บทที่ 484 พญาบู๊ไอ้หมาแก่
เย่เซิ่งเทียนหัวเราะและกล่าวว่า “จะโต้เถียงไปเพื่ออะไรกัน ต่างก็มีจุดแข็งของตนทั้งนั้น ในอาณาจักรมนุษย์เป็นเช่นนี้ ในอาณาจักรแห่งเทพเจ้า ไม่มีความแตกต่างระหว่างกัน แน่นอนถ้าจะเอาความคิดฉัน ส่วนตัวฉันชอบการแพทย์แผนจีนมากกว่า บางสิ่งบางอย่างในแพทย์แผนนั้นจีนไม่ใช่แค่ทักษะการรักษา
“ไอ้หนู เจ้าพูดบ้าอะไร? เจ้ากล้าพูดว่าไม่มีความแตกต่างระหว่างการแพทย์แผนจีนและการแพทย์แผนตะวันตกงั้นหรือ? เห็นได้ชัดว่ากลุ่มผู้ประกอบวิชาชีพแพทย์แผนจีนเหล่านี้เป็นคนหลอกลวงทั้งนั้น”
เผยชุนชิวกล่าวอย่างโกรธเคืองว่า ในเวลานี้ไม่มีใครสามารถยอมใครได้ เพราะมันเกี่ยวข้องกับเงินทุนวิจัยในอีกสามปีข้างหน้าของตน
การประชุมแลกเปลี่ยนการแพทย์ที่จัดขึ้นในทุกๆสามปี การแลกเปลี่ยนระหว่างพวกเขาคือการเอาชนะซึ่งกันและกัน และได้รับเงินทุนที่มากขึ้น
โก้วหวยพูดอย่างประชดประชันว่า “ทำไม หรือว่าฉันพูดผิดงั้นเหรอ? เจ้าก็อายุมากขนาดนี้แล้วความรู้ที่ได้มาเข้าไปในสมองหมาไปหมดแล้วเหรอ ไม่สามารถเทียบได้แม้แต่เด็กหนุมคนหนึ่งเลย”
กุมารศาสตร์อันดับหนึ่งในเจียงหนานเจียงหมิงเฉิง กล่าวว่า “คนหนุ่มสาวจะรู้เรื่องอะไร? เปาเจิ้น เจ้ามาพูดหน่อยสิ”
แม้ว่าเปาเจิ้นจะเป็นผู้ค้าขายยาอันดับหนึ่งในเจียงหนาน แต่ในเวลาแบบนี้เขาจะกล้าเข้ามาแทรกแซงได้อย่างไร ก็เลยพูดว่า “ฉันก็เป็นแค่พ่อค้าขายยาคนหนึ่ง และฉันขอไม่เข้าไปยุ่ง”
แม้ว่าจะมีคนจำนวนมากทางด้านการแพทย์แผนจีน แต่กำลังหลักยังคงอยู่ที่โก้วหวยคนเดียว เหล่าพวกเผยชุนชิวและเจียงหมิงเฉิงและคนอื่นๆ ต่างเป็นการแพทย์แผนตะวันตกทั้งหมด
แม้ว่าโก้วหวยจะตัวคนเดียว แต่เมื่อเริ่มโต้เถียงกันขึ้นมาแม้ว่าเผยชุนชิวและเจียงหมิงเฉิงรวมตัวกัน ก็ไม่สามารถเอาชนะเขาได้
“ยังกล้าพูดว่าการแพทย์แผนจีนไม่ดี หรือว่าบรรพบุรุษของเจ้าไม่เคยใช้การแพทย์แผนจีนรักษาโรคหรือ? หรือว่ามันเคยรักษาจนทำให้บรรพบุรุษของเจ้าตายงั้นเหรอ?”
