เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 775
ฟ่านเจี้ยนปิดใบหน้าที่แดงก่ำของตนเอง ภายในใจก็รู้สึกหวาดกลัว
เขาอดไม่ได้ที่จะนึกถึงคำพูดของหยางเฟิง
ว่าพอตนเองถึงเมืองก่าง ก็จะต้องพบกับเรื่องนี้
หลังจากที่มุ่งเข้าไปอีก
ก็บอกว่าอันตรายถึงแก่ชีวิตจริงๆ!
จงโจวแห่งนี้ เป็นถ้ำเสือบึงมังกรจริงๆ!
ไม่รอให้ฟ่านเจี้ยนได้คิดมาก
กลุ่มคนก็จับพวกเขาเอาไป
หลังจากที่จับฟ่านเจี้ยนไป
ชายหนุ่มก็หยิบมือถือออกมา และต่อสายโทรศัพท์หนึ่ง
“ท่านพ่อ ทุกอย่างราบรื่นดีครับ!”
“เฉิงเอ๋อร์ คุณทำได้ดีมาก!”
ชายหนุ่มคนนี้ไม่ใช่ใครอื่น เขาก็คือลูกชายของเฉินเป่ยเสวียนผู้นำตระกูลเฉิน ชื่อเฉินเฉิง!
เฉินเฉิง ไม่ใช่แค่ทายาทคนต่อไปของตระกูลเฉินเท่านั้น
ในขณะเดียวกัน ก็เป็นผู้รับผิดชอบของตระกูลเฉินในการลงมือบัญชาการเมืองก่างอีกด้วย
ถึงเขาจะยังหนุ่ม แต่ก็เป็นมือที่โหดเหี้ยม เมืองก่างได้ถูกพัฒนาให้เป็นฐานของตนเอง
พอฟ่านเจี้ยนมาถึงเมืองก่าง เขาก็ได้รับข่าว!
เมืองก่างแห่งนี้ คืออาณาบริเวณของตระกูลเฉิน
และตระกูลเฉิน ก็ไปขอพึ่งพาอาศัยตระกูลหนิงอีก!
คนของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปอยากจะเข้ามา
ก็คงอยากตายแล้วจริงๆ
หลังจากวางสายโทรศัพท์
มุมปากของเฉินเฉิงก็แสดงการยิ้มเยาะเล็กน้อย แล้วพูดพึมพำกับตัวเองว่า: “เฟิงเมิ่งกรุ๊ปอะไร? หากกล้าเข้ามาในเมืองก่าง ฉันก็จะทำให้พวกแกมาแล้วไม่ได้กลับอีกเลย!”
……
กริ๊งๆ!
เช้าตรู่ วันที่สอง
เย่เมิ่งเหยียนก็ถูกปลุกให้ตื่นด้วยเสียงเรียกเข้า
“อะไรนะ? ฟ่านเจี้ยนถูกคนจับตัวไปแล้ว! สินค้าของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปของพวกเราก็ถูกอายัดแล้ว!”
หลังจากรับสายโทรศัพท์
เย่เมิ่งเหยียนก็ตกใจจนหน้าถอดสี!
ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้!
ต่อให้ฝันเธอก็ไม่คาดคิด
ฟ่านเจี้ยนเพิ่งจะไปจงโจวได้วันเดียว ยังไม่ได้ทำอะไรทั้งสิ้น ก็ถูกจับตัวไปแล้วเหรอ?
นี่มันเรื่องอะไรกัน!
แล้วกฎหมายบ้านเมืองล่ะ?
แล้วกฎหมายล่ะ?
หยางเฟิงลืมตาขึ้นมา โอบเอวอันบอบบางของเย่เมิ่งเหยียน แล้วกล่าวด้วยเสียงคลุมเครือว่า: “ที่รัก เป็นอะไรไปเหรอ? ถึงไม่ให้คนนอนหลับตอนเช้าตรู่…….”
“หลับอะไรกันละที่รัก! เกิดเรื่องใหญ่แล้ว ฟ่านเจี้ยนถูกคนจับตัวไปแล้ว…..”
หลังจากนั้น
เย่เมิ่งเหยียนก็นำเรื่องราวเล่าให้หยางเฟิงฟัง
ฟังจบ
หยางเฟิงก็หัวเราะเยาะ: “ดูท่าจงโจวแห่งนี้ จะไม่ค่อยยินดีต้อนรับพวกเราสักเท่าไร!”
“ที่รัก ตอนนี้พวกเราควรจะทำอย่างไรดี?”
เห็นสีหน้าท่าทีที่ร้อนรนของเย่เมิ่งเหยียนแล้ว
หยางเฟิงจึงกล่าวปลอบโยนว่า: “อย่าร้อนใจไปเลย วันนี้ฉันก็จะไปจงโจวแล้ว!”
“ฉันอยากจะดูว่า ใครคนไหนที่ไม่กลัวตาย กล้าลงมือกับคนของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปของพวกเรา?”
พูดจบ
ดวงตาทั้งคู่ของหยางเฟิง ก็ปรากฏความเยือกเย็นออกมา
กล้ามาหาเรื่องเฟิงเมิ่งกรุ๊ป
ก็คือการหาเรื่องใส่ตัวเอง!
“ที่รัก ฉันจะไปเป็นเพื่อนคุณด้วย!” เย่เมิ่งเหยียนกล่าวอย่างไม่ลังเลใจแม้แต่น้อย
“ไม่ต้องหรอก!”
หยางเฟิงกล่าวปฏิเสธโดยตรง: “ตอนนี้ที่จงโจวอันตรายอย่างมาก คุณเข้าไป ฉันก็เป็นห่วง!”
“แต่ว่า ฉันเป็นประธานของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปนะ! ตอนนี้ฟ่านเจี้ยนถูกจับตัวไป แล้วฉันจะไม่เข้าไปได้อย่างไร?”
“หึหึ!”
หยางเฟิงกุมมือที่บอบบางของเย่เมิ่งเหยียน แล้วถือโอกาสเคลื่อนไปมา หัวเราะเบาๆ แล้วกล่าวว่า: “ไม่ต้องร้อนใจไปที่รัก! รอให้ฉันเข้าไป หลังจากกำจัดขยะเหล่านั้นจนสะอาดแล้ว คุณก็ค่อยมา ถึงเวลานั้น ฉันต้องการให้เฟิงเมิ่งกรุ๊ปยิ่งใหญ่ในจงโจว!”
“ก็ได้!”
“เพียงแต่ที่รัก คุณจะต้องระมัดระวังด้วยนะ! หืม…..”
“ที่รัก คุณทำอะไรเนี่ย? น่าเกลียด!”
เย่เมิ่งเหยียนพูดได้สองประโยค ใบหน้าก็แดงขึ้นมาทันที!
หยางเฟิงโอบกอดเย่เมิ่งเหยียนเอาไว้ ยิ้มแล้วกล่าวว่า: “สบายใจก็ดีแล้ว สวะเหล่านั้น ไม่สามารถคุกคามฉันได้หรอก! ตอนนี้ พวกเราควรจะทำเรื่องส่วนตัว…..”
“น่าเกลียดนะที่รัก!”
ชั่วพริบตา
ในห้องก็เต็มไปด้วยฉากที่งดงาม
และมุมปากของหยางเฟิง ก็มีรอยยิ้มมากขึ้น
เป็นเวลานานมากที่ไม่ได้กลับจงโจว
ก็ไม่รู้ว่าเพื่อนเก่าเหล่านั้น หลังจากได้เห็นตนเอง
