ใครก็คาดไม่ถึงว่า เย่เซิ่งเทียนจะกล้าลงมือตีตบฉัน!
ชั่วขณะหนึ่ง สองสามีภรรยาประธานหยูและผู้อำนวยการหลิว ถูกรัศมีอำมหิตที่แผ่ซ่านออกจากร่างกายของเย่เซิ่งเทียนทำให้ตกใจ!
ภรรยาของประธานหยูไม่กล้าก้าวไปข้างหน้า ยืนมองดูเย่เซิ่งเทียนอยู่ไม่ไกลอย่างโกรธแค้น กุมใบหน้าไม่กล้าด่า กลัวว่าจะถูกตบอีก
“เย่อหยิ่งเกินไปแล้วจริงๆ ทำให้พ่อและลูกสาวของประธานหยูเสียชีวิต ยังวางมาดใหญ่โต ไม่มีขื่อมีแปจริงๆ!!”
ผู้อำนวยการหลิวสัมผัสกับความโหดร้ายของเย่เซิ่งเทียนมาก่อน กล้าแค่ยืนเห่าอยู่ที่ข้างๆ แต่กลับไม่กล้ากระทำอย่างอื่น
“เด็กน้อย แกยังไม่รู้ว่าประธานหยูเป็นใครใช่มั้ย? ค่อยดูเถอะ ดูว่าประธานหยูจะจัดการกับแกยังไง!”
“แกหุบปากซะ”
เย่เซิ่งเทียนมองดูเขา
ผู้อำนวยการหลิวหนาวจนตัวสั่นสั่นระริกไม่มีเหตุผล คำพูดที่เหลือก็ติดอยู่ที่ลำคอในทันที ก็ไม่กล้าพูดออกมาอีก
หมอที่อยู่ข้างๆเหล่านั้นมองดูเย่เซิ่งเทียนอย่างเหลือเชื่อ และตื่นตะลึงจริงๆ!
หมอนี่เป็นใครกันน่ะ?
ขนาดสองสามีภรรยาประธานหยูก็ถูกตบ!
ยิ่งไปกว่านั้น ผู้อำนวยการหลิวที่จอมเผด็จการมาโดยตลอด ถูกประโยคเดียวของเขาทำให้ไม่กล้าพูดอะไร!
“แก แกอย่าเย่อหยิ่ง ฉันไม่ทางปล่อยแกไปแน่ๆ!”
ประธานหยูโกรธจนสั่นเทาไปทั้งตัว ชี้ไปที่เย่เซิ่งเทียนแล้วพูดอย่างเยือกเย็น
“ประธานหยู ไอ้สารเลวคนไหนกล้าลงมือตบคุณ? ผมจะไปจับตัวเขาเดี๋ยวนี้แหละ!”
ไม่ถึงสิบนาที ผู้กำกับการ สน.เฝิงวิ่งเข้ามาพร้อมกับเจ้าหน้าที่ตำรวจหลายสิบนายท่าทางดุดันดุร้ายด้วยใบหน้าที่ตื่นตระหนก
“ก็คือเขานั่นแหละที่ตบประธานหยู ยังทำให้พ่อและลูกสาวของประธานหยูเสียชีวิตด้วย พวกคุณรีบจับตัวเขาเดี๋ยวนี้! ผมสามารถเป็นพยานได้! แขนข้างนี้ของผม ก็ถูกเขาทำร้ายจนหัก! ไอ้หมอนี่เป็นคนเลวทราม!”
เมื่อเห็นผกก.สน.เฝิงพาคนเข้ามาถึงแล้ว ผู้อำนวยการหลิวก็ยืดตัวตรงขึ้นในทันที และพูดอย่างท่าทางดุดันดุร้าย
“ผกก.สน.เฝิง เขาเป็นฆาตกร เขานั่นแหละที่ทำให้พ่อและลูกสาวของฉันเสียชีวิต รีบจับตัวเขาซะ! ถ้าเขาไม่เป็นไร ฉันสาบานว่า ฉันจะต้องใช้เส้นสายทั้งหมด ทำให้เขาตายไม่ดีแน่!”