โก้วหวยคว้าปลอกคอเสื้อของเจียงหมิงเฉิงและถ่มน้ำลายใส่เขา
ในเวลานี้มีชายชราเดินเข้ามาอีกสองสามคน
คนที่อยู่ทางซ้ายมีใบหน้าผอมเรียว และผอมบางราวกับผี และเขาก็คือหมอผีจั่วอู๋เต้านั่นเอง
คนที่อยู่ตรงกลางมีร่างอ้วนท้วม เป็นชายอ้วนดำตัวเล็กๆ และก็คือหมอกู่หวังหลิง
คนทางขวามีเคราสามจุด และดวงตาสีดำทั้งคู่ ไม่ตาขาวเลยงั้นเหรอ เมื่อมองแวบแรกก็ดูน่ากลัวเล็กน้อย ถ้าไม่ใช่หมอพิษหูชิงหนิวยังจะเป็นใครได้อีก
ทันทีที่สามคนนี้เดินเข้ามา ก็ได้ทำให้ผู้คนรู้สึกถึงความมืดมนขึ้นมาในทันที
“สามคนนี้ สามารถเรียกว่าเป็นผีร้ายกาจทั้งสามในวงการแพทย์ หมอผีจั่วอู๋เต้าอยู่กับศพตลอดทั้งปี และทำให้ตัวเองดำรงอยู่อย่างผีไปเลย หมอกู่หวังหลิงอยู่กับหนอนมาโดยตลอด และพัฒนาตัวเองให้เป็นกู่ไปเลย ดวงตาทั้งคู่ของหมอพิษหูชิงหนิว ก็คือกินยาพิษตลอดทั้งปีถึงเป็นแบบนี้”
เย่เซิ่งเทียนกำลังแนะนำคนเหล่านี้ให้หวางซีอยู่
ทันทีที่ทั้งสามคนมาถึง พวกเผยชุนชิว โก้วหวยและคนอื่นๆ ก็รีบหลีกเลี่ยงทันที และพูดอย่างโกรธเคืองว่า “ไอ้ผีสามตัว พวกเจ้ามาทำอะไรที่นี่? น่ากลัวอย่างกับผี”
“เอี้ยๆๆ เผยชุนชิวเจ้าบอกว่าแพทย์แผนจีนด้อยกว่าแพทย์แผนตะวันตกงั้นหรือ?”
ทันทีที่หมอผีจั่วอู๋เต้าเอ่ยปากพูด ก็เหมือนกับเสียงกรีดร้องของผี และสามารถทำให้คนตกใจจนตายได้
“มันไม่ใช่เรื่องของเจ้า เจ้าได้สำเร็จไปในทิศทางของเจ้าไปเองแล้ว อย่าคิดที่จะพยายามมาเข้าร่วมแพทย์แผนจีนของเรา”
โก้วหวยตะคอกอย่างเย็นชาและกล่าวว่า
“สมน้ำหน้า”
คำพูดของหมอพิษหูชิงหนิวเรียบง่ายและตรงประเด็น
หนอนตัวสีขาวอ่อนนุ่มคลานออกมาจากหูของหมอกู่หวังหลิง และเขาก็โยนมันเข้าไปในปากของเขาโดยตรง พูดเหมือนเป็นเครื่องเป่าลมที่พังไปแล้ว “พวกเจ้าก็เถียงกันไปมาในทุกๆครั้ง จะเถียงกันไปเพื่ออะไร?”
ในเวลานั้นเอง จู่ๆก็มีคนใส่ชุดสูทสีดำกลุ่มใหญเดินเข้ามา และคนที่เป็นผู้นำก็คือไป๋เหวินเซวียน เขานำคนมาแก้แค้น!
“ทุกคน ขอโทษที เกิดเรื่องขึ้นเล็กน้อย ฉันจะพาคนออกไปคนหนึ่ง ขอโทษที่รบกวน”
แม้ว่าไป๋เหวินเซวียนจะเย่อหยิ่ง อยู่ต่อหน้านายใหญ่วงการการแพทยพวกนี้ เขาก็ยังต้องให้ความเคารพ
เขาชี้ไปที่เย่เซิ่งเทียนและหวางซีแล้วพูดว่า “ไอ้หนูคนนี้แฝงตัวเข้ามา ทุบตีขาลูกชายฉันหักทั้งคู่ และใบหน้าของฉันก็ถูกเขาทุบตีจนบวม เขายังได้กำจัดปรมาจารย์ซุนหลงแห่งหมัดแปดเก็กไปด้วย ดังนั้นจึงต้องพาตัวเขาไปในวันนี้”
ชายชราร่างผอมบางที่ดูมีความสามารถมากที่อยู่ข้างเขายืนออกมาแล้วพูดว่า “ฉันคือหมัดแปดเก็ก เฉินซือเลี่ยง ลูกศิษย์ของฉันถูกคนอื่นกำจัดไปแล้ว ฉันต้องมาขอความยุติธรรมคืนสักหน่อย”
“ไอ้หมาแก่ มึงแม่งยังกล้าที่จะมาที่นี่อีกเหรอ!”
เผยชุนชิวตกตะลึง เฉินซือเลี่ยงเป็นถึงพญาบู๊เพียงหนึ่งเดียวในหมัดแปดเก็กเลยทีเดียว!
นี่มันไม่ได้ออกจากสำนักมาหลายปีแล้ว และทำไมตอนนี้ถึงมาที่นี่ได้!
บทที่ 483 การต่อสู้ระหว่างการแพทย์แผนจีนและแผนตะวันตก
บทที่ 485 เจ้าก็คู่ควรเหรอ!
