เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 811
“ค่ะ！”
สวีโหย่วหรงพยักหน้าแล้วจากนั้นออกไปทันที
ครั้งนี้หล่อนไม่กล้ามีความประมาทใด ๆ
ถ้าหากพ่ายแพ้อีกน่าจะต้องถูกหนิงชิงเฉิงตบหน้าอีก
มองเห็นเงาหลังของสวีโหย่วหรงออกไป
หนิงชิงเฉิงค่อย ๆ ทำดวงตาหรี่แล้ว
“พี่เฟิงอ่ะพี่เฟิง ฉันรู้ทั้งหมดนี้ต่างก็เป็นพี่ที่ควบคุมอยู่เบื้องหลัง！”
“ถ้าหากไม่ใช่พี่ เฟิงเมิ่งกรุ๊ปเล็ก ๆ แห่งหนึ่งก็ถูกทำลายไปนานแล้ว！”
“ก็ดี ฉันกลับจะดูสิว่าคุณสามารถช่วยค้ำเฟิงเมิ่งกรุ๊ปไปถึงเมื่อไหร่？”
พูดจบ
สองดวงตาของหนิงชิงเฉิงก็เปิดเผยแสงเย็นที่เย็นชาออกมา
นาทีนี้
หล่อนต้องให้ทุกคนรู้
วิธีการที่แท้จริงของหล่อนควีนแห่งวงการค้าทางภาคเหนือนี้！
……
ภาคเหนือ
แต่ละร้านค้าใหญ่ของเฟิงเมิ่งกรุ๊ป
ถึงแม้แต่ละตัวแทนจำหน่ายใหญ่ได้เตรียมความพร้อมแล้ว
แต่ถึงแม้เป็นอย่างนี้ คนที่ต่อแถวอยู่ด้านนอกยังคงทำให้พวกเขาตกใจแล้ว
“เฟิงเมิ่งกรุ๊ปนี่ก็ทำให้คนตกใจมากไปแล้ว！”
“ร้านขายโดยเฉพาะของภาคเหนือทั้งหมดต่างก็เป็นอย่างนี้！”
“ได้ยินว่ามีคนมากมายเริ่มเข้าแถวตั้งแต่เช้าตรู่ กลัวว่าจะซื้อสินค้าที่พวกเขาชื่นชอบไม่ได้”
สินค้าของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปครั้งนี้สามารถขายดีอย่างนี้ได้ที่ภาคเหนือ
ยังโชคดีที่มีการโฆษณาใหญ่ของเฟิงชิงหวู
บวกกับสินค้าของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปราคายุติธรรม ถึงแม้เป็นผู้บริโภคธรรมดาก็สามารถใช้จ่ายได้
ผู้ที่ซื้อก็คือเป็ดที่วิ่งกรูเข้าไปเป็นกลุ่ม！
“ทุกคนไม่ต้องใจร้อน ค่อย ๆ ซื้อเรียงตามอันดับแถว”
“พวกเราเฟิงเมิ่งกรุ๊ปได้เตรียมพร้อมแหล่งสินค้าที่เพียงพอแล้ว ทุก ๆ คนล้วนสามารถซื้อได้อย่างแน่นอน……”
พนักงานขายเงยหน้าขึ้นจากนั้นก็เอาครึ่งประโยคหลังกลืนลงไปอีก
คนมากมายอย่างนี้ยังไม่แน่ว่าจะเพียงพอจริง ๆ ！
“หลีกหน่อย！”
“หลีกหน่อย！”
ในเวลานี้
ผู้ชายสองสามคนแทรกไปในกลุ่มคนเลยทันที
ทันใดนั้นมีคนไม่พอใจขึ้นมา
“พวกนายแซงคิวได้ยังไงล่ะ？”
ชายหน้าบากคนหนึ่งเป็นหัวหน้าจ้องถลึงเขาแวบหนึ่งอย่างดุร้าย
คนนั้นที่พูดก่อนหน้านี้ ทันใดนั้นไม่กล้าพูดแล้ว
ชายหน้าบากและคนอื่น ๆ มาถึงหน้าเคาน์เตอร์พูดเสียงดังต่อพนักงานขาย
“สินค้าแต่ละอย่างของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปต่างก็ให้ฉันหนึ่งชุด！”
“จำไว้เขียนออกใบเสร็จให้พวกเราด้วย ไม่งั้นพวกเราจะรู้ได้ยังไงว่านี่คือสินค้าที่ถูกต้องตามมาตรฐานของพวกคุณ！”
จากนั้น
หลังจากผู้ชายสองสามคนนี้ซื้อสินค้าเสร็จจากร้านขายเฉพาะแล้ว ก็หายไปทันทีแล้ว
……
เพียงแค่ปริมาณการขายของหนึ่งวันก็เกินตามความคาดคะเนของเย่เมิ่งเหยียนแล้ว
แต่ละตัวแทนจำหน่ายใหญ่ก็มาร้องขอถึงที่ให้เพิ่มสินค้าอย่างต่อเนื่อง
และหัวมุมถนนของแต่ละเมืองใหญ่ในภาคเหนือ ก็เล่นโฆษณาที่เฟิงชิงหวูเป็นพรีเซ็นเตอร์ไม่หยุด
นี่ทำให้สินค้าใหม่ของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปรักษาระดับความร้อนได้ตั้งแต่ต้นจนจบ
มีร้านค้าหลายร้านได้ขายจนขาดสินค้าแล้ว
เย่เมิ่งเหยียนอยากส่งสินค้า
แต่ส่งสินค้ามาจากตงไห่ ถึงแม้เหมาเครื่องบินขนส่งสินค้าสิบกว่าลำก็ไม่เพียงพอกับความต้องการ
เวลาเดียวกันนี้โรงงานของตงไห่ทางนั้นได้ผลิตอย่างสุดความสามารถแล้ว
แต่ยังคงตามระดับการขายไม่ทัน
ไม่รู้จะทำยังไง สินค้าของตัวเองขายดีมากเกินไปแล้วจริง ๆ ！
มองเห็นด้านนอกกลุ่มคนเข้าแถวซื้อสินค้าของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปผ่านทางหน้าต่างกระจก
สวีโหย่วหรงจู่ ๆ ยิ้มแล้ว
เพียงแต่รอยยิ้มของหล่อนเปลี่ยนเป็นความสุขบนความทุกข์ของคนอื่นขึ้นมาแล้วเล็กน้อย
“หยางเฟิง เย่เมิ่งเหยียน ตอนนี้พวกแกคงเบิกบานใจมากแน่นอนคิดว่าตัวเองไม่นานก็ต้องกวาดทั้งตลาดภาคเหนือแล้วใช่ไหม？”
“เพียงแต่น่าเสียดายเปรียบเทียบกับชิงเฉิงกรุ๊ปของพวกเราแล้ว ตั้งแต่ต้นจนจบเฟิงเมิ่งกรุ๊ปของพวกแกก็เป็นแค่มดตัวหนึ่งเท่านั้น”
“ขอแค่ชิงเฉิงกรุ๊ปของพวกเรายกเท้าหน่อยก็สามารถเอาเฟิงเมิ่งกรุ๊ปของพวกแกบดละเอียดแล้ว！”
