ตายกันหมด? เป็นไปได้ยังไง!!
สีหน้าของหมิงชุนชิวเป็นไปอย่างมาก มองไปทางเย่เซิ่งเทียนเหมือนราวกับเห็นผี!
นี่หมายความว่ายังไง!!
นี่หมายความว่า ในความมืดมีพลังที่แข็งแกร่งมาก ปกป้องครอบครัวของเย่เซิ่งเทียนอยู่!
เย่เซิ่งเทียนแค่ทหารปลดประจำการคนหนึ่ง เขาเพียงแค่เคยบังกระสุนให้กับเจ้าเทพ เขาจะรู้จักกับคนแข็งแกร่งขนาดนั้นได้อย่างไร!
หรือว่า ผู้ใต้บังคับบัญชาของเจ้าเทพลงมือเหรอ?
เป็นไปไม่ได้!
เย่เซิ่งเทียนไม่มีอำนาจ ระดมพลผู้ใต้บังคับบัญชาของเจ้าเทพ!
เขาก็ไม่มีสิทธิ์นั้นด้วย!
ต่อให้ผู้ใต้บังคับบัญชาของเจ้าเทพช่วยเขา แต่จำนวนคนไม่เยอะอย่างแน่นอน! จะทำลายคนมากมายขนาดนั้นได้อย่างไร!!
แต่ว่า ตอนนี้ไม่ชอบมาพากลเป็นอย่างมาก!!
ทันใดนั้นความรู้สึกไม่สบายใจก็ปรากฏขึ้นในหัวใจของเขา
“ไอ้เลือดชั่ว ที่พึ่งของแกเป็นใครกันแน่!!”
หมิงชุนชิวกังวล เขากลัวเล็กน้อย!
กู่เห้าคนเหล่านี้ที่ตัวเองเรียกมาจากสามเหลี่ยมทองคำ ดีจริงเหรอ?
“อยากรู้เหรอ?”เย่เซิ่งเทียนมองดูหมิงชุนชิวอย่างหยอกเย้า”แกไม่คู่ควร!”
“ต่อหน้าคุณเย่ ก็กล้าใช้อาวุธ ต้องตายสถานเดียว!!”
เกาเจี๋ยทำเสียงหึ ลงมือในทันที เตะมืออันธพาลกระเด็นไปในทันที ลงมือได้อย่างไร้ความปรานี
“ลุย กล้ารังแกคุณเย่ จัดการพวกเขาซะ!”
เจ้าห้าพูดด้วยความตื่นเต้น!
ต่อให้เป็นตระกูลหมิงแล้วยังไง คุณเย่เป็นเจ้าเทพเลยนะ ฉันยังกลัวพวกแกด้วยเหรอ?
ไอ้โง่อย่างพวกแก ยังไม่รู้ว่าคุณเย่ก็คือเจ้าเทพใช่ไหม? กูรู้แล้วโว้ย!
ยังกล้าลงมือกับคุณเย่ ไม่ทำลายตระกูลหมิงของพวกแกแล้วจะทำลายใคร? ขนาดตัวตนของคุณเย่ก็ไม่รู้ ก็กล้าแตะต้องครอบครัวของคุณเย่ รนหาที่ตายจริงๆ!
ไอ้พวกโง่ ไม่นึกเลยว่าขนาดคู่ต่อสู้ของตัวเองเป็นใครก็ไม่รู้ โง่จริงๆ!
ในใจของเจ้าห้ารู้สึกถึงความเหนือกว่าในทันที
พวกแกไม่รู้ว่าคุณเย่คือเจ้าเทพ กูรู้โว้ย!
กูก็ไม่บอกพวกแก!
ผลัวะ ผลัวะ ผลัวะ!
เกาเจี๋ยราวกับเสือที่เข้ามาในฝูงแกะ ความอาฆาตถูกกระตุ้น ต่อยไปหนึ่งหมัด ต่อยจนอีกฝ่ายบาดเจ็บสาหัสจนใกล้ตาย!
เขาเตะจนมืออันธพาลคนหนึ่งกระอักเลือด อีกฝ่ายไม่มีกำลังที่จะต่อสู้ด้วยซ้ำ!
ฆ่า ฆ่า ฆ่า ฆ่า ฆ่า!!!
“ต่อหน้าคุณเย่ ก็กล้าใช้อาวุธ ต้องตายสถานเดียว!!”
เกาเจี๋ยมีความสามารถรอบด้าน นักฆ่าที่กู่เห้านำพามาเหล่านั้น ไม่ได้อ่อนแอเลยสักนิด นั่นเป็นมือดีที่ฆ่ามาจากสามเหลี่ยมทองคำ แต่อยู่ต่อหน้าของเกาเจี๋ยในเวลานี้ ก็เหมือนลูกแกะน้อยชัดๆ ไม่ใช่ระดับเดียวกันด้วยซ้ำ
“หมิงฮุย แกไปที่ยมโลก คุกเข่าสารผิดต่อหน้าแม่ของฉันซะ!”
เย่เซิ่งเทียนเดินไปทางหมิงฮุยทีละก้าว ทุกย่างก้าว รัศมีแข็งแกร่งขึ้น
หมิงฮุยแค่รู้สึกว่า ในความมองไม่เห็น ราวกับมีภูเขาลูกหนึ่ง ทับมาทางตัวเอง ทำให้เขาหายใจไม่ออก!
“แก แกอย่าเข้ามานะ!”
หมิงฮุยกลัวแล้ว ถอยหลังอย่างไม่หยุดหย่อน เขาอยากหนี รัศมีของเย่เซิ่งเทียนน่ากลัวเกินไป ทำให้เขารู้สึกราวกับอยู่ในนรก อยากหนี แต่กลับไม่มีทางหนี!
“เย่เซิ่งเทียน ไอ้เลือดชั่วอย่างแก ฉันเป็นผู้อาวุโสของแก ฉันเป็นลุงของแก ต่อให้ฉันทำผิดมากแค่ไหน แกก็ไม่สามารถฆ่าฉันได้ แกทำผิดครรลองครองธรรม! แกจะถูกสวรรค์ลงโทษ!!”
หมิงฮุยคำรามด้วยความกลัว ชนเข้ากับเก้าอี้ข้างหลัง ราวกับได้เห็นปีศาจตนหนึ่ง ราวกับมัจจุราชวางดาบไว้บนคอของเขาแล้ว สามารถคร่าชีวิตของเขาได้ทุกเมื่อ!
“ผู้อาวุโสเหรอ?”
เย่เซิ่งเทียนยิ้ม หัวเราะได้น่าเศร้า หัวเราะได้เจ็บปวด หัวเราะได้บ้าคลั่ง หัวเราะได้น้ำตานองเต็มหน้า!
“ปีนั้น ตอนที่แกฆ่าแม่ของฉัน ทำไมไม่พูดว่าเป็นพี่ชายของเธอ! ปีนั้น ตอนที่แกจะกำจัดฉันให้สิ้นซาก ทำไมไม่พูดว่าแกเป็นลุงของฉัน!! ตอนนี้ แกกลัว แกหวาดกลัว ก็เป็นผู้อาวุโสของฉันเหรอ? ก็เป็นลุงของฉันเหรอ?!! หมิงฮุย แกไปตายซะ!! แกไปยมโลก คุกเข่าสำนึกผิดต่อแม่ของฉันซะ!!! หมิงฮุย แกไปตายซะ!!!”
