เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 803
ได้ยินไป๋กวงตะลึงเล็กน้อยแล้ว
เขาถามอย่างแปลกใจ“งั้นนายจับฉันมาทำอะไร？”
“ง่ายมาก คุณไม่ใช่ต้องการให้เฟิงชิงหวูเสียชื่อเสียงเหรอ？”
“งั้นผมก็ให้คุณลิ้มลองรสชาติของการเสียชื่อเสียงหน่อยว่าเป็นยังไง！”
ได้ยินคำพูดของหยางเฟิง
ในใจของไป๋กวงทันใดนั้นก็มีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีชนิดหนึ่ง
หยางเฟิงหันหน้ามาถามต่อเสือขาวว่า“เตรียมพร้อมแล้วหรือยัง？”
เสือขาวยิ้มชั่วร้ายพยักหน้า“ท่านแม่ทัพ ผมเตรียมพร้อมเรียบร้อยนานแล้วรับรองร้อนแรงมาก！”
พูดจบ
ผู้ชายรูปร่างกำยำสองสามคนเดินออกมาแล้ว
ผู้ชายรูปร่างกำยำสองสามคนต่างก็เป็นคนที่เสือขาวหามาโดยเฉพาะ มีความชอบที่เป็นเอกลักษณ์ไม่เหมือนใคร
สายตาของผู้ชายสองสามคนที่มองไปทางไป๋กวงเต็มไปด้วยความร้อนแล้ว
โดยเฉพาะไป๋กวงที่ให้ความสำคัญกับการบำรุงรักษามาก ๆ มาตั้งแต่ไหนแต่ไร
ทั้งคนก็เหมือนกับหนุ่มหน้าใสคนหนึ่งอย่างนั้น
ผู้ชายสองสามคนเลียริมฝีปากแล้ว อดไม่ได้ที่จะเอาไป๋กวงกินลงไปทั้งคน
มองเห็นผู้ชายสองสามคนนี้
ไป๋กวงร้องเสียงดังด้วยใบหน้าที่หวาดผวา“พวกนายอยากที่จะทำอะไร？”
“ลงมือ！”
พูดจบ
หยางเฟิงนั่งบนเก้าอี้ขี้เกียจที่จะสนใจ
ภายใต้เสียงของคำสั่งหนึ่ง
ทันใดนั้นผู้ชายรูปร่างกำยำสองสามคนก็หันกระโจนเข้าไปทางไป๋กวงแล้ว
“เฮ้ย พวกแกอย่ามามั่ว ๆ นะ！”
“ต้องรู้ ฉันเป็นคุณชายของตระกูลไป๋！”
“พวกแกกล้าทำมั่ว ๆ ต่อฉัน ตระกูลไป๋จะไม่ปล่อยพวกแกไป！”
ไป๋กวงในเวลานี้เหมือนลูกแกะที่สั่นเทาตัวหนึ่ง
ขดตัวในมุม น่าสงสารเห็นได้ชัดเจน
แต่น่าเสียดายมาก
ผู้ชายสองสามคนนี้ไม่ใช่คนที่ดูแลเอาใจใส่อะไร
พวกเขาเหมือนเสือหิวกระโจนเข้าหาอาหารแล้วอย่างนั้น
“อ๊าก！ ช่วยด้วย！”
ไป๋กวงส่งเสียงร้องที่น่าเวทนาเสียงหนึ่ง
จากนั้นทั้งคนก็ถูกผู้ชายสองสามคนรุมจมไปแล้ว
เวลาเดียวกันนี้
หลิวซิงหาช่างภาพที่เป็นมืออาชีพมาสองสามคน เปิดถ่ายภาพมุมไม่บอดสามร้อยหกสิบองศาแล้ว
หลังหนึ่งชั่วโมง
ผู้ชายรูปร่างกำยำสองสามคนก็ออกไปอย่างพึงพอใจแล้ว
และไป๋กวงนอนบนพื้นสองดวงตาเหม่อลอย มีท่าทางของชีวิตที่ไม่มีความหมายแล้ว
หยางเฟิงเดินไปแล้ว ยิ้มพูดจากที่สูงลงมาต่ำ“รู้สึกเป็นยังไง？”
“ปีศาจ！ นายมันคือปีศาจ！”
มองเห็นหยางเฟิง
ทันใดนั้นไป๋กวงก็ร้องเสียงแหลมขึ้นมาแล้ว
“สรุปแล้วนายต้องการทำอะไร？”
“ทำอะไร？”
หยางเฟิงพูดด้วยใบหน้าที่หยอกล้อว่า“คุณไม่ใช่ชอบสร้างข่าวลือใส่ร้ายมากเหรอ？ คุณว่าถ้าหากผมเอารูปภาพสองสามใบนี้อัพโหลดไปในโซเชียล คุณที่เป็นคุณชายตระกูลไป๋คนนี้จะเสียหน้าหรือเปล่าล่ะ？”
พูดจบ
หยางเฟิงเอารูปภาพสองสามใบที่เพิ่งถ่ายเสร็จโยนไปบนหน้าไป๋กวงแล้ว
ไป๋กวงหยิบรูปภาพสองสามใบขึ้นมา พอดูสีหน้าก็เปลี่ยนเป็นขาวซีดเหมือนหิมะไม่มีสีเลือดแม้แต่นิดในทันที
เพราะรูปภาพสองสามใบนี้ ต่างก็เป็นเรื่องที่น่าเกลียดทำให้คนดูต่อไปไม่ได้ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้
โดยเฉพาะรูปภาพนี้ชัดเจนมาก
กรอบหน้าใหญ่มาก ดีมาก
นี่ถ้าหากอัพโหลดไปในโซเชียลจะต้องดึงดูดความครึกโครมขึ้นแน่นอน
และตัวเองในฐานะเป็นคุณชายของตระกูลไป๋ที่ยิ่งใหญ่จะต้องเสียชื่อเสียง
ต้องรู้เขาเป็นผู้แข่งขันที่แข็งแกร่งของผู้นำตระกูลของตระกูลไป๋คนต่อไป
เรื่องนี้ถ้าหากถูกพี่น้องสองสามคนของเขารู้แล้ว
พวกเขาจะไม่ปล่อยโอกาสอันนี้ไปอย่างแน่นอน
รอถึงเวลานั้นแล้วก็คอยซ้ำเติมตัวเอง
ขายหน้าเรื่องเล็ก
ตำแหน่งของเจ้าบ้านตระกูลไป๋ในอนาคตของตัวเองก็รักษาไว้ไม่อยู่แล้ว！
ไป๋กวงมองไปทางหยางเฟิงด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว
เขาคิดไม่ถึงบนโลกนี้จะมีคนที่โหดร้ายอย่างนี้
นี่ก็คือฆ่าคนไม่เห็นเลือด！
รูปภาพนี้ถ้าหากเผยแพร่สู่สาธารณชน
วันหลังตัวเองยังจะสามารถอยู่ในจงโจวต่อได้ยังไง？
เกรงว่าตัวเองจะกลายเป็นเรื่องตลกทั้งจงโจวแล้ว！
