ถ้าหากหนิงหวูเชวเข้าใจผิดแล้ว ตัวเองควรจะทำยังไง？
สวีโหย่วหรงพูดว่าหนิงชิงเฉิงเสียงหนึ่งแล้ว จากนั้นหันหน้ามาพูดอ้อนต่อหนิงหวูเชวว่า“คุณชาย ฉันจงรักภัคดีต่อคุณมาก ฉันจะไม่ทรยศหักหลังต่อคุณอย่างเด็ดขาด！”
มองเห็นใบหน้าที่เสียโฉมของสวีโหย่วหรงนั่นแล้ว สองดวงตาของหนิงหวูเชวก็เปิดเผยสีที่น่ารังเกลียดออกมา
ถ้าหากไม่ใช่สวีโหย่วหรงยังมีประโยชน์เล็กน้อย หนิงหวูเชวจะไม่เก็บตัวแปลกประหลาดคนนี้เอาไว้อย่างเด็ดขาด มองเห็นต่างก็ต้องกินข้าวไม่ลงจริง ๆ
อีกทั้งหนิงชิงเฉิงก็พูดถูก
สวีโหย่วหรงคนนี้ก็คือหมาป่าที่ไม่รู้จักบุญคุณคนเลี้ยงไม่เชื่องตัวหนึ่ง
หลังรอตัวเองนั่งตำแหน่งผู้นำตระกูลของตระกูลหนิงมั่นคงแล้ว ก็ถีบหัวส่งไล่หล่อนแล้ว
คิดถึงที่นี่ ใบหน้าของหนิงหวูเชวเต็มไปด้วยรอยยิ้มพูด“ฉันจะเชื่อคำพูดของหนิงชิงเฉิงได้ยังไง？พอแล้ว ไม่ต้องเป็นห่วงแล้ว คนที่ฉันเชื่อใจที่สุดก็คือเธอ รีบไปช่วยฉันค้นรวบรวมเอาเอกสารเถอะ！”
“ตกลง ผู้นำตระกูล！”
สวีโหย่วหรงนี่ถึงโล่งอกแล้ว รีบไปค้นรวบรวมเอกสารอุตสาหกรรมตระกูลหนิงแล้ว
หนิงชิงเฉิงมองเงาหลังของสวีโหย่วหรงอยู่ บนหน้าเปิดเผยความเสียใจออกมา
คนอย่างนี้ตายแล้วก็ไม่คุ้มค่าที่จะเสียดายจริง ๆ ！
ไม่นาน
หนิงหวูเชวมองข้ามหนิงชิงเฉิงเลยทันที เริ่มจัดการอุตสาหกรรมแต่ละอย่างของตระกูลหนิง
หนิงชิงเฉิงใช้แรงกัดริมฝีปากอยู่ โมโหจนประโยคหนึ่งก็พูดไม่ออกมา
หล่อนอยากที่จะต่อต้านแต่หล่อนพบว่าเดิมทีไม่มีวิธีใด ๆ ……
คนทั้งหมดของตระกูลหนิงต่างก็ถูกหนิงหวูเชวซื้อไปแล้ว！
ตัวเองในตอนนี้นอกจากต่อต้านแล้วยังสามารถทำอะไรได้？
หลังจัดการอุตสาหกรรมเสร็จแล้ว
หนิงหวูเชวหันหน้าไปมองหนิงชิงเฉิงอยู่พูดว่า“สุภาษิตพูดไว้ ประเทศไม่สามารถอยู่ได้โดยปราศจากผู้นำ พ่อได้ตายไปแล้วแต่ตระกูลหนิงยังคงต้องพัฒนาต่อไป……”
“เริ่มจากวันนี้เป็นต้นไป จะมีฉันรับตำแหน่งเป็นผู้นำตระกูลของตระกูลหนิง！”
“วันหลังเรื่องเล็ก ๆ ใหญ่ ๆ ของตระกูลหนิงต่างก็จะมีฉันเป็นคนตัดสินใจคนเดียว！”
“กระทั่งเธอ……”
หนิงหวูเชวมองหนิงชิงเฉิงแวบหนึ่งแล้วอย่างหยอกล้อ ยิ้มพูด“เธอยังไงก็จัดการเรื่องงานศพของพ่ออย่างสบายใจดีแล้ว！”
อะไร？
หนิงหวูเชวนี่ก็คือประกาศให้ตัวเองเป็นผู้นำตระกูลของตระกูลหนิงแล้ว？
สองดวงตาของหนิงชิงเฉิงแดงแล้ว
หล่อนประเมินขีดจำกัดต่ำของหนิงหวูเชวต่ำแล้วจริง ๆ ！
น้ำตาของหนิงชิงเฉิงไหลลงมาอย่างควบคุมไม่ได้
ต้องรู้นี่คือพี่ชายแท้ ๆ ของตัวเอง！นี่เป็นคนสนิทที่สนิทที่สุดของตัวเองนะ！
แต่ตอนนี้
หนิงหวูเชวกลับเปิดเผยด้านนั้นที่น่ากลัวที่สุดในนิสัยมนุษย์ออกมาต่อหน้าตัวเองแล้ว！
เวลานี้พ่อบ้านเดินเข้ามาแล้ว
เขาเข้าใจความเหมาะสมมาก มาถึงด้านหน้าของหนิงหวูเชวพูดอย่างเคารพว่า“ผู้นำตระกูล！”
“ถุย หน้าไม่อาย！”
หนิงชิงเฉิงอดไม่ได้ดูถูก
แต่หนิงหวูเชวกลับมีใบหน้าที่เพลิดเพลิน！
ความรู้สึกชนิดนี้คือสุดยอดมากจริง ๆ แล้ว！
“แคร๊ก ๆ ！”
หนิงหวูเชวล้างคอแล้ว แกล้งพูดว่า“พูดมา มีเรื่องอะไร？”
พ่อบ้านยิ้มพูดอย่างประจบ“ด้านนอกมีคนพูด มาหาผู้นำตระกูลของตระกูลหนิง！”
ได้ยิน ทันใดนั้นหนิงหวูเชวยิ้มแย้มแจ่มใส
ตัวเองเพิ่งได้ขึ้นตำแหน่งเป็นผู้นำตระกูล ก็มีคนมายินดีกับตัวเองแล้วเหรอ？
ดูแล้วพลังของตัวเองเทียบกับหนิงเหลยถิงผีตัวนี้ขึ้นมาต่างก็ไม่ด้อยสักนิด！
หนิงหวูเชวฝืนอดทนความตื่นเต้นพูดจาง ๆ “ให้เขาเข้ามาเถอะ อาจจะมาไว้อาลัยศพของพ่อฉัน！”
“ครับ！”
พ่อบ้านหมุนตัวเชิญคนแล้วทันที
หนิงหวูเชวมองไปทางหนิงชิงเฉิงอีก ถอนหายใจเบา ๆ แล้วพูด“หนิงชิงเฉิง เห็นแก่เธอในฐานะเป็นน้องสาวฉัน ขอแค่เธอยอมมอบอุตสาหกรรมตระกูลหนิงที่อยู่ในมือของเธอออกมา ฉันสามารถให้เงินก้อนใหญ่หนึ่งแก่เธอให้เธอเพียงพอที่จะใช้ครึ่งชีวิตหลังได้”
“อีกทั้งตอนนี้พ่อยังไม่ได้ส่งไปเผา ถ้ากระทั่งงานศพของพ่อต่างก็ทำไม่ดีงั้นเธอถึงจะเป็นคนอกตัญญูจริง ๆ ！”
