บทที่ 435 ยอมจบง่ายๆ?
บอดี้การ์ดในชุดดำสิบกว่าคน ล้อมรอบพวกเขาทันที สายตาจ้องมองไปรอบๆ พวกเขาอย่างระมัดระวัง
เมื่อได้เห็นรถคันนี้ ทุกคนที่อยู่ในสถานที่ก็เปลี่ยนสีหน้าอย่างมากอีกครั้ง!
ขุนหลวงมาแล้ว!
ขุนหลวงมาได้อย่างไร?
ฟังจากคำพูดของเขา ทำไมรู้สึกเหมือนเขามาเพื่อเย่เซิ่งเทียนเลย?
ความเป็นไปได้นี้มีสูงมาก ไม่มีใครเชื่อว่าขุนหลวงมาอวยพรวันเกิดให้เย่จิงหงเลย!
ในดวงตาของหยวนเวินจิน เต็มไปด้วยความน่าเหลือเชื่อ และการคาดเดาที่ค่อยๆ เกิดขึ้นในใจของเขา ก็ได้กลายเป็นเรื่องจริงมากขึ้นเรื่อยๆ!
ทันใดนั้นเขาก็มองไปที่เฉิงเทียนกุ้ย และเฉิงเทียนกุ้ยที่พูดไม่ออกก็พยักหน้าอย่างสิ้นหวัง
เกิดการระเบิดขึ้นในสมองของหยวนเวินจิน และเขามองไปที่เย่เซิ่งเทียนราวกับเห็นผี!
เขาคือเจ้าเทพ!
แต่ว่า การคาดเดานี้ เขาไม่กล้าที่จะพูดออกมา!
เพียงแต่เขาเปี่ยกด้วยเหงื่อเย็นไปทั้งตัว!
ก่อนหน้านี้เขากับเฉิงเทียนกุ้ยได้ปราบปรามเย่เซิ่งเทียนด้วยคำสั่งของเจ้าเทพ แต่เย่เซิ่งเทียนก็คือเจ้าเทพเอง!
หยวนเวินจินเหมือนจะเห็นจุดจบของตัวเองแล้ว ร่างกายของเขาอ่อนแรง และถ้าไม่ใช่คนข้างๆ เขาตาไวมือเร็ว เขาคงต้องล้มลงบนพื้นโดยตรงแล้ว
หยางทาวชำเลืองมองด้วยสายตา หยุดอยู่ที่ห้าตระกูลผู้ดีและสองตระกูลเก่าแก่ชั่วครู่ จากนั้นก็มองไปที่เย่จิงหง
เย่จิงหงเสียมารยาทเล็กน้อย เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่า ขุนหลวงจะเสด็จมาด้วยตนเอง!
เห็นได้ชัดว่าเขามาเพื่อเย่เซิ่งเทียน!
นี่คืออะไร?
นี่คือการตบหน้าที่ดังกึกก้อง!
ตบเข้าที่ใบหน้าเฒ่าของเย่จิงหงอย่างดุเดือด!
ตบเข้าใส่ใบหน้าของผู้ที่เหยียดหยามเย่เซิ่งเทียนเมื่อครู่นี้!
เย่เซิ่งเทียนที่เขาเย่จิงหงดูถูก ไอลูกนอกสมรสที่ตระกูลเย่ไม่ยอมรับนั้น ตอนนี้ถึงกับต้องให้ขุนหลวงมาจัดการด้วยตัวเอง!
ตระกูลเย่ของพวกเขายังทำไม่ได้เลย!
หากอดีตเทพสงครามเย่ยังมีชีวิตอยู่ ก็ยังจะเป็นไปได้ แต่เขาเย่จิงหงไม่มีคุณสมบัติพอ! ยังไม่คู่ควรที่จะให้ขุนหลวงเสด็จมาด้วยตนเอง!
อย่างไรก็ตาม ไอ้ลูกนอกสมรสของตระกูลเย่ กลับทำได้!
คนของตระกูลเย่ที่หยิ่งผยองเมื่อครู่นี้ ต่างตกตะลึงอย่างสมบูรณ์ในเวลานี้!
พวกเขาทั้งหมดเป็นเหมือนหนูที่เห็นแมว แต่ละคนเชื่อฟังอย่างมาก
เย่จิงหงผู้ซึ่งยังส่งเสียงโห่ร้องว่าจะฆ่าเย่เซิ่งเทียนเมื่อครู่นี้ ทัศนคติของเขาก็อ่อนลงในเวลานี้ และรีบกล่าวว่า “ขุนหลวง เรื่องนี้มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดกัน ไม่ใช่ว่าตระกูลเย่ของเราไม่ยอมปล่อยเย่เซิ่งเทียนไป แต่เย่เซิ่งเทียนต่างหากที่ไม่ยอมปล่อยตระกูลเย่ของเรา ตอนนี้ลูกชายของฉันยังอยู่ในมือเขา และชีวิตของเขาตกอยู่ในอันตรายได้ทุกเมื่อ ตราบใดที่เขาสามารถปล่อยลูกชายของฉันได้ ฉันก็ยินดีที่จะคืนดีกับเขา”
หยางทาวพูดอย่างเย็นชาว่า “ในปีนั้นตระกูลเย่ทำอะไรไป? ตอนนี้เซิ่งเทียนมาเพื่อเรียกร้องความยุติธรรม ตระกูลเย่ของพวกคุณก็ยอมรับไม่ได้แล้วงั้นเหรอ?”
