เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 974
“ฮึ！”
หยางพั่นพั่นฮึเบา ๆ เสียงหนึ่ง พูดด้วยใบหน้าที่ภาคภูมิใจ“พ่อของฉันเป็นฮีโร่ที่โดดเด่นมาก เขาจะต้องมาช่วยฉันอย่างแน่นอน รอเขามาแล้วพวกคุณคนเลวทั้งหมดเหล่านี้ต่างก็ต้องตายแน่นอนแล้ว！”
ในใจของหยางพั่นพั่น พ่อของตัวเองก็คือฮีโร่ที่โดดเด่นมากคนหนึ่ง
ไม่ว่าเกิดความยากลำบากอะไรขึ้น พ่อของตัวเองต่างก็สามารถแก้ไขจัดการได้
ขอแค่พอคิดถึงพ่อ
หล่อนก็ไม่กลัวอะไรทั้งนั้นแล้ว！
“ฮิ ๆ ฮีโร่ที่โดดเด่น？”
ผู้คุมกฎเก้ายิ้มเบา ๆ เสียงหนึ่งไม่ได้โต้แย้ง
อาจจะในสายตาของเด็ก พ่อของตัวเองต่างก็เป็นฮีโร่
จู่ ๆ
ผู้คุมกฎเก้าคิดถึงอะไรแล้ว ในสองดวงตาเปิดเผยสีที่โศกเศร้าออกมา
เดิมทีเขาก็สามารถเป็นฮีโร่ได้
เพียงแต่น่าเสียดาย ลูกสาวของตัวเองในวันนั้นตายอย่างน่าเวทนา
เขานับตั้งแต่นั้นมาจากฮีโร่ก็กลายเป็นปีศาจแล้ว
ก็ด้วยเหตุนี้ เขาก็ไม่มีเหตุผลที่จะเป็นฮีโร่อีกแล้ว！
สายตาที่ผู้คุมกฎเก้ามองไปทางหยางพั่นพั่น อดไม่ได้ที่จะเปิดเผยความนุ่มนวลออกมาแล้ว
เดิมทีเขาวางแผนว่าหลังเอาชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรมาได้ก็จะฆ่าหยางพั่นพั่นแล้ว
แต่ตอนนี้เขาเปลี่ยนความคิดแล้ว
เขาตัดสินใจปล่อยหยางพั่นพั่นสักครั้งหนึ่ง
เขาถูกความไร้เดียงสาในตาของเด็กผู้หญิงคนนี้ทำให้หวั่นไหวแล้ว
เวลาเดียวกันเขาคิดถึงลูกสาวของตัวเองขึ้นมาแล้ว
ตอนแรกเขาก็แค่เพียงเป็นนักบู๊ธรรมมดาคนหนึ่ง ได้ล่วงเกินพลังหนึ่งที่แข็งแกร่งแล้วอย่างไม่ได้ตั้งใจ
ผลคือพลังที่แข็งแกร่งนี้ได้ทำลายล้างครอบครัวของเขาในคืนเดียว
เพื่อแก้แค้นแล้วเขาถึงเข้าร่วมกุ่ยเหมิน
“เหอะ ๆ ！”
ผู้คุมกฎเก้าอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะตัวเองแล้ว
อย่างเขาที่เป็นคนจิตใจโหดร้ายอย่างนี้
คิดไม่ถึงว่าจะมีวันหนึ่งจะถูกเด็กผู้หญิงคนหนึ่งทำให้หวั่นไหวแล้ว
พูดขึ้นมาคือเรื่องตลกจริง ๆ ！
ถ้าลูกสาวของตัวเองยังอยู่ก็น่าจะโตเหมือนกับหยางพั่นพั่นอย่างนี้แล้วล่ะมั้ง……เพียงแต่น่าเสียดาย……
ในขณะที่ผู้คุมกฎเก้ากำลังหวนคิดไม่หยุดนั้น
“ผู้คุมกฎ ผู้คุมกฎ！”
ลูกศิษย์ของกุ่ยเหมินคนหนึ่งวิ่งเข้ามาแล้วด้วยใบหน้าที่ตื่นตระหนก
เขาร้องตะโกนพูดด้วยใบหน้าที่ตื่นตกใจ“ท่านผู้คุมกฎ หยางเฟิงมาแล้ว！”
ผู้คุมกฎเก้าจ้องตาถลึงมองเขาแวบหนึ่งอย่างไม่สดชื่น พูดอย่างอารมณ์เสีย“มาก็มาสิ นายตื่นตระหนกอย่างนั้นทำอะไร？”
“ไม่ใช่นะ……ท่านผู้คุมกฎ คุณไปดูเองแล้วกัน……”
ลูกศิษย์ของกุ่ยเหมินนั่นยังอยากที่จะพูดอะไร แต่กลับพูดไม่ออกสักประโยคหนึ่ง
เพราะ
น่ากลัวเกินไปจริง ๆ ！
มองลูกน้องของตัวเองที่มีท่าทางหวาดผวาอยู่
ในใจของผู้คุมกฎเก้าจู่ ๆ ก็ผุดลางสังหรณ์ที่ไม่ดีขึ้นมา
“เกิดเรื่องอะไรขึ้น？พาฉันไปดู！”
หลังจากนั้น
ผู้คุมกฎเก้าพาคนเดินออกไปแล้ว
หลังขณะที่เดินออกจากโรงงานร้างแล้ว
ผู้คุมกฎเก้าถูกฉากข้างหน้าทำให้ตกตะลึงแล้ว
เพียงเห็นหน้าประตูของโรงงานร้างจอดรถออฟโรดสีเขียวดำมากมายเต็มไปหมด อย่างน้อยก็มีนับพันคัน
จากในรถเหล่านี้ ผู้ชายที่เดินลงมาแต่ละคนมีลมหายใจที่แข็งแกร่งและกล้าหาญ
ผู้ชายเหล่านี้ ทั้งตัวต่างก็กระจายกลิ่นไอความชั่วร้ายที่เข้มข้น！
คนที่ฆ่าธรรมดา ฆ่าหมูทั้งชีวิตแล้วก็สามารถกลายเป็นกลิ่นไอความชั่วร้ายได้เล็กน้อย
แต่กลิ่นไอความชั่วร้ายบนตัวของผู้ชายเหล่านี้ แต่ละคนต่างก็กลายเป็นลมเบา ๆ สั่นไหวเสื้อผ้าของตัวเองให้ขยับโดยไม่มีลม
ผู้ชายนับพัน
ก็คือลมนับพัน
กลิ่นไอความชั่วร้ายทั้งหมดรวมตัวเข้าด้วยกัน กลายเป็นกำแพงลมที่หนาแน่น！
พวกเขาทั้งหมดจ้องมองผู้คุมกฎเก้าและคนอื่น ๆ อยู่ด้วยใบหน้าที่ไม่เป็นมิตร
นี่ยังไม่ถือว่าจบ
บนท้องฟ้า
ยังจอดเฮลิคอปเตอร์สีเขียวดำสิบลำอยู่
ภายใต้โรเตอร์ กระบอกปืนใหญ่ของรูดำนั่นทำให้คนมองแล้วตกใจ
นี่เห็นชัดว่าเป็นเฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธ！
ผู้คุมกฎเก้ามองลูกน้องของตัวเองแวบหนึ่งอีก
ลูกน้องเหล่านี้ที่เดิมทีไม่เห็นหัวใคร
เวลานี้ตกใจจนแต่ละคนสีหน้าขาวซีด ต่างก็ไม่กล้าถอนหายใจสักนิด
