ตอนที่ 407 ลงมือเถอะ
คำพูดของเย่เซิ่งเทียนทำให้คนรอบข้างถึงกับตกตะลึง
นี่เขากล้าพูดแบบนี้กับนายพลเฉิงงั้นหรือ !
“เด็กนี่มันบ้าไปแล้วหรือไง ? เพียงแค่มีเรื่องกับรองไจ่เซี่ยงหยวนก็แย่แล้ว นี่ยังกล้าพูดแบบนี้ต่อนายพลเฉิงอีก !”
“รนหาที่ตายชัดๆ ทั้งฆ่าผู้สืบทอดทายาทในอนาคตของตระกูลเย่ ไม่เคารพรองไจ่เซี่ยงหยวน และตอนนี้ยังคิดจะลงมือกับนายพลเฉิงอีก ดูแล้วคงรอความตายไม่ไหวแล้วล่ะสิ !”
มีผู้แข็งแกร่งราชาบู๊พูดขึ้นมาว่า “นายพลเฉิง รองไจ่เซี่ยงหยวน พวกท่านทั้งสองไม่มีความจำเป็นจะต้องเกรงใจคนอย่างมันแล้ว ได้โปรดอนุญาตให้เราฆ่ามันเถอะ”
ยอดฝีมือวิชาบู๊คนอื่น ๆ ก็ค่อย ๆ พูดกันขึ้นมาว่า “ใช่แล้ว สำหรับคนบ้าอย่างมัน ไม่จำเป็นต้องมากเกรงใจ หากมอบความเมตตาให้แก่มันล่ะก็ ไม่ต่างจากการทำร้ายคนดี ยังไงก็ใจอ่อนให้มันไม่ได้ !”
เหล่ากองกำลังใต้ดินของผู้มีอิทธิพลเองก็พูดขึ้นว่า “ประเทศนี้มีกฎหมาย ภายในตระกูลมีกฎระเบียบ ตอนนี้มือของมันเปื้อนเลือดของคนถึงสองคน ยังไงก็ปล่อยไว้ไม่ได้ แล้วที่นี่คือในตระกูลเย่ และยังเป็นการฉลองวันเกิดของคุณท่านเย่ด้วย หากไอ้สารเลวนี่ยังผยองตัวไม่เลิก เกรงว่าเกียรติของตระกูลเย่จะยิ่งพังทลายไปมากกว่านี้ !”
ทุกคนมองไปยังเฉิงเทียนกุ้ยและหยวนเวินจิน คนทั้งหมดที่นี่ไม่มีใครยิ่งใหญ่เทียบเท่ากับทั้งสองคนได้อีกแล้ว !
แม้ว่าผู้แข็งแกร่งราชาบู๊เหล่านี้จะมีฝีมือที่ไม่ธรรมดา แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าคนของรัฐบาล มันก็ยังไม่เพียงพอ !
ยิ่งไปกว่านั้น ในสองปีมานี้ เจ้าเทพออกกฎใหม่ขึ้น ไม่ว่าจะเป็นนักบู๊คนไหน ก็ไม่สามารถลงมือกับคนธรรมดาได้ หากถูกตรวจพบความผิดจะต้องถูกประหารสถานเดียว !
ไม่ว่านักบู๊ระดับไหน ต้องทำตามการดูแลของรัฐบาล หากลงมือด้วยตนเอง ประการสถานเดียว!
หลังจากมีการสั่งประหารไปถึงสองครั้งติดต่อกัน ทำได้โลกบู๊ทั้งหมดไม่มีใครกล้าทำอะไรมั่วซั่ว
ก่อนหน้านี้มีผู้แข็งแกร่งบางคนไม่เชื่อฟังคำสั่ง เจ้าเทพได้สั่งการโดยตรงให้เทพสงครามยอดหล้าข้ามน้ำข้ามทะเลไปสังหารผู้ที่ขัดคำสั่งของเจ้าเทพทิ้งซะ
ด้วยเหตุนี้ ถึงแม้เฉิงเทียนกุ้ยและหยวนเวินจินจะอ่อนแอกว่าพวกเขามาก แต่พวกเขาก็ไม่กล้าลงมือเองแต่อย่างใด
ต่อหน้าผู้รับคำสั่งประหารจากเจ้าเทพ
ใครล่ะจะกล้าหือ ?
