Mars เจ้าสงครามครองโลก – ตอนที่ 371 ความเกลียดชังนี้จะต้องขจัดอย่างใด

ตอนที่ 371 ความเกลียดชังนี้จะต้องขจัดอย่างใด!
“ฉันควรทำอย่างไรดี?”
หยูฝานยิ้มอย่างขมขื่น เขาไม่เคยคิดว่า ลูกนอกสมรสของตระกูลเย่ จะบังคับจนตัวเองต้องอยู่ในสถานะนี้ได้
“หลิวว่านจวิน มึงแม่งสร้างความเดือดร้อนให้กูมากจริงๆ”
เขารู้อย่างชัดเจนว่า ในบริเวณใกล้เคียงกับเมืองเฉียนถัง จะไม่มีคู่ค้ายอมร่วมมือกับบริษัทหัวหยวนอีกต่อไป เพราะคู่ค้าทั้งรายใหญ่และรายย่อยในพื้นที่แถบนี้ อยู่ในมือของเขาทั้งหมด
งั้นมีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวคือ คุณท่านของตระกูลหลี่แห่งเกาะดาวช่วยเหลือบริษัทหัวหยวน
เมื่อพิจารณาจากความเคารพที่หลี่เย่าจู่มีต่อเย่เซิ่งเทียน มันจะต้องเป็นเพราะเขาแล้วแน่ๆ
“ทำเรื่องไม่สำเร็จยังเสียกำลังไปมากมาย ตอนนี้ฉันก็มีเพียงทางเดียวแล้วเท่านั้น!”
สายตาของ หยูฝานแน่วแน่มากขึ้นอย่างช้าๆ และเขาก็ไปหาเย่เซิ่งเทียนอีกครั้ง
ในเวลานี้ ในบ้านมีเพียงเย่เซิ่งเทียนอยู่คนเดียว และเมื่อเขาเห็นข่าวในโทรศัพท์มือถือของเขา เขาก็อดที่จะเยาะเย้ยไม่ได้ “หลิวว่านจวิน มึงมันรนหาที่ตายจริงๆ เลยนะ กูไม่ได้ไปหามึง แต่มึงกลับลงมือก่อน อยากจะจบบริษัทหัวหยวนงั้นเหรอ? กูจะคอยดูว่า มีจะมีความสามารถมากแค่ไหนกัน!
“ในช่วงปีนั้น พวกมึงทำให้กูกับแม่ต้องสิ้นหวังเพียงใด ตอนนี้กูก็จะพาคุณไปสู่ทางตันทีละขั้น ทำให้พวกมึงก็ได้ลองสัมผัสกับความสิ้นหวังแบบที่แม่และกูเคยได้รับในตอนนั้น! อย่าเพิ่งรีบร้อนไป พวกมึงก็จะได้สัมผัสกับความรู้สึกที่ตายทั้งเป็นแบบนั้น!”
เย่เซิ่งเทียนกำหมัดแน่น
เขาในตอนนี้ มันง่ายเกินไป สำหรับเขาที่จะจัดการกับหลิวว่านจวินและตระกูลเย่ เขาเพียงออกคำสั่งไป มันก็จะถูกทำลายในทันที
แต่ถ้าเป็นเช่นนั้น มันก็ง่ายดายเกินไปสำหรับพวกเขาไปแล้ว!
ย้อนกลับไปตอนนั้น เขากับแม่ต้องคุกเข่าอยู่กลางสายฝนเพื่อขอความเมตตา แต่เย่ห้าวแทบจะทุบตีแม่ของเขาจนตาย จากการยุยงของหลิวว่านจวิน!
ในตอนนั้น แม่ของเขาพาเขาไปหาเย่ห้าวอย่างลับๆ แม่คิดว่าเย่ห้าวอย่างน้อยจะจัดการแม่ลูกพวกเขา แต่เธอไม่ได้คาดคิดว่า ไอ้สัตว์นรกเย่ห้าวคนนั้น ไม่เพียงแต่ไม่สนใจ กลับทุบตีเธอเกือบตาย และยังเอาเงินสดและบัตรธนาคารทั้งหมดของแม่ไปอีกด้วย
เพราะหลิวว่านจวินบอกว่า จะปล่อยให้แม่ลูกพวกเขาอดตายอยู่ในเมืองหลวง!
เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ ในดวงตาของเย่เซิ่งเทียนก็แดงก่ำ และความบ้าคลั่งในร่างกายของเขาไม่สามารถระงับได้อีกต่อไป
นี่ คือปีศาจในใจของเขา!
