“ชดใช้ด้วยชีวิตของคนทั้งตระกูลโจว!!”
เสียงคำรามนี้ราวกับเสียงสายฟ้า ทำให้แก้วหูของทุกคนเกือบแตก!!
ดวงตาทุกคู่เบิกกว้าง จ้องเขม็งไปที่เย่เซิ่งเทียน!
เขาต้องการทำลายล้างตระกูลโจวจริงหรือ? ! !
ใครให้ความกล้าแก่เขา!
คนตระกูลโจวมองไปที่เย่เซิ่งเทียนด้วยความโกรธแค้น พวกเขาแทบรอไม่ไหวที่จะฆ่าเย่เซิ่งเทียนทันที!
ตระกูลโจวให้เกียรติเขาเพียงพอแล้ว!
นายท่าน สัญญาว่าจะชดใช้ให้เขาแล้ว แต่ไอ้หมอนี้กลับไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี ยังพูดอวดดี และต้องการทำลายล้างตระกูลโจว! !
ใบหน้าของคุณท่านโจวค่อย ๆ ทรุดลง ดวงตาดุร้ายราวกับหมาป่า เฉียบแหลมราวกับดวงตาของนกอินทรี จ้องเย่เซิ่งเทียนอย่างดุดัน
“กำเริบเสิบสาน!!!”
และยังมาพูดอวดดี ยิ่งไปกว่านั้น ตระกูลโจวยังไม่ได้ทำอะไรคุณเลย แต่ถึงแม้ตระกูลโจวจะทำอะไรคุณ
“ไอ้หนุ่ม การพูดการจานั้นอย่าให้มันมากเกินไป ท่านโจวเป็นคนที่มีเมตตาและคุณธรรม ดังนั้นจึงให้โอกาสคุณมีชีวิตอยู่จนถึงตอนนี้ ถึงแม้ว่าผมจะไม่รู้ว่าทำไมคุณถึงได้โกรธแค้นตระกูลโจวมากขนาดนี้ แต่คิดว่ามันคงก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรท่านโจวยินดีที่จะชดเชยให้คุณ คุณควรจะคุกเข่าขอบคุณ อย่ามาทิ้งชีวิตไว้ที่นี่เลย”
ชายวัยกลางคนที่นั่งโต๊ะเดียวกันกับท่านโจวกล่าวด้วยน้ำเสียงที่สงบ
“ถ้าคุณไม่รู้เรื่อง ก็หุบปากซะ!”
เย่เซิ่งเทียนมองมาที่เขาอย่างฉับพลัน ดวงตาที่เฉียบคมของเขาราวกับดาบ ทำให้ชายวัยกลางคนรู้สึกเหมือนมีดาบคมมาจ่ออยู่ที่คอตนเอง และเขาอาจตายได้ทุกเมื่อ!
สายตาแหลมคมดุร้ายเหมือนดั่งนัยน์อินทรีตาหมาป่า! !
โจวฮงหรูหัวใจเต้นแรง สีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมาก และยั้งสติไม่อยู่เล็กน้อย!
มีความหวาดกลัวอยู่ในดวงตา และเขารู้สึกตกใจมาก!
ตอนนี้ ไม่มีใครที่มีนัยน์อินทรีตาหมาป่าแล้ว!
ในประวัติศาสตร์ คนที่มีนัยน์อินทรีตาหมาป่านั้นมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น!
คนแรกคือกษัตริย์รัฐเยว่โกวเจี้ยน คนที่สองคือสุมาอี้ และคนที่สามคือยฺเหวียน ชื่อไข่!
คนที่มีนัยน์อินทรีตาหมาป่านั้นล้วนเป็นคนที่โดดเด่น ถ้าไม่ใช่ผู้นำก็จะเป็นวีรบุรุษ!
และชายหนุ่มคนนี้ มีนัยน์อินทรีตาหมาป่าในตำนาน!
หลิงมู่ถูกสายตานี้จับจ้อง ทำให้เขารู้สึกขนลุกไปทั้งตัว เหมือนกับตกลงไปในห้องใต้ดินที่เยือกเย็น ทำให้เขารู้สึกเหน็บหนาวเป็นอย่างมาก!
ตนเองเป็นถึงราชาบู๊ ซึ่งเทียบได้กับระดับนายพลที่เป็นผู้ใต้บัญชาของเจ้าเทพ แล้วทำไมเขาถึงได้ตกใจกลัวสายตาของชายหนุ่มคนนี้! !
หลิงมู่รู้สึกโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ แต่เขาก็ปิดปากตามสัญชาตญาณ!
โจวฮงหรูสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ยืนขึ้นและกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “น้องชายท่านนี้ ระหว่างคุณกับตระกูลโจวมีอะไรเข้าใจผิดหรือเปล่า? ตระกูลโจวไปล่วงเกินคุณอย่างไร? คุณพูดออกมาได้ ผมจะให้คำตอบที่น่าพอใจกับคุณอย่างแน่นอน!”
คุณท่านโจวยอมอ่อนข้อแล้วจริงๆ! !
เขาเรียกเจ้าเด็กยโสโอหังที่มาก่อกวนในงานวันเกิดของตนเองว่าเป็นน้องชาย!
เพราะอะไร?
พวกเขากลืนน้ำลายตามสัญชาตญาณ เพราะรู้สึกว่าคอแห้ง!
ดูเหมือนสายตาของเย่เซิ่งเทียนจะมีแต่ความโกรธแค้น เมื่อนึกถึงสภาพที่น่าเศร้าของคุณท่านฟางแล้ว และนึกถึงฟางหยวนที่ไร้ร่องรอย รัศมีสังหารก็พุ่งออกมาทันที! !
“ไอ้สุนัขแก่ อยากให้ผมบอกคุณเหรอ? คุณมันไม่คู่ควร!”
เย่เซิ่งเทียนยิ้มด้วยความดุร้าย ดวงตาของเขากวาดมองคนตระกูลโจว และกล่าวด้วยความดุดัน “คุณแค่รู้ว่าผมจะทำลายล้างตระกูลโจว!!”
โจวฮงหรูถอยหลังสองก้าว และเกือบจะล้มเพราะสะดุดเก้าอี้
