“ไอ้สารเลวนั้นกลับมาแล้วเหรอ? ไหนว่าตายอยู่ข้างนอกแล้วไง? ไม่นึกเลยว่ายังกล้ากลับมา ไม่กลัวถูกตระกูลหมิงถลกหนังฆ่าให้ตายเหรอ”
“ฮิฮิ ซูจวนเธอก็วางใจเถอะ พวกเรารู้ว่าควรทำยังไง”
“ฮ่าๆๆๆ พรุ่งนี้มีเรื่องสนุกให้ดูแล้ว ไอ้สารเลวนั้นปีนั้นกล้าโยนจดหมายรักดาวมหาลัยของพวกเราลงถังขยะ รนหาที่ตายจริงๆ”
“ซูจวน พรุ่งนี้ฉันจะล้างแค้นให้เธอดอกหนึ่ง!”
“เย่เซิ่งเทียน? ฉันได้ยินว่ามีคนหนึ่งเป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านตระกูลหวางก็ชื่อเย่เซิ่งเทียน ไม่รู้ว่าใช่เขาหรือเปล่า”
เมื่อเห็นข้อความเหล่านี้ ซินซูจวนโพสต์รูปภาพใบหนึ่งของเย่เซิ่งเทียนและซือซือ และพูดด้วยน้ำเสียงเต็มไปด้วยความได้ใจว่า: “นี่เป็นรูปภาพของเขาและลูกสาวของเขา พวกเธอตรวจสอบให้แน่ใจหน่อยว่า เป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านตระกูลหวางคนนั้นหรือเปล่า”
“นี่เป็นลูกสาวของนังสารเลวหวางซีไม่ใช่เหรอ? เป็นลูกสาวของเย่เซิ่งเทียนเหรอ? งั้นก็ไม่ผิดแล้ว ก็คือเขา ก่อนหน้านี้ฉันมีเพื่อนกลุ่มหนึ่งชื่อว่าหวังฟาง เด็กผู้หญิงคนนี้ชื่อว่าซือซือใช่มั้ย หวังฟางโพสต์วิดีโอและรูปภาพที่เด็กผู้หญิงคนนี้ถูกหล่อนกระทำทารุณลงในกลุ่มทุกวัน”
เมื่อเห็นข้อความนี้ ซินซูจวนเหมือนจับจุดอ่อนของเย่เซิ่งเทียนไว้ได้ และรีบพูดว่า: “รีบโพสต์ออกมาให้ทุกคนสนุกหน่อย พรุ่งนี้พวกเราก็มีเรื่องพูดคุยกัน”
หญิงสาวคนนั้นที่พูดเมื่อกี้นี้ ก็โพสต์รูปภาพและวิดีโอมากมาย ก็เป็นสิ่งเหล่านั้นที่ซือซือถูกหวังฟางกระทำทารุณก่อนหน้านี้
และเย่เซิ่งเทียน กลับยังไม่รู้เรื่องราวเหล่านี้
กลับถึงบ้าน หวางซีจูบซือซือ และพูดว่า: “เซิ่งเทียน วันนี้หมิงหวงมาที่บริษัท”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของเย่เซิ่งเทียนก็ไม่พอใจในทันที และพูดน้ำเสียงเยือกเย็นว่า: “เขามาทำไม? เขาไม่ได้ทำอะไรเธอใช่มั้ย? ฉันจะไปหาเขาที่ตระกูลหมิงเดี๋ยวนี้”
หวางซีรีบพูดว่า: “นายฟังฉันพูดก่อน เขามาขอให้ทีมวิศวกรของพวกเราร่วมลงทุนกับตระกูลหมิง เอ่อตอนนี้ฉันเป็นผู้รับเหมารายใหญ่ที่สุดในเมืองเฉียนถังไม่ใช่เหรอ ฉันเพิ่งจะถอนทีมวิศวกรออกจากไซต์ก่อสร้างของตระกูลหมิง เขาก็มาหาฉัน”
เมื่อพูดตรงนี้ หวางซีพูดเยาะเย้ยว่า: “แต่ว่านะ ฉันไม่ได้ทำสีหน้าดีให้กับเขา ฉันไล่เขาออกไปในทันที เขายังถูกฉันทำให้โกรธจนสลบไป แฮะๆ”
เย่เซิ่งเทียนถึงได้ถอนหายใจ สิ่งที่เขาเป็นห่วงมากที่สุดก็คือความปลอดภัยของคนในครอบครัว
ตระกูลหมิงกล้าลงมือกับหวางซีพวกเขาดูสิ เขาจะทำให้ตระกูลหมิงหายไปจากโลกนี้ในทันที!!!
“งั้นก็ดี”
เย่เซิ่งเทียนพูดด้วยความตำหนิว่า: “จากนี้ไป เธอห้ามติดต่อกับคนของตระกูลหมิงตามลำพัง คนพวกนั้นจิตใจโหดเหี้ยม เธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ เสี่ยวเกาทำงานยังไง? ทำไมปล่อยให้หมิงหวงไปหาเธอได้?”
“คุณอย่าโทษเสี่ยวเกา คนอื่นเขาช่วยพวกเรามากพอแล้ว ใครจะไปคิดว่าหมิงหวงจะมา?”
หวางซีพูดออดอ้อนว่า: “เอาล่ะ ไม่ต้องโกรธแล้ว ฉันก็ไม่ได้เสียเปรียบนี่นะ จากนี้ไปฉันไม่เจอพวกเขาก็พอแล้ว”
เธอและซือซือ ยังมีคุณแม่ด้วย คือชีวิตของฉัน ฉันไม่ให้พวกเธอเป็นอะไรไปทั้งนั้น คนตระกูลหมิงไม่ใช่ของดีอะไร ฉันจะบอกเรื่องราวทั้งหมดให้กับเธอภายหลัง แต่ว่าตอนนี้
“ได้ๆ ฉันรู้แล้ว”
หวางซีแลบลิ้น มองเห็นท่าทางของเย่เซิ่งเทียนดูวิตกกังวลเป็นห่วง เธอก็รู้สึกอบอุ่นใจ
ผู้ชายบ้าคนนี้ จอมเผด็จการจริงๆ
แต่ว่านะ ท่าทางโกรธของเขาหล่อมาก
ซือซือพูดด้วยเสียงหวานไร้เดียงสาว่า: “แม่ค่ะ แม่บ้าผู้ชายมากเลย”
“เด็กบ้า ลูกว่าอะไรนะ ดูสิแม่จัดการลูกยังไง”
หวางซีถูกซือซือจับจุดได้ หน้าแดงในทันที แกล้งทำเป็นโกรธไปจิ้มรักแร้ของซือซือ
สองแม่ลูกเล่นสนุกอยู่ด้วยกัน และทันใดนั้นก็เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ
เย่เซิ่งเทียนยิ้มอย่างจริงใจ
ครอบครัวนี้ เขาไม่ยอมให้เขาทำลายทั้งนั้น!!
ใครกล้าเล่นงานคนในครอบครัวของตัวเอง จะต้องทำให้เขาไม่มีทางที่จะฟื้นตลอดไป!!!