ตอนที่ 417 ชีวิตผมเป็นของท่าน
อะไรกัน !!
นี่มันเกิดอะไรขึ้น ?
ฝันไปหรือเปล่าเนี่ย ?
บางคนตบหน้าของตนเอง เจ็บปวดจนหน้าบูดเบี้ยว
มันคือเรื่องจริง !
นี่ไม่ใช่ความฝัน !
ผู้รับผิดชอบกรมตำรวจแห่งต้าเซี่ย ผบ.ตร.หวาง คุกเข่าให้กับลูกนอกสมรสอย่างเย่เซิ่งเทียน !
แถมยังโขกหัวไปสามครั้ง !!
นี่มันเกิดอะไรขึ้น ?
ผบ.ตร.หวางเป็นบ้าไปแล้วหรือ ? เสียสติไปแล้วหรือไง ?
เขาถูกเรียกมาเพื่อกำจัดเย่เซิ่งเทียน แต่นี่ทำอะไร ? เพิ่งมาถึงก็คุกเข่าต่อหน้าเย่เซิ่งเทียนซะแล้ว ?
ทำไมกัน !
ในเวลานี้ทุกคนตกอยู่ในความตกตะลึง
นี่มันราวฟ้าดินกำลังทลาย ! …พระเจ้า นี่มันเกิดอะไรขึ้น !
หวางฮัวเฉียงเป็นบ้าหรือพวกเราเป็นบ้ากันแน่ !
ทำไมเขาถีงคุกเข่าให้เย่เซิ่งเทียน !
นี่มันหมายความว่าอย่างไรกัน !
พวกเราเรียกเขามาจัดการกับเย่เซิ่งเทียน แต่กลับมาคุกเข่าคำนับมัน นี่คิดจะแหกหน้าพวกเรางั้นหรือ ?
นี่มันกำลังคิดจะทำอะไรกันแน่ อ้ากกก !
หยวนเวินจินถึงกับงงงวย
เฉิงเทียนกุ้ยเองก็งงงวย !
คนอื่น ๆ งงงวยไปด้วย !
แม่เจ้า ใครก็ได้บอกทีว่าสรุปแล้วมันเกิดอะไรกันขึ้น ?
ไป๋เฉินกลืนน้ำลาย
ซุนเฮ่อรีบตบหน้าของตนเองอย่างแรง
อู๋เยี่ยนเยี่ยนตกใจจนพูดอะไรไม่ออก
“หวางฮัวเฉียง นี่นายทำบ้าอะไร !”
หยวนเวินจินเป็นคนแรกที่พูดขึ้นด้วยความโมโห โกรธจนหน้าแดงก่ำ ราวกับถูกคนตบหน้ามา
หวางฮัวเฉียงเป็นถึงบัญชาการตำรวจต้าเซี่ย เขาเปรียบเสมือนตัวแทนของกฎหมายแห่งต้าเซี่ย เป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูงของรัฐบาล ! ผู้ปกป้องความสงบสุขของเมืองหลวง !
แต่ทว่า ตอนนี้กลับมาคุกเข่าให้กับเจ้าบ้าเย่เซิ่งเทียน ! ให้กับฆาตกร ! และที่สำคัญที่สุดคือให้กับลูกนอกสมรส !
จริง ๆ แล้วเรื่องนี้ไม่ได้สำคัญ ที่สำคัญก็คือ หวางฮัวเฉียงคุกเข่าให้กับเย่เซิ่งเทียนที่สร้างความอับอายแก่พวกเขา !
นี่ถึงเป็นเหตุผลที่รับไม่ได้มากที่สุด !
“หวางฮัวเฉียงนี่นายบ้าไปแล้วหรือ ?”
เฉิงเทียนกุ้ยโกรธจนควันออกหู เขาถูกเย่เซิ่งเทียนตบหน้าต่อหน้าคนมากมาย สุดท้ายคนที่เขาเรียกให้มาจัดการกับมันกลับไปคุกเข่าให้มันอีก แล้วจะให้เขาเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ?
“ผบ.ตร.หวาง ท่านไม่สบายหรือเปล่า ฉันช่วยประคองท่านขึ้นมาได้”
บางคนรีบตอบสนอง หาทางลงให้กับหวางฮัวเฉียง หากเรื่องในวันนี้หลุดไป พวกเราที่นี่คงไม่เหลือหน้าอีกแล้ว !
ถ้าหากพวกเขาคุกเข่าลง คงเป็นพวกเขาเองที่ต้องทนทุกข์ แต่ถ้าหวางฮัวเฉียงคุกเข่าลงก็เหมือนกับพวกเขาโดนขี้รดใส่หน้า !
พวกเขาเรียกหวางฮัวเฉียงมาเพื่อจัดการเย่เซิ่งเทียน
คนที่พวกเขาเรียกมากลับไปคุกเข่าให้มัน แบบนี้มันหมายความว่ายังไง !
หลี่เสี่ยวปิงจ้องไปยังเย่เซิ่งเทียนด้วยความประหลาดใจ จากนั้นก็มองไปยังหวางฮัวเฉียงที่กำลังคุกเข่าให้เย่เซิ่งเทียน !
ทำไมผบ.ตร.หวางถึงคุกเข่าให้เย่เซิ่งเทียนกันล่ะ ?
ปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นกับทุกคนแม้เพียงชั่วพริบตาแต่ก็ยาวนาน
ราวกับตกอยู่ในขุมนรกชั้นที่สิบแปด ทุกวินาทีช่างทรมาน
“พวกแกหุบปาก !”
หวางฮัวเฉียงหันไปหาทุกคน จ้องมองด้วยสายตาเคร่งขรึม จากนั้นก็คุกเข่าอยู่ต่อหน้าเย่เซิ่งเทียนอย่างเชื่อฟังและหวาดกลัว ตอนนี้เขาไม่ต่างไปจากเด็กน้อยเลย
“นายมาที่นี่เพื่อต่อกรข้ากับลูกสาวฉันงั้นหรือ ?”
เย่เซิ่งเทียนพูดอย่างเยือกเย็น ลูกสาวในอ้อมแขนหลับอย่างสงบ ทุก ๆ ความมืดละความชั่วร้ายทุกอย่างตอนนี้ถูกเย่เซิ่งเทียนบดบังไว้ด้านนอก
“คุณผู้ชาย เจ้าหมาไม่กล้า เจ้าหมาไม่กล้า !”
“ท่านเป็นคนให้ชีวิตแก่เจ้าหมา หากตอนนั้นไม่พบท่าน เจ้าหมาคนนี้คงตายไปที่สนามรบแล้ว หากท่านต้องการอะไร เจ้าหมายินดีหามาให้”
หวางฮัวเฉียงก้มกัวแตะพื้น ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมา
อะไรกัน ?
เย่เซิ่งเทียนเคยช่วยชีวิตหวางฮัวเฉียง ไว้ ?
เรื่องนี้ราวกันสายฟ้าฟาดเข้ามากลางศีรษะของทุกคน !