นี่คือความดุดันของเจ้าเทพ !
แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้พวกเขาไม่รู้เลยว่า เจ้าเทพที่พวกเขากลัวและเคารพนับถือ ตอนนี้กำลังยืนอยู่ตรงหน้าของพวกเขา !
คือคนตรงหน้าที่พวกเขาร้องตะโกนให้ฆ่าทิ้งซะ !
หากพวกเขารู้เรื่องนี้ล่ะก็ ไม่รู้ว่าสีหน้าจะเปลี่ยนไปมากขนาดไหน
เมื่อได้ยินคำพูดของผู้แข็งแกร่งราชาบู๊ เฉิงเทียนกุ้ยที่ก่อนหน้านี้ต้องตกอยู่ในสถานการณ์ที่น่าอับอายเพราะคำพูดของเย่เซิ่งเทียน ก็เดินออกมาและพูดว่า “เจ้าคนไม่รู้จักที่สูงที่ต่ำ ก่อนหน้านี้ฉันเห็นแก่ที่เคยร่วมผ่านสนามรบมาด้วยกัน ฉันจึงต้องการจะช่วยปกป้องชีวิตของลูกสาวแกเอาไว้ แต่ในเมื่อแกไม่สนใจ ฉันก็คงไม่จำเป็นต้องมีความเมตตาอยู่อีกต่อไป !”
“น่าเสียดายเหลือเกินที่ลูกสาวที่อายุยังน้อย จะต้องมารับกรรมเพราะความโง่เขลาของแก !”
เฉิงเทียนกุ้ยผายมือออก และพูดขึ้น “ลงมือเถอะ ไม่ต้องเกรงกลัวอะไรทั้งนั้น !”
และในขณะเดียวกันนั้นเอง ณ ห้องทำงานขุนหลวงหยางทาว
เลขาธิการเดินเข้ามา พลางพูดด้วยสีหน้าจริงจังว่า “ท่านขุนหลวง เจ้าเทพเย่ได้ไปที่ตระกูลเย่ และยังได้นำโลงศพสามใบไปมอบให้กับเย่จิงหงอีกด้วย ตอนนี้เขากำลังถูกผู้คนกล่าวหาอยู่ เพราะสังหารเย่เสียงและพ่อบ้านหงหยวนในตระกูลเย่ไปต่อหน้าต่อตาของทุกคน สร้างความเดือดดาลให้แก่คนที่นั่นอย่างมาก ส่วนทางด้านของกรมตำรวจก็ได้รับคำสั่งมาจากรองไจ่เซี่ยงหยวนให้ไปจัดการจับเจ้าเทพเย่ ท่านจะสั่งการอย่างไรต่อไปครับ ?”
หยางทาววางปากกาในมือลง มองไปยังเลขาธิการ แล้วพูดขึ้นว่า “ตอนนั้น ตระกูลเย่ก่อเรื่องมากเกินไปแล้ว”
เลขาธิการตกใจเล็กน้อย ก่อนตอบกลับไปว่า “รับทราบครับ”
คำพูดนี้ ทำให้เขารู้ถึงชะตากรรมของตระกูลเย่แล้ว !
มันคือการทอดทิ้งตระกูลเย่ !
อีกทั้งในหลายปีมานี้ตระกูลเย่ก็ไม่ได้อยู่ในร่องในรอยนัก !
หากไม่เห็นแก่อดีตเทพสงครามแล้วล่ะก็ เกรงว่าป่านนี้ขุนหลวงคงเริ่มลงมือไปตั้งนานแล้ว
โชคดีที่สามารถใช้โอกาสในวันนี้จากการที่เจ้าเทพเย่แก้แค้นให้กับแม่ของเขา ตัดแขนตัดขาตระกูลเย่ทิ้ง ทำเป็นการเชือดไก่ให้ลิงดูได้ !
