสอนจากการพูดโอเวอร์ของหยางเฟิงนานแล้ว

ตอนนี้พูด

ก็เท่ากับร้องขอให้ถูกทารุณ！

มองเห็นสองคนไม่พูดอีก

หยางเฟิงก็ไม่โกรธ ยิ้มพูดว่า“พวกคุณอยากได้ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ได้……”

ได้ยิน

บนหน้าของเหลิงฉานกับผู้คุมกฎสิบสองคนเปิดเผยสีหน้าที่เหลือเชื่อออกมา

ผู้คุมกฎสิบกัดฟันพูดว่า“หยางเฟิง นายเสแสร้งให้น้อย ๆ หน่อย นายจะใจดีอย่างนั้นเอายาสมุนไพรให้พวกเรา？”

เหลิงฉานเปิดเผยสีหน้าท่าทางที่ไม่เชื่อออกมาเหมือนกัน

หยางเฟิงเป็นใคร？

พวกเขาชัดเจนที่สุดแล้ว！

อีกทั้งตอนนี้พวกเขาคือน้ำกับไฟที่อยู่ร่วมกันไม่ได้

หยางเฟิงจะเอายาสมุนไพรให้พวกเขาฟรี ๆ ได้ยังไง？

“ฮิ ๆ ！”

หยางเฟิงยิ้มพูด“ผู้คุมกฎสิบเป็นคนฉลาดนะ！ ยาสมุนไพรผมไม่สามารถให้พวกคุณฟรี ๆ ได้อยู่แล้ว แต่ผมสามารถขายให้พวกคุณได้！”

ขายให้พวกเรา？

เหลิงฉานกับผู้คุมกฎสิบมีสีหน้าที่สงสัย

หยางเฟิงคนนี้ไม่รู้มีความคิดอะไร？

มองเห็นสองคนนี้เงียบไม่พูด

หยางเฟิงยิ้มพูด“ทำไม พวกคุณไม่อยากได้เหรอ？ พวกคุณไม่อยากปีนถึงยอดสุดไม่อยากได้ชิ้นส่วนม้วนภาพมกุฎมังกรแล้ว？”

“ถ้าพวกคุณไม่อยากได้งั้นผมทำได้เพียงตัวเองกินแล้ว！”

พูดจบ

หยางเฟิงหยิบยาสมุนไพรหนึ่งร้อยปีต้นหนึ่งออกมาโยนเข้าในปาก เคี้ยวจ๊อบแจ๊บขึ้นมา

ยังส่งเสียงซี๊ดออกมา！

มองเห็นที่นี่

ในใจของผู้คุมกฎสิบกับเหลิงฉานโกรธแค้นมาก

เปลืองมากไปแล้ว！

ทำลายสิ่งมีชีวิตอย่างไม่ทะนุถนอม！

ต้องรู้

หยางเฟิงเพิ่งกินยาสมุนไพรห้าร้อยปีไปต้นหนึ่งแล้ว เดิมทีต่างก็ยังไม่ได้ย่อยหมดตอนนี้ก็กินยาสมุนไพรหนึ่งร้อยปีต้นหนึ่งอีก ก็เป็นการสิ้นเปลืองอย่างสิ้นเชิง！

พวกเขาจะกินต่างก็ไม่ได้กิน

และหยางเฟิงก็ทำเหมือนกับกินหญ้าอย่างนั้น กินต่อหน้าของพวกเขา

คือต้องการให้พวกเขาโมโหจนตายทั้งเป็น！

ในที่สุด

เหลิงฉานอดไม่ได้ที่จะถามว่า“เท่าไหร่？”

เหลิงฉานในเวลานี้อดทนต่อไปไม่ไหวจริง ๆ แล้ว

ยาสมุนไพรบนตัวของเขาได้ใช้ไปหมดแล้ว

พลังในร่างกายพอใช้หมด

ถ้าหากไม่เสริมเลือดลมอีก

เกรงว่าคนแรกที่จะถูกคัดออกไปก็คือเขาแล้ว

“แหะ ๆ ！”

หยางเฟิงหัวเราะเบา ๆ เสียงหนึ่งยื่นหัวนิ้วมือนิ้วหนึ่งออกมาแล้ว

“หนึ่งล้าน？”

เหลิงฉานพูดอย่างสงสัย

“หนึ่งล้าน！ นายขอทานเหรอ？”

“ยาสมุนไพรต้นนี้เอาไปข้างนอก อย่างน้อยที่สุดหนึ่งล้านขึ้นไป คุณอยากใช้หนึ่งล้านซื้อยาสมุนไพรของผม คุณอย่าฝันไปเลย！”

หยางเฟิงไม่เกรงใจแม้แต่นิด

ด่าเหลิงฉานขึ้นมา

ทันใดนั้น

เหลิงฉานถูกด่าจนหน้าแดงหูแดง

เขาเป็นผู้คุมกฎใหญ่ของศูนย์พันธมิตรบู๊ที่ยิ่งใหญ่ เคยถูกคนชี้หน้าด่าตั้งแต่เมื่อไหร่？

“หรือว่าเป็นสิบล้าน？”

ฝืนความโกรธในใจอยู่ เหลิงฉานย่นระหว่างคิ้วพูด

“เฮ้อ！”

หยางเฟิงถอนหายใจเบา ๆ พูดด้วยใบหน้าที่ไม่รู้จะทำยังไงว่า“ยังไงคุณก็เป็นผู้คุมกฎใหญ่ของศูนย์พันธมิตรบู๊ที่ยิ่งใหญ่ คิดไม่ถึงจะขี้เหนียวอย่างนี้！”

ได้ยิน

เหลิงฉานอดไม่ได้อยากที่จะกระอักเป็นเลือด

สมุนไพรต้นหนึ่งสิบล้าน คิดไม่ถึงหยางเฟิงยังพูดว่าตัวเองขี้เหนียว？

แม่งเอ๊ย！

นายเอาสิบล้านเป็นกระดาษชำระเหรอ？

เหลิงฉานกัดฟันแล้ว ถามว่า“งั้นสรุปแล้วเท่าไหร่？”

หยางเฟิงพูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม“ราคาพูดง่าย ยาสมุนไพรหนึ่งร้อยปีต้นหนึ่งหนึ่งร้อยล้าน เอาตามเหตุผลนี้ยาสมุนไพรสองร้อยปีคือสองร้อยล้าน ยาสมุนไพรสามร้อยปีคือสามร้อยล้าน……”

พู่！

ได้ยินคำพูดนี้

เหลิงฉานตกใจจนวิญญาณเกือบจะออกจากร่างแล้ว！

เขาชี้หยางเฟิงอยู่ พูดตระโกนเสียงดัง“หยางเฟิง นายทำไมไม่ไปปล้น？”

ยาสมุนไพรหนึ่งร้อยปีต้นหนึ่งคิดไม่ถึงต้องหนึ่งร้อยล้าน？

ต้องรู้

อยู่ด้านนอก

ยาสมุนไพรหนึ่งร้อยปีต้นหนึ่งถึงแม้หายาก แต่มากที่สุดก็หนึ่งล้าน

หยางเฟิงเรียกราคาทันทีหนึ่งร้อยล้าน นี่ก็คือเห็นชัดว่าปล้นแล้ว！

หยางเฟิงเหลือกตาขาวแล้วพูดว่า“กูก็คือปล้นแล้ว คุณจะเอาไม่เอาก็ตามสบาย？”

“แก……”

เหลิงฉานโมโหจนเกือบจะกระอักเลือดแก่ออกมา！