Mars เจ้าสงครามครองโลก – บทที่ 470 เย่เซิ่งเทียนทำอะไรกันแน่

บทที่ 470 เย่เซิ่งเทียนทำอะไรกันแน่?
ใคร?

คนของตระกูลหลี่และแขกทุกคนต่างตกตะลึง

ซาพั่วหยุน ผู้บัญชาการภาคเจียงหนาน?

ล้อเล่นอะไรกันนี่!

เขาคือผู้บัญชาการของห้ามณฑลในเจียงหนาน ซึ่งมีอำนาจทางทหารอยู่ในมือ ถ้าเป็นสมัยโบราณนั้นเป็นแม่ทัพใหญ่!

คนประเภทนี้ ยอมลดฐานะตนเอง มาอวยพรวันเกิดที่ตระกูลหลี่เหรอ?

ล้อเล่นอะไรกันนี่!

แค่การปรากฏตัวของจ่งตูลู่แห่งเมืองโมตูก็ทำให้ทุกคนตกใจแล้ว

ก่อนที่ตำแหน่งนั้นจะได้รับการยืนยัน ถึงแม้ว่าจ่งตูลู่จะเป็นผู้ได้รับคัดเลือกในตำแหน่งของขุนหลวง แต่เขาก็เป็นเพียงหนึ่งในนั้น และมีปัจจัยที่ไม่แน่นอนอีกมากมาย

ดังนั้นจึงเป็นเรื่องสมเหตุสมผลที่จ่งตูลู่จะมาอวยพรวันเกิด

แต่ซาพั่วหยุน เป็นผู้บัญชาการ?

ตระกูลหลี่มีคุณสมบัติที่จะทำให้คนใหญ่โตมาอวยพรวันเกิดเหรอ?

เป็นเรื่องเพ้อฝันจริง ๆ!

แม้แต่จ่งตูลู่ ก็คิดว่าตนเองฟังผิด

เขาเคยพยายามสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับซาพั่วหยุนแล้ว แต่คนใหญ่โตระดับนี้ ตอนนี้ก็ยังไม่ให้เกียรติเขา และไม่ยอมพบหน้าเขาด้วยซ้ำ

แม้แต่เขาก็ไม่ให้เกียรติ แล้วจะให้เกียรติตระกูลหลี่เหรอ?

“เป็นไปไม่ได้มั้ง? ซาพั่วหยุน ผู้บัญชาการมาที่ตระกูลหลี่เหรอ”

“ผมรู้สึกว่านี่เป็นความฝัน ผู้บัญชาการจะมาตระกูลหลี่ได้อย่างไร?”

“เมื่อสักครู่ต้องเป็นเสียงหลอนอย่างแน่นอน”

คนของตระกูลหลี่ต่างส่ายศีรษะ ไม่อยากจะเชื่อว่านี่เป็นเรื่องจริง

มันน่าตกใจมาก!

หลี่กั๋วหรงสั่นไปทั้งตัว เขาคิดว่าตนเองฟังผิด แต่แล้วเขาก็คิดว่าแล้วใครจะกล้าปลอมตัวเป็นผู้บัญชาการซาพั่วหยุน?

และตอนที่คนของตระกูลหลี่มีปฏิกิริยาตอบสนอง ซาพั่วหยุนก็เดินเข้ามาพร้อมกับทหารสองคนแล้ว

“ผู้บัญชาการซาพั่วหยุน คุณ……คุณ……”

หลี่กั๋วหรงตื่นเต้นจนพูดไม่ออก ถ้าข่าวนี้แพร่กระจายออกไป ต่อในปเมืองโมตูคงจะไม่มีตระกูลไหนกล้าต่อต้านตระกูลหลี่อีกแล้ว?

“คุณคือหลี่กั๋วหรงใช่ไหม? ผมขอให้คุณมีความสุขและอายุมั่นขวัญยืน ขออย่าได้ถือสาที่ผมมาโดยไม่ได้รับเชิญ”

ซาพั่วหยุนกล่าวอย่างสุภาพ

หลี่กั๋วหรงรีบกล่าวว่า “มิกล้า มิกล้า ผู้บัญชาการเชิญนั่งก่อน เชิญนั่งก่อน”

ซาพั่วหยุนหัวเราะและกล่าวว่า “ลู่หรงถิงคุณมาถึงเร็วนี่”

“ผู้บัญชาการซาพั่วหยุน ไม่เจอกันนาน วันนี้พวกเรามาดื่มเหล้ากันเถอะ”

ลู่หรงถิงตอบกลับ

เมื่อเห็นภาพนี้ ทุกคนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าไร้สาระ ผู้บัญชาการซาพั่วหยุนคงไม่ได้มาเพื่อหลี่หลานใช่ไหม?

ความคิดนี้ทำให้พวกเขาตกใจ!

ถ้าหากผู้บัญชาการซาพั่วหยุนมาที่นี่เพราะครอบครัวของหลี่หลาน แล้วต่อไปใครจะกล้าแตะต้องครอบครัวนี้?

ตอนนี้แม้ว่านายหญิงใหญ่อยากบีบบังคับให้ หลี่กั๋วหรงขับไล่ครอบครัวหลี่หลานออกไป มันก็เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้แล้ว

ต่อไปถ้าใครกล้าหาเรื่องครอบครัวหลี่หลาน เชื่อว่าท่านเฒ่าจะไม่ปล่อยเขาไปอย่างแน่นอน

“คุณหลี่หลาน คุณปลูกฝังลูกเขยดีให้ประเทศของพวกเรา และวันนี้ผมมาที่นี่ก็เพื่อพบวีรบุรุษคนนี้แหละ”

ซาพั่วหยุนจับมือหลี่หลานและกล่าวด้วยรอยยิ้ม

หลี่หลานที่ไม่รู้ว่าต้องทำตัวอย่างไร ลืมแม้กระทั่งว่าตนเองอยากจะพูดอะไร

หวางซีที่อยู่ด้านข้างตกตะลึง

เธอรู้ว่าเย่เซิ่งเทียนเป็นตัวแทนของเจ้าเทพ แต่เธอไม่เคยคิดว่าสถานะตัวแทนของเจ้าเทพจะมีประโยชน์มากขนาดนี้!

“มันเป็นเรื่องสมควร…มันเป็นเรื่องสมควร เซิ่งเทียนเป็นคนที่ฉลาดมาตั้งแต่เด็ก”

เห็นได้ชัดว่าหลี่หลานยังไม่ได้สติ และเธอพูดจาตะกุกตะกัก

ตระกูลหลี่ซึ่งถูกละเลยอยู่ด้านข้าง ตอนนี้พวกเขารู้สึกอิจฉาริษยาจนตาลุกเป็นไฟ

ถ้าหากสายตาสามารถฆ่าคนได้ สายตาเหล่านี้ฆ่าครอบครัวของเย่เซิ่งเทียนตายไปแล้ว

ผู้บัญชาการซาพั่วหยุน มาเพราะหลี่หลานจริง ๆ !

เย่เซิ่งเทียนกำลังทำอะไรอยู่กันแน่? ทำไมคนใหญ่โตเหล่านี้ถึงมาเพราะเขา?

และทำให้อดไม่ได้ที่จะนึกถึงสิ่งที่เย่เซิ่งเทียนพูดเมื่อสักครู่ “คุณแม่กลับมาที่ตระกูลหลี่ นั้นเป็นเกียรติของตระกูลหลี่แล้ว!”