เย่เซิ่งเทียนตกใจเป็นอย่างมาก
ทำไมจมูกเด็กรื้อคนนี้ถึงได้ไวขนาดนี้
ดมออกมาได้อย่างไร? หลังจากเสร็จกิจแล้วตนเองอาบน้ำด้วย
เย่เซิ่งเทียนในฐานะเจ้าเทพผู้สง่างาม เขายังไม่เคยจนปัญญาเช่นนี้มาก่อน
แต่เมื่อเผชิญกับคำถามที่ไร้เดียงสาของซือซือ เขาตกตะลึงทันที
เจ้าเทพผู้สง่างาม พ่ายแพ้ต่อซือซืออย่างแท้จริง
ดูเหมือนว่าเด็กรื้อคนนี้จะยังขาดวัยเด็กที่สมบูรณ์ ทำไมหนูถึงได้ถามคำถามทุกประเภท
“เรื่องนี้ หนูไปถามแม่เถอะ”
เย่เซิ่งเทียนกล่าวด้วยความเจ้าเล่ห์และเหลือบมองหวางซีที่อยู่ในครัว
ในฐานะพ่อแม่ สิ่งน่ากลัวที่สุดคือลูกถามปัญหาเหล่านี้
ประเด็นสำคัญคือ เด็กในวัยนี้ล้วนแต่เป็นเด็กที่ชอบถามปัญหา ถ้าคุณไม่ตอบ พวกเขาจะถามคุณไปเรื่อย ๆ และถามว่าทำไม
เมื่อหวางซีได้ยินเรื่องนี้ เธอกล่าวด้วยความโกรธและเขินอายว่า “เย่เซิ่งเทียน คุณเอาขยะไปทิ้ง คุณอายุเท่าไหร่แล้ว ยังดูการ์ตูนคู่หูหมีตัวป่วนหมีอีก ซือซือล้างมือแล้วกินข้าว!”
“อ้อ”
คนที่ซือซือกลัวที่สุดคือหวางซี เธอทำหน้าลิงหลอกเจ้าและรีบไปล้างมือทันที
หลี่หลานอดไม่ได้ที่จะรู้สึกมีความสุข ในฐานะเป็นคนที่ผ่านมา เธอเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นโดยธรรมชาติ
ระหว่างสามีภรรยา ก็มีแค่เรื่องนี้แหละ
“น้อมรับคำสั่ง คุณภรรยา ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”
เย่เซิ่งเทียนรีบไปทิ้งขยะและเดินออกไปด้วยรอยยิ้ม
สามารถกล่าวได้ว่าหนีหัวซุกหัวซุน
หลังจากทิ้งขยะเสร็จแล้ว เย่เซิ่งเทียนกำลังจะกลับ พบว่าชายชราสวมชุดจีนที่น่าเกรงขามซึ่งอยู่ไม่ไกลจ้องมองตนเองอยู่ตลอดเวลา
เย่เซิ่งเทียนเหลือบมอง ไม่ได้สนใจไยดี หันหลังจะขึ้นห้อง
“คุณชายใหญ่”
ชายชราสวมชุดจีนตะโกน
เย่เซิ่งเทียนขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วหยุดมองเขา
คนตระกูลเย่
ฮ่าฮ่า ผมยังไม่ได้ไปหาพวกคุณ แต่พวกคุณมาก่อน
เย่เซิ่งเทียนยิ้มเย็นชาอยู่ในใจ รอเขากล่าวประโยคต่อไป
“คุณชายใหญ่ ในที่สุดผมก็พบคุณแล้ว”
ชายชราสวมชุดจีนเดินไปหาเย่เซิ่งเทียนและกล่าวว่า “นายท่านให้ผมมาพาคุณกลับ”
ดวงตาของเย่เซิ่งเทียนมีแต่ความเย็นชา เขามองชายชราสวมชุดจีน แล้วกำลังจะขึ้นห้อง
“คุณชายใหญ่”
ชายชราสวมชุดจีนคว้าแขนของเย่เซิ่งเทียนไว้และกล่าวว่า “คุณชายใหญ่ นายท่านบอกว่าเขาผิดต่อพวกคุณสองคนแม่ลูก เขายินดีที่จะชดใช้ เขาอยากพบแม่ของคุณและคุณจริง ๆ”
เย่เซิ่งเทียนเหลือบมองมือของเขาและกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “ปล่อยมือ”
สายตาที่เย็นชาของเย่เซิ่งเทียน ทำให้ชายชราสวมชุดจีนรู้สึกสั่นสะท้านในใจ เขาไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าทำไมคุณชายใหญ่ที่เติบโตขึ้นมาในเมืองเล็ก ๆ เช่นนี้ ทำไมถึงได้มีสายตาแบบนั้น
เขากล่าวด้วยความอึดอัดว่า “คุณชายใหญ่ นายท่านรู้สึกผิดจริง ๆ ถ้าคุณกลับไป ยังสามารถสืบทอดธุรกิจของตระกูลได้ ซึ่งมันดีกว่าอยู่ในเมืองเล็ก ๆ เช่นนี้?”
เมื่อเห็นว่าเย่เซิ่งเทียนไม่พูดอะไร ชายชราสวมชุดจีนคิดว่าเย่เซิ่งเทียนหวั่นไหวแล้ว และเกิดความเหยียดหยามอยู่ในใจ
เขากล่าวต่อไปว่า “ตระกูลเย่เป็นตระกูลใหญ่อันดับต้น ๆ ในประเทศต้าเซี่ย ขอเพียงแค่คุณกลับไป แม้ว่าคุณจะได้รับสืบทอดธุรกิจหนึ่งเปอร์เซ็นต์ของทรัพย์สินในตระกูล คุณใช้หลายชาติก็ใช้ไม่หมดแล้ว และการที่คุณอาศัยอยู่ในเมืองที่เล็กกว่ารังหมาแห่งนี้ คุณพอใจแล้วหรือ?”
“พูดเสร็จแล้วหรือยัง? ถ้าพูดเสร็จแล้วก็ไสหัวออกไป”
เย่เซิ่งเทียนมองเขาอย่างสงบ
“ห๊ะ?”
ชายชราสวมชุดจีนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง และรู้สึกได้ถึงความเหยียดหยามที่อยู่ในสายตาของเย่เซิ่งเทียน
ถูกต้อง มันเป็นการเหยียดหยามและเยาะเย้ย
เมื่อก่อนเขาเคยเหยียดหยามคนอื่น เขาก็ใช้สายตาปัญญาอ่อนเช่นนี้
แกล้งทำเป็นสูงส่ง?
ฮ่าฮ่าฮ่า คนที่เป็นลูกนอกสมรส ตอนที่เขาแสดงธาตุแท้จริงออกมา เขาจะเหมือนสุนัขที่กระโดดไปแย่งชิงทรัพย์สินของตระกูล
“คุณชายใหญ่ คุณยังไม่ทราบสถานการณ์”
สายตาของชายชราสวมชุดจีนเย็นชาและกล่าวว่า “นายท่านแค่สงสารพวกคุณสองแม่ลูก แค่ต้องการชดเชยความผิดพลาดในอดีตของตนเอง ผมมาเพื่อแจ้งให้คุณทราบ ไม่ใช่มาเพื่อปรึกษาคุณ ตระกูลเย่……..”
“คุณเป็นแค่หมาแก่ของตระกูลเย่เท่านั้น กล้าดียังไงมาเห่าต่อหน้าผม?”
เย่เซิ่งเทียนพูดขัดจังหวะของเขาอย่างเย็นชา ดวงตาของเขาเฉียบคม “ไสหัวออกไป!”