“ก่อนหน้านี้ ตระกูลเย่ของพวกคุณทำอะไรไป? จับตัวลูกสาวของเซิ่งเทียน เจาะเลือดและเกือบจะฆ่าเด็กอายุสามขวบ นี่ ก็คือสิ่งที่ตระกูลเย่ของคุณทำเหรอ?
“โหดร้ายยิ่งกว่าสัตว์นัก!!”
เย่จิงหงสั่นเทาทั้งตัว กัดฟันและพูดว่า “ในเรื่องนี้ เป็นความผิดของตระกูลเย่เราก็จริง แต่เรื่องนี้หลิวว่านจวินและหงหยวนเป็นคนแอบทำอย่างลับๆ อยู่เบื่องหลัง และฉันก็เพิ่งรู้เหมือนกัน หงหยวนได้ถูกลงโทษไปแล้ว ฉันก็จะไม่ปล่อยหลิวว่านจวินไว้แน่นอน เพียงแต่เย่เซิ่งเทียนไม่ยอมจบง่ายๆ ถึงทำให้เรื่องมันมาถึงจุดนี้ได้”
ในขณะนี้ ทัศนคติของเย่จิงหงจะเป็นอย่างไรนั้น มันไม่สำคัญแล้ว
สิ่งสำคัญคือ ทุกคนต่างได้ยินแล้วว่า ขุนหลวงเรียกเย่เซิ่งเทียนว่า “เซิ่งเทียน!”
ใกล้ชิดราวกับเป็นหลานชายของตัวเอง!
นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ เย่เซิ่งเทียนเป็นเพียงไอ้ลูกนอกสมรสคนหนึ่ง ทำไมถึงมีความเกี่ยวข้องกับขุนหลวง!!
คนที่เดาอะไรได้ ต่างหุบปากทันที เพราะกลัวว่าตัวเองจะพูดอะไรผิด
และคนที่ตอบสนองช้า ก็กระวนกระวายใจในทันที พวกเขาตกใจกลัวแทบตาย!
คนของตระกูลเย่มองไปที่เย่เซิ่งเทียนอย่างสั่นเทา เพียงแค่อยากจะรู้ว่า ความสัมพันธ์ระหว่างเย่เซิ่งเทียนกับขุนหลวงคืออะไร!
“จบอย่างง่ายดายงั้นเหรอ?”
หยางทาวตะคอกอย่างเย็นชาและพูดว่า “พวกคุณเกือบจะฆ่าลูกสาวของเขา แล้วก็มอบโอกาสแก่เขากลับเข้าสู่ตระกูลเย่อย่างสูงส่ง เพื่อจะให้เขายอมจบอย่างง่ายดายงั้นเหรอ? เย่จิงหง นี่ก็คือทัศนคติที่ยอมรับความผิดของตระกูลเย่งั้นเหรอ?”
สีหน้าของเย่จิงหงเปลี่ยนเป็นสีมืดและซีดเซียวชั่วขณะหนึ่ง และกัดฟันพูดว่า “ขุนหลวง ตระกูลเย่ของเรา จะขายหน้าไม่ได้!”
หยางทาวพูดอย่างจางๆ ว่า “เย่เซิ่งเทียน ยิ่งไม่สามารถขายหน้าได้!”
สีหน้าของเย่จิงหงซีดเซียว และเขาพยายามพูดว่า “ตระกูลเย่ของเราเป็นวีรบุรุษของประเทศต้าเซี่ย และผลงานก็ล้นฟ้า!”
หยางทาวพูดอย่างสงบว่า “ล้นไม่เท่าเซิ่งเทียน!”
ความเย่อหยิ่งบนใบหน้าของเย่จิงหงแข็งตัวอย่างสมบูรณ์ การแสดงออกของเขาค่อยๆ แข็งทื่อ และก็คำรามด้วยเสียงต่ำว่า “อดีตจอมพล ยังมีชีวิตอยู่! เขา เป็นลูกศิษย์ของพ่อฉัน!”
หยางทาวมองมาที่เขา และกล่าวอย่างแผ่วเบาว่า “ดูเหมือนว่ามึงจะไม่ยอมจบง่ายๆ ใช่ไหม ในเมื่อมึงอยากจะทำให้เรื่องมันเด็ดขาดถึงที่สุด งั้นก็อย่าบอกว่าเซิ่งเทียนจะไม่ให้โอกาสพวกมึง”
“ให้อดีตจอมพลมาเถอะ”
