หวางหงด่าสักพัก ยิ่งคิดยิ่งแค้น
ทำได้เพียงหาที่ระบาย!
“นังสารเลว กูจะปล่อยให้แกหยิ่งผยองอยู่สักพัก ดูว่าต่อไปกูจะจัดการแกยังไง เหี้ย นังสารเลว!!”
ในฐานะผู้ใหญ่ ไม่นึกเลยว่าจะโดนคนรุ่นหลังสั่งสอน ยังโดนคนรุ่นหลังพาคนมาทำร้าย ความอัปยศแบบนี้ จำเป็นต้องกอบกู้หน้าคืนมา!!
แต่ว่าตอนนี้ เขาจำเป็นต้องอดทน
ตระกูลหวางครอบครองโครงการสร้างเมืองใหม่สามสิบเปอร์เซ็นต์ ถ้าหากสร้างไม่สำเร็จ เจ้าเทพไม่มีทางปล่อยตระกูลหวางไว้แน่ๆ
แม่งเอ๊ย ฉันทน ฉันทน
เหี้ย กูแม่งทนไม่ไหวแล้ว!
มีแต่คนอื่นทนมาก่อน กูเคยโดนดูหมิ่นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน!!
เมื่อถึงบ้านของเมียน้อย เมียน้อยก็ยังเป็นนักศึกษาวิทยาลัยที่อายุน้อยสวยงาม กำลังจะพูด ก็โดนหวางหงเตะล้มลง
“คุณ คุณบ้าไปแล้ว!”
เมียน้อยกรีดร้องด้วยความตกใจ กุมท้องเจ็บจนหายใจหอบ
หวางหงกลับไม่สนใจ กระโจนเข้าไปฉีกเสื้อของเมียน้อย
หลังจากนั้นไม่นาน ร่างกายของเมียน้อยก็ฟกช้ำและบวม ถูกหวางหงทรมานจนหมดสติไปแล้ว
หลังจากที่อารมณ์ของเขาคงที่แล้ว หวางหงดูดบุหรี่ ด้วยสายตาที่ชั่วร้าย
“หวางซี นังสารเลวอย่างแก แกค่อยดูเถอะ!! กูมีร้อยวิธีที่จะทรมานแกให้ตาย!!”
หวางซีที่กลับถึงบริษัท กำลังจัดการกับงานอย่างกลุ้มอกกลุ้มใจ
หลันรั่วรั่ววิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อน: “พี่ซี คนของตระกูลหมิงมา บอกว่าจะร่วมลงทุน”
หวางซีนิ่งอึ้ง
ตระกูลหมิง?
พวกเขามาร่วมลงทุน?
พวกเขาต้องการร่วมลงทุนกับบริษัทเล็กๆนี้ของตัวเองเหรอ?
ร่วมลงทุนอะไร?
ถ้าหากเมืองเฉียนถังเปรียบเสมือนสระน้ำ บริษัทเล็กๆนี้ของตัวเองก็คือปลาตัวหนึ่ง และตระกูลหมิงก็จระเข้ที่ครอบครองในสระน้ำ
พวกเขามีอะไรต้องร่วมลงทุนกับตัวเอง?
ยิ่งไปว่านั้น เย่เซิ่งเทียนไม่ลงรอยกับตระกูลหมิงของพวกเขา
พวกเขาจะใจดีอะไร?
หวางซีงงไม่เข้าใจ
“ฉันไปดูสิ”
เดิมทีหวางซีอยากจะโทรหาเย่เซิ่งเทียน คิดไปคิดมาก็ช่างเถอะ
ถ้าเขามา คงจะต่อสู้ขึ้นมาอีกอย่างแน่นอน
ในงานแต่งงานเขาก็ทำให้ตระกูลหมิงโกรธแทบตาย
สิ่งที่เรียกว่าผัวหาบเมียคอน แม้ว่าเย่เซิ่งเทียนจะไม่ได้ว่าอะไร แต่หวางซีผ่านช่องทางของตัวเอง ก็รู้บางสิ่งไม่มากก็น้อย
ก็ย่อมไม่มีสีหน้าที่ดีต่อตระกูลหมิง
คนที่มาคือหมิงหวง เมื่อเห็นหวางซีเข้ามา สายตาประกายผ่านไปด้วยความโหดร้ายเล็กน้อย
นี่เป็นภรรยาของไอ้สารเลวเย่เซิ่งเทียน!
ค่อยดูเถอะ ดูว่าตระกูลหมิงของฉันจะทำให้พวกแกตายทั้งเป็นยังไง
เขากำลังคิดแบบนี้ ยังไม่ทันได้พูดอะไร หวางซีก็พูดอย่างโผงผางว่า: “คุณกลับไปเถอะ พวกเราไม่มีอะไรจะร่วมลงทุนกับตระกูลหมิงของพวกคุณ ให้อภัยด้วยที่ไม่สามารถไปไกลได้กว่านี้”
หมิงหวงคาดเดาได้ว่าผลจะเป็นแบบนี้ แต่ตอนนี้ไม่มีหนทาง ตระกูลหมิงครอบครองโครงการก่อสร้างเมืองใหม่เป็นเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ และตัวเองไม่มีทีมวิศวกร ทางตระกูลจ้าวนั้นไม่ร่วมลงทุนด้วย ก็ทำได้เพียงมาหาหวางซี
เพราะว่าตอนนี้หวางซีควบคุมทีมวิศวกรรมที่ใหญ่ที่สุดนอกเหนือจากตระกูลจ้าว
“ประธานหวาง ผู้มาเป็นแขก ปฏิบัติต่อลูกค้าแบบนี้ไม่เหมาะสมนะ? นอกจากนี้ ตามความอาวุโส คุณต้องเรียกฉันว่าลุงรอง ทำไม ขนาดความใจกว้างแค่นี้คุณก็ไม่มีเหรอ?”
หมิงหวงพูดอย่างยิ้มเยาะ
หวางซีพูดอย่างเยือกเย็นว่า: “คนอื่นฉันก็สามารถเกรงอกเกรงใจได้ มีเพียงตระกูลหมิงของพวกคุณไม่คู่ควร!”
หลังจากพูดจบ หวางซีกำลังจะออกไป หมิงหวงกลับพูดอย่างน่ากลัวว่า: “ประธาน อย่าไม่ให้เกียรติกัน คุณรู้ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในปีนั้นจริงๆเหรอ? คุณก็แค่ฟังความข้างเดียวจากเย่เซิ่งเทียน……”
หวางซีพูดอย่างเฉียบขาดว่า: “หุบปาก คุณไม่คู่ควรเอ่ยถึงชื่อสามีของฉัน ถ้าหากเขาเป็นปีศาจ งั้นฉันก็เป็นผู้หญิงพิษร้ายแรง ตระกูลหมิงของพวกคุณใจดำอำมหิตมากแค่ไหน ตัวของพวกคุณเองรู้ดีแก่ใจ รั่วรั่ว ส่งแขก จากนี้ไปคนที่หน้าเนื้อใจเสือแบบนี้ ห้ามปล่อยเข้ามา”
