หลินจื้อเผิงกัดฟัน ลุกขึ้น หาแท่งเหล็กเจออยู่ข้างๆ ทุบตีไปบนขาเหวินชิงอย่างแรง และด่าว่า: “ฉันให้แกสร้างเรื่องวุ่นวายเหรอ ฉันให้แกหาเรื่องคนอื่นอย่างไม่หยุดหย่อนเหรอ ฉันให้แกมีตาหามีแววไม่เหรอ!”
“อ๊ากกกกก หยุดตีได้แล้ว พี่หยุดตีได้แล้ว ฉันผิดไปแล้ว ฉันผิดไปแล้ว”
เหวินชิงกรีดร้อง ขอความเมตตาอย่างเสียงดัง กลิ้งไปมาบนพื้น แต่หลินจื้อเผิงไม่ได้อ้อมมือเลยสักนิด
หลังจากตีไปหลายครั้ง ขาเหวินชิงถูกตีหักในทันที และนอนนิ่งไม่ขยับเขยื้อนอยู่บนพื้นเหมือนสุนัขที่ตายแล้ว
หานยู่หงกลัวมาก สมองก็ว่างเปล่าไปหมด กลัวจนกางเกงเปียกไปด้วยฉี่แล้ว
คนที่เธอมีเรื่องด้วย เป็นคนที่เธอมีเรื่องด้วยไม่ได้ตลอดกาล!!
เธอเคยได้ยินเหวินชิงบอกว่า ช่วงนี้ลูกพี่ลูกน้องก็กำลังคิดหาทางไปขอโทษคุณเย่ แต่ก็ไม่มีโอกาสมาโดยตลอด
ตอนนี้ คู่สามีภรรยาอย่างตัวเองก็ทำให้เย่เซิ่งเทียนขุ่นเคืองใจ
ลูกพี่ลูกน้องไม่มีทางปล่อยตัวเองไปแน่!!
“พี่ พี่……”
หานยู่หงกลัวจนพูดอะไรไม่ออกมาแล้ว ตอนที่ได้ยินหลินจื้อเผิงเรียกคุณเย่ เธอก็กลัวจนฉี่ราดแล้ว
ต่อจากนั้นตอนที่ได้ยินข่งซิ่วซิ่วกรีดร้อง ในการ์ดมีเงินหนึ่งหมื่นล้านอีก เธอก็อ่อนปวกเปียกแล้ว
ตอนนี้เธอ แค่หวังว่าลูกพี่ลูกน้องจะปล่อยตัวเองไป
“หุบปากซะ!!”
หลินจื้อเผิงตวาด และแท่งเหล็กในมือก็ตีลงบนขาหานยู่หงในทันที
ไม่อ้อมมือเลยสักนิด!
ด่าว่าด้วยเสียแหบแห้งว่า: “แกเอาความกล้ามาจากไหน เยาะเย้ยคุณเย่!! แกมีเงินหน่อยก็สุดยอดมากแล้วเหรอ? ใครให้ความกล้าแกเยาะเย้ยคุณเย่? แกยังเยาะเย้ยว่าคุณเย่เป็นยาจก แกเป็นเหี้ยอะไร!! ถ้าไม่ใช่แก กูไม่มีทางทำให้คุณเย่ขุ่นเคืองใจอีกครั้ง!!”
ผลัวะ!
แกร๊ก
ขาทั้งสองของหานยู่หง ถูกหลินจื้อเผิงตีหักในทันที และเลือดเนื้อสาดกระจาย
“พวกแกยังอยากตีขาทั้งสองของคุณเย่หักเหรอ? ก็ได้ กูสนองพวกแกเอง!”
หลินจื้อเผิงตีเสร็จ ยังไม่หายโกรธ มองทางไปเซี่ยย่านย่านราวกับฆ่าคน และแสยะยิ้ม: “แกพูดเก่งมากใช่ไหม? แกก็ยุยงเก่งมากใช่ไหม? ถ้าหากไม่ใช่แกพูดพล่ามปากมาก สองสามีภรรยาอย่างลูกพี่ลูกน้องของฉันคงไม่ทำเรื่องโง่ๆนี้หรอก!!”
“กรีดดดดดอย่าตีฉัน อย่าตีฉัน ฉันผิดแล้ว ฉันผิดไปแล้ว ฉันพูดจาเหลวไหล ฉันไม่ใช่คน อย่าตีฉัน ฉันปากไม่ดีเอง ฉันปากไม่ดีเอง……”
เซี่ยย่านย่านคุกเข่าลงบนพื้นอย่างรวดเร็ว ร้องไห้ขอความเมตตา ทั้งร่างกายก็กำลังสั่นเทา ตบหน้าตัวเองอย่างไม่หยุดหย่อน
เธอเสียใจมาก ทำไมไม่ห้ามปากของตัวเอง พูดสิ่งเหล่านั้น
ถ้าหากตัวเองไม่ได้พูดจาแดกดันถากถางขนาดนั้น ไม่ได้เหยียบย่ำคุณเย่เพื่อประจบเหวินชิงสองสามีภรรยา ถ้าอย่างนั้นวันนี้ตัวเองคงได้รับค่าคอมมิชชั่น แม้ว่าไม่ได้มากขนาดนั้น แต่ก็ได้เงิน
แต่เมื่อคิดถึงตอนนี้ ก็ไม่มีอะไรเหลือ ก็เพราะตัวเองพูดจาประชดประชันไม่กี่ประโยค ทำไมไม่ห้ามปากของตัวเอง ทำไมไม่ห้าม
“แกหุบปากซะ!!”
หลินจื้อเผิงด่าทอเสียงดัง และแท่งเหล็กในมือก็กระแทกเข้าปากของเซี่ยย่านย่านในทันที
นังตอแหลนี่ ถ้าไม่ใช่หล่อน วันนี้ก็ไม่มีทางเกิดเรื่องด้วยซ้ำ!
ก็เป็นเพราะนังตอแหลนี้วิจารณ์ว่าคนอื่นในทางลบ ถึงก่อให้ตัวเองทำให้คุณเย่ไม่พอใจเป็นครั้งที่สอง!!
ตัวซวยนี้ อีดอกทองนี่!!!
หลินจื้อเผิงลงมือได้โหดมาก ทุบฟันเต็มปากของเซี่ยย่านย่านให้เละทั้งหมด
เซี่ยย่านย่านถูกตีจนหมดสติไป
“คุณ คุณจะทำอะไรน่ะ! คุณอย่าเข้ามา คุณเข้ามาฉันจะแจ้งตำรวจ”
เซี่ยย่านย่านกลัวจนร้องไห้ นี่มันคนบ้า!
หลินจื้อเผิงโยนแท่งเหล็กในมือลงบนพื้น คุกเข่าลงต่อหน้าข่งซิ่วซิ่วและขอร้องว่า: “คุณข่ง ฉันขอร้องให้คุณช่วยเหลือหน่อย ได้ไหม? คุณได้โปรดช่วยฉันด้วย”