ภรรยาของประธานหยูข่มขู่อย่างโกรธเคือง
เหงื่อเยือกเย็นบนหน้าผากของผกก.สน.เฝิงก็ไหลลงมา
อย่าว่าแต่ประธานหยู ตัวภรรยาของประธานหยูเองก็เกิดในตระกูลร่ำรวย เส้นสายมากมาย เพียงแต่ตำแหน่งเดียว ก็เป็นสิ่งที่พวกเขามีเรื่องด้วยไม่ได้ นับประสาอะไรกับประธานหยู
ประธานหยูพูดอย่างเยือกเย็นน่ากลัวว่า: “ผกก.สน.เฝิง ฉันไม่สนว่าคุณจะใช้วิธีอะไร ฉันจะทำให้เขา ออกมาไม่ได้อีกตลอดชีวิต! คุณทำอะไรเขาไม่ได้ งั้นฉันก็จะจัดการคุณ!”
ผกก.สน.เฝิงฟังจนอกสั่นขวัญแขวน และรีบแสดงท่าที: “ครับๆๆ ผมจะจัดการให้ดี ไม่มีทางปล่อยให้คนเลวทรามหลบหนีไปได้อย่างแน่นอน!”
“จับตัวคนไว้ซะ! อวดดีเกินไปแล้วจริงๆ เลวทรามขนาดนี้ ไม่มีทางปล่อยให้เขาเป็นอันตรายต่อสังคม”
ตำรวจหลายนายรีบเข้าไป ก็จะควบคุมตัวเย่เซิ่งเทียน
เย่เซิ่งเทียนจ้องมองประธานหยูด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ และพูดอย่างราบเรียบว่า: “แกแน่ใจเหรอ?”
ผกก.สน.เฝิงพูดอย่างโกรธเคืองว่า: “ฉันอยู่ที่นี่ ยังกล้าข่มขู่ประธานหยู ฉันว่าแกกล้าหาญเกินไปแล้วนะ! นำตัวไปเดี๋ยวนี้!”
เย่เซิ่งเทียนพูดอย่างใจเย็นว่า: “พาตัวฉันไปง่ายนะ แต่ถึงเวลานั้น แกต้องคุกเข่าลงขอร้องให้ฉันออกมา”
ประธานหยูหรี่ตาลงครึ่งหนึ่ง และพูดอย่างขุ่นเคืองว่า: “ฉันต้องการให้เขา ตายทั้งเป็น!!”
ผู้อำนวยการหลิวพูดอย่างขุ่นเคืองว่า: “แกแม่งกลายเป็นนักโทษแล้ว ยังกล้าข่มขู่ประธานหยู ไอ้คนไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง ฉันดูสิว่าแกจะ……”
ยังไม่ได้พูดจบ สายตาของเย่เซิ่งเทียนก็มองไป ผู้อำนวยการอดไม่ได้ที่สั่นเทาทั้งตัว ราวกับตกลงไปในโรงน้ำแข็ง เยือกเย็นไปทั้งร่างกาย!
“ประธานหยู คุณวางใจได้ ผมจะต้องให้คำอธิบายกับคุณ ผมไม่มีทางปล่อยให้ผู้ละเมิดกฎหมายไม่ได้รับโทษ! ผมพาตัวของเขากลับไปก่อน ต่อจากนั้นผมค่อยมาเยี่ยมคุณท่าน”
ผกก.สน.เฝิงทำท่าทางถ่อมตน ก็กลัวว่าประธานหยูไม่พอใจ รีบใช้สายตาเป็นนัย: ผมจะต้องทำให้ไอ้หมอนี่ตายทั้งเป็นแน่ๆ!