เขาจะไม่มีวันลืมความสิ้นหวังแบบนั้นได้ ไม่มีวันลืมความหิวโหยแบบนั้น
เขาจะจำได้เสมอว่า เพื่อไม่ให้เขาต้องหิวโหย แม่ของเขาได้คุกเข่าขออาหารจากคนอื่น และไปเก็บอาหารที่คนอื่นโยนทิ้งไป มีครั้งหนึ่ง ตอนที่เขากำลังจะเป็นลมจากความหิว แม่ของเขาไปขโมยหมั่นโถวนึ่งลูก แล้วเดินกลับมาด้วยท่าทีกะเผลก บนใบหน้าก็เต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ และบวมหนักมาก
แต่กลับยิ้มและพูดกับเขาว่า “เสี่ยวเทียน รีบกินเร็วเข้า กินแล้วก็ไม่รู้สึกหิวแล้ว เรากำลังจะถึงบ้านกันแล้ว”
เขาให้แม่กินด้วย แต่แม่ส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม และบอกว่าเธอกินมาแล้ว
เขาหิวมาก จนกินหมั่นโถวหมดไปในสองสามคำ แต่กลับเห็นคอของแม่เลื่อนขึ้นลงโดยไม่ได้ตั้งใจ
เขาอยากจะร้องไห้
แม่หันหน้าหนี ไหล่ของเธอสั่นเบาๆ
แม่กำลังร้องไห้อยู่
เขาร้องไห้และพูดว่า “แม่ รอให้ฉันโตขึ้น ฉันจะแก้แค้นให้คุณอย่างแน่นอน!”
จู่ๆ แม่ก็หันกลับมา คุกเข่าต่อหน้าเขา น้ำตาไหลริน สะอื้นไห้อย่างหนัก และก้มกราบอย่างต่อเนื่อง “เสี่ยวเทียน ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ แม่มันไม่เอาไหน แม่ไม่เอาไหนเอง ฉันไม่คู่ควรที่จะเป็นแม่ของลูก ฉันไม่ใช่แม่ที่ดี ขอโทษขอโทษ…….”
เย่เซิ่งเทียนตัวสั่นไปทั้งตัว ตาของเขาขมขื่น มองดูฝ่ามือที่เปื้อนเลือดของตัวเอง คำรามว่า “คุณแม่ เสี่ยวเทียนของแม่โตแล้ว ความยากลำบากที่แม่ลูกเราเคยได้รับนั้น ผมจะทำให้ไอ้คนพวกนั้น ชดใช้เป็นร้อยเท่าแน่นอน!
“ฉันจะทำให้คนที่เคยรังแกคุณ ต้องประสบกับความสิ้นหวังเหมือนแม่ลูกเราในตอนนั้นที่เคยผ่านมา! ฉันจะทำให้หลิวว่านจวิน ก็ต้องลองลิ้มรสความรู้สึกแบบนั้นด้วย! ฉันจะทำให้พวกเขา เดินไปถึงหนทางที่หมดหวังทีละขั้น และปล่อยให้พวกเขาได้ลองสัมผัสกับมันดู รสชาติแห่งนรกบนดินมันเป็นอย่างไร!!
“รอให้ถึงเทศกาลเชงเม้ง ซึ่งเป็นวันเกิดของไอ้แก่คนนั้นของตระกูลเย่ เมื่อถึงเวลานั้น ลูกชายก็จะใช้ตระกูลเย่ มาสักการะคุณ!”
ทันใดนั้น ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมา
เย่เซิ่งเทียนคิดว่าแม่ยายของเขากลับมาแล้ว ดังนั้นเขาจึงปรับอารมณ์ของเขาให้ดี
เปิดประตู หยูฝานยืนอยู่ข้างนอก
หยูฝานคุกเข่าลงกับพื้น หยิบมีดทำครัวที่แหลมคมออกมาจากที่หน้าอกของเขา กัดฟันแล้วพูดว่า “หมอเทวดาเย่ ฉันโง่ไปเอง ฉันเป็นไอ้สารเลว ฉันไม่ควรเชื่อฟังคำพูดหลิวว่านจวินมาจัดการกับคุณ คุณช่วยชีวิตพ่อของฉันไว้ แต่ฉันเกือบจะทำร้ายบริษัทหัวหยวน ฉันไม่สมควรที่จะเป็นคน”
“ฉันหยูฝานไม่ใช่ไอ้คนเนรคุณ ฉันมาที่นี่เพื่อขอโทษคุณ ฉันหวังว่าคุณจะให้โอกาสฉัน ฉันจะส่งมือข้างนี้ไปให้หลิวว่านจวิน และจะตัดสัมพันธ์ทั้งหมดกับตระกูลเย่นับจากนี้ไป!”
หลังจากพูดจบ หยูฝานก็ฟันลงไปที่ซ้ายมือของตัวเองอย่างแรงๆ
ตอนที่ 370 เราไม่ได้ขาดแคลนคู่ค้า